Konstantynopol
Konstantynopol (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃w̃stãntɨ̃ˈnɔpɔl], AS: [kõũ̯stãntỹnopol], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik Konstantynopol dopełniacz Konstantynopola celownik Konstantynopolowi biernik Konstantynopol narzędnik Konstantynopolem miejscownik Konstantynopolu wołacz Konstantynopolu
- przykłady:
- (1.1) Konstantynopol to dawna stolica cesarstwa bizantyjskiego.
- (1.1) Cesarz Konstantyn I Wielki przeniósł stolicę swego cesarstwa z Rzymu do Konstantynopola.
- (1.1) To Odoaker obalił ostatniego cesarza zachodniorzymskiego, a insygnia cesarskie wysłał do Konstantynopola.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Konstantyna ż, konstantynopolitańczyk mos, konstantynopolitanka ż
- przym. konstantynopolitański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Constantinopolis < gr. Κωνσταντινούπολη < gr. πόλη + Κωνσταντίνου → miasto Konstantyna; od imienia założyciela miasta, cesarza Konstantyna I Wielkiego (łac. Gaius Flavius Valerius Constantinus)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Constantinople
- arabski: (1.1) القسطنطينية ż
- baskijski: (1.1) Konstantinopla
- białoruski: (1.1) Канстанцінопаль m
- bułgarski: (1.1) Константинопол m
- esperanto: (1.1) Konstantinopolo
- hiszpański: (1.1) Constantinopla ż
- interlingua: (1.1) Constantinopole
- łaciński: (1.1) Constantinopolis ż
- niemiecki: (1.1) Konstantinopel n
- nowogrecki: (1.1) Κωνσταντινούπολη ż, Πόλη ż
- rosyjski: (1.1) Константинополь m
- słowacki: (1.1) Konštantínopol m
- turecki: (1.1) Konstantinopolis
- ukraiński: (1.1) Константинополь m
- węgierski: (1.1) Konstantinápoly
- włoski: (1.1) Costantinopoli ż
- źródła: