Florence Parly
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1963 |
|---|---|
| Minister obrony Francji | |
| Okres |
od czerwca 2017 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Florence Parly (ur. 8 maja 1963 w Boulogne-Billancourt[1]) – francuska polityk, urzędnik państwowy, menedżer i przedsiębiorca, od 2017 do 2022 minister obrony.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwentka Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu oraz École nationale d’administration. Od 1987 pracowała jako urzędniczka w dyrekcji ds. budżetu. W latach 1991–1993 była doradcą ministrów Michela Durafoura i Paula Quilèsa, w połowie lat 90. dołączyła do Partii Socjalistycznej. Od 1993 do 1997 zajmowała wyższe stanowiska urzędnicze w administracji rządowej, następnie do 2000 pełniła funkcję doradcy premiera Lionela Jospina ds. budżetu. W latach 2000–2002 sprawowała urząd sekretarza stanu ds. budżetu w jego gabinecie[1].
W 2002 bez powodzenia kandydowała do parlamentu. W latach 2003–2005 w strukturze Partii Socjalistycznej odpowiadała za sprawy gospodarki i zatrudnienia. Od 2004 do 2006 była wiceprzewodniczącą rady regionalnej Burgundii, a także przewodniczącą rady dyrektorów ARD, agencji rozwoju regionalnego (w regionie Île-de-France)[1].
Od 2006 do 2008 pełniła funkcję dyrektora ds. strategii inwestycji w Air France. Następnie do 2013 zarządzała przedsiębiorstwem Air France Cargo, po czym do 2014 była zastępcą dyrektora generalnego w Air France. W latach 2014–2016 zajmowała stanowisko zastępcy dyrektora generalnego w Société nationale des chemins de fer français, odpowiadając za strategię i finanse. W 2016 została dyrektorem generalnym SNCF Voyageurs[1].
21 czerwca 2017 powołana na ministra obrony w drugim rządzie Édouarda Philippe’a[2]. Pozostała na tym stanowisku również w utworzonym w lipcu 2020 gabinecie Jeana Castex[3]. Dołączyła do powstałego w tym samym roku ruchu Territoires de progrès, skupiającego lewicowych stronników prezydenta[4]. Urząd ministra sprawowała do maja 2022.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Odznaczona Legią Honorową V klasy (2009)[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Florence Parly. lechotouristique.com, 11 kwietnia 2014. [dostęp 2017-06-21]. (fr.).
- ↑ Remaniement: Nicole Belloubet garde des Sceaux, Florence Parly ministre des Armées. lefigaro.fr, 21 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-21]. (fr.).
- ↑ Remaniement: qui sont les ministres du gouvernement Castex. lefigaro.fr, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-06]. (fr.).
- ↑ Neïla Latrous: L’aile gauche de la majorité se structure en parti pour donner de la voix. francetvinfo.fr, 25 listopada 2020. [dostęp 2021-11-30]. (fr.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
