siodełko

wymowa:

IPA: [ɕɔˈdɛwkɔ], AS: [śodeu̯ko], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zdrobn. od: siodło

(1.2) siedzenie w jednośladach

(1.3) siedzenie w maszynach rolniczych

(1.4) geogr. niewielka przełęcz górska

(1.5) żegl. listwa wzdłuż burty, do osadzania dulek

(1.6) bud. jeden z elementów tworzących sklepienie krzyżowe^[1]

(1.7) roln. część uprzęży końskiej^[1]

(1.8) zool. obrączkowate zgrubienie nabłonka u skąposzczetów i pijawek^[1]

(1.9) muz. żłobiona listewka dająca podporę strunom na gryfie instrumentu strunowego; zob. też siodełko (chordofony) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-9)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	siodełko	siodełka
dopełniacz	siodełka	siodełek
celownik	siodełku	siodełkom
biernik	siodełko	siodełka
narzędnik	siodełkiem	siodełkami
miejscownik	siodełku	siodełkach
wołacz	siodełko	siodełka

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.5) knaga

(1.6) kozub

(1.8) klitellum

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. siodło n, siodlarnia ż, siodlarstwo n, siodlarz m, siodłanie n, siodełkowiec m

czas. siodłać, osiodłać, rozsiodłać

przym. siodełkowy, siodełkowaty, siodlarski, siodłaty, siodłowaty, siodłowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też siodełko w Wikipedii

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: siodło

• białoruski: (1.2) сядло n
• esperanto: (1.2) selo
• wilamowski: (1.1) zōtułihła n, zotułihła n; (1.2) zōtułihła n, zotułihła n

źródła: