Formuła E Sezon 2018/2019

Sezon 2018/2019 Mistrzostw Formuły E

Jean-Éric Vergne – mistrz świata kierowców
Inauguracja	15 grudnia
Zakończenie	14 lipca
Liczba wyścigów	13
Mistrzowie
Kierowcy	Jean-Éric Vergne
Zespoły	DS Techeetah
Poprzedni sezon • Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 2018/2019 Formuły E – piąty sezon Formuły E. Sezon rozpoczął się 15 grudnia 2018 w mieście Ad-Dirijja, a zakończył się 14 lipca 2019 w Nowym Jorku. Tytuł mistrza świata kierowców obronił Jean-Éric Vergne z zespołu DS Techeetah, zostając tym samym pierwszym kierowcą Formuły E, któremu udało się dwukrotnie zdobyć tytuł mistrzowski. Ponadto Francuz uczynił to drugi raz z rzędu. Mistrzem świata wśród zespołów został po raz pierwszy zespół DS Techeetah. Sezon składał się z trzynastu wyścigów.

Wyścig o ePrix Hongkongu było 50. wyścigiem w historii Mistrzostw Formuły E, od momentu powstania serii w 2014. Czterech kierowców startowało w każdym wyścigu tych mistrzostw od samego początku – są to Lucas Di Grassi, Sam Bird, Daniel Abt i Jérôme d’Ambrosio^[1].

W tym sezonie Formuła E miała także serię towarzyszącą – Jaguar I-Pace eTrophy. Seria ta wspierała Formułę E w dziesięciu z trzynastu wyścigów będących w kalendarzu^[2].

Zespół	Konstruktor	Samochód	Opony	Nr	Kierowcy wyścigowi	Rundy
Envision Virgin Racing	Spark-Audi[3]	Audi e-tron FE05	M	2	Sam Bird[4]	1-13
				4	Robin Frijns[5]	1-13
Panasonic Jaguar Racing	Spark-Jaguar	Jaguar I-Type III	M	3	Nelson Piquet Jr.[6]	1-6
					Alex Lynn[7]	7-13
				20	Mitch Evans[6]	1-13
HWA Racelab[8]	Spark-Venturi[9]	Venturi VFE-05	M	5	Stoffel Vandoorne[8]	1-13
				17	Gary Paffett[8]	1-13
Geox Dragon[10]	Spark-Penske	Penske EV-3	M	6	Maximilian Günther[11]	1-3, 7-13
					Felipe Nasr[12]	4-6
				7	José María López[13]	1-13
NIO Formula E Team	Spark-NIO	NIO Sport 004	M	8	Tom Dillmann[14]	1-13
				16	Oliver Turvey[14]	1-13
Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team	Spark-Audi	Audi e-tron FE05	M	11	Lucas Di Grassi[15]	1-13
				66	Daniel Abt[16]	1-13
Venturi Formula E Team	Spark-Venturi	Venturi VFE-05	M	19	Felipe Massa[17]	1-13
				48	Edoardo Mortara[18]	1-13
Nissan e.dams[19]	Spark-Nissan	Nissan IM01	M	22	Oliver Rowland[20]	1-13
				23	Sébastien Buemi[21]	1-13
DS Techeetah[22]	Spark-DS Automobiles	DS E-Tense FE 19[23]	M	25	Jean-Éric Vergne[23]	1-13
				36	André Lotterer[24]	1-13
BMW i Andretti Autosport	Spark-BMW[25]	BMW iFE-18[26]	M	27	Alexander Sims[26]	1-13
				28	António Félix da Costa[26]	1-13
Mahindra Racing	Spark-Mahindra	Mahindra M5Electro[27]	M	64	Jérôme d’Ambrosio[28]	1-13
				94	Felix Rosenqvist[29]	1
					Pascal Wehrlein[28]	2-13

