Burt Lancaster

Burton „Burt“ Stephen Lancaster (* 2. November 1913 in New York; † 20. Oktober 1994 in Century City, Los Angeles) weer en US-amerikaansch Filmschauspeler un Filmproduzent. Lancaster wurr tonächst dör Western un Avendürerfilme as Der rote Korsar un Vera Cruz berühmt. In latere Johren wurr he to en internatschonalen Charakterdorsteller in Filmklassikern as Verdammt in alle Ewigkeit, Urteil von Nürnberg un Der Leopard. För sien Rull in Elmer Gantry (1960) wurr he mit den Oscar al Best Hööftdorsteller uttekent.

Burt Lancaster wurr 1913 in New York as Söhn vun en Postangestellten boren. As Kind ehrder schmächtig, entwickel he wiels de Pubertät en stark Interesse an Sport un Athletik. Tosommen mit sien Früend Nick Cravat (1912–1994), den he mit 9 Johr kennen lehrt harr, hett he sück to en professionellen Akrobaten utbilld. Af 1932 hemm de beid Jöögdfrüenden ünner de Naam „Lang & Cravat“ Zirkusnummern upführt un weer ünner annern as Trapezkünstler un Hoochtauartisten to sehn. 1935 hett Lancaster sien Zirkuskollegin June Ernst heiraadt. De Ehe bleev ahn Kinner un wurr 1946 scheed.

Wegen Besehren muss Lancaster sien Arbeit as Akrobat 1941 upgeeven. Bit 1942 hett he ünner annern as Verköper vun Fruenünnerwasch, in en Köhlschapfabrik as ok för en New Yorker Konzertbüro arbeit un wurr denn to’n Kriegsdeenst intrucken. Wiels sien dree Johr lang düürn Deensttiet weer he ok as Organisator un Dorsteller vun verscheeden Bühnenprogramme un Shows för dat Ünnerhollen vun Suldaten tostännig.

In‘n September 1945 wurr Lancaster ut de Armee entlaaten. Kört dorup hett he in en Fohrstohl ut Tofall en Theaterproduzenten drapen, de nah en Schauspeeler söken dee, de in dat Bühnenstück A Sound of Hunting de Rolle vun en Sergeant spelen kunn, Ofschons Lancaster kien Schauspeelutbillen har, kreeg he de Rull.

Dat Bühnenstück wurr woll nah dree Week weer afsett, aber Talentsöker ut Hollywood wurrn up Lancaster upmarksam, den Kritiker för sien dorstellerischen Fähigkeiten un sien Bühnenpräsenz loovt hemm. Binnerhalv vun en körten Tiet kreeg de 32-johrige Lancaster söben Filmangebote. He hett sien langjohrigen Künstleragenten un Produktschonspartner Harold Hecht kennen lehrt. Anfang 1946 hett Lancaster in Hollywood spoodriek en Lienwandtest bestahn un ünnerschreev en Verdrag bi den erfohren Produzenten Hal B. Wallis, de hüm 10.000 Dollar Prämie un dornah 1.250 Dollar pro Week betallen dee. In dat glieker Johr hemm Burt Lancaster un Norma Anderson heiraadt. De Ehe wurr 1969 scheedt. Fief Kinner harrn de beid.

De Produzent Mark Hellinger, de de eersten Lienwandtests vun Lancaster to sehn kreeg, hett hüm för sien Film Rächer der Unterwelt anhüert, nah en Hemingway-Story ünner de Regie vun Robert Siodmak (1946). De Film wurr to en Klassiker vun den Film noir un hett den jungen Dorsteller standtepee bekannt maakt. Wiels anner Schauspeler faken Johren un Johrteihnten bruken, um sück in Hollywood dörtosetten, kunn sück Lancaster all mit sien eersten Film en Naam maken.

1947 wurr Lancaster de Hööftrull in de Eerstupführen vun dat Theaterstück Endstation Sehnsucht anboden. Wiel de Produzenten aber sien Gagenforderungen nich nahkommen wullen, gung de Rull an Marlon Brando, de dormit sien Karriere begrünnen kunn.

