PL188884B1

PL188884B1 - Moduł budowlany domu i sposób wytwarzania modułu budowlanego domu

Info

Publication number: PL188884B1
Application number: PL97332700A
Authority: PL
Inventors: Sten Engwall
Original assignee: Sten Engwall
Priority date: 1996-10-17
Filing date: 1997-10-16
Publication date: 2005-05-31
Also published as: EE9900145A; EP0954654B1; IL129353A0; AU4733397A; NO308549B1; US6185879B1; DK0954654T3; EP0954654A1; SE9603830L; HUP9904604A3; WO1998016704A1; CN1234089A; NO991829L; DE69721311D1; ES2198556T3; NZ335817A; NO991829D0; SE9603830D0; JP3880070B2; HUP9904604A2

Abstract

1. Modul budowlany domu zawiera- jacy czesc scienna o pelnej wysokosci scia- ny, która to czesc scienna zawiera pionowe metalowe profilowane slupki oraz zamon- towane do nich komórkowe tworzywo sztuczne, znamienny tym, ze modul zawie- ra ponadto czesc fundamentowa (2 ) integral- nie polaczona z czescia scienna (1), przy czym w sklad czesci fundamentowej (2 ) wchodzi wzmocnienie betonowe (4) bie- gnace w podluznym kierunku modulu, oraz modul zawiera elementy zlaczne (3), które wchodza zarówno w czesc scienna (1), jak i w czesc fundamentowa (2 ) tak, ze czesc scienna (1) i czesc fundamentowa (2) sta- nowia prefabrykowany scalony modul. F ig. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest moduł budowlany domu i sposób wytwarzania modułu budowlanego domu.

Domów nie buduje się według zasad przemysłowych, tj. w długich seriach i według zintegrowanych rozwiązań. Wprawdzie buduje się małe domy o konstrukcji prefabrykowanej, ale robi się to tylko w przypadku domów o ograniczonych wymiarach zewnętrznych. Na przykład, bardzo trudno wytwarza się ściany o długości dwukrotnie większej niż wysokość, tj. 4,8 m. W przypadku długości większych, trzeba podjąć czynności w celu kompensacji własnej stabilności ściany w kierunku podłużnym.

Resztę konstrukcji zewnętrznej wykonuje się w formie segmentów przekrojowych w kierunku podłużnym budynku i w żadnym przypadku nie ma możliwości uzyskania stabilności w dwóch kierunkach.

Tradycyjna technika budowania opiera się zazwyczaj na budowie na miejscu. Jest to często skomplikowane i kosztowne. Pod pewnymi względami, celem techniki budowy domów

188 884 jest wykorzystanie zracjonalizowanych zalet zapewnionych przez używanie elementów prefabrykowanych, a zatem zmniejszenie czasu i kosztów budowy. Jednakże takie elementy prefabrykowane obejimujjina ogół tylko oddzielne jednostki budowlane, takie jak elementy ścienne.

Ważnym aspektem budowy domów jest łączenie ich ścian z fundamentami. Również w tym przypadku można z większą rozciągłością stosować zasady prefabrykacji. Wykonano pewne próby w tym ceiu. Innymi ważnymi aspektami stosowania zasady modułowej w technice budowy domów jest łączenie ścian z częściami dachowymi, a także sposób łączenia modułów ze sobą, oraz ich łączenie z innymi elementami budynków, takimi jak belki konstrukcyjne.

W opisie EP-0 016 478 ujawniono zespół, który stanowi wydłużona, prefabrykowana, integralna płyta budowlana zawierająca płaską cześć tworzącą ścianę oraz część bazową integralną z wymienioną częścią płaską i umieszczoną na jednym jej końcu. Część bazowa ma stosunkowo szeroką podstawę oraz zwężający się korpus kończący się w pobliżu wymienionego jednego końca części płaskiej. Obie części, ścienna i bazowa, są wykonane z betonu. Konstrukcja ta jest ciężka i nieporęczna, ponieważ stanowi lity odlewany z betonu element i z różnych względów trudno ją stosować w racjonalnej konstrukcji.

