Nick Kyrgios

Nick Kyrgios

Nick Kyrgios w 2018
Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1995 Canberra
Wzrost	193 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2013
Zakończenie kariery	aktywny
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	7
Najwyżej w rankingu	13 (24 października 2016)
Australian Open	QF (2015)
Roland Garros	3R (2015, 2016)
Wimbledon	F (2022)
US Open	QF (2022)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	11 (7 listopada 2022)
Australian Open	W (2022)
Roland Garros	3R (2017)
US Open	3R (2016, 2022)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nick Kyrgios, właśc. Nicholas Hilmy Kyrgios (ur. 27 kwietnia 1995 w Canberze) – australijski tenisista pochodzenia grecko-malezyjskiego, triumfator Australian Open 2022 w grze podwójnej, a także Australian Open 2013 w grze pojedynczej chłopców i French Open 2012 oraz Wimbledonu w latach 2012 i 2013 w grze podwójnej chłopców, finalista Wimbledonu 2022 w grze pojedynczej, zdobywca Pucharu Hopmana w 2016 roku, lider rankingu juniorskiego ITF.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP w singlu był na 13. miejscu (24 października 2016), a w deblu na 11. pozycji (7 listopada 2022).

Kyrgios rozpoczął grę w tenisa w wieku sześciu lat. Ojciec George pochodzi z Grecji, natomiast matka Norlaila z Malezji. Brat Nicholasa – Christos – jest prawnikiem, a siostra Halimah – aktorką i modelką^[1].

Zanim w wieku 14 lat ostatecznie skoncentrował się na tenisie^[2], był reprezentantem Australii i Australijskiego Terytorium Stołecznego w koszykówce^[3]. Kyrgios od 2012 roku trenuje w Australian Institute of Sport.

W 2012 roku zwyciężył w dwóch juniorskich deblowych turniejach wielkoszlemowych: we French Open oraz na Wimbledonie. W zawodach tych tworzył parę razem z Andrew Harrisem. W pierwszym finale pokonali Adama Pavláska i Václava Šafránka 6:4, 2:6, 10–7, natomiast w drugim meczu mistrzowskim zwyciężyli z Matteo Donatim i Pietro Licciardim 6:2, 6:4. Na US Open wspólnie z Jordanem Thompsonem przegrali w finale z parą Kyle Edmund–Frederico Ferreira Silva wynikiem 7:5, 4:6, 7–10.

W finale gry pojedynczej chłopców podczas Australian Open 2013 pokonał Thanasi Kokkinakisa 7:6(4), 6:3. Na Wimbledonie w tym samym sezonie triumfował w rywalizacji gry podwójnej. Razem ze swoim partnerem deblowym, Kokkinakisem, pokonali w finale 6:2, 6:3 parę Enzo Couacaud–Stefano Napolitano.

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	2013	Australian Open	Twarda	Thanasi Kokkinakis	7:6(4), 6:3

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	2012	French Open	Ceglana	Andrew Harris	Adam Pavlásek Václav Šafránek	6:4, 2:6, 10–7
Zwycięzca	2012	Wimbledon	Trawiasta	Andrew Harris	Matteo Donati Pietro Licciardi	6:2, 6:4
Finalista	2012	US Open	Twarda	Jordan Thompson	Kyle Edmund Frederico Ferreira Silva	7:5, 4:6, 7–10
Zwycięzca	2013	Wimbledon	Trawiasta	Thanasi Kokkinakis	Enzo Couacaud Stefano Napolitano	6:2, 6:3

W 2013 roku podczas Australian Open Kyrgios zadebiutował w kwalifikacjach do wielkoszlemowego turnieju zawodowego. W pierwszej rundzie eliminacji przegrał z Bradleyem Klahnem 3:6, 2:6. W tych samych zawodach w konkurencji gry podwójnej razem z Kokkinakisem przegrali w pierwszej rundzie 2:6, 4:6 z rozstawioną z numerem dwunastym parą Rohan Bopanna–Rajeev Ram.

W lutym zwyciężył w Melbourne w swoim pierwszym turnieju rangi ITF Men’s Circuit w grze podwójnej w parze z rodakiem Alexem Boltem. Wkrótce potem w zawodach cyklu ATP Challenger Tour w Sydney zanotował singlowe zwycięstwo i deblowy finał. W kwietniu uczestniczył w dwóch finałach rozgrywek ITF Men’s Circuit w Chinach – w Chengdu i w Yuxi. Udział w drugim zwieńczył triumfem.

