Jerzy Fedorowicz

Zobacz też: inne osoby nazywające się Jerzy Fedorowicz.

Jerzy Fedorowicz

Jerzy Fedorowicz (2023)
Data i miejsce urodzenia	29 października 1947 Polanica-Zdrój
Zawód, zajęcie	aktor, reżyser teatralny, polityk
Alma Mater	Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie
Stanowisko	dyrektor Teatru Ludowego w Krakowie (1989–2005), poseł na Sejm V, VI i VII kadencji (2005–2015), senator IX, X i XI kadencji (od 2015)
Partia	Platforma Obywatelska
Małżeństwo	Elżbieta Krywsza-Fedorowicz (1969–2018)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Jerzy Feliks Fedorowicz (ur. 29 października 1947 w Polanicy-Zdroju^[1]) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny oraz polityk. Dyrektor Teatru Ludowego w Krakowie (1989–2005), poseł na Sejm V, VI i VII kadencji (2005–2015), senator IX, X i XI kadencji (od 2015).

Absolwent V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie^[2]. Ukończył studia na PWST w Krakowie (1969). Jako aktor związany z krakowskimi teatrami Rozmaitości^[1] i Starym oraz Państwowymi Teatrami Dramatycznymi w Szczecinie. W 1989 został dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Ludowego w Nowej Hucie; funkcję tę pełnił do 2005.

Laureat nagród i wyróżnień, m.in. nagrody przyznawanej przez Polcul Foundation, Nagrody Wojewody Krakowskiego, Nagrody Prezydenta Miasta Krakowa, Nagrody Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej, Nagrody CTN „Monar” Kraków (1996), Nagrody Prezydenta RP za Twórczość dla Dzieci i Młodzieży „Sztuka Młodym” (2005)^[3].

W 2014 ukazała się książka Lodołamacz Fedor, wywiad rzeka, który przeprowadził dziennikarz muzyczny Jarosław Szubrycht^[4]. W 2017 wydana została książka Jerzego Fedorowicza Absolwenci. Rocznik ’69^[5], za którą w październiku 2018 otrzymał nagrodę Krakowska Książka Miesiąca^[6].

W latach 90. był dyrektorem wydziału kultury w Urzędzie Miasta Krakowa. W latach 1994–1998 zasiadał w radzie miejskiej Krakowa, w której przewodniczył komisji do spraw kultury^[1]. Był związany z KLD i następnie Unią Wolności; kandydował do Sejmu w 1993 i 1997^[7][8]. Od 1998 do 2005 sprawował mandat radnego sejmiku małopolskiego I i II kadencji, w którym również przewodniczył Komisji Kultury. Do 2002 reprezentował UW, reelekcję uzyskał z listy Wspólnoty Małopolskiej.

Przystąpił do Platformy Obywatelskiej. W wyborach parlamentarnych w 2005 z ramienia PO został wybrany na posła V kadencji w okręgu krakowskim z wynikiem 5694 głosów. Znalazł się w gronie najlepszych 15 posłów V kadencji w rankingu „Polityki”. Zasiadał m.in. w Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 15 649 głosów. Został wiceprzewodniczącym Komisji Kultury i Środków Przekazu, członkiem Komisji Łączności z Polakami za Granicą, przedstawicielem Delegacji Parlamentarnej do Zgromadzenia Parlamentarnego Sejmu i Senatu RP, Sejmu Republiki Litewskiej i Rady Najwyższej Ukrainy, członkiem grup parlamentarnych polsko-ekwadorskiej, polsko-rosyjskiej, polsko-tajwańskiej oraz polsko-ukraińskiej. W wyborach parlamentarnych w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 28 383 głosy^[9].

W 2015 wystartował do Senatu z rekomendacji PO w okręgu nr 32. Uzyskał mandat senatora IX kadencji, otrzymując 72 044 głosy^[10]. W listopadzie 2016 został powołany na funkcję wiceministra kultury i dziedzictwa narodowego w gabinecie cieni utworzonym przez Platformę Obywatelską^[11]. W wyborach w 2019 i 2023 z powodzeniem ubiegał się o senacką reelekcję, otrzymując odpowiednio 117 177 głosów oraz 151 792 głosy^[12][13]. W izbie wyższej parlamentu został m.in. przewodniczącym Komisji Kultury i Środków Przekazu^[14].

