Arron Afflalo

Arron Afflalo

rzucający obrońca
Pełne imię i nazwisko	Arron Augustin Afflalo
Data i miejsce urodzenia	15 października 1985 Los Angeles
Wzrost	196 cm
Masa ciała	96 kg
Kariera
Aktywność	2007–2018
Szkoła średnia	Centennial (Compton, Kalifornia)
College	UCLA (2004–2007)
Draft	2007, numer: 27 Detroit Pistons
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 2007–2009 Detroit Pistons 165 2009–2012 Denver Nuggets 229 2012–2014 Orlando Magic 137 2014–2015 Denver Nuggets 53 2015 Portland Trail Blazers 28 2015–2016 New York Knicks 71 2016–2017 Sacramento Kings 61 2017–2018 Orlando Magic
Strona internetowa

Arron Afflalo (ur. 15 października 1985 w Los Angeles) – amerykański koszykarz, grający na pozycji rzucającego obrońcy.

W 2004 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American^[1].

W latach 2004–2007 Arron grał w zespole Bruins college'u UCLA. Osiągnął tam duże sukcesy – w sezonie 2005–06 zdobywał najwięcej punktów w zespole – średnio 15.8 na mecz, a Bruins dotarli do Final Four NCAA. W następnym sezonie co prawda zespół nie powtórzył tego osiągnięcia, ale Afflalo zdobył wiele prestiżowych nagród, m.in. został wybrany najlepszym graczem swojej konferencji (Pacific-10 Conference, nagroda Pac-10 Player of the Year), zdobył też uznanie fachowców jako czołowy gracz ligi uniwersyteckiej na swojej pozycji: znalazł się w pierwszych piątkach podsumowujących sezon, ogłaszanych m.in. przez ESPN, Sports Illustrated, National Association of Basketball Coaches czy Associated Press.

28 czerwca 2007 roku został wybrany w Drafcie z numerem 27 przez Detroit Pistons^[2]. 4 lipca 2007 podpisał debiutancki, dwuletni kontrakt z Detroit Pistons, który posiadał zapisaną w nim opcję, że klub może przedłużyć trwanie umowy na sezony 2009/10 i 2010/11. W pierwszych dwóch latach Afflalo zarobił 2 009 960 dolarów^[3].

W debiutanckich rozgrywkach zagrał w 75 meczach. Już w pierwszym meczu sezonu, rozgrywanym 1 listopada 2007 wyszedł w pierwszej piątce, gdyż Richard Hamilton nie mógł zagrać z przyczyn rodzinnych. Afflalo zagrał 14 minut, w trakcie których zdobył 3 punkty i zanotował po jednej zbiórce, asyście i przechwycie^[4]. Na swoje najlepsze występy czekał do drugiej połowy sezonu. 27 marca 2008 w meczu przeciwko Miami Heat ustanowił rekord sezonu, zdobywając 15 punktów^[5]. To zwycięstwo pozwoliło Detroit Pistons zdobyć mistrzostwo Central Division. Ten wynik wyrównał w meczu kończącym sezon przeciwko Cleveland Cavaliers.

5 sierpnia 2008 roku Detroit Pistons skorzystali z zapisu w umowie Afflalo i przedłużyli jej obowiązywanie do końca sezonu 2009/10. Za ten dodatkowy rok Afflalo zarobił 1 086 240 dolarów^[6]. W swoim drugim sezonie Afflalo wciąż pozostawał rezerwowym, który niezbyt często grywał powyżej 20 minut w meczu. 18 marca 2009 roku zagrał jednak najlepszy mecz w swojej karierze. Zdobył 24 punkty i trafił trzy rzuty za 3 punkty w spotkaniu z Houston Rockets^[7].

13 lipca 2009 roku stał się wraz z Walterem Sharpem przedmiotem wymiany z Denver Nuggets. W zamian za dwóch graczy „Tłoki” otrzymały wybór w drugiej rundzie draftu w 2011 roku oraz uwolniły blisko 1.8 miliona dolarów z puli salary cap^[8]. Następnie 31 października 2009 Denver Nuggets skorzystali z zapisu w umowie Afflalo i przedłużyli jej obowiązywanie do końca rozgrywek 2010/11. Dzięki temu Afflalo za ten sezon zarobił 1 959 577 dolarów^[9].