• BMW wszedł do Formuły E jako producent, współpracując z zespołem Andretti Autosport^[25].
• Przedsiębiorstwo HWA AG dołączyło do serii i nawiązało współpracę techniczną z Venturi. W ramach umowy, HWA otrzyma napęd monakijskiego producenta na sezon 2018/2019. Ponadto przedsiębiorstwo ma być prekursorem wejścia Mercedesa do tej serii w sezonie 2019/2020^[30].
• Nissan wejdzie do mistrzostw jako producent, zastępując Renault we współpracy z zespołem DAMS. Renault motywowało tę decyzję chęcią skupienia się na programie Formuły 1^[19].
• Ekipa Techeetah została oficjalnym zespołem DS Automobiles, zastępując na tym miejscu zespół Virgin Racing^[22]. Brytyjska stajnia zacznie używać napędu Audi^[3][22].

• Felipe Massa został nowym kierowcą Venturi, zastępując Maro Engela^[17].
• Nicolas Prost z końcem sezonu 2017/2018 opuścił e.dams^[31]. Jego zastępcą miał zostać Alexander Albon, ale pod koniec listopada rozwiązał kontrakt z Nissanem i podpisał umowę na starty w Formule 1, w zespole Scuderia Toro Rosso^[32]. Oficjalnie partnerem Sébastiena Buemiego w Nissanie został Oliver Rowland^[20].
• Alexander Sims został nowym partnerem zespołowym António Félixa da Costy w zespole BMW i Andretti Autosport^[26].
• Felix Rosenqvist i Nick Heidfeld z końcem sezonu 2017/2018 opuścili ekipę Mahindra Racing^[33]. Nowymi kierowcami zostali Jérôme d’Ambrosio, dotychczas kierowca Dragon Racing i Pascal Wehrlein^[28]. Jednak ze względu na przyjście Niemca do zespołu, które nastąpiło w styczniu 2019, zespół postanowił, że w pierwszym wyścigu sezonu partnerem d’Ambrosio będzie Felix Rosenqvist^[29].
• Robin Frijns powróci do Formuły E z zespołem Envision Virgin Racing, zastępując Alexa Lynna^[5].
• Stoffel Vandoorne, dotychczasowy kierowca zespołu McLaren w Formule 1 i dwukrotny mistrz serii DTM, Gary Paffett utworzyli skład debiutującej ekipy HWA Racelab^[8].
• Maximilian Günther zajął miejsce Jérôme’a d’Ambrosio w zespole GEOX Dragon, awansując z roli kierowcy rezerwowego^[11].

• Po trzech wyścigach, Felipe Nasr zastąpił Maximiliana Günthera^[12]. Ze względu na kolizję terminów, Günther powrócił do kokpitu zespołu od ePrix Rzymu^[34].
• Po sześciu wyścigach, Nelson Piquet Jr. opuścił Jaguara^[35]. Jego miejsce zajmie Alex Lynn^[7].

Runda	Kraj	Miasto	Tor	Schemat	Data
1	Arabia Saudyjska	Ad-Dirijja	Riyadh Street Circuit		15 grudnia 2018
2	Maroko	Marrakesz	Circuit International Automobile Moulay El Hassan		12 stycznia 2019
3	Chile	Santiago	Parque O’Higgins Circuit[36][37]		26 stycznia 2019
4	Meksyk	Meksyk	Autódromo Hermanos Rodríguez		16 lutego 2019
5	Hongkong	Hongkong	Hong Kong Central Harbourfront Circuit		10 marca 2019
6	Chiny	Sanya	Haitang Bay Circuit		23 marca 2019
7	Włochy	Rzym	Circuto Cittadino dell’EUR		13 kwietnia 2019
8	Francja	Paryż	Circuit des Invalides		27 kwietnia 2019
9	Monako	Monte Carlo	Circuit de Monaco		11 maja 2019
10	Niemcy	Berlin	Port lotniczy Berlin-Tempelhof		25 maja 2019
11	Szwajcaria	Berno	Bern Street Circuit		22 czerwca 2019
12	Stany Zjednoczone	Nowy Jork	Brooklyn Street Circuit		13 lipca 2019
13					14 lipca 2019

