Fandom mangi i anime
Fandom mangi i anime – subkultura społeczności fanów mangi i anime. Nazywana także społecznością miłośników japońskich komiksów i filmów animowanych[1].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Fandom mangi i anime jest tzw. subkulturą[2].
Członkowie fandomu mangi i anime charakteryzują się spędzaniem dużej ilości czasu na swoim hobby (oglądaniem anime, czytaniem mangi), a także kontaktami z innym fanami, online lub w świecie rzeczywistym. Niektórzy biorą udział w aktywnościach takich jak cosplay, fansubbing/skanlacja czy pisanie fanfiction (dojinshi), tworzenie fanartu lub wydawanie fanzinów. Niektórzy fani mangi i anime nie uważają się za członków fandomu, gdyż nie uczestniczą w wydarzeniach w świecie rzeczywistym; nie ma jednak zgody czy uczestniczenie w takich wydarzeniach jest wymagane by daną osobę określić jako członka fandomu lub nie. Podobnie, niektórzy fani i członkowie fandomu uważają się za otaku (japoński termin oznaczający pasjonata, zwykle utożsamiany z fandomem mangi i anime), ale inni uważają to określenie za pejoratywne. Na Internecie istnieją liczne strony i fora dla fandomu mangi i anime, a w świecie rzeczywistym, kluby i konwenty[2][3][4][5][6]. Członkowie fandomu mangi i anime często deklarują swoją przynależność do niego ubiorem, zwłaszcza w postaci przypinek z motywami z anime i mang[7].
Z subkulturą fanów mangi i anime powiązane są subkultury fanów demosceny, fantastyki i japońskiej muzyki (zwłaszcza J-rocka), a także style ubioru takie jak gothic lolita, visual kei, cross-dressing, czy ganguro[2][5][8].
Fandom mangi i anime znacząco przyczynił się do popularyzacji tych mediów poza Japonią i ich sukcesu komercyjnego; równocześnie jednak fani mangi i anime często naruszają prawo autorskie, kopiując, dzieląc się i tłumacząc te media (związane jest to często z brakiem dostępu do tych mediów, lub ich wystarczającej ilości, zwłaszcza w języku innym niż japoński i angielski). Wiele popularnych lub klasycznych tytułów nie jest dostępnych legalnie w krajach takich jak Polska, zwłaszcza w j. polskim[2][9][10].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Świat
[edytuj | edytuj kod]Historia fandomu mangi i anime sięga lat 70.; w Japonii powstał m.in. w związku z działalnością fanów serialu Space Battleship Yamato[11][12][13][14]. W USA fandom związany z fantastyką zaczął kształtować się już dekadę wcześniej i fandom japoński zawdzięcza swoje powstanie pewnym wzorcom amerykańskim (takim jak pisanie listów w celu obrony serialu Star Trek: Seria oryginalna), aczkolwiek w latach późniejszych to fandom japoński zaczął kształtować amerykański (i światowy) fandom mangi i anime na swoje podobieństwo[14][15]. Za najstarszą, międzynarodową generację fanów mangi i anime uważa się generację narodzoną w latach 60.[16]
Lata 90. określa się jako okres eksplozji popularności tych mediów, powiązany z równoczesnym wzrostem ich fandomu. Jeden z najstarszych amerykańskich konwentów fanów mangi i anime, A-Kon , zadebiutował w 1990 r. i zgromadził niecałe 400 osób, nieco ponad dekadę później miał już ok. 10 000 uczestników[17]. Największym na świecie konwentem fanów jest japoński Comiket, który przyciąga ok. pół miliona uczestników[18].
