Józef Lubowidzki

Józef Gabriel Lubowidzki

Topacz
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1788 Dylewo
Data i miejsce śmierci	3 maja 1871 Warszawa
Ojciec	Jan Władysław Lubowidzki
Matka	Marianna Dzierżańska
Żona	Cecylia Kossecka
Dzieci	Zofia
Odznaczenia

Józef Gabriel Lubowidzki herbu Topacz (ur. 23 marca 1788 w Dylewie – zm. 3 maja 1871^[1]) – radca stanu, członek Rady Stanu Królestwa Kongresowego w 1830 roku^[2], marszałek Sejmu Królestwa Polskiego, wiceprezes Banku Polskiego.

Był jednym z czworga potomstwa Jana Władysława Lubowidzkiego, cześnikiewicza bydgoskiego i Marjanny Dzierżańskiej. Oprócz dwóch sióstr miał też brata Mateusza. Ukończył studia prawnicze i filozoficzne w Królewcu i Warszawie.

W latach 1810–1825 pracował jako aplikant w sądzie, był asesorem, prokuratorem i w końcu sędzią Trybunału Najwyższej Instancji. Współorganizował, a potem pracował w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. Był wiceprezesem powstałego w 1828 Banku Polskiego. Posłem został z cyrkułu pierwszego m. Warszawy, a 28 maja 1830, dzięki protekcji ministra skarbu, został mianowany marszałkiem sejmu.

W tym samym roku razem z braćmi Tomaszem, Janem i Henrykiem Łubieńskimi zakładał spółkę, która miała na celu rozwój fabryki lnu w nowo powstałym Żyrardowie.

W czasie powstania listopadowego za pomoc w ucieczce bratu sprzyjającemu Wielkiemu Księciu Konstantemu został aresztowany i postawiony pod osąd na debacie sejmowej 19 stycznia 1831 roku. Nie udowodniono mu przestępstwa politycznego, więc został zwolniony, a sprawę usiłowano zatuszować. Od upadku powstania do 1842 był prezesem Banku Polskiego. Za nadużycia finansowe, razem z Henrykiem Łubieńskim, wiceprezesem banku, trafił na cztery lata do więzienia^[3]. Kary jednak nie odbył, ponieważ za wstawiennictwem carskiego namiestnika Iwana Paskiewicza zamieniono ją dla obu na zesłanie. Wrócili obaj w 1853 i od tego czasu ani jeden ani drugi nie brał udziału w życiu publicznym.

Od 16 maja 1835 był żonaty z Cecylią Kossecką, córką generała wojsk polskich, miał córkę Zofię^[4]. Jednym z jego szwagrów był Tadeusz Bocheński^[5].

Był członkiem loży wolnomularskiej Astrea^[6]. W 1819 roku był wielkim pieczętarzem Wielkiego Wschodu Narodowego Polski^[7]. Był wychowankiem Korpusu Kadetów. Odznaczony orderami: św. Anny I klasy i Orła Czerwonego Pruskiego II klasy. Kawaler Orderu Świętego Stanisława I, II i III klasy (1830^[8], 1829 i 1820^[9]).

• Biografia w iPSB
• Wszechnica Sejmowa. [dostęp 2008-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-22)]. (pol.).
• Adam Boniecki: Herbarz polski. [dostęp 2008-06-18]. (pol.).
• Robert Zwierzyniecki: Feudałowie, kler i ludzie pracy. Kraków: 2023. ISBN 978-83-8351-109-2.