De tweet Film vun Lancaster weer Desert Fury – Liebe gewinnt, in den he as Polizist to sehn weer, de sück in de Dochter vun en rieken Kasinobesitterin verleevt. Dornah is he in dat Gefängnisdrama Zelle R 17 uptreeden un weer 1948 in en wiederen Film Noir, Vierzehn Jahre Sing-Sing, to sehn. Hier speel he to’n eersten Mal an de Siet vun sien lateren langjohrigen Schauspeelpartner Kirk Douglas, mit den he vun doran eng persönlich befrüend weer. Douglas weer as he sülvst bi Hal B. Wallis ünner Verdrag. Bi Kritik un Publikum ok spoodriek weer Du lebst noch 105 Minuten (1948), ok en Film noir, in den en Ehemann (Lancaster) de Ermordung vun sien an dat Bett fesselt Fru (Barbara Stanwyck) plaant. För Alle meine Söhne (1948) nah dat glieknamig Theaterstück vun Arthur Miller stunn Lancaster mit Edward G. Robinson vör de Kamera. In sien Autobiographie hett Robinson Lancaster later as en Schauspiler, de „durch tierische Vitalität … zum Star wurde“ beschreven.

1948 hett Lancaster tosommen mit Harold Hecht un den Filmproduzenten James Hill de Produktschonsfirma Hecht-Hill-Lancaster grünnd, de en Verdievsverdrag mit dat Filmünnernehmen United Artists uthanneln dee. Bit in de 1960er Johren hett Hecht-Hill-Lancaster tallriek Filme vun den Schauspeler produzeert. Nahdem Bis zur letzten Stunde un Gewagtes Alibi (1949) ahn groot Resonanz bleven, weer Lancaster mit den bunten, fröhlichen Avendürerfilm Der Rebell (1950) an den Kinokassen bannig spoodriek. De blonde un athletische Dorsteller wurr dormit to en Mantel-und-Degen-Held in de Traditschoon vun Errol Flynn un speel en drupgahn Freeheitskämper in de Lombardei vun dat Middelöller. Dorbi führ he tosommen mit sien ehmalgen Zirkuskolleeg Nick Cravat, de in en stumm Nebenrull as lustigen Sidekick uptreden dee, ahn Stuntdouble tallriek akrobatische Kunststücke ut. Kört för de Dreiharbeiten weern Cravat und Lancaster för de Rekordgage vun 11.000 Dollar pro Week buterdem twee Week lang in den Cole-Brother-Zirkus uptreden.

In Mister 880 (1950) speel Lancaster en sympathischen Agenten, de en ölleren Banknotenfälscher up de Spoor is, in sien eerst Western, Tal der Rache (1951), en Cowboy, de gegen sien intriganten Bröer kämpt. Lancaster weer wiels sien gesamten Karriere an Filmen interesseert, de sellschopliche un soziale Fragen anspreken deen, un hett 1951 de Hööftrull in Jim Thorpe – All-American övernommen, en Filmbiographie vun den glieknamigen indiaanschen Athleten, de Anfang vun dat Johrhunnert bi de olympisch Spelen antreden is un later to‘n Alkoholiker wurr. Nahdem he in den Avendürerfilm Frauenraub in Marokko (1951) en Fremdenlegionär speelt harr, dreih Lancaster 1952 mit Der rote Korsar, en wiedere Hecht-Hill-Lancaster-Produktschoon, en vun sien bit hüüd populärsten Filme.

Nah Der rote Korsar weer Lancaster in dat Filmdrama Kehr zurück, kleine Sheba in de kumplett gegensätzlichen Rull as en swaak Ehemann to sehn. Up dat Seeavendüür Flucht aus Shanghai (1953) folg de Romanverfilmung Verdammt in alle Ewigkeit vun Fred Zinnemann, in de Lancaster as en Kompaniefeldwebel (First Sergeant) to sehn weer, de, vör den geschichtlichen Achtergrund vun den Angreep up Pearl Harbor, en Affäär mit en nich glückelk verheiraadt Fru (Deborah Kerr) anfangt. Völ wurr över de för de dormalige Tiet wagt Leevstenszenen an en eensamen Strand schnackt. De Film wurr en Klassiker un hett Lancaster sien eerst Oscarnominieeren as Schauspeler inbrocht.

