Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Maciej Rybus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Rybus
Ilustracja
Rybus w 2022 roku
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1989
Łowicz

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik, obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
2004–2005 Pelikan Łowicz
2005–2007 MSP Szamotuły
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2012 Legia Warszawa 102 (13)
2012–2016 Terek Grozny 101 (18)
2016–2017 Olympique Lyon 19 (0)
2017–2022 Lokomotiw Moskwa 102 (2)
2022–2023 Spartak Moskwa 8 (1)
2023–2024 Rubin Kazań 7 (1)
W sumie: 339 (35)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008  Polska U-19 1 (0)
2008–2009  Polska U-21 9 (2)
2009–2021  Polska 66 (2)
W sumie: 76 (4)
  1. ↑ Aktualne na: 10 grudnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 12 listopada 2023.
Multimedia w Wikimedia Commons

ⓘMaciej Rybus (ur. 19 sierpnia 1989 w Łowiczu) – polski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika lub obrońcy. W latach 2009–2021 reprezentant Polski. Uczestnik Mistrzostw Świata 2018, Mistrzostw Europy 2012 i 2020.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Maciej Rybus swoją karierę rozpoczynał w 2004 w Pelikanie Łowicz, skąd w 2005 przeniósł się do MSP Szamotuły.

Legia Warszawa

[edytuj | edytuj kod]

W 2007 trafił do Legii Warszawa. W jej barwach zadebiutował 15 listopada 2007, w meczu Pucharu Ekstraklasy przeciwko Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski, pojawiając się na boisku w 46. minucie spotkania, w zastępstwie Marcina Smolińskiego. Po dobrym występie w tym meczu trener Legii, Jan Urban, postanowił, że młody zawodnik będzie od tej pory trenował z pierwszym zespołem.

W Ekstraklasie zadebiutował 24 listopada 2007, kiedy to pojawił się na boisku w 86. minucie spotkania z Polonią Bytom (1:2), znów zmieniając Marcina Smolińskiego. Mimo że Rybus nie był pierwotnie zgłoszony do rozgrywek Ekstraklasy, debiut umożliwił mu wpisanie na tzw. „Listę C” – przeznaczoną dla maksymalnie dwóch zawodników, którzy rozegrali więcej niż 4 mecze w Młodej Ekstraklasie. 8 grudnia 2007 w meczu z Górnikiem Zabrze Maciej strzelił swoją pierwszą bramkę dla Legii w rozgrywkach Ekstraklasy. Ostatni mecz w barwach Legii rozegrał 24 lutego 2012 w 1/16 finału Ligi Europy ze Sportingiem. W Legii Warszawa w latach 2007–2012 rozegrał łącznie 132 spotkania, w których zdobył 16 bramek. W tym czasie zdobył z Legią Superpuchar Polski oraz trzykrotnie sięgał po trofeum Pucharu Polski.

Terek Grozny

[edytuj | edytuj kod]

13 lutego 2012 został zawodnikiem rosyjskiego Tereka Grozny. Klub ze stolicy Czeczenii zapłacił za niego 2,7 mln euro. Zawodnik był 3. najdroższym graczem sprzedanym przez Legię (po Łukaszu Fabiańskim i Dawidzie Janczyku) i 2. (po Marcinie Komorowskim) kupionym przez Terek. W Priemjer-Liga zadebiutował 3 marca 2012 w wygranym 1:0 meczu z Tom Tomsk, zaś pierwszego gola w nowym klubie zdobył w drugim występie, w ligowym meczu przeciwko FK Krasnodar (3:1)[1]. W barwach Tereka Rybus rozegrał łącznie 109 spotkań, w których strzelił 18 goli i zanotował 20 asyst.