Polska
[edytuj | edytuj kod]Fandom mangi i anime istnieje też w Polsce, gdzie według większości badaczy pojawił się w połowie lata 90.[1][2][19][20] Na początku tej dekady anime emitowała stacja Polonia 1, później dołączył do niej Polsat (znaczącą rolę odgrywały także wypożyczalnie kaset VHS i popularyzacja Internetu)[21][22]. Za znaczące w formowaniu fandomu mangi i anime uważa się działalność i publikacje Roberta „Mr. Roota” Korzeniewskiego, w tym jego artykuły, opublikowane na łamach czasopism o grach komputerowych „Gambler” i „Secret Service”, gdzie po raz pierwszy w polskich mediach opisano przeglądowo fenomen mangi i anime[3][23]. W tym roku powstał też w Polsce pierwszy klub mangi i anime, „Kawaii” (wydający pierwszy polski fanzin mangi i anime, o tej samej nazwie[24]); w ciągu najbliższych kilku lat liczba podobnych klubów znacznie wzrosła[25].
W 1996 powstały pierwsze polskie strony internetowe poświęcone tematyce mangi anime, i pierwszy polskie internetowe forum dla tej tematyki[26]. W 1997 powstały w Polsce pierwsze czasopismo branżowe nt. mangi i anime (Kawaii i Animegaido[27]), i odbył się pierwszy w Polsce konwent fanów tej tematyki (Manga no Sekai w Gdyni)[2][3][28]. W 1997 roku członkowie gdyńskiego fandomu stworzyli pierwszy polski fansub anime; dekadę później, tworzeniem fansubów do anime zajmowało się blisko sto grup fanowskich[29]. W 1998 powstał pierwszy polski fanowski teledysk anime (anime music video, AMV)[30][31]. Tworzono też fanowskie mangi[32].
W ostatnich latach dekady 90. powstało też wiele polskich firm zajmujących się dystrybucją anime, mangi i powiązanych produktów (np. założone w 1996 wydawnictwo Japonica Polonica Fantastica, które wydało w tym roku mangę Aż do nieba, pierwsza mangę legalnie wydaną i przetłumaczoną w Polsce)[33] Przełom wieku był okresem profesjonalizacji fandomu mangi i anime, zaczęły powstawać legalnie zarejestrowane kluby i większe konwenty[34]. Wraz z postępującą informatyzacją polskiego społeczeństwa, powstała na początku dekady strona internetowa anime.com.pl stała się „nieoficjalnym centrum polskiego fandomu”[35].
Równocześnie jednak na przełomie tysiąclecia fandom mangi i anime musiał mierzyć się z krytyką w mediach, co wynikało w dużej mierze z szoku kulturowego starszych pokoleń po ich spotkaniu z japońskimi „bajkami” i brakiem wiedzy, że komiks i film animowany mogą być przeznaczone dla starszych odbiorców[36][37].
Wraz z rozwojem społeczności fandomu mangi i anime w Polsce, zwiększyła się liczba i wielkość konwentów polskich; już na początku pierwszej dekady XXI wieku w Polsce odbywał się przeciętnie jeden konwent miesięcznie, a po kilku latach rocznie liczba konwentów sięgnęła ok. trzydziestu[5][38]. Duże polskie konwenty mangi i anime aktywne w ostatnich latach to m.in. BAKA i Magnificon[39].
Pod koniec lat 90. liczebność polskiej społeczność mangi i anime szacowano na ok. 10 000–15 000 osób, W połowie drugiej dekady XXI wieku, wynosiła ona 100 000 osób[40]. Zwiększyła się też liczba wydawnictw mangowych i dostępność tytułów anime[2][41]. Reczulski, pisząc w 2023, uważa, że fandom mangi i anime „jest obecnie w [Polsce] zjawiskiem normalnym i powszechnym oraz stanowi jeden z czołowych elementów polskiej kultury młodzieżowej, wywierający olbrzymi wpływ na język, zainteresowania czy styl ubioru polskich nastolatków”[42].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Reczulski 2023 ↓, s. 106
- ↑ a b c d e f g Anna Juozulinas , Fandom mangi i anime w Polsce, „Argumenta Historica” (9), 2022, ISSN 2353-0839 [dostęp 2024-03-12] (pol.).
- ↑ a b c Łukasz Reczulski , Paula Gamus , Historia łódzkiego fandomu mangi i anime w latach 1995–2010, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum”, 21, 2015, DOI: 10.18778/0860-7435.21.03, ISSN 2450-1336 [dostęp 2024-03-12] (ang.).