Ponadto, z opisu SE-415 989 znany jest element bazowy w kształcie odwróconej litery T. Ten element bazowy nie zawiera jednakże samej ściany, ale jedynie stanowi jej cześć bazową. W związku z tym ma on wady z punktu widzenia tradycyjnej techniki budowlanej. W czasopiśmie Byggforskning Nr 3/96 zamieszczono na stronach 3-5 artykuł opisujący nowy sposób myślenia w odniesieniu do stosowania modułów w technice budowy domów. Omówiono w nim, miedzy innymi, możliwości formowania ścian złożonych z polistyrenu i profili płytowych łączonych ze ścianami fundamentowymi techniką wylewania. W artykule tym nie podano jednak dalszych informacji na temat sposobu wdrażania tego w formie prefabrykowanego modułu.

Celem wynalazku jest rozwiązanie problemu zapewnienia dającego się zastosować w praktyce systemu modułowego do budynków, który byłby korzystny z ekonomicznego punktu widzenia, a przede wszystkim, rozwiązanie w optymalny sposób problemów łączenia ścian budynków z jego fundamentem w postaci modułu, z równoczesną eliminacją wad występujących dotychczas w tej dziedzinie.

Moduł budowlany domu zawierający część ścienną o pełnej wysokości ściany, która to część ścienna zawiera pionowe metalowe profilowane słupki oraz zamontowane do nich komórkowe tworzywo sztuczne, według wynalazku charakteryzuje się tym, że moduł zawiera ponadto cześć fundamentową integralnie połączoną z częścią ścienną, przy czym w skład części fundamentowej wchodzi wzmocnienie betonowe biegnące w podłużnym kierunku modułu, oraz moduł zawiera elementy złączne, które wchodzą zarówno w część ścienną, jak i w część fundamentową tak, że część ścienna i część fundamentowa stanowią prefabrykowany scalony moduł.

Korzystnie we wzmocnienie betonowe wchodzą metalowe profilowane słupki, tworząc w ten sposób wspomniane wzmocnienie.

Korzystnie rozciągłość modułu w kierunku podłużnym jest co najmniej dwa razy większą od jego rozciągłości pionowej.

Korzystnie co najmniej jeden z profilowanych metalowych słupków jest wyposażony w element do podnoszenia usytuowany na tym jego końcu, który jest odwrócony od części fundamentowej.

Sposób wytwarzania modułu budowlanego domu mającego część ścienną, według wynalazku charakteryzuje się tym, że dostarcza się formę odlewniczą o podłużnej rozciągłości i umieszcza się formę odlewniczą poziomo na poziomej podporze, dostarcza się metalowe profilowane słupki oraz dostarcza się elementy złączne na jednym końcu każdego słupka, umieszcza się słupki poziomo na podporze i prostopadle do podłużnej rozciągłości formy odlewniczej oraz w taki sposób, że pomiędzy każdą parą słupków tworzy się przestrzeń, a elementy złączne wchodzą w formę odlewniczą, następnie wypełnia się przestrzenie pomiędzy słupkami komórkowym tworzywem sztucznym w obszarach tych przestrzeni, które leżą na zewnątrz formy odlewniczej, oraz wypełnia się formę odlewniczą betonem.

Korzystnie umieszcza się komórkowe tworzywo sztuczne montując płyty z komórkowego tworzywa sztucznego do słupków z profili metalowych, które to słupki umieszcza się tak, żeby wchodziły w formę odlewniczą, tworząc elementy złączne.

188 884

Korzystnie formę odlewniczą wykonuje się w zasadzie z elementów, które pozostają po odlewaniu jako części modułu.

Korzystnie wzmocnienie betonowe odlewa się łącznie z innymi częściami modułu jako formę odlewniczą.

System modułowy według wynalazku zapewnia możliwość racjonalnego stosowania elementów prefabrykowanych w budownictwie domów dzięki temu, że w jego skład wchodzą moduły scalające części ścienne z częściami fundamentowymi.

W module budynku według wynalazku, w którym część ścienna jest całkowicie połączona z częścią fundamentową wyeliminowano wszelkie mostki termiczne pomiędzy ścianą a fundamentem w ten sposób, że zapewniono pomiędzy nimi ciągłą izolację oraz dzięki stosowaniu kilku różnych materiałów, możliwe jest zmniejszenie wagi modułu, co ułatwia transport i umożliwia zoptymalizowany pod względem funkcjonalnym wybór materiału na część ścienną i część fundamentową. Dzięki możliwości utrzymania wagi na niskim poziomie istnieje możliwość wytwarzania elementów o większych powierzchniach.

