7 Pułk Piechoty Legionów

Ten artykuł dotyczy 7 Pułku Piechoty Legionów. Zobacz też: 7 Pułk Piechoty - inne pułki piechoty z numerem 7.

7 Pułk Piechoty Legionów

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1 maja 1918
Rozformowanie	1939
Nazwa wyróżniająca	Legionów
Tradycje
Święto	22 września
Nadanie sztandaru	1921
Rodowód	7 Pułk Piechoty 1 Pułk Piechoty Polskiej Siły Zbrojnej
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Karol Udałowski
Ostatni	płk Władysław Muzyka
Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Kubliczami (18–19 V 1920) kontruderzenie znad Wieprza (16–26 VIII 1920) bitwa pod Żabinką (26 VIII 1920) bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja	Ostrów Mazowiecka Chełm
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	3 Dywizja Piechoty Legionów
Multimedia w Wikimedia Commons

7 Pułk Piechoty Legionów (7 pp Leg.) – oddział piechoty Polskiej Siły Zbrojnej oraz Wojska Polskiego II RP.

Od lata 1917 r. do wiosny 1918 roku trwały w garnizonach Polskiej Siły Zbrojnej w Ostrowi Mazowieckiej i Zegrzu prace organizacyjne i szkolenie, które doprowadziły do sformowania w dniu 1 maja 1918 roku 1 pułku piechoty. Pułk składał się z trzech batalionów oraz z kompanii karabinów maszynowych, przy czym 12 kompania (garnizonowa) pełniła służbę asystencyjną w Warszawie. W listopadzie 1918 roku 1 pułk piechoty wziął udział w rozbrojeniu oddziałów niemieckich w Warszawie, Ostrowi Mazowieckiej i Małkini^[1].

W związku z odtworzeniem pułków legionowych, 1 pułk piechoty, jako faktycznie młodszy, został na początku lutego 1919 roku przemianowany na 7 pułk piechoty Legionów^[2]. W grudniu 1919 batalion zapasowy pułku stacjonował w Chełmie^[3].

 Osobny artykuł: Organizacja pułku piechoty Wojska Polskiego II RP.

 Osobny artykuł: Bitwa pod Kubliczami.

 Osobny artykuł: Kawalerowie Virtuti Militari 1914–1921.

W okresie międzywojennym 7 pułk piechoty Legionów stacjonował na terenie Okręgu Korpusu Nr II^[7] w garnizonie Chełm^[8]. Wchodził w skład 3 Dywizji Piechoty Legionów^[7].

19 maja 1927 roku Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski ustalił i zatwierdził dzień 22 września jako datę święta pułkowego^[9]. Święto pułku obchodzono „w rocznicę największego zwycięskiego boju pod Brzostowicą Wielką”^[10].

W 1930 roku, po wprowadzeniu nowej organizacji piechoty na stopie pokojowej, pułk szkolił rekrutów dla potrzeb 3 Batalionu Strzelców w Rembertowie^[11].

24 września 1933 roku, w obecności Prezydenta RP Ignacego Mościckiego i generała dywizji Sławoj Składkowskiego, poświęcono Pomnik Poległych Żołnierzy 7 pp Leg. w wojnach o granice z lat 1918–1920.

8 czerwca 1939 roku w Warszawie odbył się Walny Zjazd Delegatów Koła Żołnierzy VI batalionu I Brygady Legionów Polskich. Obrady obywały się w Oficerskim Kasynie Garnizonowym. Obradom przewodniczył komendant koła, generał dywizji Tadeusz Piskor. W trakcie obrad przyjęto między innymi następujący wniosek: „na rozkaz Komendanta Józefa Piłsudskiego w maju 1915 został utworzony w Pierwszej Brygadzie z V i VI batalionów 7 pp, którego spadkobiercą bojowych tradycji jest obecny chełmski pp Leg. Armii Polskiej. Dla podkreślenia łączności ideowej VI baonu z chełmskim pp Leg. Walny Zjazd Delegatów Koła Żołnierzy VI batalionu I Brygady Leg. Pol. postanawia ufundować ze składek członków Koła sztandar dla chełmskiego pp Leg. Wykonanie niniejszej uchwały Zjazd powierza Komendzie Koła (...) Obecny na zjeździe dowódca chełmskiego pp Leg. prosił w imieniu pułku gen. Piskora o zgodę na nazwanie koszar pułku imieniem generała Piskora”^[12].

Sztandar

 Osobny artykuł: Polskie sztandary wojskowe.

22 września 1921 roku, w Podbrodziu, w rocznicę bitwy pod Brzostowicą, płk Władysław Bończa-Uzdowski w imieniu Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza wręczył dowódcy pułku chorągiew ufundowaną przez Związek Ziemian Ziemi Chełmskiej^[18]. Chorągiew poświęcił ks. bp Władysław Bandurski. Rodzicami chrzestnymi zostali Irena Iżycka i Wacław Rzewuski. Losy sztandaru po 1939 nie są znane^[18].

