Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

wierzyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wierzyć (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˈvʲjɛʒɨt͡ɕ], AS[vʹi ̯ežyć], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
podział przy przenoszeniu wyrazu: wie•rzyć
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. uwierzyć)

(1.1) uważać coś za prawdziwe mimo braku dowodów na prawdziwość tego
(1.2) ufać komuś, uważać, że ktoś ma rację
(1.3) wyznawać religię
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Kibice wierzyli, że ich drużyna wygra.
(1.2) Ojciec od dziecka powtarzał mi, żebym nie wierzył prawnikom i lekarzom.
(1.3) Choć generał nie wierzył (w Boga), zgodził się na odprawienie przed bitwą mszy dla żołnierzy.
składnia:
(1.1) wierzyć, że… • wierzyć w + B.
(1.2) wierzyć + C.
(1.3) wierzyć w + B.
kolokacje:
(1.1) (nie) wierzyć, że Ziemia jest kulą lub wierzyć w kulistość Ziemi
(1.2) (nie) wierzyć mamie / nauczycielowi / prasie /… • wierzyć w kogoś
(1.3) (nie) wierzyć w Boga
synonimy:
(1.2) ufać, pokładać nadzieję
antonimy:
(1.1) wiedzieć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiara ż, wierny mos, wiernica ż, wierność ż, wierzenie n, Wiara ż, wierna ż, wierzący mos, niewierny mos
czas. uwierzyć dk.
przym. wierzeniowy, wierny, niewierny
przysł. wiernie
związki frazeologiczne:
nie wierzyć własnym oczomnie wierzyć własnym uszomproszę mi wierzyćwierzyć na słowowierzyć się nie chcewierzyć święciewierzyć w bocianywierzyć jak w Ewangelięwierzyć w swoją gwiazdę
etymologia:
uwagi:
(1.3) ims. czynne (wierzący i pochodne) również w użyciu rzeczownikowym
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „wierzyć” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 1299.