Nah en nee Averndüür up See (Weißer Herrscher über Tonga, 1953) is Lancaster 1954 ünner de Regie vun Robert Aldrich in den Western Massai as upsternaatsch Indianer uptreden, de an dat Enn’n sesshaft wurr. Dat weer de eerste vun veer Filmen, de Lancaster ünner Aldrich dreiht hett, de ok Regie bi den nächsten Western vun Lancaster Vera Cruz (1954) führen dee, en upwännigen Hecht-Hill-Lancaster-Produktschoon, de deelwies vör Oort in Mexiko dreiht wurr. Neben Lancaster in de Rull vun en amoralischen Avendüerer weer as gliekrangig Partner de erfohren Westerndorsteller Gary Cooper to sehn. Vera Cruz harr völ Spood bi dat Publikum un wurr en inflootriek Klassiker vun sien Genre, an den sück ünner annern völ Italowestern vun de 1960er Johren hollen deen.

1955 geev Lancaster mit den Western Der Mann aus Kentucky sien Debüt as Filmspeelbaas un speel en Vader, de mit sien Söhn vun Kentucky nah Texas utwannert. Wiel Lancaster de Düppelbelastung as Speelbaas un Hööftdorsteller aber nich gefull un todem de Film bi Publikum un Kritik nich goot ankeem, hett he beslooten eerstmal nich mehr as Speelbaas to arbeiten. Lancaster weer as dominante Persönlichkeit bekannt un faken mit an de Regie vun sien Filme bedeeligt, wat to Konflikten mit Speelbaasen führen dee.

1955 kunnen Hecht-Hill-Lancaster en grooten Spood mit den Film Marty fiern, in den Ernest Borgnine as verleevt Schlachter in middleren Johren to sehn weer. Dat realitätsbetrucken Drama (an dat Lancaster nich as Schauspeler bedeeligt weer) kreeg dree Oscars (best Film, best Dreihbook, best Hööftrull) un broch ok völ Geld in. Nahdem he an de Siet vun Anna Magnani (de för hör Dprstellung mit en Oscar uttekent wurr) in Die tätowierte Rose as verleevt Lastwagenfohrer uptreeden weer, speel he ünner de Regie vun Carol Reed in Trapez (1956) en verbitterten Trapezartisten, de nah en Stört ut de Zirkuskuppel verkrüppelt is un to’n Mentor vun en ehrgeizigen Nahwussakrobaten (Tony Curtis) wurrd. Lancaster kunn bi de spektakulären Trapezszenen up sien eegen Erfohrungen as Zirkusakrobat torüchgriepen.

In Der Regenmacher (1956) weer Lancaster in de Rull vun en nich up’n Mund fallen Buurnfanger to sehn, bi Zwei rechnen ab (1957) is he weer mit Kirk Douglas vör de Kamera treeden. Disse upwännig produzeert Edelwestern vun John Sturges vertellt de Geschichte vun de Früendschap vun de beid Wildwest-Legenden Wyatt Earp (Lancaster) un Doc Holliday (Douglas). Mit dissen Film gung nah elf Johren de Tosommenarbeit vun Burt Lancaster un Hal B. Wallis to Enn’n, de dat Projekt as Produzent betrüen dee. Dat vun Inholt her hooch ansett Filmdrama Dein Schicksal in meiner Hand wies Lancaster 1957 neben Tony Curtis as zynischen un manipulativen Broadway-Kolumnisten. Disse düstere Film keem aber bi dat Publikum nich an un wurr en kommerzieller Fehlslag. Lancaster kunn den Flop mit den Kriegsfilm U 23 – Tödliche Tiefen (1958) aber weer utglieken, in den he an de Siet vun Clark Gable as U-Boot-Offizier to sehn weer.

Nah Getrennt von Tisch und Bett (1958), de vun Leevstenwirren vun tee Paaren vertellt, is Lancaster 1959 tosommen mit Kirk Douglas in de Shaw-Verfilmung Der Teufelsschüler uptreeden. 1959 hemm Hecht-Hill-Lancaster da Drama Spring über Deinen Schatten, dat Rassenprobleme as Thema harr, produzeert. Lancaster hett dor aber nich as Schauspeler mitwarkt. 1959 hett he, ofschons hüm een Million Dollar boden wurr, de Hööftrull in den Monumentalfilm Ben Hur aflehnt. De Rull hett denn Charlton Heston övernommen. Lancaster hett de Rull vun den Judah Ben-Hur aflehnt, wiel he as Atheist „die aufdringliche Moral der Story“ nich much un dat Christendoom nich „promoten“ wull.^[1]

