słuchawka

wymowa:

IPA: [swuˈxafka], AS: [su̯uχafka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) element lub całość urządzeń emitujących dźwięki, np. aparatu telefonicznego, radia, umożliwiająca słuchanie; zob. też słuchawka w Wikipedii

(1.2) med. przyrząd diagnostyczny służący do osłuchiwania chorego; zob. też słuchawki lekarskie w Wikipedii

(1.3) środ. więz. zwykle w lm ucho^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słuchawka	słuchawki
dopełniacz	słuchawki	słuchawek
celownik	słuchawce	słuchawkom
biernik	słuchawkę	słuchawki
narzędnik	słuchawką	słuchawkami
miejscownik	słuchawce	słuchawkach
wołacz	słuchawko	słuchawki

przykłady:

(1.1) Odłożywszy słuchawkę zakomunikował milionerowi zasłyszaną wiadomość…^[2]

(1.2) Ów stary przysiadł się, a raczej przyłożył do Seweryna, rozpiął na nim przyodziewek i przez słuchawkę począł badać płuca^[3].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) stetoskop, fonendoskop

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. słuch m, słuchawki nmos, słuchacz m, słuchaczka ż

przym. słuchowy, słuchawkowy

czas. słuchać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ucho

• angielski: (1.1) receiver, handset; (1.2) stethoscope
• baskijski: (1.1) entzungailu
• czeski: (1.1) sluchátko n
• duński: (1.1) hovedtelefon w
• hiszpański: (1.1) auricular m; (1.2) estetoscopio m, fonendoscopio m
• kaszubski: (1.1) słëchôwka ż
• nowogrecki: (1.1) ακουστικό n, ακουστικά n lm; (1.2) στηθοσκόπιο n
• perski: (1.1) گوشی
• ukraiński: (1.1) слухавка ż
• włoski: (1.1) cornetta ż

źródła: