Aszur-uballit I

Ten artykuł dotyczy Aszur-uballita I. Zobacz też: Aszur-uballit II.

Aszur-uballit I (akad. Aššur-uballiṭ, tłum. „bóg Aszur do życia powołał”) – król Asyrii, syn i następca Eriba-Adada I; według Asyryjskiej listy królów panować miał przez 36 lat^[1]. Jego rządy datowane są na lata 1363–1328 p.n.e.^[2] Za jego panowania Asyria uwalnia się od zwierzchnictwa państwa Mitanni i rozciąga swoją kontrolę nad ziemiami na północ i wschód od miasta Aszur.

Za panowania Aszur-uballita Asyria ponownie wkracza na arenę międzynarodową. Świadczyć o tym może zgoda faraona egipskiego na akredytowanie przy jego dworze ambasadora asyryjskiego^[3] i odkrycie w Tell el-Amarnie listów Aszur-uballita skierowanych do faraona^[4].

Poprzez małżeństwo swojej córki Muballitat-Szeruy z Kara-indaszem, synem króla kasyckiego Burna-Buriasza II, Aszur-uballit doprowadził do przymierza Babilonii i Asyrii, skierowanego przede wszystkim przeciw koczowniczemu plemieniu Sutu najeżdżającemu pogranicze obu państw. Sojusz ten nie trwał jednak długo. Po śmierci Burna-Buriasza II w Babilonie wybuchło antyasyryjskie powstanie, prawowity następca tronu i wnuk króla asyryjskiego Kara-hardasz został zamordowany, a jego miejsce zajął uzurpator Nazi-Bugasz. Aszur-uballit I zdołał go pokonać, zlikwidować stronnictwo przeciwne Asyrii i osadzić na tronie Kurigalzu II.

• A.K. Grayson, Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin – New York 1980-83, s. 86-135.
• Praca zbiorowa, Wielka Historia Świata (2005), s. 177.
• Marc van de Mieroop, Historia starożytnego Bliskiego Wschodu ok. 3000-323 p.n.e. (2008), s. 140.
• H.W.F. Saggs, Wielkość i upadek Babilonii (1973), s. 80-81.
• Michael Roaf, Wielkie kultury świata: Mezopotamia (1998), s. 139.