Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Alex Lynn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alex Lynn
Ilustracja
Alex Lynn i Jack Harvey w Formule 3 podczas Grand Prix Pau (2012)
Imię i nazwisko

Alexander George Lynn

Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

17 września 1993
Goodmayes, Londyn

Sukcesy

2010: Brytyjska Formuła Renault (mistrz w edycji zimowej)
2011: Brytyjska Formuła Renault (mistrz)
2013: Toyota Racing Series (wicemistrz)
2013: Masters of Formula 3 (drugie miejsce)
2013: Grand Prix Makau (zwycięzca)
2014: Seria GP3 (mistrz)

Strona internetowa

Alexander George Lynn (ur. 17 września 1993 w Goodmayes, Londyn) – brytyjski kierowca wyścigowy. Obecnie mieszka w angielskim mieście Essex.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Formuła Renault

[edytuj | edytuj kod]

Alex karierę rozpoczął od startów w kartingu. Pod koniec 2009 roku zadebiutował w serii wyścigów samochodów jednomiejscowych – zimowej edycji Brytyjskiej Formuły Renault. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 10. miejscu. W kolejnym sezonie brał udział w głównym cyklu tej serii. Jedyne podium uzyskał w ostatnim starcie na torze Brands Hatch, gdzie zajął trzecią lokatę. I tu w klasyfikacji generalnej uplasował się na 10. pozycji.

W przerwie zimowej został mistrzem brytyjskiego cyklu, po zwyciężeniu w trzech wyścigach. W drugim podejściu w głównej edycji zdominował rywalizację, triumfując w dwunastu z dwudziestu startów. Lynn wystartował także w dwóch rundach europejskiego serialu. Dwukrotnie sięgnął po punkty, stając przy tym na średnim stopniu podium (na brytyjskim torze Silverstone, na którym zdobył również pole position). Jeszcze w okresie przedsezonowym zaliczył cztery eliminacje w serii Toyota Racing. Brytyjczyk trzykrotnie stanął na podium, a podczas trzeciego startu na obiekcie Teretonga Park odniósł jedyne zwycięstwo. Uzyskane punkty usadowiły go na 9. lokacie.

Formuła 3

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2012 Alexander awansował do Brytyjskiej Formuły 3. Z dorobkiem 253 punktów ukończył sezon na 4 pozycji w klasyfikacji generalnej. Pojawił się również gościnnie w Europejskiej Formule 3. Najlepiej spisał się jednak w Grand Prix Makau, gdzie był trzeci.

Na sezon 2013 Lynn podpisał kontrakt z włoską ekipą Prema Powerteam. W ciągu 30 wyścigów, w których wystartował, trzykrotnie zwyciężał, a czternastokrotnie stawał na podium. Uzbierane 339,5 punktu pozwoliło mu stanąć na najniższym stopniu podium klasyfikacji generalnej.

Seria GP3

[edytuj | edytuj kod]

Na sezon 2014 Brytyjczyk podpisał kontrakt z brytyjską ekipą Carlin na starty w Serii GP3. Już w pierwszych kwalifikacjach sezonu w Barcelonie zdobył pole position i w wyścigu utrzymywał prowadzenie od startu do mety. Sukces ten powtórzył w pierwszym wyścigu w Austrii. W późniejszych wyścigach jeszcze sześciokrotnie stawał na podium, w tym wygrał drugi wyścig w Belgii. Mimo że w całym sezonie miał o dwa zwycięstwa mniej niż Dean Stoneman, regularnie zdobywane wysokie punkty, zdecydowały, że w klasyfikacji generalnej Lynn pokonał Stonemana o 44 punkty i mógł świętować tytuł mistrzowski.

Seria GP2

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2015 nawiązał współpracę z mistrzowską ekipą DAMS. Brytyjczyk zdobył punkty w zaledwie dziesięciu startach, jednak w czterech z nich stawał na podium. Odnotował przy tym dwa zwycięstwa - w niedzielnym wyścigu na torze Circuit de Barcelona-Catalunya oraz w sobotnim na Hungaroringu, po starcie z pole position. Lynn był również najszybszy w loteryjnych kwalifikacjach na torze w Soczi, jednak szansę na zwycięstwo pogrzebał błędem i uszkodzeniem bolidu na bandzie. Poza tym miał również szansę na triumf w ostatnim wyścigu w sezonie (startował z pole position po odwróceniu kolejności w niedzielę), jednak w wyniku karambolu i przedłużającej się naprawy band start został odwołany. Zdobył identyczną pulę 110 punktów, co jego zespołowy partner, Francuz Pierre Gasly oraz Włoch Raffaele Marciello, jednak dzięki dwóm wygranym zmagania zakończył na 6. pozycji.