W kolejnym turnieju Wielkiego Szlema – na kortach French Open występował z dziką kartą. W pierwszym meczu pokonał Radka Štěpánka 7:6(4), 7:6(8), 7:6(11). W następnym spotkaniu uległ rozstawionemu z numerem dziesiątym Marinowi Čiliciowi 4:6, 2:6, 2:6.

W kwalifikacjach do US Open pokonał Grega Jonesa, João Souzę i Malika al-Dżaziriego, dzięki czemu uzyskał możliwość gry w głównych rozgrywkach. W pierwszej rundzie przegrał z turniejową czwórką, Davidem Ferrerem 5:7, 3:6, 2:6.

We wrześniu Kyrgios zadebiutował w Pucharze Davisa w rozgrywkach play-off o grupę światową. W spotkaniu deblowym razem z Chrisem Guccione przegrali z parą Mariusz Fyrstenberg–Marcin Matkowski 7:5, 4:6, 2:6, 7:6(5), 4:6. Mecz gry pojedynczej przeciw Michałowi Przysiężnemu zakończył się kreczem Polaka przy stanie 4:1 dla rywala. W całej konfrontacji Australia triumfowała 4:1.

Rok zakończył na 182. miejscu w rankingu singlowym ATP World Tour.

W sezonie 2014 Kyrgios dostał dziką kartę do zawodów wielkoszlemowych w Melbourne. W pierwszej rundzie singla wygrał z Benjaminem Beckerem 6:3, 6:7(5), 6:2, 7:6(2), a w kolejnym spotkaniu przegrał z rozstawionym Benoîtem Pairem 7:6(5), 7:6(5), 4:6, 2:6, 2:6. W grze mieszanej, wspólnie z Ariną Rodionową ulegli w pierwszym meczu Kvěcie Peschke i Marcinowi Matkowskiemu 5:7, 4:6.

W lutym w zawodach ATP World Tour 250 w Memphis Australijczyk dostał dziką kartę, lecz w pierwszej rundzie został wyeliminowany przez Tima Smyczka wynikiem 7:6(5), 4:6, 3:6. W tym samym miesiącu tenisista brał udział w przegranym 0:5 spotkaniu pierwszej rundy grupy światowej Pucharu Davisa z Francją. Kyrgios uległ w meczach singlowych Richardowi Gasquetowi 6:7(3), 2:6, 2:6 i Gaëlowi Monfilsowi 6:7(5), 4:6.

W kwietniu Australijczyk wygrał dwa amerykańskie turnieje ATP Challenger Tour – w Sarasocie i Savannah. W finale pierwszego wygrał z Filipem Krajinoviciem, a drugiego – z Jackiem Sockiem.

We French Open Kyrgios ponownie wystąpił dzięki dzikiej karcie. W pierwszej rundzie uległ grającemu z numerem ósmym Milosowi Raonicowi 3:6, 6:7(1), 3:6.

W zawodach ATP Challenger Tour w Nottingham, poprzedzających trzeci turniej Wielkiego Szlema, Kyrgios odniósł końcowe zwycięstwo, wygrywając w meczu mistrzowskim z Samem Grothem.

Udział na trawiastej nawierzchni Wimbledonu zainaugurował zwycięstwem ze Stéphane’em Robertem 7:6(2), 7:6(1), 6:7(6), 6:2. W kolejnym meczu pokonał Richarda Gasqueta 3:6, 6:7(4), 6:4, 7:5, 10:8, pomimo tego, że Francuz miał dziewięć piłek meczowych^[4]. W trzecim spotkaniu Kyrgios wygrał z Jiřím Veselým 3:6, 6:3, 7:5, 6:2, a w pojedynku czwartej rundy pokonał aktualnego lidera rankingu singlowego, rozstawionego z numerem drugim Rafaela Nadala 7:6(5), 5:7, 7:6(5), 6:3. Australijczyk był pierwszym zawodnikiem urodzonym w latach 90. XX wieku, który wygrał z Hiszpanem^[5]. W ćwierćfinale przegrał z Milosem Raonicem 7:6(4), 2:6, 4:6, 6:7(4).

W lipcu poinformował o zakończeniu współpracy z dotychczasowym trenerem, Simonem Reą. Australijczyk zawiadomił, że jego trenerami zostaną Josh Eagle i Todd Larkham^[6].