Olympique Lyon

[edytuj | edytuj kod]

21 czerwca 2016 podpisał trzyletni kontrakt z francuskim klubem Olympique Lyon[2]. W nowym zespole zadebiutował 19 sierpnia 2016 w wygranym 2:0 meczu 2 kolejki Ligue 1 przeciwko SM Caen[3]. 14 września 2016 w wygranym 3:0 meczu fazy grupowej z Dinamem Zagrzeb debiutował w rozgrywkach Ligi Mistrzów[4].

Lokomotiw Moskwa

[edytuj | edytuj kod]
Rybus w 2019 roku

19 lipca 2017 podpisał trzyletni kontrakt z rosyjskim Lokomotiwem Moskwa[5]. Zadebiutował 30 lipca 2017 w ligowym meczu z Anży Machaczkała. Polak rozegrał całą drugą połowę, a spotkanie zakończyło się zwycięstwem jego drużyny 1:0[6]. 15 marca 2018 w rewanżowym spotkaniu 1/8 finału Ligi Europy z Atlético Madryt (1:5) zdobył swoją pierwszą bramkę dla Lokomotiwu[7]. Łącznie w sezonie 2017/18 wystąpił w 27 meczach, strzelając 1 bramkę i zdobył z klubem mistrzostwo Rosji[8].

Spartak Moskwa

[edytuj | edytuj kod]

11 czerwca 2022 roku ogłoszono jego przejście do Spartaka Moskwa, na zasadzie wolnego transferu z Lokomotiwu[9]. Jego przejście do rosyjskiego klubu, w trakcie trwania wojny rosyjsko-ukraińskiej i tendencji odpływu zawodników z ligi rosyjskiej, wywołało kontrowersje i liczne publiczne dyskusje[10][11][12][13][14], a fakt ten w Rosji próbowano wykorzystać propagandowo[15]. Decyzję piłkarza skrytykował wówczas m.in. polski wiceminister spraw zagranicznych[16].

9 lipca 2022 zadebiutował w zespole w przegranym 0:4 meczu o Superpuchar Rosji przeciwko Zenitowi Petersburg[17]. Swój ligowy debiut, mecz 1. kolejki przeciwko Achmatowi Grozny, zakończył w 41. minucie po otrzymaniu czerwonej kartki od sędziego Władisława Biezborodowa[18]. W Spartaku w sezonie 2022/2023 zagrał 8 meczów, zdobył 1 gola[19]. 21 czerwca 2023 rozwiązał kontrakt z Rosjanami za porozumieniem stron[19].

Rubin Kazań

[edytuj | edytuj kod]

Kontynuując karierę w Rosji, 23 czerwca 2023 Rybus podpisał roczny kontrakt z Rubinem Kazań[20]. W 2023 wystąpił w dwóch meczach (jednym ligowym, jednym Pucharu Rosji)[21], z meczów po sierpniu 2023 wykluczyła go kontuzja kolana, której nabawił się na treningu[22]. Wrócił do gry 24 kwietnia 2024, wygranym 2:0 meczem przeciwko Zenitowi Petersburg[23]. W czerwcu 2024 opuścił klub, w wyniku braku wydłużenia kontraktu i jego słabego stylu gry[24].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Maciej Rybus w barwach reprezentacji Polski w meczu z Węgrami (Poznań, 15.11.2011)

W reprezentacji do lat 21 zadebiutował 9 czerwca 2009 w wygranym 2:0 meczu z młodzieżową reprezentacją Liechtensteinu w eliminacjach Mistrzostw Europy U-21. W meczu tym Rybus zdobył również debiutanckiego gola.

