Antoni Ramallets

Antoni Ramallets
Naissença	1 de julh de 1924, [[Fichièr:Modèl:Country flag alias Catalonha|20x18px|border|Modèl:Country alias Catalonha]] Barcelona
Decès	30 de julh de 2013, Mediona, Vilafranca de Penedés
Ocupacion	fotbolaire, portièr
Genre	portièr
modificar

Antoni Ramallets i Simón, conegut coma Ramallets e escaissat popularament el gat(o) de Maracaná (Barcelona, 1 de julh de 1924 – Vilafranca del Penedès, 30 de julh de 2013) foguèt un fotbolaire e entrainador catalan. Aqueste portièr, demest los mai fòrts de son temps e que jogava sens gants, passèt una granda part de sa carrièra, aperaquí 15 ans, de 1946 a 1961, al FC Barcelona. Aviá tanben un segond escais que li foguèt donat per la premsa brasiliana, "o guapo goleiro".

Antoni Ramallets nasquèt en 1924 dins lo carrer Marina del barri de Gràcia a Barcelona dins una familha modèsta. Son paire, Antoni Ramallets, èra un mèstre d'òbras originari de la Fuliola qu'èra dintrat recentament dins l'industria del textil, un vilatge del país de Lhèida, e sa maire, María Simón, èra murciana, venguda de San Pedro del Pinatar, e s'ocupava de l'ostal e dels enfants.^[1]. Antoni èra l'ainat dels dos enfants qu'aguèt lo parelh, seguit per una sòrre dos ans mai jove qu'el. Faguèt sos estudis primaris dins un collègi municipal dins lo barri del Guinardó, còsta l'Espital de Sant Pau. Fòrça jove, comencèt a jogar al fotbòl amb d'amics de l'airal e coma èra un pauc grosset e que li agradava pas tròp de córrer, sos collègas li diguèron de gardar las pòrtas. Entamenèt sa carrièra esportiva en jogar dins d'equipas localas tre qu'aviá 12 o 13 ans, primièr a la Penya Petits Catalanets e puèi a d'autres clubs coma lo Racing del Guinardó o lo Marfà. Progressèt fòrça rapidament, e aital quand aviá pas que 17 ans, en 1941, signèt son primièr contracte professional amb lo club CE Europa de Gràcia. Sa passion pel fotbòl èra tant fòrta que decidiguèt d'abandonar los estudis d'expèrt en mecanica textila qu'aviá començat a l'Escòla Industriala del carrer d'Urgell a Barcelona e que puèi contunhèt a Terrassa, influenciat pel mestièr que son paire aviá pres quand Antoni èra jovenet. Quitèt a l'encòp son trabalh a la fabrica Casacuberta, causidas que foguèron aculhidas fòrça frejament per sa familha quand o anoncièt.

Mai tard, l'arribada del servici militar l'obliguèt a partir cap a Andalosia, sus la Basa Navala de San Fernando, a Cadis, ont joguèt dins l'equipa locala del temps de sa conscripcion ailà. Mai tard se vegèt mandat a Palma de Malhòrca, ont contunhèt de jogar al fotbòl, aqueste còp amb lo RCD Mallorca fins a 1946.

Foguèt aquel meteis an, lo 15 d'agost, que dintrèt al FC Barcelona ont deviá venir tres ans mai tard un dels jogaires mai remarcats. Pasmens sa debuta dins lo club blaugrana foguèt dificila qu'i jogava pas gaire. Puèi per la sason 1946/47 se vegèt cedit al Real Valladolid, un club qu'en aquel temps se trobava en tresena division espanhòla. Se revelèt alara un element clau dins las victòrias de l'equipa qu'aital capitèt de montar a la segonda division del país. Aquelas performanças de Ramallet generèron un interès considerable per son retorn al Barça tre la fin de la sason esportiva.