Zajął się także pracą z tzw. trudną młodzieżą, m.in. wyreżyserował przedstawienie Romea i Julii w Teatrze Ludowym, w którym zagrali przedstawiciele skinheadów i punków (1991–1992). Był prowadzącym program Zadyma w TVP2. Podjął pracę nad projektem wprowadzenia do uczelni artystycznych kierunku „terapia przez sztukę”. Uczestnik akcji charytatywnych Fundacji Mam Marzenie, Koliber, Dar Serca i innych. Założył Fundację Teatru Ludowego w Krakowie, działającą w obszarze terapii przez sztukę; objął funkcję członka rady tej fundacji.

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
1993		Kongres Liberalno-Demokratyczny	Sejm II kadencji	nr 21	7651 (1,65%)[7]
1997		Unia Wolności	Sejm III kadencji		3857 (0,80%)[8]
2005		Platforma Obywatelska	Sejm V kadencji	nr 13	5694 (1,35%)[15]
2007			Sejm VI kadencji		15 649 (2,79%)[16]
2011			Sejm VII kadencji		28 383 (5,60%)[9]
2015			Senat IX kadencji	nr 32	72 044 (60,60%)[10]
2019		Koalicja Obywatelska	Senat X kadencji		117 177 (59,55%)[12]
2023			Senat XI kadencji		151 792 (67,06%)[13]

Syn Aliny z Kłopotowskich i Eugeniusza (także aktora). Od 1969 był żonaty z Elżbietą Krywsza-Fedorowicz, krakowską scenografką^[17], która zmarła w 2018^[18]. Ma dwóch synów: Filipa i Jerzego.

• 1967: Koncert życzeń jako motocyklista
• 1970: Pułapka jako żołnierz
• 1972: Kopernik jako uczony
• 1974: Potop jako Braun
• 1975: Znikąd donikąd jako Ren
• 1975: Noce i dnie jako kolega Tomaszka w Wapiennikach
• 1976: Spokój jako kolega Gralaka z więzienia
• 1976: Ocalić miasto jako pracownik poczty stemplujący listy
• 1977: Pani Bovary to ja jako sąsiad Andrzej
• 1978: Aktorzy prowincjonalni jako Michał
• 1978: Ślad na ziemi jako inżynier Madej
• 1979: Szansa jako lekarz
• 1980: Królowa Bona jako dzierżawca Mikołaj Wilga
• 1980: Z biegiem lat, z biegiem dni… jako żandarm
• 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy jako Tomek Gierusz
• 1982: Odlot jako towarzysz Sobol
• 1984: Bogusław Schaeffer – Poza schematem
• 1984: Zdaniem obrony jako Marek Korytko
• 1986: Biała wizytówka
• 1986: Bohater roku jako towarzysz Kulepa
• 1986: Magnat
• 1987: Śmierć Johna L. jako Krzysztof
• 1988: Dekalog II jako Janek
• 1991: Pogranicze w ogniu jako kierowca Gienio
• 1994: Śmierć jak kromka chleba
• 1995: Opowieść o Józefie Szwejku i jego najjaśniejszej epoce jako wachmistrz
• 1996: Opowieść o Józefie Szwejku i jego drodze na front jako wachmistrz
• 1999: Przygody dobrego wojaka Szwejka jako wachmistrz
• 2001: Historia filozofii po góralsku według ks. Józefa Tischnera
• 2006: Mrok jako burmistrz Stanisław Pałek
• 2006: Nadzieja
• 2007: Ekipa jako poseł Marcinek
• 2008: Cztery noce z Anną, jako dyrektor szpitala
• 2009: Jan z drzewa jako prezes
• 2011: Przepis na życie, jako generał, ojciec Beaty
• 2014: Na dobre i na złe jako Staszek Kalinowski
• 2014: Obywatel jako pan poseł

• Złoty Krzyż Zasługi (2000)^[19]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)

• Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2015-06-13].
• Jerzy Fedorowicz w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2015-06-13].
• Jerzy Fedorowicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2015-06-13] .

• Jerzy Fedorowicz w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2015-06-13].
• Jerzy Fedorowicz w bazie Filmweb. [dostęp 2015-06-13].