chudzielec
Wygląd
chudzielec (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik chudzielec chudzielcy dopełniacz chudzielca chudzielców celownik chudzielcowi chudzielcom biernik chudzielca chudzielców narzędnik chudzielcem chudzielcami miejscownik chudzielcu chudzielcach wołacz chudzielcu / chudzielcze chudzielcy depr. M. i W. lm: (te) chudzielce
- przykłady:
- (1.1) I rzeczywiście siedziało jakieś licho w tym chudzielcu o długich nogach[3].
- (1.1) Niesiem miski tłustej jagły, / By se chudzielce podjadły![4]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) chudeusz, chudzina, chuderlak; st.pol. chudoba; reg. pozn. ogigiel; skóra i kości, chodzący kościotrup, żywy kościotrup, kościotrup, chudy jak szczapa, szczapa, chudy jak szkielet, szkielet, chudy jak patyk, patyk, wieszak, mizerak
- antonimy:
- (1.1) grubas
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. chudy m
- przym. chudy, chudzieńki, chudziutki
- przysł. chudo
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bryt. weed
- hiszpański: (1.1) madeja ż
- wilamowski: (1.1) śtejł m
- włoski: (1.1) acciuga ż, fuscello m, grissino m, mingherlino m, stecco m
- źródła:
- ↑ Hasło „chudzielec” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „chudzielec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Organista z Ponikły.
- ↑ Władysław Stanisław Reymont, Chłopi.