Malgrat aquò demorèt dos ans en situacion de suplent e jogava pas gaire. Pasmens tot cambièt tre 1949 que se vegèt titularizat quand lo portièr titular, Juan Zambudio Velasco, patiguèt una lesion oculara grèva. Sa prestacion durant la Copa del Mond de Fotbòl de 1950 que se debanava a Brasil li donèt l'escasença de mostrar son talent. Sas intervencions de granda qualitat e remarcadas li valguèron l'escais del "gat de Maracanà" aprèp que Matías Prats, lo jornalista espanhòl que comentava lo partit, lo comparèsse a "un gat amb d'alas".

Foguèt cinc còps lo portièr que se faguèt marcar mens de gòls de la liga espanhòla (1951-52, 1955-56, 1956-57, 1958-59 i 1959-60). Recebèt sonque doas vegadas lo Trofèu Zamora, qu'aqueste prèmi existiguèt pas la sason 58-59. Per çò qu'es de son club ganhèt sièis ligas, cinc copas e doas copas de fièras, totes aqueles títols en defensar lo camiset blau-grana. Mas aguèt un partit que se revelèt malastrós. Foguèt la finala de la Copa d'Euròpa de futbol de Bèrna en 1961 quand lo Barça perdèt per 3 a 2 e Ramallets se marquèt un autogòl. Aquel eveniment precipitèt sa retirada definitiva coma fotbolaire.

Los aficionats barcelonistas li faguèron un omenatge lo 6 de març de 1962 del temps d'un partit contra l'Hamburger SV que lo Barça ganhèt per 5 a 1 e ont foguèt remirabla l'aturada fenomenala que faguèt al tir de l'alemand Uwe Seeler; Ramallets aviá alara 38 ans. Recebèt un segond omenatge l'11 de març de 2008, quand li foguèt concedida la clau de Barcelona de las mans de l'ancian president del FC Barcelona, Joan Gaspart.

Long de sa carrièra disputèt 35 partits internacionals amb la seleccion nacionala espanhòla.

En 1962 comencèt a trabalhar coma entrainador del Real Valladolid, qu'amb el lo club castelhan capitèt d'arribar en 4ena posicion de la 1a division, çò que marquèt sa melhora classificacion dins tota l'istòria de l'equipa. L'an seguent partiguèr en Aragon e entrainèt lo Real Zaragoza. De 1964 a 1965 trabalhèt amb lo Real Murcia, e mai tard se trachèt de clubs de segonda division coma lo Valladolid, lo Club Deportivo Logroñés, l'Hércules e l'Ilicitano.

Aprèp sa carrièra esportiva trabalhèt dins una banca e se ditz que fòrça clients i venián subretot per lo veire e charrar un moment amb el. Quand venguèt la retirada s'installèt a Mediona, un vilatge de l'Alt Penedés. Mai tard i creèt un ostal-musèu amb de remembres de sa trajectòria esportiva. Lo 22 d'abril de 2009 recebèt la Medalha d'Argent de l'Òrdre Reial del Meriti Esportiu, que li foguèt decernida pel rei d'Espanha, Joan Carles, a Barcelona^[2]. L'an seguent, en julh de 2010, la comuna de Mediona lo nomenèt filh adoptiu del municipi. A l'encòp se donèt son nom al Pavalhon Poliesportiu de Sant Joan de Mediona.

Lo 20 d'agost de 2012, sa femna, Francesca "Paquita" Domínguez, se moriguèt. La pèrdia de son esposa li causèt una granda tristesa qu'aguèt de consequéncias nefastas sus la santat del jogaire. Aital, mens d'un an aprèp, lo 17 de junh de 2013, Antoni Ramallets aguèt de problèmas de santat grèus e deguèt èsser portat a l'espital de Vilafranca del Penedès. Aprèp qualque temps de convalescéncia, ne sortiguèt lo 29 del meteis mes. Tornèt a son ostal de Mediona ont se deviá pausar que son estat de santat èra encara delicat. Al cap de qualques setmanas, lo 30 de julh de 2013, mens d'un mes aprèp d'aver passat los 89 ans, se moriguèt.

<references>

1. ↑ La Fura, n° 779, 25/31 de julh de 1997, p. 5
2. ↑ Informatiu Municipal de Mediona, n°21, Abril de 2009, p. 7