Korzystnie, części fundamentowej nadaje się większy ciężar właściwy niż części ściennej, co jest ważnym aspektem pod względem zmniejszania wagi całkowitej i ułatwiania transportu.

W innym zalecanym przykładzie wykonania, trzema zalecanymi materiałami są metal, komórkowe tworzywo sztuczne i beton, które to materiały, pod odpowiednim połączeniu w module są właściwe dla uzyskania małej wagi modułu oraz jego racjonalnego wytwarzania i obsługi.

Określone w sposobie według wynalazku środki zapewniają szybkie wytwarzanie modułu budowlanego domu z częścią ścienną i fundamentową oraz uzyskanie odpowiedniego połączenia materiałów lub różnych części, a także skuteczne ich łączenie ze sobą.

Dzięki połączeniu materiałów oraz nie stosowanym dotychczas rozwiązaniom połączeń wzajemnych, wynalazek umożliwia przemysłowe wytwarzanie i transport jednostek przy lepszym wykorzystaniu zarówno pojemności objętościowej i wagowej pojazdów transportowych, jak i uproszczenie procesu budowy.

W skład materiału wchodzi komórkowe tworzywo sztuczne, beton i profile z blachy. Profile z blachy mają kołnierz pasujący do rowków w komórkowym tworzywie sztucznym. W ten sposób kołnierze te są zabezpieczone przed pękaniem, ponieważ komórkowe tworzywo sztuczne może amortyzować silne ciśnienia dynamiczne. Znajdujące się z obu stron komórkowego tworzywa sztucznego sekcje w kształcie litery U nie dochodzą do żadnych innych kołnierzy i dlatego nie powstaje żaden tak zwany mostek termiczny w elementach strukturalnych. W razie potrzeby profile z blachy są łączone za pomocą opaski stalowej (stosowanej w przemyśle opakowaniowym), której pole powierzchni przekroju poprzecznego w formie mostka termicznego można całkowicie pominąć (5 mm² na metr kwadratowy ściany).

Beton silnie przywiera do komórkowego tworzywa sztucznego i, korzystnie, można go dlatego łączyć z komórkowym tworzywem sztucznym techniką odlewania w kierunku podłużnym elementów, przy czym biegnące poprzecznie do tych elementów sekcje w kształcie litery U wbudowują się i zatem zapewniają stabilność w tym kierunku.

Nie trzeba wytwarzać żadnych form podczas odlewania, ponieważ formę taką zapewniają materiały tworzące konstrukcję. Ma to duże znaczenie z ekonomicznego i praktycznego punktu widzenia w procesie produkcji, zwłaszcza w produkcji na miejscu budowy.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia dom z modułem według wynalazku, w widoku rozłożonym, fig. 2 - moduł ścienno-fundamentowy w pierwszym przykładzie wykonania modułu, w przekroju podłużnym, fig. 3 - drugi przykład wykonania według wynalazku, w przekroju podłużnym podobnym do pokazanego na fig. 2, fig. 4 - moduł z fig. 2. w przekroju płaszczyzną IV-IV, fig. 5 - konstrukcję modułu fundamentowo-ściennego w trzecim przykładzie wykonania, w rzucie z przodu, fig. 6 - moduł z fig. 5, w rzucie z boku, fig. 7 - moduły fundamentowo-ścienne podczas transportu, w rzucie z boku, fig. 8 - moduł z fig. 7 w rzucie od końca, fig. 9 - 11 - obraz etapu produkcji, w, odpowiednio, rzucie głównym z góry, rzucie z boku i rzucie perspektywicznym, fig. 12 - szczegół modułu fundamentowo-ściennego według wynalazku, fig. 13 - moduł fundamentowościenny według wynalazku, częściowo w przekroju, fig. 14 - gotowy moduł fundamentowościenny w rzucie perspektywicznym, fig. 15 - moduły fundamentowo-ścienne podczas trans188 884 portu, w rzucie perspektywicznym oraz fig. 16 - szczegół zalecanego przykładu wykonania modułu według wynalazku, w rzucie perspektywicznym.