W reprezentacji Polski zadebiutował 14 listopada 2009 w meczu towarzyskim przeciwko Rumunii rozegranym w Warszawie. W debiucie na boisku spędził 16 minut. Pierwszego gola zdobył w kolejnym meczu towarzyskim, przeciwko Kanadzie, 18 listopada 2009. 2 maja 2012 został powołany przez selekcjonera Franciszka Smudę, na współorganizowane przez Polskę, Euro 2012. Na tym turnieju wystąpił 8 czerwca 2012 w zremisowanym 1:1 meczu otwarcia z Grecją. 4 czerwca 2013 w towarzyskim meczu z Liechtensteinem (2:0), strzelił 1300. gola w historii reprezentacji Polski[25]. 12 maja 2016 znalazł się w powołanej przez Adama Nawałkę, szerokiej kadrze reprezentacji Polski na Euro 2016, jednak z wyjazdu na turniej ostatecznie wyeliminowała go kontuzja barku[26].

4 czerwca 2018 znalazł się na liście powołanych na Mistrzostwa Świata 2018 w Rosji[27], na których wystąpił w dwóch meczach[28].

20 czerwca 2022 Polski Związek Piłki Nożnej poinformował, że piłkarz nie będzie brany pod uwagę przy powołaniach na mecze Ligi Narodów UEFA 2022/23, mecze towarzyskie w drugiej połowie 2022 roku i Mistrzostwa Świata 2022[29]. Jako powód podano „jego aktualną sytuacją klubową”[29], czyli dołączenie do Spartaka Moskwa w czasie trwania inwazji Rosji na Ukrainę[30].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 21 czerwca 2023)[31]
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi UEFA[a] Inne[b] Razem
Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
Legia Warszawa 2007/08 Ekstraklasa 10 4 4 0 – – – 14 4
2008/09 Ekstraklasa 27 3 2 0 – 3 0 1 0 33 3
2009/10 Ekstraklasa 29 2 3 1 – 4 0 – 36 3
2010/11 Ekstraklasa 20 2 4 0 – – – 24 2
2011/12 Ekstraklasa 16 2 1 1 – 10 1 – 27 4
Ogólnie 102 13 14 2 0 0 17 1 1 0 135 16
Terek Grozny 2011/12 Priemjer-Liga 11 3 1 0 – – – 12 3
2012/13 Priemjer-Liga 19 4 1 0 – – – 20 4
2013/14 Priemjer-Liga 16 0 2 0 – – – 18 0
2014/15 Priemjer-Liga 27 3 1 0 – – – 28 3
2015/16 Priemjer-Liga 28 8 3 0 – – – 31 8
Ogólnie 101 18 8 0 0 0 0 0 0 0 109 18
Olympique Lyon 2016/17 Ligue 1 19 0 1 0 1 0 7 0 – 28 0
Ogólnie 19 0 1 0 1 0 7 0 0 0 28 0
Lokomotiw Moskwa 2017/18 Priemjer-Liga 20 0 1 0 – 6 1 – 27 1
2018/19 Priemjer-Liga 16 1 1 0 – 2 0 1 0 20 1
2019/20 Priemjer-Liga 19 0 1 0 – 5 0 1 0 26 0
2020/21 Priemjer-Liga 26 1 4 0 – 6 0 1 0 37 1
2021/22 Priemjer-Liga 21 0 0 0 – 4 0 1 0 26 0
Ogólnie 102 2 7 0 0 0 23 1 4 0 135 3
Spartak Moskwa 2022/23 Priemjer-Liga 8 0 0 0 – –[c] 1 0 8 0
Ogólnie w karierze 333 33 30 2 1 0 47 2 6 0 417 37

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 12 listopada 2021)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Polska
2009 2 1
2010 10 0
2011 6 0
2012 5 0
2013 3 1
2014 6 0
2015 8 0
2016 4 0
2017 4 0
2018 5 0
2019 2 0
2020 3 0
2021 8 0
Suma 66 2

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Legia Warszawa

[edytuj | edytuj kod]

Lokomotiw Moskwa

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

18 marca 2018 poślubił Osetyjkę z Władykaukazu[32], Lanę Bajmatową[33]. Mają dwóch synów: Roberta (ur. 2018)[34] i Adriana (ur. 2021)[35].

28 maja 2018 został Honorowym Obywatelem Łowicza[36].

