Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Yurikamome

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Linia kolejowa
Shinkōtsū Yurikamome (jap. 新交通ゆりかもめ)
Dane podstawowe
Zarządca

Yurikamome Inc.

Długość

14,7[1] km

Sieć trakcyjna

600 V (układ trójfazowy)

Prędkość maksymalna

60[1] km/h

Zdjęcie LK
Historia
Lata budowy

1989-2006[1]

Rok otwarcia

1995

Multimedia w Wikimedia Commons

Yurikamome (jap. 新交通ゆりかもめ Shinkōtsū Yurikamome), ang. New Transit Yurikamome; formalna nazwa linii: Tokyo Waterfront New Transit Waterfront Line (jap. 東京臨海新交通臨海線 Tōkyō Rinkai Shinkōtsū Rinkai-sen) – mała automatyczna kolej ogumiona w Tokio, obsługiwana przez Yurikamome Inc. Przebiegając przez Most Tęczowy i sztuczną wyspę Odaiba, łączy stacje Shimbashi i Toyosu. Linia uzupełnia linię metra Rinkai.

Historia

Most Tęczowy i charakterystyczna pętla 270 stopni

Linia została zaproponowana w grudniu 1982 roku w ramach 1. fazy długoterminowych projektów infrastrukturalnych dla Tokio. W sierpniu 1985 roku zawiązał się komitet na rzecz nowej linii pasażerskiej. Spółka celowa do budowy powstała 25 kwietnia 1988 roku, a w listopadzie uzyskała licencję na przewozy tramwajowe i kolejowe. Budowa rozpoczęła się w marcu 1989 roku, a otwarcie linii nastąpiło 1 listopada 1995 roku. Składała się wówczas z 11 stacji (U01-U12, bez U02 Shiodome), w tym stacji tymczasowej Shimbashi. Była pierwszym w Tokio w pełni automatycznym systemem transportu pasażerskiego. Otwarciu linii towarzyszyło sceptyczne nastawienie odnośnie do opłacalności przedsięwzięcia, którego koszt wyniósł 40 miliardów jenów. Uważano, że zapotrzebowanie będzie mniejsze od progu opłacalności (ustalonego na 80 000 pasażerów dziennie). Pierwsze miesiące kursowania przyniosły wyniki niewiele gorsze (27 000) od prognozowanych (29 000)[2].

Jednak rok później władze Tokio uruchomiły program rewitalizacji dzielnicy Odaiba, poprzez zmianę jej charakteru z mieszkalno-biurowej na rozrywkową – Rainbow Town. Do tej pory Tokio, mimo położenia nad zatoką, nie posiadało dzielnicy o takim charakterze położonej bezpośrednio nad wodą. Zdecydowaną większość nadbrzeża zajmowały bowiem instalacje portowe, magazyny itp. Otworzenie na wyspie wielu restauracji, centrów handlowych i powierzchni wystawienniczych, spowodowało, że w ciągu roku wykorzystanie Yurikamome wzrosło do 60 000 pasażerów dziennie.

W 1998 roku zmieniono nazwę spółki na krótszą Yurikamome Co. Ltd[3].

Atrakcją stała się sama kolejka, której charakterystyczny element konstrukcyjny – pętla 270 stopni, stanowiąca część Rainbow Bridge – zapewnia panoramiczny widok na Tokio i Odaibę. Pętla stanowi również część logo Yurikamome i jest odzwierciedlona w schematach ilustrujących przebieg linii[4].

22 marca 2001 roku otwarto stację Shimbashi jako stację docelową, a rok później, 2 listopada 2002, otworzono stację U02 Shiodome. Przedłużenie linii o kolejne 4 stacje, od Ariake do Toyosu, nastąpiło oficjalnie 27 marca 2006 roku. Wtedy też wprowadzono wspólne oznaczenia stacji, na wzór metra. W sierpniu 2007 roku firma operująca kolejką stała się wyłączną własnością Tokyo Rinkai Holdings Co. Ltd[3].

Nazwa linii podchodzi od japońskiej nazwy mewy śmieszki – popularnego ptaka w Zatoce Tokijskiej i oficjalnego ptaka prefektury Tokio. Na 10-lecie linii ilustrator Takehiro Fukuda stworzył postać Yurimo – czarnogłowej mewy będącej symbolem linii[5].

Od otwarcia rozkład jazdy kolejki zmieniany był 9 razy[3].