Odznaka pamiątkowa

 Osobny artykuł: Odznaka pamiątkowa jednostki wojskowej.

6 września 1929 roku Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 7 Pułku Piechoty Legionów^[19]. Odznaka o wymiarach 40 x 40 mm ma kształt krzyża emaliowanego w kolorze granatowym. Środek wypełnia romb z orłem wojskowym II i III Brygady Legionów Polskich z 1916, w koronie zamkniętej na tle czerwonej emalii. Pola między ramionami krzyża wypełnione są numerem i inicjałami „7 PPL”. Wieloczęściowa - wykonana w srebrze lub w tombaku srebrzonym, emaliowana, łączona trzema nitami. Wykonawcą odznaki był Wiktor Gontarczyk z Warszawy^[8].

 Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie 7 Pułku Piechoty Legionów.

Dowódcy pułku^[f]

• ppłk Karol Udałowski (1 V 1918 – 16 III 1920)
• mjr Zdzisław Trześniowski (p. o. 2 V 1919 – 2 VI 1920)
• ppłk / płk piech. Zdzisław Maćkowski (17 VII 1920 – 13 VI 1923 → dowódca 86 pp^[21])
• płk piech. Michał Micewicz (od 13 VI 1923^[21])
• płk Mieczysław Więckowski (XI 1925 - † 13 V 1926)
• ppłk / płk dypl. piech. Stanisław Borowiec (14 X 1926 – 18 VI 1930 → dowódca piechoty dywizyjnej 2 DP Leg.)
• ppłk / płk piech. Stanisław Dąbek (VI 1930 – X 1937 → dowódca 52 pp)
• ppłk / płk piech. Władysław Muzyka (XI 1937 – 8 IX 1939 ranny)
• mjr piech. Roman Stefan Grabiński (8 – †23 IX 1939 Antoniówka)

Zastępcy dowódcy pułku (od 1938 – I zastępca dowódcy pułku)^[g]

• ppłk piech. Karol Guilleaume (10 VII 1922 – 20 X 1923 → zastępca dowódcy 63 pp^[23])
• mjr piech. Bolesław Pytel (20 X 1923 – 3 X 1924 → dowódca 10 baonu granicznego)
• ppłk piech. Bolesław Menderer (XII 1924^[24] – III 1926 → oficer PW 24 DP^[25])
• ppłk piech. Stanisław Dąbek (11 III 1926 – 24 VII 1928 → komendant SPRez. Piech. nr 4)
• ppłk dypl. piech. Jarosław Szafran (5 XI 1928 – 23 XII 1929 → Inspektorat Armii w Warszawie)
• ppłk piech. Zdzisław Zajączkowski (21 I 1930 – 28 VI 1933 → zastępca szefa Dep. Piech. MSWojsk.)
• ppłk dypl. piech. dr Stanisław Biegański (od 28 IX 1933)
• ppłk piech. Władysław Muzyka (do XI 1937 → dowódca pułku)
• ppłk piech. Stanisław Jan Gumowski (1938 – IX 1939)

 Osobne artykuły: zamordowani w Katyniu, w Charkowie, w Kalininie, zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej (ULK) i z Białoruskiej Listy Katyńskiej (BLK).

Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej znajdują się między innymi w bazach udostępnionych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego^[26] oraz Muzeum Katyńskie^[27][h][i].

• 
  Pomnik ku czci poległych żołnierzy 7 pp Leg. - Chełm Lubelski

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Piotr MateuszP.M. Bartoszewski Piotr MateuszP.M., Zaginiony pułk. Zarys wrześniowej historii 7 pułku piechoty Legionów, Lublin: Piotr M. Bartoszewski, 2013, ISBN 978-83-62132-34-8, OCLC 909989315 . Brak numerów stron w książce
• Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
• Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Bellona, 2007. ISBN 978-83-11-10206-4.
• Ferdynand Markiewicz: Zarys historji wojennej 7-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Janusz Odziemkowski: Piechota polska w wojnie z Rosją bolszewicką 1919-1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adam”, 2010. ISBN 978-83-7072-650-8.
• Bronisław Prugar-Ketling (red.): Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992.
• Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
• Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918–1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Pantera Books, 2007. ISBN 83-204-3299-5.
• Adam Rzadkowski: 3 Dywizja Piechoty. Warszawa: Edipresse Polska SA, 2016, seria: Wielka Księga Piechoty Polskiej 1918-1939. ISBN 978-83-7945-592-8.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Maciej Wyrwa: Nieodnalezione ofiary Katynia? : lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940. Pruszków: Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2015. ISBN 978-83-64486-31-9.