Królewskie Siły Powietrzne Omanu
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siły zbrojne | |
| Nazwa skrócona |
RAFO |
| Data utworzenia |
1959 |
| Znak rozpoznawczy |
|
| Najwyższe dowództwa | |
| Cywilne | |
Królewskie Siły Powietrzne Omanu (trb. Al-Quwwat al-Jawwiya al-Sultanat Oman) – wojska lotnicze Omanu. Powstał w marcu 1959 jako Siły Powietrzne Sułtanatu Omanu (SOAF) z pomocą brytyjskiego personelu i przekazanych przez Royal Air Force samolotów treningowych Scottish Aviation Pioneers i Percival Provost T.52. Obecną nazwę przyjęły w 1990 roku.
Od początku lotnictwo Omanu bazowało niemal wyłącznie na sprzęcie sprowadzanym z Wielkiej Brytanii. W 1968 do walki z partyzantką w regionie Zufar zakupiono 12 BAC 167 Strikemaster Mk.82. W 1974 zakupiono osiem BN-2A-21 Defenders, trzy BAC One-Eleven i Vickers VC-10 (VIP). W 1976 dostarczono pierwszy z ex-jordańskich myśliwców Hawker Hunter. W 1974 roku zamówiono 10 SEPECAT Jaguar S(O) i dwa Jaguar B(O), które dostarczono od 1977 roku. W 1980 dokupiono dalsze 10 S(O) i dwa B(O), dostarczone w 1983. W 1982 odkupiono brytyjski Jaguar S GR1, a w 1986 Jaguara B T2. Od 1990 całą flotę zmodernizowano, a w 1998 dokupiono ostatniego Jaguara S. Od 1997 zmodernizowano 17 pozostających w służbie Jaguarów do standardu GR3A oraz dokupiono jednego Jaguara S. W latach 1981–1983 dostarczano trzy transportowe C-130H Hercules.
W 25 sierpnia 1985 Oman podpisał list intencyjny w sprawie zakupu ośmiu Panavia Tornado ADV z opcją na cztery sztuki i dostawami od 1987, transakcji nigdy nie zrealizowano, z zakupu wycofano się w 1992 roku[1][2]. Między 1993 i 1994 14 Hunter Mk.73 i cztery dwumiejscowe Hunter T.67 zastąpiło 12 jednomiejscowych szturmowych BAE Hawk Mk.203 i cztery szkolne Hawk Mk.103. W 2002 zamówiono 12 wielozadaniowych Lockheed Martin F-16C/D Block 50, które dostarczono od 2005 roku. 14 grudnia 2011 zawarto drugi kontrakt na 10 F-16C i 2 F-16D Block 50[3][4]. W 2009 zamówiono jeden C-130J-30 Super Hercules, a w 2010 dalsze dwa C-130J. Ich dostawy rozpoczęto w 2012 roku[5].
21 grudnia 2012 brytyjski BAE Systems poinformowało o podpisaniu z Omanem kontraktu o wartości 2,5 mld GBP na 12 myśliwców Eurofighter Typhoon i 8 szkolnych Hawk AJT[6]. 11 września 2013 w zderzeniu dwóch Jaguarów zginął jeden z pilotów. 22 września 2013 w innej katastrofie utracono jeden F-16C, jego pilot zginął[7][8]. 3 kwietnia 2014 Oman odebrał pierwszego F-16C-50 drugiej transzy[9]. 6 sierpnia 2014 wycofano ostatnie Jaguary[10]. 21 czerwca 2017 dostarczono dwa pierwsze Eurofightery w wersji dwumiejscowej[11].
Wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]-
C-130J Super Hercules
-
EC 225LP Super Puma
-
NH-90
-
C-295M
| Samoloty | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Samolot | Prod. | Typ | Wersja | Liczba | Uwagi | |
| Eurofighter Typhoon |  |
myśliwiec | FGR4 T3 |
6 3 |
Zamówiono 12. | |
| F-16 Fighting Falcon |  |
myśliwiec | F-16C F-16D |
17
6 |
Jeden F-16C utracono | |
| BAE Hawk | |
szkolenie zaawansowane samolot wsparcia |
103 165 203 |
4 0 10 |
Zamówiono 8. | |
| Dornier Do 228 |  |
transport | Do 228-100 | 2 | ||
| Lockheed C-130 Hercules | |
transport | C-130J C-130J-30 |
2 1 |
||
| CASA C-295 |  |
transport patrolowy |
C-295M C-295MPA |
5 3 |
||
| Short SC.7 Skyvan | |
transport patrolowy |
3M | 2 3 |
||
| Airbus A320 | |
transport VIP | A320CJ | 2 | ||
| Pilatus PC-9 |  |
szkolenie podstawowe | PC-9M | 12 | ||
| Śmigłowce | ||||||
| Agusta-Bell AB205 |  |
SAR | AB205A-1 | 21 | ||
| Bell UH-1 Iroquois | |
HH-1H | 20 | |||
| Bell 214 | |
214 214ST |
5 6 |
|||
| NHI NH90 |  |
wielozadaniowy | TTH | 17 | ||
| AgustaWestland AW139 | |
10 | ||||
| Agusta-Bell AB212 | |
AB212 | 3 | |||
| Bell 206 | |
szkolny | 206B | 5 | ||
| Eurocopter Super Puma | |
AS 332C AS 332L-1 |
3 | |||
| Westland Lynx | |
Mk.120 | 15 | |||
Wycofane
[edytuj | edytuj kod]-
Hawker Hunter
-
BAC 167 Strikemaster
-
Jaguar S(O)
-
BAC 1-11
- 33 Hawker Hunter FGA.73\73A\73B, FR.10, T.66
- 25 BAC Strikemaster Mk 82/82A
- 8 F-5A Freedom Fighter – wypożyczone od Iranu
- 27 SEPECAT Jaguar S, B
- 4 Douglas C-47 Dakota
- 7 Vickers Viscount
- 3 BAe BAC-1-11
- 8 Britten-Norman BN-2 Islander
- 2 Pilatus PC-6 Porter
- 5 de Havilland Canada DHC-2 Beaver
- 6 de Havilland Canada DHC-4 Caribou
- 4 de Havilland Canada DHC-5 Buffalo
- 3 Lockheed C-130H Hercules
- 9 Percival Provost Mk.52
- 4 Westland Wessex HC.2
- 4 FFA AS202 Bravo
- 4 Scottish Aviation Pioneer
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Oman postpones Tornado, buys Hawk. FLIGHT INTERNATIONAL, 13 maja 1989. [dostęp 2014-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 kwietnia 2014)].
- ↑ tornado-data.com. [dostęp 2013-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].
- ↑ Contracts for Wednesday, December 14, 2011 [online], U.S. Department of Defense, 14 grudnia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2012-01-09] (ang.).
- ↑ Nowe F-16 dla Omanu lepsze niż oczekiwano [online], defence24.pl, 15 października 2012.
- ↑ Oman gets ready to induct C-130J.
- ↑ WE WELCOME OMAN ORDER FOR TYPHOON AND HAWK AIRCRAFT, baesystems.com (ang.) Dostęp: 2012-12-21.
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2021-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-24)].
- ↑ F-16 Accidents & Mishaps for the Oman Air Force.
- ↑ Oman Air Force Continues F-16 Legacy.
- ↑ Oman retires last Jaguar strike aircraft.
- ↑ Pierwsze Typhoony w Omanie. Altair, 23 czerwca 2017
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Royal Air Force of Oman, scramble.nl. scramble.nl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-01)].