- ↑ Siuda i Koralewska 2014 ↓, s. 141–148
- ↑ a b c Aleksandra Kościuch , Konwent jako karnawał fanów mangi i anime, „Okolice. Rocznik Etnologiczny”, 7 (1), 2009, s. 27–51 .
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 207–208, 219, 227, 243–244, 249
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 174
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 261
- ↑ Siuda i Koralewska 2014 ↓, s. 44–45, 115–116, 150–152, 155–156, 230–237
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 234–236, 249–250, 259–261
- ↑ Chiquan Guo , Chengyan Zeng , Anime and Manga Fandom in the 21st Century: A Close-Up View, IGI Global, 2020, s. 480–496, ISBN 978-1-7998-1048-3 [dostęp 2024-03-12] (ang.).
- ↑ Tim Eldred , From Out of the Darkness… | CosmoDNA [online], 22 czerwca 2013 [dostęp 2024-03-12] (ang.).
- ↑ Siuda i Koralewska 2014 ↓, s. 152–153
- ↑ a b Andrea Horbinski , What You Watch Is What You Are? Early Anime and Manga Fandom in the United States, „Mechademia: Second Arc”, 12 (1), 2019, s. 11–30, DOI: 10.5749/mech.12.1.0011, ISSN 1934-2489, JSTOR: 10.5749/mech.12.1.0011 .
- ↑ Siuda i Koralewska 2014 ↓, s. 139–140
- ↑ Siuda i Koralewska 2014 ↓, s. 162
- ↑ Siuda i Koralewska 2014 ↓, s. 154–155
- ↑ Dan Kopf , Tokyo’s Comiket, not Comic-Con, is the biggest fan convention in the world [online], Quartz, 21 lipca 2018 [dostęp 2024-03-12] (ang.).
- ↑ Dariusz Brzostka i inni red., „Chińskie bajki”: fandom mangi i anime w Polsce, Wydanie I, Seria: Paralele: Folklor-Literatura-Kultura, Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2019, ISBN 978-83-231-3976-8 [dostęp 2024-03-13] .
- ↑ Aleksandra Kościuch , Jacy jesteśmy fajni. Fandom mangi i anime w Polsce [online], 17 listopada 2011 [dostęp 2024-03-12] (pol.).
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 46, 58–59, 62–63, 113–114
- ↑ Siuda i Koralewska 2014 ↓, s. 193
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 64–66, 115–116, 122–126, 130–133, 141
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 208
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 149, 153–154, 192, 201–203, 225
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 165–166, 172
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 70–73
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 108–110, 182, 189
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 219, 222, 243–244
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 223
- ↑ Teledysk ten można obejrzeć na YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=hCQu88D3_kA.
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 215-217, 240
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 68–70
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 203, 252, 254
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 96–97
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 79–96
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 267
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 193, 196, 257
- ↑ Konwenty fanów mangi [online], Wszystko o anime i mandze, 23 października 2012 [dostęp 2024-03-12] (pol.).
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 173, 175
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 265
- ↑ Reczulski 2023 ↓, s. 266
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kelly Chandler-Olcott , Anime and Manga Fandom: Young People’s Multiliteracies Made Visible, Routledge, 2008, DOI: 10.4324/9781315759616-38/anime-manga-fandom-young-people-multiliteracies-made-visible-kelly-chandler-tt, ISBN 978-1-315-75961-6 [dostęp 2024-03-12] .
- Łukasz Reczulski , Narodziny i rozkwit Polskiej Rzeczypospolitej Mangowej, Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego; Stowarzyszenie Naukowe Archeologów Polskich, Oddział w Łodzi, 2023, ISBN 978-83-963463-7-7 [dostęp 2024-03-13] (pol.).
- Piotr Siuda , Anna Koralewska , Japonizacja: anime i jego polscy fani, Kontinuum, Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra, 2014, ISBN 978-83-63434-17-5 [dostęp 2024-03-12] .