• W kalendarzu znalazły się trzy nowe wyścigi: w Ad-Dirijja, Sanyi i Bernie. Wyścig w Arabii Saudyjskiej będzie wyścigiem inaugurującym sezon^[38][39]. Runda w Sanyi jest powrotem Chin do kalendarza Formuły E^[40]. Wyścig w stolicy Szwajcarii zastąpi dotychczas rundę rozgrywaną w Zurychu^[41].
• Do kalendarza powrócił wyścig w Monako, który jest organizowany naprzemiennie z historycznym Grand Prix Monako.
• Wyścig o ePrix Santiago odbędzie się na nowym torze, zlokalizowanym przy Parku O’Higginsa. Stało się tak wskutek protestu mieszkańców Barrio Lastarria^[37]
• W kalendarzu miał się znajdować wyścig w São Paulo. Poprzednia próba, w sezonie 2017/2018 nie doszła do skutku ze względu na prywatyzację Anhembi Park. Władze miasta postanowiły przenieść wyścig na sezon 2018/2019^[42]. Runda ta nie została uwzględniona w prowizorycznym kalendarzu.
• Z kalendarza usunięto wyścigi w Zurychu i Punta del Este.

Jean-Éric Vergne zdobył najwięcej razy miejsca na podium, otrzymując trofeum od sponsora tytularnego, voestalpine. Jednocześnie Francuz stał się tym samym pierwszym w historii laureatem tej nagrody.

Od tego sezonu, w ramach mistrzostw wprowadzono miniserię voestalpine European Races, na który składają się wyścigi rozgrywane w Europie. Kierowca, który zdobędzie najwięcej miejsc na podium we wszystkich pięciu wyścigach otrzyma trofeum wyprodukowane przez firmę voestalpine^[43].

• Dotychczasowy samochód używany w Formule E, Spark-Renault SRT_01E został zastąpiony modelem SRT05e^[44]. Nowe podwozie opracowane przez Spark Racing Technology zawiera dwa skrzydełka zamiast standardowego tylnego skrzydła, ogromny dyfuzor, przednie nakola i osłonę "halo", używaną w innych samochodach jednomiejscowych^[44].
• W samochodzie znajduje się nowa standardowa bateria, wyprodukowana przez McLaren Applied Technologies i Lucid^[45][46]. Dzięki temu kierowca będzie mógł przejechać cały dystans wyścigu bez zmiany samochodu^[46]. Pojemność baterii wzrosła z 28 do 54 kWh^[47].
• Maksymalna moc wyjściowa samochodów wzrośnie do 250 kW w kwalifikacjach i do 200 kW w wyścigu^[47][48].
• Seria wprowadziła doładowanie, zwane trybem ataku bądź Mario Kart Mode^[49]. W niej kierowcy otrzymują dodatkowe 25kW mocy, jadąc przez wyznaczoną specjalną strefę, znajdującą się poza wyścigową linią jazdy^[49]. Ich dostępna liczba oraz długość są ustalane indywidualnie dla każdego wyścigu^[49].

• Od tego sezonu wyścigi liczą 45 minut + jedno okrążenie, zamiast dotychczasowej określonej liczby okrążeń^[49].

