Anárion
Szablon:Postać Śródziemie infobox Anárion (ur. w 3219, zm. w 3440 roku DE) – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Dúnadan, drugi, wraz z bratem Isildurem, król Gondoru (panował 120 lat). Był młodszym synem Elendila. Uciekł przed Upadkiem Númenoru (3319 rok) na czele dwóch statków. Wylądował wraz z bratem na południu Śródziemia, gdzie założyli jedno z Królestw Númenorejskich na Wygnaniu – Gondor (3320 rok). Ich wspólną stolicą było Osgiliath, zaś domeną Anáriona prowincja Anórien (z siedzibą w Minas Anor), położona na zachodnim brzegu Anduiny. Obaj uznawali zwierzchnictwo swego ojca jako Najwyższego Króla. Gdy w 3429 roku Sauron zaatakował Gondor, pokonując Isildura, Anárionowi udało się powstrzymać wroga na linii Anduiny i obronić Osgiliath. W 3434 roku dołączył on do wojsk Ostatniego Sojuszu maszerujących na Mordor i walczył w bitwie na Dagorlad. Uczestniczył w oblężeniu Barad-dûr (3434–3441), podczas którego poległ, zabity pociskiem ciśniętym z twierdzy. Jego syn Meneldil wstąpił na tron Gondoru w 2 roku Trzeciej Ery. Oprócz niego Anárion miał jeszcze troje dzieci (najpewniej córki).
Anárion, choć był postacią wybitną, pozostawał w cieniu swego brata, Isildura.
Jego godłem było zachodzące (lub promieniste) słońce.
Jego imię pochodzi z quenyi i znaczy w tej mowie Syn słońca.