Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

ORP Bałtyk (1988)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu ORP Bałtyk (1988) edytowana 22:52, 30 maj 2024 przez Pibwl (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
ORP Bałtyk
Ilustracja
Historia
Wodowanie

1988

 Polska
Wejście do służby

11 marca 1991

Los okrętu

w służbie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

pełna – 2984 ton

Długość

84,75

Szerokość

13,07

Zanurzenie

maksymalne: 4,8 m

Napęd
2 silniki wysokoprężne o mocy po 2010 KM, 2 śruby
Prędkość

15 w

Zasięg

2000 mil morskich

Uzbrojenie
4 działka przeciwlotnicze 23 mm ZU-23-2M Wróbel (2 × II)
Załoga

35+4

Emblemat ORP Bałtyk

ORP „Bałtyk”polski okręt pomocniczy, zbiornikowiec paliwowy. Nosi numer burtowy: Z-1. Znajduje się w służbie Marynarki Wojennej od 1991 roku. Jest to trzeci okręt noszący tę nazwę.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Okręt ten został zaprojektowany w Polsce, w Centrum Badawczo-Projektowym Żeglugi Śródlądowej Navicentrum we Wrocławiu; głównym projektantem był inż. Kamil Rogalski[1]. Zbudowany został w Stoczni Marynarki Wojennej im. Dąbrowszczaków w Gdyni jako jednostka projektu ZP-1200, w kodzie NATO: Baltyk. Planowano budowę czterech takich okrętów, lecz z pozostałych zrezygnowano z przyczyn finansowych[1]. Został wodowany w 1988 roku, wszedł do służby 11 marca 1991 roku[2]. Jest najnowocześniejszym zbiornikowcem polskiej Marynarki Wojennej. Służy do transportu i przechowywania paliw płynnych (oleju napędowego) i oleju smarnego, oraz do zaopatrywania w te produkty okrętów w portach, na redach lub w morzu. Przekazywanie paliw i olejów może odbywać się z trzech stanowisk wyposażonych w węże: po jednym na każdej burcie oraz na rufie.

ORP „Bałtyk” wchodzi w skład dywizjonu Okrętów Wsparcia w Porcie Wojennym w Gdyni (3 Flotylla Okrętów). Podczas wspólnych ćwiczeń często współdziała z okrętami państw NATO. Między innymi, w dniach 2-3 sierpnia 1999 roku wziął udział w ćwiczeniach na Bałtyku z NATO-wskim zespołem Stałych Sił Morskich Atlantyku STANAVFORLANT[3]. W 2000 roku przeszedł pierwszą modernizację. Na przełomie 2015/16 przeszedł 13-miesięczną naprawę główną, połączoną z modernizacją systemu podawania paliwa i materiałów ładunków metodą burtową w ruchu[4]. Prace realizowała firma Net-Marine w Szczecinie, okręt powrócił do służby 24 września 2016[5].

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • ładowność – 1276 t
  • ładunek:
    • 1184 t oleju napędowego w 6 zbiornikach o objętości 1300 m³
    • 100 t wody słodkiej w 2 zbiornikach po 50 m³ objętości
    • 20 beczek olejów smarnych w ładowni + 4 na pokładzie otwartym
    • zbiorniki na zużyty olej

Dowódcy

[edytuj | edytuj kod]

m.in.

  • kmdr ppor. Aleksander Jezielski (do 16 września 2011)[6]
  • por. mar. Krzysztof Duszyński (od 16 września 2011 do 3 kwietnia 2017)[6]
  • kpt. mar. Sławomir Gronowski (od 3 kwietnia 2017 do 30 czerwca 2019)
  • kpt. mar. Maciej Pawłowski (aktualny)

Zdjęcia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kluczyński 2016 ↓, s. 19.
  2. Kluczyński 2016 ↓, s. 19-20.
  3. Jarosław Ciślak, Jacek Krzewiński. Zespół okrętów NATO STANAVFORLANT w Gdyni. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 5/99. IV (18), s. 21, 1999. Warszawa. ISSN 1426-529X. 
  4. Kluczyński 2016 ↓, s. 21-22.
  5. ORP Bałtyk po remoncie. „Morza i Okręty”, s. 6. Zespół Badań i Analiz Militarnych. 
  6. a b Z życia flot. „Morze, Statki i Okręty”. 10/2011. s. 5

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marian Kluczyński. Samotny „wojownik”. Modernizacja zbiornikowca ORP Bałtyk. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 9-10/2016. XXI (174), wrzesień - październik 2016. Warszawa. ISSN 1426-529X. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]