Na fig. 1 przedstawiono budynek zbudowany z prefabrykowanych modułów budowlanych według wynalazku z niektórymi modułami pokazanymi również oddzielnie, przy czym moduł 70 jest modułem fundamentowo-ściennym opisanego powyżej typu.

Moduł budowlany domu na fig. 2 jest pokazany w położeniu leżącym, tj. z częścią ścienną 1 w położeniu poziomym i częścią fundamentową 2 znajdującą się w skrajnie lewym położeniu na figurze. Część ścienna 1 i część fundamentowa 2 są połączone ze sobą elementami złącznymi w postaci płaskich sekcji stalowych 3 zapewniających wzmocnienie. Część fundamentowa 2 głównie składa się z betonu 4, natomiast część ścienna 1 składa się z komórkowego tworzywa sztucznego 5. Płaska sekcja stalowa 3, po ustawieniu modułu budowlanego w odpowiednim położeniu ma występ 6 zwrócony ku środkowi domu, którego jedna powierzchnia 7 jest pozioma, kiedy moduł jest w odpowiednim położeniu i zapewnia belkę nośnąjako podłoże dla belek stropowych.

W przykładzie wykonania według fig. 3, fragment części fundamentowej 2, a zwłaszcza jej część rdzeniowa 8, jest również wykonana z komórkowego tworzywa sztucznego. Pod innymi względami ten przykład wykonania jest identyczny z przedstawionym na fig. 1. Część modułu z fig. 3 widać w przekroju podłużnym na fig. 4, gdzie można zobaczyć sposób łączenia płaskich sekcji stalowych 3 ze słupkami 9 na części ściennej 1, pomiędzy którymi to słupkami 9 znajduje się komórkowe tworzywo sztuczne 5.

W modułach pokazanych na fig. 2-4, część fundamentowa 2 waży około 3-500 kg na metr bieżący, a część ścienna około 40-80 kg na metr bieżący.

Na fig. 5 i 6 widać sposób, w jaki można kształtować moduł jako stojącą ramę nośną słupków 9, zintegrowanych w mniejsze zespoły 10, takie jak bloki LECĄ o standardowych długościach. Realizacja tego polega na bezpośrednim wbudowaniu, albo za pomocą specjalnych klamer, z tym, że w tym przypadku tylko w warstwie górnej.

Na fig. 7 widać sposób transportowania modułów budowlanych domów w położeniu stojącym. W skład pokazanego modułu 12 wchodzi odcinek o długości pełnej fasady ze znajdującymi się w górnej części przedłużeniami 13 z części nośnych, które można użyć do podnoszenia, jak pokazano na figurze, i które można odciąć po montażu.

Na fig. 8 można zobaczyć w jaki sposób można wiele modułów 12 tego typu umieścić podczas transportu w położeniu stojącym jeden za drugim, przy czym ich części fundamentowe spoczywają na platformie. Dzięki rozkładowi wagi w modułach, z dużą częścią wagi skoncentrowaną w części fundamentowej, uzyskano niskie położenie środka ciężkości, a tym samym sprzyjające warunki transportu.

Na fig. 9-11 przedstawiono sposób, w jaki można korzystnie wytwarzać moduł budowlany domu według wynalazku. Proces produkcji odbywa się w ten sposób, że część ścienna 1 modułu leży w położeniu poziomym, na przykład na podłodze pomieszczenia produkcyjnego, przy czym na fig. 9 widać tę sytuację z góry. Na podłodze leży płyta 14, stanowiąca część formy, w której odlewa się część fundamentową 2. Podłużna rozciągłość płyty odpowiada długości modułu i na każdym końcu jest wyposażona w część kątową 15. Poprzecznie do podłużnej rozciągłości płyty 14 znajduje się wiele słupków 9 rozmieszczonych w taki sposób, że jeden koniec każdego słupka 9 biegnie na możliwie krótkim odcinku od płyty 14. Korzystnie, słupki 9 mogą mieć wymiary 50 x 150 mm i na fig. 9 są ustawione pionowo. Odległość pomiędzy osiami symetrii słupków 9 wynosi zazwyczaj 60 cm lub 120 cm. Słupki te leżą na trzech łatach 16 równoległych do płyty 14, przy czym łaty te mają wymiary 50 x 50 mm oraz jedna łata leży na każdym końcu i jedna w środku słupków 9. Po ułożeniu, każdy słupek 9 zaopatruje się na końcu zwróconym ku płycie 14 w płaską sekcję stalową 3. Płaską sekcję stalową 3 wygina się w sposób widoczny na fig. 12 tak, że w celu utworzenia podpory belki stropowej formuje się występ 6 z nośną powierzchnią 7. Płaska sekcja żelazna ma wytrzymałość wystarczającą do wytrzymania podnoszenia całego modułu za pomocą urządzenia podnoszącego na przeciwległym końcu części ściennej 1. Położenie sekcji stalowej 3 na słupku jest tak dobrane, że podpora 6 belki stropowej znajduje się na odpowiedniej wysokości. Korzystnie, alternatywnie, słupki 9 mogą być pustymi w środku prostokątnymi profilami metalowymi.