W drugim roku startów Brytyjczyk i jego zespół liczyli na znaczny progres wyników. Sezon jednak zweryfikował ich plany. Już w drugim starcie na hiszpańskim torze Circuit de Catalunya sięgnął po zwycięstwo, jednak na kolejne podium czekał do sprintu na austriackim Red Bull Ringu. W trakcie sezonu Lynn ponownie notował serię wyścigów bez punktów. Alex rzadko uzyskiwał dobre wyniki w sobotę (wyjątek to najniższy stopień podium na torze Spa-Francorchamps, ale dzięki temu zyskiwał w niedzielę. Jeszcze dwukrotnie sięgnął po zwycięstwo - na niemieckim Hockenheimringu oraz w Abu Zabi. Dzięki temu zdołał zakończyć sezon na 6. lokacie przed swoim rodakiem Jordanem Kingiem, który nie zdobył punktów w kończącym sezon eliminacji.

Wyścigi Długodystansowe

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2016 Lynn zadebiutował w Mistrzostwach Świata Samochodów Dłudystansowych. Brytyjczyk uzupełniał skład jednego z pojazdów Manora na japońskim torze Fuji Speedway, w Szanghaju oraz Sakhir. Do mety dojechał odpowiednio na jedenastej, ósmej i dziesiątej lokacie w swojej klasie. Do klasyfikacji generalnej zdobył 4,5 punktu, dzięki czemu został sklasyfikowany na 30. miejscu.

Formuła E

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2016/2017[1] i 2017/2018[2] był zawodnikiem ekipy DS Virgin Racing. W sezonie 2018/2019 jeździł w brytyjskiej ekipie Panasonic Jaguar[3]. Od sezonu 2019/2020[4][5] jest zawodnikiem zespołu Mahindra Racing.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2015 DAMS Bahrajn
BHR
Bahrajn
BHR
Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Monako
MON
Austria
AUT
Austria
AUT
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Rosja
RUS
Rosja
RUS
Bahrajn
BHR
Bahrajn
BHR
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
110 6
19 15 5 1 13 11 3 20 5 6 1 9 11 8 NU 10 NU 10 8 3 8
2016 DAMS Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Monako
MON
Azerbejdżan
AZE
Azerbejdżan
AZE
Austria
AUT
Austria
AUT
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Niemcy
GER
Niemcy
GER
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Malezja
MAL
Malezja
MAL
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
124 6
6 1 4 5 NU 9 11 3 16 14 12 NU 7 1 3 6 12 5 4 12 8 1
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2014 Carlin Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Austria
AUT
Austria
AUT
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Rosja
RUS
Rosja
RUS
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
207 1
1 18 1 20 2 6 2 3 4 4 8 1 6 2 7 5 5 2

Podsumowanie

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria Zespół Wyścigi Zwycięstwa PP NO Podium Punkty Pozycja
2009 Brytyjska Formuła Renault (edycja zimowa) Fortec Motorsport 4 0 0 0 0 40 10
2010 Brytyjska Formuła Renault Fortec Motorsport 20 0 0 0 1 210 10
Brytyjska Formuła Renault (edycja zimowa) 6 3 1 1 3 40 1
2011 Brytyjska Formuła Renault Fortec Motorsport 20 12 14 10 15 521 1
Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 4 0 1 0 1 26 14
Toyota Racing Giles Motorsport 12 1 0 1 3 514 9
2012 Brytyjska Formuła 3 Fortec Motorsport 28 1 2 5 9 253 4
Europejska Formuła 3 10 0 0 0 2 0 NS†
Masters of Formula 3 1 0 0 0 0 N/A 7
Grand Prix Makau 1 0 1 0 1 N/A 3
2013 Europejska Formuła 3 Prema Powerteam 30 3 5 4 14 339,5 3
Masters of Formula 3 1 0 0 0 0 N/A 2
Toyota Racing Series M2 Competition 15 3 4 3 9 803 2
Grand Prix Makau Prema Powerteam 1 1 0 0 1 N/A 1
2014 Seria GP3 Carlin 18 3 2 3 8 207 1
2015 Seria GP2 DAMS 22 2 2 2 4 110 6
Formuła 1 Williams Martini Racing Kierowca testowy
2016 Seria GP2 DAMS 22 3 0 0 5 124 6
World Endurance Championship – LMP2 Manor 3 0 0 0 0 4,5 30

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hazel Southwell, Lynn called up for New York ePrix [online], e-racing.net, 26 czerwca 2017 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  2. ALEX LYNN STEPS UP TO FULL-TIME FORMULA E RACE SEAT WITH DS VIRGIN RACING - DS Virgin Racing [online], web.archive.org, 17 lipca 2018 [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-17].
  3. Jaguar trennt sich von Nelson Piquet jr. - Lynn feiert Formel-E-Comeback - e-Formel.de [online], e-formel.de [dostęp 2021-04-14].
  4. Lynn zastąpi Wehrleina [online], pl.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-14] (pol.).
  5. Mahindra potwierdza Lynna [online], pl.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-14] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]