Budowa i działanie

Linia wykorzystuje technologię kolei ogumionej. Składy działają w pełni autonomicznie. Linia ma 16 stacji na długości prawie 15 km. Zajezdnia wagonów kolejki znajduje się za stacją nr 12 Ariake, nieopodal Tokyo Big Sight. Pojemność 6-wagonowych składów wynosi od 308 do 352 osób. Całość linii ma przebieg bezkolizyjny. Zarówno stacje, jak i tory, znajdują się ponad gruntem. Czas przejazdu całą linią wynosi 31 minut[2].

Przystanki i linia są monitorowane przez ponad 400 kamer wideo[6].

Tabor

Yurikamome używa taboru typu Crystal Mover firmy Mitsubishi, serii: 7000, 7200 i 7300. Wszystkie składy są 6-wagonowe[7].

Wagony serii 7300 były wprowadzone w latach 2014–2016[8]. Pierwsze jazdy próbny odbyły się latem 2013 a pierwszy skład rozpoczął normalne kursowanie 18 stycznia 2014 roku[9].

Na lata 2018–2020 planowane jest wprowadzenie kolejnych 8 składów serii 7300, w celu zastąpienia składów serii 7200[10].

Seria 7000

Skład nr 17 serii 7000, sierpień 2011 r.

Pierwsze 18 składów było wprowadzanych do użytku na przestrzeni 3 lat. Składy 1-13, o poj. 352 osób, pracowały od otworzenia kolejki. Składy 14-15 trafiły od użytku w czerwcu i lipcu 1997 roku. Składy 16-18, o poj. 338 osób, wprowadzono w marcu 1998 roku[11]. Na dzień 1 kwietnia 2016 roku w służbie pozostawały 4 (o numerach 05, 16, 17, i 18) z pierwotnych 18 składów serii 7000[12].

Nr wagonu 1 2 3 4 5 6
Oznaczenie Mc1 M2 M3 M4 M5 Mc6
Sposób numeracji 7xx1 7xx2 7xx3 7xx4 7xx5 7xx6

(„xx” – numer własny wagonu)

Seria 7200

Skład nr 21 serii 7200, marzec 2006

Na dzień 1 kwietnia 2016 roku w służbie pozostawało 8 składów (nr od 21 do 28) serii 7200[12]. Składy nr 21-23, o poj. 338 osób, rozpoczęły pracę w lutym i marcu 1999. Kolejne dwa, 24-25, w lutym 2001 roku. Ostatnie dwa, o poj. 308 osób, wprowadzono w lipcu 2005[11].

Nr wagonu 1 2 3 4 5 6
Oznaczenie Mc1 M2 M3 M4 M5 Mc6
Sposób numeracji 72x1 72x2 72x3 72x4 72x5 72x6

(„xx” – numer własny wagonu)

Seria 7300

Skład nr 31 serii 7300, październik 2013

Na dzień 1 kwietnia 2016 w służbie było 16 (numery od 31 do 46) składów serii 7300[12].

Nr wagonu 1 2 3 4 5 6
Oznaczenie Mc1 M2 M3 M4 M5 Mc6
Sposób numeracji 73x1 73x2 73x3 73x4 73x5 73x6

(„xx” – numer własny wagonu)

Wykorzystanie

Największe wykorzystanie linii, ponad 200 tys. pasażerów dziennie, miało miejsce w roku 2000. Spadło w wyniku przedłużenia do Odaiby linii metra Rinkai. Po otwarciu 4 nowych stacji w 2006 roku ilość przewozów ponownie wzrosła. Obecnie średnie dzienne wykorzystanie wynosi ok. 124 tys. pasażerów[2][3].

Rok Liczba pasażerów w roku[13] Śr. liczba pasażerów dziennie
1996 4 131 782 27 183
1997 23 530 815 64 468
1998 26 117 137 71 554
1999 28 541 356 78 195
2000 35 347 400 96 577
2001 38 062 278 104 280
2002 37 810 785 103 591
2003 36 756 460 100 703
2004 34 549 622 94 398
2005 32 404 984 88 781
2006 31 482 056 86 252
2007 33 658 469 92 214
2008 36 178 083 98 847
2009 37 659 619 103 177
2010 38 862 776 106 473
2011 36 541 208 100 113
2012 35 000 016 95 628
2013 39 380 688 107 892

Stacje

Przebieg linii Yurikamome

Od 2006 roku każda stacja emituje zapowiedzi głosem różnych aktorów[1]. Każda stacja posiada też własny symbol graficzny[14].

