Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

61 Gwardyjska Brygada Pancerna

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
61 Gwardyjska Brygada Pancerna
61-я гвардейская танковая Свердловско-Львовская ордена Ленина Краснознамённая орденов Суворова, Кутузова и Богдана Хмельницкого бригада
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1945

Tradycje
Rodowód

197 Brygada Pancerna

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Nikołaj Żukow

Ostatni

płk Wasyl Zajcew

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Podległość

10 Gwardyjski Korpus Pancerny

Odznaczenia
, , , Order Kutuzowa II stopnia,

61 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 61-я гвардейская танковая бригада) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej, uczestniczyła w walkach przeciw wojskom niemieckim m.in. na ziemiach polskich i zdobyciu stolicy III Rzeszy Berlina.

61 Gwardyjska Brygada Pancerna (61 BPancGw) została utworzona razkazem z 28 października 1943 przez przemianowanie 197 Brygady Pancernej w jednostkę gwardyjską za męstwo i odwagę wykazaną w walce z hitlerowskim najeźdzcą. Jej szlak bojowy w walce przeciw wojskom III Rzeszy prowadził z rejonu Kijowa m.in. przez Tarnopol, Lwów, Sanok, Łańcut, Sandomierz, Chęciny, Kielce, Ścinawa, Żary, Krapkowice i Berlin, a zakończył się w rejonie czeskiej Pragi[1].

W czasie ofensywy styczniowej brygada dowodzona przez płka Wasyla Zajcewa po złamaniu oporu wojsk niemieckich w godzinach popołudniowych 18 stycznia 1945 wspólnie z 63 Gwardyjską Brygadą Pancerną zdobyła Bełchatów[2].

Dowództwo brygady

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

  • ppłk Nikołaj Żukow (23.10.1943 - 14.01.1945)
  • płk Wasyl Zajcew[2] (15.01.1945 - 10.06.1945)[1].

Szefowie sztabu:

  • mjr Benedykt Aleksiejew (28.10.1943 - 15.05.1944)
  • mjr Wasyl Zajcew (15.05.1944 - 15.01.1945)
  • płk Kalin Chmyłow (15.01.1945 - 28.02.1945)
  • ppłk Nil Beklemieszow (28.02.1945 - 10.06.1945)[1].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
  • 1 batalion czołgów,
  • 2 batalion czołgów,
  • 3 batalion czołgów.
  • zmotoryzowany batalion piechoty (Моторизованный батальон автоматчиков) i inne[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.