Koniecpol

wymowa:

IPA: [kɔ̃ˈɲɛt͡spɔl], AS: [kõńecpol], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce; zob. też Koniecpol w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Koniecpol
dopełniacz	Koniecpola
celownik	Koniecpolowi
biernik	Koniecpol
narzędnik	Koniecpolem
miejscownik	Koniecpolu
wołacz	Koniecpolu

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Koniecpolu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Koniecpola • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Koniecpola • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Koniecpola • mieszkaniec / mieszkanka Koniecpola • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Koniecpolu • pochodzić z Koniecpola • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Koniecpola

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koniecpolanin m, koniecpolanka ż

przym. koniecpolski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: