Jarosław Kurski

Jarosław Kurski

Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1963 Gdańsk
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jarosław Michał Kurski (ur. 18 lipca 1963 w Gdańsku) – polski dziennikarz i publicysta. W latach 2007–2023 zastępca redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”.

Działał w harcerstwie^[1], w latach 80. był instruktorem w Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego^[2], m.in. organizował Białą Służbę podczas podróży apostolskiej Jana Pawła II do Polski w 1987^[3]. W 1982 został absolwentem III Liceum Ogólnokształcącego im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku^[4]. Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu^[5].

W czasach PRL działał w opozycji demokratycznej. Należał do Ruchu Młodej Polski. W 1983 został zatrzymany, był przez ponad dwa miesiące aresztowany pod zarzutem rzekomej napaści na milicjanta^[6]. Publikował w czasopismach drugiego obiegu, m.in. w „Biuletynie Informacyjnym Solidarności”. Od 1988 był korespondentem hiszpańskiej agencji prasowej EFE, był związany z „Tygodnikiem Gdańskim”^[5].

Od października 1989 do lipca 1990 zajmował stanowisko rzecznika prasowego Lecha Wałęsy. Funkcję tę przestał pełnić w trakcie tzw. wojny na górze^[5]. W 1991 opublikował krytyczną wobec Lecha Wałęsy książkę pod tytułem Wódz. Jej poszerzony przekład, zatytułowany Lech Wałęsa. Democrat or dictator?, został wydany w 1992 w Stanach Zjednoczonych.

W 1992 dołączył do zespołu redakcyjnego „Gazety Wyborczej”^[6]. Został publicystą działu opinii i wydania weekendowego. W styczniu 2007 objął stanowisko zastępcy redaktora naczelnego^[5], a w czerwcu tego samego roku powołano go na pierwszego zastępcę. Faktycznie przejął kierowanie redakcją od Adama Michnika. Z funkcji tej zrezygnował z końcem grudnia 2023^[7].

W latach 1994–1997 prowadził Rozmowy Jedynki w TVP, a w latach 2006–2007 poranne edycje w radiu Tok FM. Jest autorem kilku publikacji książkowych, m.in. biografii Jana Nowaka-Jeziorańskiego i Raymonda Arona. W 2022 opublikował książkę Dziady i dybuki, w której opisał historię swojej żydowskiej rodziny od strony matki^[8]. Został członkiem Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego w Warszawie^[9].

W 2013 otrzymał Legię Honorową V klasy^[10], a w 2014, za wybitne zasługi w budowaniu niezależnej prasy w Polsce, za pielęgnowanie wartości, jakie legły u podstaw polskich przemian demokratycznych, za wkład w rozwój nowoczesnej publicystyki i przestrzeganie wysokich standardów w pracy dziennikarskiej, redakcyjnej i menadżerskiej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[11][12].

Prawnuk Józefa Bernsteina vel Niemirowskiego i Anny z Sommersteinów, wnuk Tadeusza Modzelewskiego^[13] i Teodory (siostry Lewisa Bernsteina Namiera)^[8]. Syn Witolda Kurskiego, pracownika naukowego specjalizującego się w budowie okrętów^[1], oraz Anny Kurskiej, prawniczki i polityk. Starszy brat Jacka Kurskiego.

• Jan Nowak Jeziorański. Emisariusz wolności, Wyd. Bertelsmann Media, Warszawa 2005.
• Pokój z widokiem na historię. Biografia intelektualna Raymonda Arona, Sprawy Polityczne, Wołomin 2005.
• Wódz, Wyd. PoMost, Warszawa 1991.
• Wódz. Mój przyczynek do biografii, Wyd. Agora, Warszawa 2008.
• Dziady i dybuki, Wyd. Agora, Warszawa 2022.