188 884

Na fig, 10 pokazano z boku słupek 9 z płaskimi stalowymi sekcjami 3 wchodzącymi w przestrzeń częściowo wyznaczoną przez płytę 14 stanowiącą formę odlewniczą na część fundamentową 2, Na figurze tej widać również, że płyta 14 ma pochyloną część tylną 17 biegnącą do najbliższej łaty 16, Naprzeciwko łaty 16, w sąsiedztwie części fundamentowej 2, znajduje się nadległa łata 18 usytuowana na górnej stronie słupków 9 i te dwie łaty również tworzą część formy odlewniczej,

Jak widać na fig. 11, przestrzeń pomiędzy słupkami 9 jest wypełniona blokami komórkowego tworzywa sztucznego 5. Na tej części komórkowego tworzywa sztucznego 5, która znajduje się najbliżej części fundamentowej 2, jest nałożona cienka warstwa powierzchniowa biegnąca około 20-30 cm od łaty 16, 18 w części fundamentowej 2.

Następnym krokiem jest odlewanie części fundamentowej 2. Można to zrobić wypełniając całkowicie formę betonem tak, żeby uzyskać w zasadzie równomierną część fundamentową 2, odpowiadającą przykładowi wykonania z fig. 2. Podczas wytwarzania modułu według przykładu wykonania z fig. 3, formę wypełnia się betonem na wysokość tylko 5 cm. Następnie pomiędzy płaskie sekcje stalowe wkłada się płyty z komórkowego tworzywa sztucznego stanowiące warstwę izolacyjną, po czym na ich górną powierzchnię wlewa się beton. Podczas odlewania części fundamentowej 2 elementy tworzące jej kształt są również elementami składowymi gotowego modułu, co oznacza, że nie jest potrzebna żadna specjalna forma do odlewania.

Na fig. 13 widać wygląd części fundamentowej 2 w przekroju wzdłuż kierunku podłużnego formy i ze znajdującym się w niej komórkowym tworzywem sztucznym 19.

Na fig. 14 przedstawiono gotowy moduł z występami 6 z płaskich sekcji stalowych 3 wystających z betonu i tworzących podpory belek stropowych.

Wykonany opisanym powyżej sposobem moduł umożliwia zwarty transport wielu modułów umieszczonych w położeniu stojącym w pobliżu siebie, co widać na fig. 15. W celu ułatwienia takiego ustawienia, w części fundamentowej 2 znajdują się zagłębienia usytuowane na tej stronie, która jest przeciwległa do podpory belki stropowej podczas procesu produkcji. Zagłębienie 20 tego typu pokazano na fig. 13. Szerokość i głębokość zagłębienia 20 pasują do występu 6 sąsiedniego modułu, który w nie wchodzi. W ten sposób moduły są zakotwiczone podczas transportu tak, że dodatkowo zmniejszono dzięki temu ryzyko przemieszczenia się ładunku.

Alternatywnie, widoczna na figurach podpora belki stropowej może być przymocowana do modułu później. Łączącą płaską sekcję stalową można następnie wykonać bez pokazanego zagłębienia 6.

