Michaił Szczennikow

Michaił Szczennikow

Михаил Щенников

Pełne imię i nazwisko	Michaił Anatoljewicz Szczennikow
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1967 Swierdłowsk
Wzrost	182 cm[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Mistrzostwa świata srebro Tokio 1991 chód na 20 km Halowe mistrzostwa świata złoto Indianapolis 1987 chód na 5000 m złoto Budapeszt 1989 chód na 5000 m złoto Sewilla 1991 chód na 5000 m Halowe mistrzostwa Europy złoto Haga 1989 chód na 5000 m złoto Glasgow 1990 chód na 5000 m Mistrzostwa świata juniorów złoto Ateny 1986 chód na 10 000 m Mistrzostwa Europy juniorów złoto Chociebuż 1985 chód na 10 000 m Reprezentacja  Rosja Igrzyska olimpijskie srebro Atlanta 1996 lekkoatletyka (chód na 50 km) Mistrzostwa świata srebro Ateny 1997 chód na 20 km Halowe mistrzostwa świata złoto Toronto 1993 chód na 5000 m Mistrzostwa Europy złoto Helsinki 1994 chód na 20 km Halowe mistrzostwa Europy złoto Paryż 1994 chód na 5000 m
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Michaił Anatoljewicz Szczennikow (ros. Михаил Анатольевич Щенников; ur. 24 grudnia 1967 w Swierdłowsku^[1]) – rosyjski lekkoatleta specjalizujący się w chodzie sportowym (przeważnie na dystansie 20 km). Trzykrotny uczestnik igrzysk olimpijskich (1988, 1992, 1996), w tym wicemistrz olimpijski z 1996 roku. Dwukrotny srebrny medalista mistrzostw świata, złoty medalista mistrzostw Europy, wielokrotny halowy mistrz świata i Europy, złoty medalista juniorskich mistrzostw świata i Europy. Rekordzista świata w konkurencji chodu na 5000 m.

W czasie swojej kariery reprezentował również Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz Wspólnotę Niepodległych Państw.

W 1985 roku sięgnął po złoty medal mistrzostw Europy juniorów, rok później zaś wywalczył tytuł mistrza globu juniorów, oba tytuły mistrzowskie otrzymał w konkurencji chodu na 10 000 m. Jako senior w prestiżowej imprezie zadebiutował, startując na halowych mistrzostwach Europy w Liévin i w konkurencji chodu na 5000 m zajmując 5. miejsce. Wziął udział w rozgrywanych w Indianapolis halowych mistrzostwach świata, tam zdobył złoty medal czempionatu w chodu na 5000 m – dodatkowo osiągniętym rezultatem czasowym 18:27,79 ustanowił nowy rekord świata w tejże konkurencji^[2][3].

Wystartował na igrzyskach olimpijskich w Seulu, tam wziął udział w konkursie chodu na 20 km, który ukończył na 6. miejscu z czasem 1:20:47^[4].

Rok po przyzwoitym występie olimpijskim, zdobył złoty medal halowych mistrzostw Europy w chodzie na 5000 m, niedługo później obronił tytuł halowego mistrza świata w tej samej konkurencji (podczas tych mistrzostw ponownie poprawił rekord świata, dzięki czasowi 18:27,10). W 1991 roku zdobył srebrny medal mistrzostw świata w chodzie na 20 km, jak również po raz pierwszy w karierze zwyciężył w pucharze świata w chodzie sportowym^[2][3].

Na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, podobnie jak w czasie igrzysk w Seulu, nie udało się chodziarzowi zdobyć medalu. W olimpijskim konkursie chodu na 20 km zajął 12. miejsce z rezultatem czasowym 1:27:17^[5].