Runda	Miasto	Pole position	Najszybsze okrążenie	Zwycięzca (kierowcy)	Zwycięzca (zespoły)	Wyniki
1	Ad-Dirijja	António Félix da Costa	André Lotterer	António Félix da Costa	BMW i Andretti Autosport[a]	Wyniki
2	Marrakesz	Sam Bird	Lucas Di Grassi	Jérôme d’Ambrosio	Mahindra Racing	Wyniki
3	Santiago	Sébastien Buemi[b]	Daniel Abt	Sam Bird	Envision Virgin Racing	Wyniki
4	Meksyk	Pascal Wehrlein	Pascal Wehrlein	Lucas Di Grassi	Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team	Wyniki
5	Hong Kong	Stoffel Vandoorne	André Lotterer[c]	Edoardo Mortara[d]	Venturi Formula E Team	Wyniki
6	Sanya	Oliver Rowland	Jean-Éric Vergne	Jean-Éric Vergne	DS Techeetah	Wyniki
7	Rzym	André Lotterer	Jean-Éric Vergne[e]	Mitch Evans	Panasonic Jaguar Racing	Wyniki
8	Paryż	Oliver Rowland[f]	Tom Dillmann[g]	Robin Frijns	Envision Virgin Racing	Wyniki
9	Monako	Oliver Rowland[h]	Pascal Wehrlein	Jean-Éric Vergne	DS Techeetah	Wyniki
10	Berlin	Sébastien Buemi	Lucas Di Grassi	Lucas Di Grassi	Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team	Wyniki
11	Berno	Jean-Éric Vergne	António Félix da Costa[i]	Jean-Éric Vergne	DS Techeetah	Wyniki
12	Nowy Jork	Sébastien Buemi	Jean-Éric Vergne[j]	Sébastien Buemi	Nissan e.dams	Wyniki
13	Alexander Sims	Daniel Abt	Robin Frijns	Envision Virgin Racing

Punkty zostały przyznane dziesięciu najszybszym kierowcom w każdym wyścigu, zdobywcy pole position i kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie, według klucza:

Poz.	Kierowca														Punkty
1	Jean-Éric Vergne	2	5	NU	13	13	1	14	6	1	3	1	15	7	136
2	Sébastien Buemi	6	8*	NU*	21†*	NU*	8*	5*	15*	5*	2*	3*	1*	3*	119
3	Lucas Di Grassi	9*	7	12	1*	2	15†*	7*	4	NU	1	9*	5*	18*	108
4	Robin Frijns	12	2	5	11	3	14†	4	1	17†	13	NU	NU	1	106
5	Mitch Evans	4	9	6	7	7	9	1	16	6	12	2	2	17	105
6	António Félix da Costa	1*	NU*	NU*	2*	10*	3*	9*	7*	DK*	4*	12*	3*	9*	99
7	Daniel Abt	8*	10	3*	10*	4*	5*	18†*	3*	15*	6*	6*	6*	5*	95
8	André Lotterer	5	6	13	5	14	4	2	2	7	NU	14	17	NU	86
9	Sam Bird	11	3	1	9	6	NU	11	11	16†	9	4	8	4	85
10	Oliver Rowland	7	15	NU	20†	NU	2	6	12	2	8	NU	14	6	71
11	Jérôme d’Ambrosio	3	1	10*	4	NU	6	8	17†	11	17	13	9	11	67
12	Pascal Wehrlein		NU*	2	6	NU*	7	10	10	4	10	NU	7	13	58
13	Alexander Sims	18	4	7	14	NU	NU	17	NU	13	7	11	4	2	57
14	Edoardo Mortara	19	13	4	3	1	13	NU	NU	NU	11	NU	NU	NU	52
15	Felipe Massa	17*	18*	NU	8	5	10	NU	9*	3	15*	8	16†	16	36
16	Stoffel Vandoorne	16*	NU*	NU*	18*	NU*	NU*	3*	NU*	9*	5*	10*	13*	8*	35
17	Maximilian Günther	15	12	NU				19†	5	NU	14	5	NU	19	20
18	Alex Lynn							12	NU	8	NU	7	NU	NU	10
19	Gary Paffett	NU	NU	14	16	8	NU	NU	8	12	16	17	11	10	9
20	Oliver Turvey	13	16	8	12	9	11	13	14	NU	18	16	10	14	7
21	José María López	NU	11	9	17	11	NU	16	13	10*	20	DK	12	NU	3
22	Nelson Piquet Jr.	10	14	11	NU	NU	NU								1
23	Tom Dillmann	14	17	NU	15	12	12	15	NU	14	19	15	NU		0
24	Felipe Nasr				19	NU	NU								0
25	Felix Rosenqvist	NU													0
Poz.	Kierowca														Punkty