John Huston weer de Speelbaas vun dat Westerndrama Denen man nicht vergibt (1960), in den Lancaster as en Rancher to sehn weer, de wegen sien indianischstämmigen Adoptivsüster (Audrey Hepburn) Probleme mit sien Nahbers un mit den Kiowa-Indianern kriggt. För sien Dorstellung vun den hoochstaplerischen, dämonisch-suggestiven Wannerprediger Elmer Gantry (1960) wurr he mit en Ocar uttekent. Weder disse Film noch de nahfolgenden Filme vun Hecht-Hill-Lancaster aber kunnen an de kommerziellen Erfolge vun de 1950er Johren anknütten. Nah den engageerten Film Die jungen Wilden (1960), de de Jöögdkriminalität as Thema harr un in den Lancaster as Staatsanwalt to seehn weer, harr de Schauspeler en Upträe in Stanley Kramer sien Film Urteil von Nürnberg (1961), de, mit tallriek Stars besett (ünner annern Spencer Tracy, Richard Widmark, Maximilian Schell, Marlene Dietrich, Judy Garland), den Verloop vun de Nürnbarger Perzesse dorstellt. In de Rull vun den düütschen Juristen Janning, de as eenzig sien moralischen Verfehlungen wiels de Nazi-Diktatur ingestahn deiht, hett Lancaster eenige vun de inprägsamsten Szenen vun den Film gestalt.

Mit Der Gefangene von Alcatraz (1962) fung Lancaster sien Tosommenarbeit mit den Speelbaas John Frankenheimer an, mit den he fief Filme dreiht hett. Mit de Rull vun den Langtietfangen Robert Stroud, de wiels sien Haft to en Ornitholoog wurrd, hett he sien Renommee as Charakterdorsteller wieder utbaut. 1963 weer Lancaster in Ein Kind wartet as Leiter vun en Anstalt för geistig behinnert Kinner to sehn un harr buterdem en humorigen Cameo-Upträe in John Huston sien Thriller Die Totenliste, wo he, verstaken ünner dick updragen Make-up, as en olt Matroon uptreden dee.

In dat sülvig Johr geev hüm de italieensch Star-Speelbaas Luchino Visconti de Hööftrull in den upwännigen Historienepos Der Leopard, in den Lancaster as en siziliaansch Först vun dat 19. Johrhunnert en vun sien profileertesten Charakterrullen speel. De Leopard gellt as Meesterwark vun de Filmhistorie un hett de 50-johrigen Schauspeler as Spezialisten för de Dorstellen vun patriarchalisch Figuren faststellt, de he mit groot Autorität versehn dee.

In Der Zug (1964) weer Lancaster ünner de Regie vun John Frankenheimer as franzöösch Résistance-Kämper to sehn, de Iesenbahn vull mit wertvull Biller den Togreep vun de Wehrmacht to enttrecken versöcht. De Polit-Thriller Sieben Tage im Mai (Regie: weer John Frankenheimer) wiest den Dorsteller an de Siet vun Kirk Douglas as rechtsricht General, de in den USA en Militärputsch plaant. Privat weer Lancaster aber för sien linksliberale politisch Hollen bekannt.

1965 hett United Artists de Tosommenarbeit mit de Produktschonsfirma Hecht-Hill-Lancaster, de tovör all mehrere Johren in finanziellen Schwierigkeiten weer, instellt.

In de mit grooten Upwand produzeert Westernkummedie Vierzig Wagen westwärts (1965) speel Lancaster en Kavallerieoffizier, de en Wagentreck vull Whisky drinksüchtigen Indianern un renitenten Abstinenzlerinnen schuulen muss, womit he mehr as noog to doon hett. Lancaster weer 1966 in den Western Die gefürchteten Vier as Glücksridder un Sprengstoffspezialist to sehn un is 1968 in den ungewöhnlichen Film Der Schwimmer nah den Roman vun John Cheever uptreeden, de allegorisch vun de Levenslögen vun de amerikaansch Middelschicht vertellt. Lancaster hett den gesamten Film blots mit en Badebüx an speelt, mit Utnahm vun en körten Szene, wobi he ganz nakend weer, aber natürlich weer dat Wichtigste denn doch verdeckt.

1968 is he ok den Western Mit eisernen Fäusten uptreeden. Een Johr later speel he in dat Drama Die den Hals riskieren en öller wurrn Fallschermspringer, de sück unglückelk verleevt , as ok en Weltkrieg-II-Major in dat Kriegsdrama Das Schloss in den Ardennen. Kien en vun de Filme, de Lancaster in de laat 1960er Johren dreihn dee, funn weder bi de Kritik noch an de Kinokassen en positive Resonanz.