W 1993 roku czwarty raz z rzędu sięgnął po złoty medal halowych mistrzostw świata, też w konkurencji chodu na 5000 m. Rok później po raz pierwszy w karierze zdobył rozgrywanych na stadionie mistrzostw Europy, wtedy udało mu się zdobyć złoty medal w konkurencji chodu na 20 km^[2][3]. W ramach igrzysk olimpijskich w Atlancie wziął udział w konkursach chodu na 20 oraz 50 km – na krótszym dystansie zajął 7. miejsce z czasem 1:21:09, na dłuższym dystansie zaś mimo słabszego początku sięgnął po srebrny medal olimpijski, przegrywając walkę o złoto z Robertem Korzeniowskim o 16 sekund^[6]. W 1997 roku wywalczył drugi w karierze medal mistrzostw świata, rok później zaś po raz ostatni w karierze wystąpił w zawodach międzynarodowych, nie kończąc konkursu chodu na 20 km, który odbył się w czasie mistrzostw Europy w Budapeszcie^[2].

Rok	Zawody	Miasto	Miejsce	Konkurencja	Wynik
1985	Mistrzostwa Europy juniorów	Chociebuż		chód na 10 000 m	42:00,63
1986	Mistrzostwa świata juniorów	Ateny		chód na 10 000 m	40:38,01
1987	Halowe mistrzostwa Europy	Liévin	5.	chód na 5000 m	19:18,31
	Halowe mistrzostwa świata	Indianapolis		chód na 5000 m	18:27,79
1988	Halowe mistrzostwa Europy	Budapeszt	DSQ	chód na 5000 m	N/A
	Igrzyska olimpijskie	Seul	6.	chód na 20 km	1:20:47
1989	Halowe mistrzostwa Europy	Haga		chód na 5000 m	18:35,60
	Halowe mistrzostwa świata	Budapeszt		chód na 5000 m	18:27,10
	Puchar świata w chodzie sportowym	L’Hospitalet de Llobregat		chód na 20 km	1:20:34
1990	Halowe mistrzostwa Europy	Glasgow		chód na 5000 m	19:00,62
	Igrzyska dobrej woli	Seattle		chód na 20 000 m	1:23:22,34
	Mistrzostwa Europy	Split	DNF	chód na 20 km	N/A
1991	Halowe mistrzostwa świata	Sewilla		chód na 5000 m	18:23,55
	Puchar świata w chodzie sportowym	San Jose		chód na 20 km	1:20:43
	Mistrzostwa świata	Tokio		chód na 20 km	1:19:46
1992	Igrzyska olimpijskie	Barcelona	12.	chód na 20 km	1:27:17
1993	Halowe mistrzostwa świata	Toronto		chód na 5000 m	18:32,10
	Mistrzostwa świata	Stuttgart	DSQ	chód na 20 km	N/A
1994	Halowe mistrzostwa Europy	Paryż		chód na 5000 m	18:34,32
	Mistrzostwa Europy	Helsinki		chód na 20 km	1:18:45
1995	Puchar świata w chodzie sportowym	Pekin		chód na 20 km	1:19:58
	Mistrzostwa świata	Göteborg	6.	chód na 20 km	1:22:16
1996	Igrzyska olimpijskie	Atlanta	7.	chód na 20 km	1:21:09
				chód na 50 km	3:43:46
1997	Puchar świata w chodzie sportowym	Podiebrady	9.	chód na 20 km	1:19:45
	Mistrzostwa świata	Ateny		chód na 20 km	1:21:53
1998	Mistrzostwa Europy	Budapeszt	DNF	chód na 20 km	N/A
Źródło: [2][3]

• chód na 20 km – 1:18:37 (14 maja 1995, Eisenhüttenstadt)
• chód na 50 km – 3:43:46 (2 sierpnia 1996, Atlanta)
• chód na 5000 m – 18:07,06 (14 lutego 1995, Moskwa) – rekord ustanowiony na hali, jest to oficjalny i obowiązujący do dziś halowy rekord świata w tej konkurencji^[7]
• chód na 10 000 m – 39:27,59 (19 czerwca 1988, Portsmouth)

Źródło: ^[2]

W latach 1988–1989 był rekordzistą świata w chodzie na 20 km, z czasem wynoszącym 1:19:08^[8].