W turnieju rangi ATP World Tour Masters 1000 w Toronto Kyrgios pokonał w pierwszej rundzie Santiago Giraldo 7:6(3), 7:5, a następnie uległ Andy’emu Murrayowi 2:6, 2:6. Podczas US Open pokonał w pierwszej rundzie po czterosetowym pojedynku rozstawionego Michaiła Jużnego. W kolejnym spotkaniu okazał się lepszy od Andreasa Seppiego. W trzeciej rundzie został pokonany przez Tommy’ego Robredo 6:3, 3:6, 6:7(4), 3:6. W deblu nie wygrał spotkania. Na turnieju w Kuala Lumpur rozstawiony Australijczyk przegrał w pierwszej rundzie z Marinkiem Matoševiciem 6:7(4), 6:7(3). Ten sam rezultat osiągnął w grze podwójnej.

Rok zakończył na 52. miejscu w rankingu singlowym ATP World Tour.

Sezon 2015 Kyrgios miał zainaugurować udziałem w Pucharze Hopmana, z którego ostatecznie wycofał się przed rozpoczęciem rozgrywek^[7]. W Sydney przegrał w pierwszej rundzie z Jerzym Janowiczem 1:6, 7:6(6), 6:7(5), a pojedynek pierwszej rundy debla razem z Matoševiciem oddali walkowerem. Na Australian Open reprezentant gospodarzy awansował do ćwierćfinału, pokonując m.in. w pięciosetowych pojedynkach Federica Delbonisa, Édouarda Rogera-Vasselina i Andreasa Seppiego. W spotkaniu o półfinał nie zdołał wygrać z Andym Murrayem, przegrywając 3:6, 6:7(5), 3:6. Pierwszą rundę zanotował w grze podwójnej.

W maju 2015 roku zanotował pierwszy w karierze finał rozgrywek ATP Word Tour, w Estoril przegrywając z Richardem Gasquetem 3:6, 2:6.

Australijczyk razem z Darją Gawriłową wystąpili w Pucharze Hopmana jako reprezentacja Australii Green. W pojedynkach grupowych pokonali zespół Niemiec 3:0 oraz Wielkiej Brytanii 2:1 i z kompletem zwycięstw awansowali do finału, w którym pokonali Ukrainę 2:0. Następnie przystąpił do Australian Open, gdzie doszedł do 3. rundy, a w rozgrywkach deblowych przegrał po pierwszym meczu (jego partnerem był rodak Omar Jasika).

Po niecałym miesiącu przerwy Kyrgios powrócił do rozgrywek ATP World Tour, tym razem w Marsylii. Wygrał wszystkie spotkania w dwóch setach, co przyczyniło się do pierwszego zwycięstwa w turniejach w tym cyklu, w finale pokonując Marina Čilicia.

Kolejne 2 tytuły Australijczyk zdobył na podłożu twardym, w sierpniu w Atlancie i w październiku w Tokio.

W pozostałych wielkoszlemowych imprezach najdalej dochodził do 4. rundy, podczas Wimbledonu, a łącznie w turniejach tej kategorii zagrał 13 meczów, z których w 9 zwyciężył.

Najlepszy swój wynik w zawodach z serii ATP World Tour Masters 1000 ustanowił w Miami, osiągając półfinał. Był także uczestnikiem ćwierćfinału w Madrycie.

Sezon Australijczyk zakończył bez tytułu, był natomiast uczestnikiem dwóch finałów. W sierpniu został wicemistrzem zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Cincinnati, eliminując m.in. najwyżej rozstawionego w zawodach Rafaela Nadala. Kyrgios został pokonany w finale przez Grigora Dimitrowa 6:3, 7:5. Na początku października australijski tenisista osiągnął finał w Pekinie wygrywając po drodze półfinałową rywalizację z Alexandrem Zverevem (nr 4. ATP), a przegrał 2:6, 1:6 z Rafaelem Nadalem.

Startując w rozgrywkach Wielkiego Szlema Kyrgios najdalej doszedł do drugich rund podczas Australian Open i French Open. W meczu drugiej rundy Australian Open przeciwko Andreasowi Seppiemu poniósł porażkę mimo prowadzenia 2:0 w setach oraz nie wykorzystał jednego meczbola^[8]. Seppi w całym meczu triumfował 1:6, 6:7(1), 6:4, 6:2, 10:8.