1969 leeten sück Burt Lancaster un Norma Anderson nah 23 Ehejohren scheeden. In dat sülvige Johr harr he ok sien eersten Feernsehupträe, as he in de Sesamstraße dat Alphabet upseggen dee.

Mit den upwännig produzeerten Katastrophenfilm Airport, in den völ Stars as Dean Martin, Jean Seberg, Jacqueline Bisset, George Kennedy usw. mitwarkt hemm, gelung Lancaster, de in de Rull vun en Flooghabendirekter to sehn weer, 1970 nochmals en groot kommerzieller Erfolg – vun de de Schauspeler finanziell düchtig verdeenen dee, wiel he mit teihn Perzent vun de weltwiet Innahmen bedeeligt weer. Later hett he aber seggt, dat de Film „das schlimmste Stück Dreck, das je produziert wurde“ weer. Ebenfalls in 1970 hett Lancaster de Titelrull in den Kriegsfilm Patton – Rebell in Uniform aflehnt, de denn an George C. Scott gung. 1972 hett he sück um de Hööftrull in den Gangsterepos Der Pate bemöht, de aber an Marlon Brando gung. Nahdem he 1972 den demokraatschen Präsidentschapskandidaten George McGovern ünnerstütt harr, stunn Lancaster, tosommen mit Schauspeelkollegen as Gene Hackman oder Paul Newman, up de „Feindeslist“ vun Präsident Richard Nixon.

As de meesten Hollywood-Stars vun sien Generatschoon kunn Lancaster in den 1970er Johren meest nich an fröheren Spood anknütten un muss jüngeren Schauspelern vun dat New-Hollywood-Kino Platz maken. Anfang vun dat Johrteihnt speel he meest öllere Westernhelden, as den Kavalleriescout McIntosh in Robert Aldrich sien hart un illusionslos Indianerwestern Keine Gnade für Ulzana (1972). 1973 is he neben Alain Delon in den Thriller Scorpio, der Killer as CIA-Veteran uptreeden, de vun Kollegen jagt wird. De dormals 60-johrige Lancaster, de sück körperlich immer in Form hull, hett för den Film mehrere Stuntszenen un Verfolgungsjagden sülvst maakt.

1974 wurr he weer vun Luchino Visconti insett un speel in Gewalt und Leidenschaft en weltafwenn Perfesser, de en Wahnen in sien Huss an jünger Lüüd verhüert un sück dordör dwungen süchts, sück mit de Jöögd un dat eegen Öller utnannertosetten. In dat sülvig Johr hett Lancaster ok sien tweeten Film, den Thriller Der Mitternachtsmann inszeneert, in den he buterdem de Titelrull speel, de aber wenig Beachtung funn. 1974 övernehm he eerstmals de Hööftrull in en Feernsepruktschoo, in de Reeg Moses – Der Gesetzgeber.

Bernardo Bertolucci geev Lancaster 1976 in sien upwännig produzeert Italien-Epos 1900 de Rull vun en öller wurrn Grootgrundbesitter. Robert Altman hett hüm in dat sülvig Johr as Wildwest-Impresario in Buffalo Bill und die Indianer insett. Buterdem weer he in den Feernsehfilm Unternehmen Entebbe as Shimon Peres to sehn. In de H.-G.-Wells-Verfilmung Die Insel des Dr. Moreau (1977) is Lancaster as gröttenwahnsinnig Wetenschapler uptreeden un harr in en Nebenrull to’n letzten Mal Nick Cravat an sien Siet, de tovör in negen vun sien Filme uptreeden weer.

In de tweet Hälft vun de 1970er Johren speel Lancaster in mehreren Thrillern (Treffpunkt Todesbrücke, 1976, Das Ultimatum, 1977) un Kriegsfilmen (Die letzte Schlacht, 1978) öllere Armeeoffiziere, kunn aber mit kieneen vun disse Filme an fröhere Erfolge anknütten. 1978 wark he as Kommentator an de 20-deelig amerikaansch Feernsehreeg Der unvergessene Krieg mit. De Reeg wies den Verloop vun den Tweeten Weltkrieg ut de Perspektive der Rood Armee nah.