9 maja 2024 wraz z innymi piłkarzami Rubina Kazań złożył kwiaty pod pomnikiem w parku zwycięstwa w Moskwie z okazji obchodów Dnia Zwycięstwa w Rosji. Spotkało się to z liczną krytyką polskich mediów i kibiców[37].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Uwzględniono: Liga Mistrzów UEFA – 17 (0), Liga Europy UEFA – 30 (2).
  2. ↑ Uwzględniono: Superpuchar Polski – 1 (0), Superpuchar Rosji – 5 (0).
  3. ↑ 28 lutego 2022 roku, FIFA i UEFA zawiesiły rosyjskie kluby i reprezentacje we wszystkich rozgrywkach z powodu rosyjskiej inwazji na Ukrainę. 2 maja 2022 roku, UEFA podjęła decyzję o wykluczeniu rosyjskich klubów z europejskich pucharów w sezonie 2022/2023.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Rybus strzelił swojego pierwszego gola dla Tereka [online], sport.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  2. ↑ L’INTERNATIONAL POLONAIS MACIEJ RYBUS EST LYONNAIS. Olympique Lyon, 2016-06-21. [dostęp 2016-06-21]. (fr.).
  3. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Ligue 1: Nerwowy debiut Macieja Rybusa, Olympique Lyon z kompletem punktów – WP SportoweFakty [online], 19 sierpnia 2016 [dostęp 2016-09-22] (pol.).
  4. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Liga Mistrzów: udany debiut Macieja Rybusa, Lyon wygrał na inaugurację – WP SportoweFakty [online], 14 września 2016 [dostęp 2016-09-22] (pol.).
  5. ↑ Rybus wraca do Rosji! W Lokomotiwie ma regularnie grać przed MŚ, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-07-20] (pol.).
  6. ↑ Maciej Rybus zadebiutował w Lokomotiwie Piłka nożna – Sport.pl. sport.pl. [dostęp 2018-03-16]. (pol.).
  7. ↑ Wirtualna Polska Media: LE: spektakularny gol Macieja Rybusa. Odwet Atlético Madryt był bolesny – WP SportoweFakty. sportowefakty.wp.pl, 2018-03-15. [dostęp 2018-03-16]. (pol.).
  8. ↑ Rybus mistrzem Rosji!. polsatsport.pl. [dostęp 2018-05-24]. (pol.).
  9. ↑ Maciej Rybus w Spartaku Moskwa. Agent piłkarza wywołał burzę w mediach. „Koniec kariery reprezentacyjnej”. polskieradio24.pl. [dostęp 2022-06-14]. (pol.).
  10. ↑ Rybus dokonał kontrowersyjnego wyboru. „W piątek przejdzie testy medyczne” [online], Sport.pl [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  11. ↑ Maciej Rybus. Władysław Kozakiewicz ostro krytykuje piłkarza. Zbigniew Boniek ma inne zdanie [online], TOK FM [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  12. ↑ Kontrowersje wokół Macieja Rybusa. Selekcjoner Michniewicz zabrał głos [online], sportowefakty.wp.pl, 21 marca 2022 [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  13. ↑ Transfery. Rybus nie opuści Moskwy. Kontrowersyjna decyzja Polaka [online], Goal.pl, 11 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  14. ↑ Kontrowersyjna decyzja Rybusa! Postanowił zostać w Rosji [online], wpolityce.pl [dostęp 2022-07-17].
  15. ↑ Rybus został narzędziem w rękach propagandy Kremla. "Świństwo Polaków!" [online], sport.interia.pl [dostęp 2023-08-12] (pol.).
  16. ↑ Wiceszef MSZ krytykuje decyzję Rybusa. "Nie ma nic bardziej żenującego" [online], Sport.pl, 13 czerwca 2022 [dostęp 2023-08-12] (pol.).
  17. ↑ Maciej Rybus zadebiutował w Spartaku. Drużyna Polaka przegrała mecz o Superpuchar Rosji [online], 90minut.pl, 9 lipca 2022 [dostęp 2022-07-17].