W imprezach ATP World Tour Masters 1000, oprócz finału w Cincinnati, Kyrgios awansował do ćwierćfinału w Indian Wells eliminując w czwartej rundzie wicelidera rankingu Novaka Đokovicia. Mecz o półfinał z Rogerem Federerem oddał walkowerem przez zatrucie pokarmowe^[9]. Australijczyk został również półfinalistą z Miami, ulegając po 3 godz. i 11 min. Federerowi 6:7(9), 7:6(9), 6:7(5)^[10].

W zawodach ATP World Tour 250 i ATP World Tour 500 Kyrgios doszedł do dwóch półfinałów w lutym, najpierw w Marsylii, a potem w Acapulco. W Marsylii odpadł z Jo-Wilfriedem Tsongą, a w Acapulco wyeliminował go Sam Querrey. W ćwierćfinale wygrał rywalizację z Novakiem Đokoviciem 7:6(9), 7:5 serwując 25 asów^[11].

Przez cały sezon Kyrgios zmagał się z kontuzjami. Latem, od turnieju w Londynie rozgrywanym w drugiej połowie czerwca do zawodów w Waszyngtonie z początku sierpnia kreczował w trzech kolejnych imprezach, dwukrotnie przez uraz biodra, raz przez prawe ramię^[12]. Wiosną zrezygnował w udziału w zawodach ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo i Rzymie przez problemy z łokciem i biodrem, a jesienią nie zagrał w turniejach w Bazylei i Paryżu przez kontuzję biodra^[13][14].

Kyrgios regularnie reprezentował w 2017 Australię w Pucharze Davisa. W lutym zdobył punkt w rywalizacji z Czechami, a w kwietniu pomógł Australii pokonać 3:2 Stany Zjednoczone, po zwycięstwach z Johnem Isnerem i Samem Querreyem^[15]. We wrześniu Australia zagrała półfinał z Belgią przegrywając 2:3. Kyrgios zdobył najpierw punkt na 1:1 po pięciosetowym meczu ze Steve’em Darcisem, a potem w czterech setach uległ Davidowi Goffinowi^[16].

W całym sezonie 2017 tenisista australijski zagrał 48 meczów, odnosząc 31 zwycięstw, a zakończył rok na 21. miejscu w klasyfikacji ATP.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	3 maja 2015	Estoril	Ceglana	Richard Gasquet	3:6, 2:6
Zwycięzca	1.	21 lutego 2016	Marsylia	Twarda (hala)	Marin Čilić	6:2, 7:6(3)
Zwycięzca	2.	7 sierpnia 2016	Atlanta	Twarda	John Isner	7:6(3), 7:6(4)
Zwycięzca	3.	9 października 2016	Tokio	Twarda	David Goffin	4:6, 6:3, 7:5
Finalista	2.	20 sierpnia 2017	Cincinnati	Twarda	Grigor Dimitrow	3:6, 5:7
Finalista	3.	8 października 2017	Pekin	Twarda	Rafael Nadal	2:6, 1:6
Zwycięzca	4.	7 stycznia 2018	Brisbane	Twarda	Ryan Harrison	6:4, 6:2
Zwycięzca	5.	3 marca 2019	Acapulco	Twarda	Alexander Zverev	6:3, 6:4
Zwycięzca	6.	4 sierpnia 2019	Waszyngton	Twarda	Daniił Miedwiediew	7:6(6), 7:6(4)
Finalista	4.	10 lipca 2022	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Novak Đoković	6:4, 3:6, 4:6, 6:7(3)
Zwycięzca	7.	7 sierpnia 2022	Waszyngton	Twarda	Yoshihito Nishioka	6:4, 6:3

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	26 maja 2018	Lyon	Ceglana	Jack Sock	Roman Jebavý Matwé Middelkoop	7:5, 2:6, 11–9
Zwycięzca	2.	29 stycznia 2022	Australian Open, Melbourne	Twarda	Thanasi Kokkinakis	Matthew Ebden Max Purcell	7:5, 6:4
Zwycięzca	3.	31 lipca 2022	Atlanta	Twarda	Thanasi Kokkinakis	Jason Kubler John Peers	7:6(4), 7:5
Zwycięzca	4.	7 sierpnia 2022	Waszyngton	Twarda	Jack Sock	Ivan Dodig Austin Krajicek	7:5, 6:4

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2023-08-30]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2023-08-30]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2023-08-30]  (ang.).