Burt Lancaster tell in den ehmalge Ostblock to de bekanntsten westlichen Schauspeler un stunn dormit in de Reeg Audrey Hepburn, Doris Day, Roger Moore, John Wayne un Charlie Chaplin.

In Louis Malle sien kummediantischen Kriminalfilm Atlantic City weer de 67-johrige Lancaster 1980 as Lüttganove to sehn, de sück in en jüngere Fru (Susan Sarandon) verleevt. Kritik un Publikum hemm positiv up den Film un Lancaster sien Dorstellung reageert. De Schauspeler wurr mit en Oscar-Nomineeren ehrt (insgesamt weer de Film in fiev Kategorien nomineert), verlor aber gegen Henry Fonda. Ok Bill Forsyth sien Kummedie Local Hero (1983), de to en Klassiker wurr, hull för Lancaster en lohnende Öllersrull parat: As exzentrischer Öl-Baron Happer plaant he tonächst en Raffinerie an de de Küst vun Schottland, is aber denn vun de Landschap un de Lüüd dor so angedaan, dat he sien Pläne ännert un stattdessen en Steernwacht bauen will. 1984 speel he in Sam Peckinpah sien Thriller Das Osterman Weekend den Direkter vun de CIA.

1983 muss Lancaster an’t Hart opereert wurrn. Dorvan hett he sück blots langsam verhaalt. He kunn dorum nich, as tonächst vörsehn, in dat Gefängnisdrama Der Kuss der Spinnenfrau (1985) de Rull vun den homosexuellen Friseur spelen, de denn William Hurt tofull un hüm grooten Spood inbroch.

In den 1980er Johren is Lancaster vermehrt in Feernsehriegen as Marco Polo (1982) un Auf den Schwingen des Adlers (1986) uptreeden. 1986 weer he in den düütschen Mehrdeeler Väter und Söhne to sehn, de de Geschichte vun en düütsch Industriedynastie tüschen 1911 un 1947 vertellt un in den Lancaster as Geheimrat un Firmenböverhööft uptreeden is.

1986 speel de nu 73-johrige Lancaster en letzt Mal an de Siet vun sien Langtietpartner Kirk Douglas, mit den he siet 1948 in söben Filme uptreeden weer. In de Krimikummedie Archie und Harry – Sie können’s nicht lassen weern de beid Stars as öllere Toogröver to sehn, de nah 30 Johren in’t Gefängnis nochmal hör „Handwark“ nahgahn.

Sien letzt Upträe in en Kinofilm weer 1989 neben Kevin Costner in de poetischen Baseball-Kummedie Feld der Träume as geheimnisvull Dr. „Moonlight“ Graham. In dat glieker Johr sull he ok an de Siet vun Jane Fonda as Schriever Ambrose Bierce de männliche Hööftrull in den Film Old Gringo övernehmen. Nahdem Columbia Pictures hüm wegen sien angreepen Gesundheit dör Gregory Peck ersett harr, hett he de Produktschonssellschopp verklaagt.

In’n November 1990 hett Lancaster en Slaganfall harrt, dör den ok sien Spraakzentrum leeden hett, so dat he nich mehr as Schauspeler arbeiten kunn. 1991 hett he sien dart Fru, Susan Martin, heiraadt. Lancaster hett sien letzt Johren torüchtrucken verbrocht un is an’n 20. Oktober 1994, knapp twee Week vör sien 81. Gebortsdag an en Hartinfarkt storven. Tovör weer in dat glieker Johr sien Langtietpartner Nick Cravat storven. Dat Graff vun Lancaster befinnd sück up den Westwood Village Memorial Park Cemetery in Los Angeles.^[2]

Nahdem de Beatles 1964 bi hör eerst Los-Angeles-Upenholt Burt Lancaster besöcht harrn, hett he Ringo Starr, de sück bi Lancaster as Cowboy verkleed harr, twee echte Pistolen mit Pistolenholster.^[3] Lancaster sien Söhn Bill (1947–1997) schreev dat Dreihbook to John Carpenter sien Film Das Ding aus einer anderen Welt.