W zalecanym przykładzie wykonania wynalazku, słupki wykonuje się w postaci metalowych profili, do których mocuje się płyty z komórkowego tworzywa sztucznego. Konstrukcję tego typu pokazano na fig. 16. W skład każdego słupka wchodzi dwie płytkie sekcje 21 i 22 z blachy mające kształt litery U. Są one rozmieszczone naprzeciwko siebie wzdłuż powierzchni 47, 48 krawędzi bocznych dwóch płyt z komórkowego tworzywa sztucznego 23,24, które opierają się o siebie. W każdej płycie z komórkowego tworzywa sztucznego znajdują się z każdej strony nacięcia 27, 28, 29, 30 usytuowane w pewnej odległości od powierzchni 47, 48 krawędzi bocznej, przy czym nacięcia te są tak wykonane, że istnieje możliwość wciskania nóżek 31, 32, 33, 34 sekcji w kształcie litery U w rowki, co utrzymuje płyty 23, 24 razem. Korzystnie, dwie sekcje w kształcie litery U można trzymać razem w pewnych miejscach za pomocą stalowych opasek 35, chociaż nie jest to właściwie konieczne.

Ponieważ moduł wytwarza się z takimi słupkami par blaszanych sekcji w kształcie litery U, więc można je przedłużyć na co najmniej jedną stronę płyt z komórkowego tworzywa sztucznego tak, że wchodzą one w beton, stanowiąc środki do łączenia z częścią fundamentową. Takie elementy mogą następnie zastąpić płaskie sekcje stalowe 3 używane w przykładach wykonania opisanych poprzednio.

188 884

		f	i		H 1
16	7 ''	^;v Ί- 16			1 t i
$				—I i

U A

188 884

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Moduł budowlany domu zawierający część ścienną o pełnej wysokości ściany, która to cześć ścienna zawiera pionowe metalowe profilowane słupki oraz zamontowane do nich komórkowe tworzywo sztuczne, znamienny tym, że moduł zawiera ponadto część fundamentową (2) integralnie połączoną z częścią ścienną (1), przy czym w skład części fundamentowej (2) wchodzi wzmocnienie betonowe (4) biegnące w podłużnym kierunku modułu, oraz moduł zawiera elementy złączne (3), które wchodzą zarówno w część ścienną (1), jak i w część fundamentową (2) tak, że część ścienna (1) i część fundamentowa (2) stanowią prefabrykowany scalony moduł.
2. Moduł według zastrz. 1, znamienny tym, że we wzmocnienie betonowe (4) wchodzą metalowe profilowane słupki (9), tworząc w ten sposób wspomniane wzmocnienie.
3. Moduł według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że rozciągłość modułu w kierunku podłużnym jest co najmniej dwa razy większa od jego rozciągłości pionowej.
4. Moduł według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że co najmniej jeden z profilowanych metalowych słupków (9) jest wyposażony w element do podnoszenia usytuowany na tym jego końcu, który jest odwrócony od części fundamentowej (2).
5. Sposób wytwarzania modułu budowlanego domu mającego część ścienną, znamienny tym, że dostarcza się formę odlewniczą o podłużnej rozciągłości i umieszcza się formę odlewniczą poziomo na poziomej podporze, dostarcza się metalowe profilowane słupki oraz dostarcza się elementy złączne na jednym końcu każdego słupka, umieszcza się słupki poziomo na podporze i prostopadle do podłużnej rozciągłości formy odlewniczej oraz w taki sposób, że pomiędzy każdą parą słupków tworzy się przestrzeń, a elementy złączne wchodzą w formę odlewniczą, następnie wypełnia się przestrzenie pomiędzy słupkami komórkowym tworzywem sztucznym w obszarach tych przestrzeni, które leżą na zewnątrz formy odlewniczej, oraz wypełnia się formę odlewniczą betonem.
6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że umieszcza się komórkowe tworzywo sztuczne montując płyty z komórkowego tworzywa sztucznego do słupków z profili metalowych, które to słupki umieszcza się tak, żeby wchodziły w formę odlewniczą, tworząc elementy złączne.
7. Sposób według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że formę odlewniczą wykonuje się w zasadzie z elementów, które pozostają po odlewaniu jako części modułu.
8. Sposób według zastrz. 5 albo 6, znamienny tYm, że wzmocnienie betonowe odlewa się łącznie z innymi częściami modułu jako formę odlewniczą.