Stacja Lektor Znaczenie
i główny kolor
wzoru graficznego
U-01 Shimbashi Masumi Asano wierzba – symbolizuje listopad w kalendarzu kwiatowym epoki Edo; turkus
U-02 Shiodome Hiro Shimono trzcina – częsty motyw poezji japońskiej w VIII wieku; żółć (kurkuma)
U-03 Takeshiba Chiaki Takahashi rybia łuska – częsty motyw na kostiumach używanych w teatrach Nō i Kabuki, również kamon rodu Hōjō; granatowy
U-04 Hinode Yurika Ochiai rozpraszane promienie słońca – używany jako symbol wielu rodów japońskich od XV do XIX wieku; karmazynowy
U-05 Shibaura-futō Maria Yamamoto trawa z rosą – symbolizuje rodzimą, dziką trawę, częsty motyw na drzwiach fusuma i ręcznikach; jasnoniebieski
U-06 Odaiba-kaihinkōen Ken’ichi Suzumura stara sosna – częsty motyw na drzwiach fusuma i jako tło w sztukach teatru Nō; zielony
U-07 Daiba Toshiyuki Morikawa fale morskie – popularny motyw w całej kulturze japońskiej; fioletowy
U-08 Fune-no-kagakukan Motoki Takagi żaglówka – symbol szczęścia i powodzenia; kasztanowy
U-09 Telecom Center Kaori Mizuhashi rój nietoperzy w locie – motyw dekoracyjny w Japonii i Chinach, z uwagi na wymowę podobną do słów niańka i szczęście; szary (mysi)
U-10 Aomi Kōsuke Toriumi fale morskie – motyw kostiumów tancerzy z epoki Heian, następnie popularny na wyrobach z laki z XVII wieku; lapis lazuli
U-11 Kokusai-tenjijō-seimon Mikako Takahashi kwitnąca wiśnia – motyw przedstawia 5-płatkowy kwiat wiśni, popularny w erze Edo; różowy (wiśniowy)
U-12 Ariake Mai Nakahara lwia grzywa – symbol mający odstraszać zło, zaczerpnięty z jednej ze sztuk teatru Nō; pomarańczowy
U-13 Ariake-tennis-no-mori Chihiro Suzuki wodne ptaki – wodne ptaki są kojarzone kulturowo z sake, z uwagi na powiązanie ich znaków kanji; zielony (oliwkowy)
U-14 Shijō-mae Tatsuhisa Suzuki kraby w kształcie kwiatu piwonii i fale – piwonie są symbolem bogactwa, a kształt kraba – symbolizującego ochronę przez złym urokiem – ma wzmacniać to działanie; fiołkoworóżowy
U-15 Shin-toyosu Natsuko Kuwatani soroban (liczydło) – przedmiot powszechnie używany przez kupców w epoce Edo; fioletowy
U-16 Toyosu Sōichirō Hoshi deszczowy smok – symbolizuje bóstwo sprowadzające deszcz, upowszechniony przez Tadakiyo Makino (1760–1828), daimyō i malarza z domeny (hanu) Echigo-Nagaoka; ciemnoniebieski

Przypisy

  1. ↑ a b c d Yurikamome Line. Virtual Japan. [dostęp 2017-06-17]. (ang.).
  2. ↑ a b c Yurikamome – Company Overview. Yurikamome Inc.. [dostęp 2017-06-17]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Yurikamome – History. Yurikamome Co. Ltd.. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
  4. ↑ Yurikamome – U01 Shimbashi. Yurikamome Co. Ltd.. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
  5. ↑ Yurikamome – Yurimo. Yurikamome Co. Ltd.. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
  6. ↑ Technologia Sony poprawia bezpieczeństwo na stacjach kolei automatycznej Yurikamome. Sony. [dostęp 2017-06-18]. (pol.).
  7. ↑ Automated People Mover. Mitsubishi Heavy Industries Ltd., 2015. [dostęp 2015-09-29]. (ang.).
  8. ↑ Tetsudo Hobidas: Yurikamome: New 7300 series trains to be introduced. Neko Publishing. [dostęp 2017-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (jap.).
  9. ↑ Yurikamome 7300 series enters revenue service. [w:] Japan Railfan Magazine Online [on-line]. Koyusha Co. Ltd.. [dostęp 2017-06-17]. (jap.).
  10. ↑ Order received for 48 AGT vehicles for Yurikamome to be delivered by 2020. Mitsubishi Heavy Industries. [dostęp 2017-06-17]. (jap.).
  11. ↑ a b Yurikamome – Vehicle. Yurikamome Co. Ltd.. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
  12. ↑ a b c 私鉄車両編成表 2016 [Private Railway Rolling Stock Formations – 2016]. Japonia: Kotsu Shimbunsha, 2016-07-25, s. 79. ISBN 978-4-330-70116-5.
  13. ↑ Na koniec marca danego roku.
  14. ↑ Yurikamome – Pattern. Yurikamome Co. Ltd.. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yurikamome&oldid=65210684”