Burt Lancaster harr kien Standardsnacker, sonner wurr in de Loop vun Johrteihnten vun völ bekannt düütsch Snacker synchroniseert. Faken insett wurrn Horst Niendorf (13-mal), Curt Ackermann (achtmal), Wolfgang Lukschy (sössmal) un Wilhelm Borchert (veermal). Af den laat 1960er Johren wurr he tonehmend vun Holger Hagen (elfmal) synchroniseert.^[4]

Oscar

• 1954: Nomineeren in de Best Hööftdorsteller för Verdammt in alle Ewigkeit
• 1961: Best Hööftdorsteller für Elmer Gantry
• 1963: Nomineeren in de Kategorie Best Hööftdorsteller för Der Gefangene von Alcatraz
• 1982: Nomineeren in de Kategorie Best Hööftdorsteller för Atlantic City, USA

Golden Globe Award

• 1957: Nomineeren in de Kategorie Best Hööftdorsteller – Drama för Der Regenmacher
• 1961: Best Hööftdorsteller – Drama för Elmer Gantry
• 1963: Nomineeren in de Kategorie Best Hööftdorsteller – Drama för Der Gefangene von Alcatraz
• 1982: Nomineeren in de Kategorie Best Hööftdorsteller – Drama för Atlantic City, USA
• 1991 Nomineeren in de Kategorie Best Hööftdorsteller – Mini-Reeg oder TV-Film för Das Phantom der Oper

British Academy Film Award

• 1961: Nomineeren in de Kategorie Best utlännsch Hööftdorsteller för Elmer Gantry
• 1963: Best utlännsch Hööftdorsteller för Der Gefangene von Alcatraz
• 1982: Best Hööftdorsteller för Atlantic City, USA
• 1984: Nomineeren in de Kategorie Best Nevendorsteller för Local Hero

David di Donatello

• 1974: Ehrenpries för sien Levenswark
• 1975: Best utlännsch Dorsteller för Gewalt und Leidenschaft
• 1981: Best utlännsch Dorsteller för Atlantic City, USA

Wiedere

• 1956: Sülvern Boor as best Dorsteller bi de Internatschonale Filmfestspelen Berlin för Trapez
• 1957: Bronzener Bravo Otto vun de Jöögtietschrift Bravo
• 1958: Steern up den Hollywood Walk of Fame (6801 Hollywood Blvd.)
• 1962: Coppa Volpi al best Dorsteller bi de Internatschonale Filmfestspelen vun Venedig för Der Gefangene von Alcatraz
• 1982: National Society of Film Critics Award in de Kategorie National Society of Film Critics Award/Best Hööftdorsteller för Atlantic City, USA
• 1991: Screen Actors Guild Life Achievement Award för sien Levenswark un sien Verdeensten um de Schauspeleree

• Tony Thomas: Burt Lancaster. Seine Filme, sein Leben. Heyne, München 1981, ISBN 3-453-86030-6.
• Robin Karney: Burt Lancaster – Ein eigenwilliger Mann. Gremese, Rom 1997, ISBN 88-7301-202-7.
• Kate Buford: Burt Lancaster: An American Life. Aurum Press, London 2000, ISBN 1-85410-740-2.
• Ed Andreychuk: Burt Lancaster: A Filmography and Biography. McFarland, Jefferson 2000, ISBN 0-7864-0436-1.
• David Fury: The Cinema History of Burt Lancaster. Artists Press, Minneapolis 1989, ISBN 0-924556-00-5.
• Bruce Crowther: Burt Lancaster: a life in films. Hale, London 1991, ISBN 0-7090-4349-X.
• Gary Fishgall: Against Type: The Biography of Burt Lancaster. Scribner, New York 1995, ISBN 0-684-80705-X.
• Michael Munn: Burt Lancaster: The Terrible-Tempered Charmer. Robson Books, London 1995, ISBN 0-86051-970-8.

Burt Lancaster. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

• Burt Lancaster in de Internet Movie Database (engelsch)
• Burt Lancaster Biografie bi „WHO'S WHO“
• DNB-Katalog
• Szenenfotos ut verscheeden Filmen mit Burt Lancaster up moviemarket.de
• Christiane Kopka: 20. Oktober 1994 – Todestag von Burt Lancaster WDR ZeitZeichen van’n 20. Oktober 2019. (Podcast)

1. ↑ Ben-Hur (1959) - IMDb. Afropen an’n 22. Dezember 2022. 
2. ↑ knerger.de: Das Grab von Burt Lancaster
3. ↑ Brian Roylance, Nicky Page, Derek Taylor: The Beatles Anthology. (Chronicle Books, San Francisco 2000). Düütsch Översetten: Ullstein, München 2000, ISBN 3-550-07132-9, S. 150.
4. ↑ Vörlaag:Synchronkartei