plac

wymowa:

IPA: [plat͡s], AS: [plac] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wydzielona część miasta, otoczona ulicami i budynkami, zwykle wyłączona z ruchu pojazdów; zob. też plac w Wikipedii

(1.2) określone miejsce

(1.3) daw. wolna przestrzeń, wolne miejsce^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plac	place
dopełniacz	placu	placów
celownik	placowi	placom
biernik	plac	place
narzędnik	placem	placami
miejscownik	placu	placach
wołacz	placu	place

przykłady:

(1.1) Na placu przed ministerstwem demonstrowali niezadowoleni.

(1.2) Na placu bitwy nie było już nikogo.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być na placu • iść / jechać na plac • plac budowy

synonimy:

(1.1) rondo, skrzyżowanie

antonimy:

(1.1) ulica, skwer, aleja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. placówka ż, placowe n, placowy m, placek m

zdrobn. placyk m

przym. placowy, plackowaty

związki frazeologiczne:

(1.1) plac boju • plac zabaw

etymologia:

(1.1) niem. Platz^[2]

uwagi:

Niepoprawna jest forma dopełniacza liczby mnogiej „placy”^[3].

tłumaczenia:

• albański: (1.1) shesh
• angielski: (1.1) square
• arabski: (1.1) ميدان (mīdān) m
• azerski: (1.1) meydan
• baskijski: (1.1) enparantza, plaza
• chiński standardowy: (1.1) 广场 (guǎngchǎng)
• chorwacki: (1.1) trg m
• duński: (1.1) plads w
• esperanto: (1.1) placo
• estoński: (1.1) väljak
• fiński: (1.1) aukio
• francuski: (1.1) place ż
• hiszpański: (1.1) plaza ż
• islandzki: (1.1) torg n, pláss n
• jidysz: (1.1) פּלאַץ m (plac), סקווער m (skwer)
• kataloński: (1.1) plaça ż
• krymskotatarski: (1.1) meydan
• litewski: (1.1) aikštė ż
• maltański: (1.1) pjazza ż
• niemiecki: (1.1) Platz m
• nowogrecki: (1.1) πλατεία n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) praça
• rosyjski: (1.1) площадь ż
• rumuński: (1.1) piață ż
• słowacki: (1.1) námestie
• szwedzki: (1.1) plats w, torg n
• turecki: (1.1) meydan
• wilamowski: (1.1) płon
• włoski: (1.1) piazza ż

źródła:

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) plac

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. placo, placego, placeto, rondoplaco, urboplaco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) miejsce^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) môl

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: