de Havilland Canada DHC-3 Otter
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Historia | |
| Data oblotu |
18 grudnia 1951 |
| Lata produkcji |
1951–1968 |
| Liczba egz. |
460 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silniki gwiazdowe Pratt&Whitney S 3H-1 |
| Moc |
450 kW (600 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
17,68 m |
| Długość |
12,75 m |
| Wysokość |
3,96 m |
| Powierzchnia nośna |
34,8 m² |
| Masa | |
| Własna |
2400 kg |
| Startowa |
max. 3630 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
257 km/h |
| Prędkość przelotowa |
220 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
4,3 m/s |
| Pułap |
5000 m |
| Zasięg |
ok. 1520 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 9-11 | |
de Havilland Canada DHC-3 Otter – jednosilnikowy samolot wielozadaniowy, będący następcą modelu DHC-2 Beaver o własnościach krótkiego startu i lądowania STOL, wolnonośny górnopłat o metalowej konstrukcji (pierwszy lot 12 grudnia 1951).
Historia
[edytuj | edytuj kod]Z założenia miała to być powiększona wersja DHC-2 Beaver z możliwością przewozu do 14 pasażerów lub 1000 kg ładunku. Podobnie jak poprzednik, mógł być wyposażony w różne typy podwozia. Dla ułatwienia przewozu wielkowymiarowych przesyłek powiększono boczne drzwi. Używany był między innymi przez Armię Stanów Zjednoczonych (jako YU-1, następnie U-1A), Marynarkę Stanów Zjednoczonych (oznaczenie UC-1, następnie U-1B), oraz Królewskie Kanadyjskie Siły Lotnicze (CSR-123).
Wersje
[edytuj | edytuj kod]- Vardax Vazar Dash-3: modyfikacja DHC-3 Otter polegająca na zmianie silnika z gwiazdowego na turbinowy Pratt&Whitney Canada PT6A-135 o mocy 552kW (750KM). Zmiana ta pozwoliła na zmniejszenie masy własnej samolotu do 1905 kg.
- DHC-3-T Turbo Otter: modyfikacja wyposażona w silniki Pratt & Whitney Canada PT6A-27 o mocy 500kW (680KM) lub Pratt & Whitney Canada PT6A-34 560kW (750KM).
- Airtech Canada DHC-3/1000 Otter: modyfikacja wykonana przez Airtech Canada, polegająca na zastosowaniu silnika PZL Kalisz ASz-62IR o mocy 746kW (1000KM).
