Delirianty

Ten artykuł należy dopracować:

od 2019-03 → dodać wiarygodne źródła medyczne w postaci przypisów (informacje medyczne muszą być poparte dowodami naukowymi),
od 2019-03 → usunąć/zweryfikować prawdopodobną twórczość własną.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Delirianty – substancje psychoaktywne blokujące wydzielanie acetylocholiny oraz wykazujące działanie antycholinergiczne. Należą do grupy dysocjantów.

Głównym efektem działania deliriantów jest (jak wskazuje ich nazwa) delirium, przejawiające się stuporem, konfuzją i splątaniem. Człowiek znajdujący się pod wpływem deliriantów może rozmawiać z wyimaginowanymi osobami, nie rozpoznawać swojego odbicia w lustrze, gubić się w wykonywaniu prostych czynności lub nawet mieć wrażenie, że już coś zrobił i nagle uświadomić sobie, że jeszcze nawet nie zaczął tego robić. Ogół efektów jest przyrównywany do somnambulizmu, stanu fugi, czy po prostu epizodu psychotycznego. Znaczną różnicą pomiędzy deliriantami a „typowymi” psychodelikami, jak LSD i psylocybina, jest to, że intoksykowana osoba ma ograniczony wpływ na przebieg doświadczenia.

Do grupy deliriantów należą zarówno naturalne alkaloidy roślin z rodziny psiankowatych (bielunie, muszkatołowiec korzenny, lulek czarny, mandragora, wilcza jagoda), jak i syntetyczne farmaceutyki (difenhydramina, dimenhydrynat). 3-Chinuklidynobenzylan jest bardzo aktywnym antycholinergicznym bojowym środkiem trującym.

Mimo że większa część deliriantów jest legalna i łatwo osiągalna, nie są one zbytnio popularne w rekreacyjnym użyciu ze względu na nieprzyjemne i dotkliwe uczucie dysocjacji. Zgodnie z raportami użytkowników substancji psychoaktywnych z Erowida, niewielu decyduje się na powtórzenie doświadczenia. Istotne jest też, że wiele z wymienionych tu substancji może być niebezpieczna, nawet w małych dawkach. Alkaloidy tropanowe (atropina, skopolamina) są truciznami, powodują tachykardię, hipertermię, rozszerzenie źrenic (często na kilka dni po doświadczeniu) oraz rozluźnienie mięśni siatkówki. Przejawia się to rozmyciem pola widzenia, a nawet ślepotą przejściową lub stałą.