10 listopada 2009 Afflalo pierwszy raz zagrał w wyjściowym składzie przeciwko Chicago Bulls. Miejsca w pierwszej piątce nie oddał już do końca sezonu. 25 stycznia 2010 w starciu z Charlotte Bobcats wyrównał rekord kariery, zdobywając 24 punkty. Ustanowił też nowy rekord, trafiając aż sześć rzutów za 3 punkty^[10]. 12 kwietnia 2010 po raz pierwszy w swojej karierze uzyskał Double-double, zdobywając 22 punkty i notując 13 zbiórek w meczu przeciwko Memphis Grizzlies^[11]. Sezon zasadniczył zakończył na 8. miejscu w lidze pod względem skuteczności rzutów za 3 punkty. Trafiał ze skutecznością 43.4%.

Kolejny sezon rozpoczął w pierwszej piątce i był jednym z najpewniejszych zawodników trenera George’a Karla. 11 stycznia 2011 pobił rekord punktowy. Pierwszy raz w karierze przekroczył granicę 30 zdobytych punktów. Łącznie rzucił ich 31 w spotkaniu przeciwko Phoenix Suns^[12]. Drugi sezon z rzędu skończył na 8. miejscu w NBA pod względem skuteczności rzutów za 3 punkty. Trafiał 42.3% swoich rzutów.

20 grudnia 2011 Denver Nuggets podpisali z nim 5-letni kontrakt, dzięki czemu zarobi blisko 39 milionów dolarów. Ostatni, piąty rok kontraktu będzie obowiązywał tylko wtedy, gdy Afflalo tak zdecyduje^[13]. 5 marca 2012 pobił rekord kariery w punktach, rzucając ich 32 w meczu przeciwko Sacramento Kings^[14].

10 sierpnia 2012 w ramach wymiany przeszedł z Denver Nuggets do Orlando Magic^[15]. 3 grudnia 2013 pobił rekord kariery, rzucając 43 punkty i notując 6 zbiórek i 5 asyst w przegranym po dwóch dogrywkach meczu z Philadelphia 76ers^[16][17].

26 czerwca 2014 powrócił do Nuggets w ramach wymiany za Evana Fourniera i prawa do 56. wyboru w drafcie 2014 (Roy Devyn Marble)^[18].

19 lutego 2015 na zasadzie wymiany przeszedł do Portland Trail Blazers^[19]. W lipcu 2015 roku został zawodnikiem zespołu New York Knicks^[20].

9 lipca 2016 podpisał umowę z Sacramento Kings^[21]. 23 czerwca 2017 został zwolniony przez klub^[22].

27 lipca 2017 podpisał kontrakt na jeden rok z drużyną Orlando Magic^[23].

Stan na 23 czerwca 2017, na podstawie^[24], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

• Wicemistrz NCAA (2006)
• Uczestnik:
  • rozgrywek NCAA Final Four (2006, 2007)
  • turnieju NCAA (2005–2007)
• Mistrz:
  • turnieju konferencji Pac 10 (2006)
  • sezonu zasadniczego konferencji Pac 10 (2006, 2007)
• Koszykarz Roku Konferencji Pac-10 (2007)^[25]
• Zaliczony do:
  • I składu:
    • All-American (2007)
    • konferencji Pac-10 (2006–2007)
    • pierwszoroczniaków Pac-10 (2005)
    • turnieju:
      • Pac-10 (2006)
      • Maui Invitational (2007)
  • Honorable-Mention All-American (2006 przez AP)

NBA

• Zwycięzca konkursu Shooting Stars (2009)
• Uczestnik konkursu rzutów za 3 punkty (2014)
• Lider play-off w skuteczności rzutów z gry (2010)^[26]

Legenda
M	Mecze	S5	Pierwsza piątka	MPG	Minuty na mecz
FG%	Celność rzutów z pola	3P%	Celność rzutów „za 3”	FT%	Celność rzutów wolnych
RPG	Zbiórki na mecz	APG	Asysty na mecz	SPG	Przechwyty na mecz
BPG	Bloki na mecz	PPG	Punkty na mecz

Na podstawie^[27].

