28 Armia (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1943 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa Operacja Bagration Operacja wiślańsko-odrzańska Operacja berlińska | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość |
1 Front Białoruski[1] |
28 Armia (ros. 28-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Latem 1942 28 Armia walczyła przeciw armii niemieckiej w rejonie rzeki Oskoł[2]. Do jesieni 1944, 28 Armia wchodziła w skład 1 Frontu Białoruskiego. Dowodzona przez gen. por. Aleksandra Łuczyńskiego[3] brała udział w operacji Bagration[4]. Uczestniczac w operacji brzesko-lubelskiej zdobyła Sokołów Podlaski.
We wrześniu 1944, prowadząc działania zaczepne razem z 65 Armią zdobyła Wyszków. Brała udział w forsowaniu Narwi odpierając niemieckie ataki, w tym 5 Dywizji Pancernej SS „Wiking”[5].
Następnie wchodziła w skład 3 Frontu Białoruskiego i 1 Frontu Ukraińskiego[6]. W składzie tego ostatniego uczestniczyła w operacji berlińskiej[7].
Dowódcy
[edytuj | edytuj kod]- gen. lejtn. Władimir Kaczałow (25.06. – 10.08.1941)
- gen. armii Iwan Tiuleniew (15.11.1941 – 04.03.1942)
- gen. lejtn. Dmitrij Riabyszew (05.03. – 04.07.1942)
- gen. mjr Wasilij Kriuczonkin (04.07.[2] – 12.07.1942)
- gen. lejtn. Wasyl Herasymenko (09.09.1942 – 30.11.1943)
- gen. lejtn. Aleksiej Greczkin (30.11.1943 – 20.05.1944)
- gen. lejtn. Aleksandr Łuczinski (20.05.1944 – czerwiec 1945)
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- okres wojny[8]
- w 1990[9]
w składzie Białoruskiego Okręgu Wojskowego
- 6 Dywizja Pancerna
- 28 Dywizja Pancerna
- 76 Dywizja Pancerna
- 50 Dywizja Zmechanizowana
- 120 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych
- 108 Brygada Zaopatrzenia
- 1199 pułk artylerii rakietowej
- 801 pułk artylerii rakietowej
- 111 pułk artylerii
- 74 pułk łączności
- 255 pułk radiotechniczny
- 330 pułk śmigłowców bojowych
- 174 eskadra BSR
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.
- ↑ a b Jakubowski 1976 ↓, s. 105.
- ↑ Tadeusz Sawicki, Wyrok na miasto. Berlin i Moskwa wobec Powstania Warszawskiego. Warszawa 2014, s.29.
- ↑ Bogusław Wołoszański, Encyklopedia II wojny światowej. Front. Warszawa 1997, s. 99.
- ↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.460, 483.
- ↑ Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s.589.
- ↑ Bogusław Wołoszański, Encyklopedia II wojny światowej. Front. Warszawa 1997, s. 95.
- ↑ Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s.594.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 368.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Iwan Jakubowski: Ziemia w ogniu. Warszawa: 1976.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.