  18. ↑ Czerwona kartka Macieja Rybusa [online], 90minut.pl, 16 lipca 2022 [dostęp 2022-07-17].
  19. ↑ a b Maciej Rybus odszedł ze Spartaka Moskwa [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-06-21].
  20. ↑ Maciej Rybus zostaje w Rosji. 33-latek zamienił Spartak na Rubin Kazań [online], polskieradio24.pl, 23 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-23] (pol.).
  21. ↑ a b c d e f Maciej Rybus, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–sukcesy) [dostęp 2023-12-11].
  22. ↑ Fatalna sytuacja Rybusa w nowym klubie. "Rzadka kontuzja" [online], Sport.pl, 14 listopada 2023 [dostęp 2023-12-11] (pol.).
  23. ↑ Zenit 0 – 2 Rubin, [w:] Russian Premier Liga 2023/2024, eng.premierliga.ru [dostęp 2024-05-11] (ang.).
  24. ↑ Michał Winiarczyk, Gra w Rosji, agent widzi go w Polsce. Kontrowersje z byłym reprezentantem kraju [online], Sport Wprost, 19 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-19] (pol.).
  25. ↑ Gol Rybusa jubileuszową 1300. bramką dla Polski. sport.wp.pl, 2013-06-05. [dostęp 2023-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-27)]. (pol.).
  26. ↑ Maciej Rybus nie pojedzie na Euro 2016. Onet Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016 we Francji, 2016-05-30. [dostęp 2016-05-31]. (pol.).
  27. ↑ 23 powołanych. Nawałka podał kadrę na mundial [online], sport.tvp.pl [dostęp 2022-06-20].
  28. ↑ Wirtualna Polska Media, Mundial 2018. Maciej Rybus: Rozmawialiśmy o tym, co było źle [online], sportowefakty.wp.pl, 23 czerwca 2018 [dostęp 2022-06-20] (pol.).
  29. ↑ a b Komunikat PZPN ws. Macieja Rybusa [online], laczynaspilka.pl, 20 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-20] (pol.).
  30. ↑ Paweł Paczul, Jedyna słuszna decyzja – Rybus nie będzie grał w reprezentacji [online], weszlo.com, 20 czerwca 2022.
  31. ↑ Maciej Rybus, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2021-04-03].
  32. ↑ Sebastian Staszewski, Pierwszy taki wywiad Macieja Rybusa. „Zostając w Rosji nie zrobiłem nikomu krzywdy”, „sport.tvp.pl” [dostęp 2024-03-30] (pol.).
  33. ↑ Lana Rybus. Kim jest żona kontrowersyjnego piłkarza? Na koncie dwoje dzieci i dwa śluby [online], TOK FM, 14 czerwca 2022 [dostęp 2024-04-03] (pol.).
  34. ↑ Maciej Rybus został ojcem. „Niesamowite uczucie!”. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-10-23. [dostęp 2018-10-23]. (pol.).
  35. ↑ Dzień Dobry TVN, Maciej Rybus został ojcem – zdradził imię i płeć dziecka. „Mama i bobas czują się dobrze” [online], dziendobry.tvn.pl, 15 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-17] (pol.).
  36. ↑ Rybus został Honorowym Obywatelem Łowicza. polsatsport.pl. [dostęp 2018-06-03]. (pol.).
  37. ↑ Rosja świętuje Dzień Zwycięstwa. Kwiaty złożył Maciej Rybus. polsatnews.pl, 2024-05-09. [dostęp 2024-06-17]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]


Składy reprezentacji Polski
Skład reprezentacji Polski na Euro 2012

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2018

Polska

Skład reprezentacji Polski na Euro 2020

Polska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maciej_Rybus&oldid=75027078”