Sezon	Drużyna	M	S5	MPG	FG%	3P%	FT%	RPG	APG	SPG	BPG	PPG
2004/05	UCLA	29	29	31,3	44,2%	38,6%	70,8%	3,3	2,2	0,6	0,2	10,8
2005/06	UCLA	39	38	33,4	46,2%	36,6%	80,6%	4,2	1,8	0,6	0,1	15,8
2006/07	UCLA	36	36	32,9	46,1%	37,5%	80,2%	2,8	1,9	0,6	0,2	16,9
Razem		104	103	32,7	45,7%	37,3%	78,1%	3,5	1,9	0,6	0,2	14,8

Na podstawie^[28].

Sezon	Drużyna	M	S5	MPG	FG%	3P%	FT%	RPG	APG	SPG	BPG	PPG
2007/08	Detroit	75	9	12,9	41,1%	20,8%	78,2%	1,8	0,7	0,4	0,1	3,7
2008/09	Detroit	74	8	16,7	43,7%	40,2%	81,7%	1,8	0,6	0,4	0,2	4,9
2009/10	Denver	82	75	27,1	46,5%	43,4%	73,5%	3,1	1,7	0,6	0,4	8,8
2010/11	Denver	69	69	33,7	49,8%	42,3%	84,7%	3,6	2,4	0,5	0,4	12,6
2011/12	Denver	62	62	33,6	47,1%	39,8%	79,8%	3,2	2,4	0,6	0,2	15,2
2012/13	Orlando	64	64	36,0	43,9%	30,0%	85,7%	3,7	3,2	0,6	0,2	16,5
2013/14	Orlando	73	73	35,0	45,9%	42,7%	81,5%	3,6	3,4	0,5	0,0	18,2
2014/15	Denver	53	53	33,0	42,8%	33,7%	84,1%	3,4	1,9	0,6	0,1	14,5
2014/15	Portland	25	19	30,1	41,4%	40,0%	85,1%	2,7	1,1	0,4	0,1	10,6
2015/16	New York	71	57	33,4	44,3%	38,2%	84,0%	3,7	2,0	0,4	0,1	12,8
2016/17	Sacramento	61	45	25,9	44,0%	41,1%	89,2%	2,0	1,3	0,3	0,1	8,4
2017/18	Orlando	53	3	12,9	40,1%	38,6%	84,6%	1,2	0,6	0,1	0,2	3,4
Razem		762	537	27,3	45,0%	38,6%	82,5%	2,9	1,8	0,4	0,2	10,8

Sezon	Drużyna	M	S5	MPG	FG%	3P%	FT%	RPG	APG	SPG	BPG	PPG
2008	Detroit	12	0	7,0	38,9%	0,0%	–	0,4	0,5	0,3	0,0	1,2
2009	Detroit	4	0	16,5	47,6%	20,0%	60,0%	0,8	0,3	0,0	0,5	6,3
2010	Denver	6	6	20,0	62,5%	42,9%	81,8%	2,0	1,2	0,2	0,3	9,2
2011	Denver	3	3	28,3	35,3%	25,0%	87,5%	3,0	2,3	0,0	0,0	11,3
2012	Denver	7	7	32,7	40,5%	20,0%	80,0%	3,6	2,7	0,7	0,3	10,9
2015	Portland	3	3	20,0	16,7%	25,0%	0,0%	2,3	0,7	0,0	0,0	1,7
Razem		35	19	18,4	42,4%	25,8%	77,5%	1,7	1,2	0,3	0,2	6,0

• Arron Afflalo na NBA.com (ang.)
• Arron Afflalo na Basketball-reference.com (ang.)
• Arron Afflalo na ESPN.com (ang.)