Jaroslav Seifert

Jaroslav Seifert

Jaroslav Seifert (1981)
Data i miejsce urodzenia	23 września 1901 Žižkov
Data i miejsce śmierci	10 stycznia 1986 Praga
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie literatury
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Zobacz kolekcję cytatów z Jaroslava Seiferta w Wikicytatach

Jaroslav Seifert (ur. 23 września 1901 w Žižkovie (obecnie dzielnica Pragi), zm. 10 stycznia 1986 w Pradze) – poeta czeski, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1984.

Pochodził z rodziny robotniczej, pierwszy zbiór wierszy – Město v slzách wydał w 1921^[1]. W latach dwudziestych był członkiem Komunistycznej Partii Czechosłowacji, z której został usunięty w marcu 1929 po podpisaniu tzw. Manifestu Siedmiu z protestem przeciwko bolszewickiej tendencji w nowym kierownictwie KPCz. Później należał do Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej i w latach 30. pracował w prasie powiązanej z tym stronnictwem. W 1936 otrzymał po raz pierwszy czechosłowacką nagrodę państwową.

Podczas okupacji niemieckiej był redaktorem dziennika „Národní práce”, a po 1945 roku czasopisma związków zawodowych „Práce”. W latach 1945–1948 redagował miesięcznik literacki „Kytice”. W 1949 zmuszony do zaprzestania pracy dziennikarskiej, poświęcił się wyłącznie literaturze. Mimo iż krytykowany przez zwolenników socrealizmu, w 1955 został laureatem Nagrody Państwowej im. Klementa Gottwalda. W drugiej połowie lat 50. i do połowy lat 60. nie mógł jednak publikować. Kolejny tom wydał dopiero w 1965, a w 1967 otrzymał tytuł Artysty Narodowego.

W 1961 Janina Brzostowska wybrała i przetłumaczyła na język polski a Państwowy Instytut Wydawniczy opublikował zbiór jego utworów lirycznych^[2].

Był zaangażowany w wydarzenia Praskiej wiosny. W latach 1968–1970 pełnił funkcję przewodniczącego Związku Pisarzy Czeskich (aż do jego rozwiązania przez władze). W 1968 po raz kolejny otrzymał czechosłowacką nagrodę państwową. W 1977 należał do sygnatariuszy Karty 77. W 1984 przyznano mu literacką Nagrodę Nobla.

W 1991 roku został pośmiertnie odznaczony Orderem Tomáša Garrigue Masaryka I klasy^[3].

• Miasto we łzach (1921)
• Sama miłość (1923)
• Na falach radiotelegrafu (1925)
• Słowik śpiewa marnie (1926)
• Gołąb pocztowy (1929)
• Gwiazdy nad Ogrodem Rajskim (1929)
• Jabłko z podołka (1933)
• Ręce Wenus (1936)
• Śpiewane wprost na maszynę rotacyjną (1936)
• Osiem dni (1937)
• Żegnaj, wiosno (1937)
• Zgasić światła (1938)
• Ubrana w światło (1940)
• Wachlarz Bożeny Niemcowej (1940)
• Kamienny most (1941)
• Hełm ziemi (1945)
• Poszedł w świat ubogi malarz (1949)
• Pieśń o Wiktorce (1950)
• Mozart w Pradze (1951)
• Petrin (1951)
• Mama (1954)
• Chłopiec i gwiazdy (1956)
• Koncert na wyspie (1965)
• Kometa Halleya (1967)
• Odlewanie dzwonów (1967)
• Pomnik moru (1971)
• Parasol z Piccadilly (1979)
• Kolumna wotywna (1981)
• Wszystkie uroki świata (1981)
• Być poetą (1983)

Na język polski tłumaczyli go m.in. Leszek Engelking, Józef Waczków, Marian Grześczak, Andrzej Czcibor-Piotrowski i Adam Włodek.

• Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Warszawa 2004
• Tamara Książczak-Przybysz, Jaroslav Seifert, [w:] Literatury zachodniosłowiańskie czasu przełomów 1890-1990. 2. Literatura czeska, Katowice 1999.
• Józef Waczków, Wstęp, [w:] Jaroslav Seifert Być poetą, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1997.