Klasyfikacja voestalpine European Races[43]
Poz.	Kierowca						Podium			Razem
1	Jean-Éric Vergne	14	6	1	3	1	2	0	1	3
2	Mitch Evans	1	16	6	12	2	1	1	0	2
3	André Lotterer	2	2	7	NU	14	0	2	0	2
4	Sébastien Buemi	5	15	5	2	3	0	1	1	2
5	Robin Frijns	4	1	17†	13	NU	1	0	0	1
5	Lucas Di Grassi	7	4	NU	1	9	1	0	0	1
6	Oliver Rowland	6	12	2	8	NU	0	1	0	1
7	Stoffel Vandoorne	3	NU	9	5	10	0	0	1	1
7	Daniel Abt	18†	3	15	6	6	0	0	1	1
7	Felipe Massa	NU	9	3	15	8	0	0	1	1
Kierowcy, którzy nie zdobyli miejsc na podium zostali pominięci w tej klasyfikacji

Uwagi:
Pogrubienie – PP
Kursywa – Najszybsze okrążenie
* – FanBoost
† – Kierowca, który nie ukończył wyścigu, ale przejechał 90% dystansu wyścigu

Poz.	Zespół	#														Punkty
1	DS Techeetah	25	2	5	NU	13	13	1	14	6	1	3	1	15	7	222
		36	5	6	13	5	14	4	2	2	7	NU	14	17	NU
2	Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team	11	9	7	12	1	2	15†	7	4	NU	1	9	5	18	203
		66	8	10	3	10	4	5	18†	3	15	6	6	6	5
3	Envision Virgin Racing	2	11	3	1	9	6	NU	11	11	16†	9	4	8	4	191
		4	12	2	5	11	3	14†	4	1	17†	13	NU	NU	1
4	Nissan e.dams	22	7	15	NU	20†	NU	2	6	12	2	8	NU	14	6	190
		23	6	8	NU	21†	NU	8	5	15	5	2	3	1	3
5	BMW i Andretti Motorsport	27	18	4	7	14	NU	NU	17	NU	13	7	11	4	2	156
		28	1	NU	NU	2	10	3	9	7	DK	4	12	3	9
6	Mahindra Racing	64	3	1	10	4	NU	6	8	17†	11	17	13	9	11	125
		94	NU	NU	2	6	NU	7	10	10	4	10	NU	7	13
7	Panasonic Jaguar Racing	3	10	14	11	NU	NU	NU	12	NU	8	NU	7	NU	NU	116
		20	4	9	6	7	7	9	1	16	6	12	2	2	17
8	Venturi Formula E Team	19	17	18	NU	8	5	10	NU	9	3	15	8	16†	16	88
		48	19	13	4	3	1	13	NU	NU	NU	11	NU	NU	NU
9	HWA Racelab	5	16	NU	NU	18	NU	NU	3	NU	9	5	10	13	8	44
		17	NU	NU	14	16	8	NU	NU	8	12	16	17	11	10
10	Geox Dragon	6	15	12	NU	19	NU	NU	19†	5	NU	14	5	NU	19	23
		7	NU	11	9	17	11	NU	16	13	10	20	DK	12	NU
11	NIO Formula E Team	8	14	17	NU	15	12	12	15	NU	14	19	15	NU	15	7
		16	13	16	8	12	9	11	13	14	NU	18	16	10	14
Poz.	Zespół	#														Punkty

• Oficjalna strona serii (ang.) fiaformulae.com [dostęp 2019-10-16]