Теќе
Теќе[1] или текија[2] (турски: tekke) – исламска сакрална градба, која служи за собирање на дервиши (суфии), следбеници на исламскиот мистицизам, религиозно-филозофски правец во самиот ислам.[3]
Во почетокот дервишите своите обреди ги вршеле во споредните делови на џамиите, кои се нарекувале со арапското име „завии“ или „рибати“, а подоцна за овие потреби се воспоставиле посебни простори кои се нарекувале теќиња. [3] Во состав на теќето се наоѓа: просторија за заеднички обреди (семахана) во која во ѕидот е сместен михработ за заедничко богослужење; стан за чуварот или главниот дервиш (шејх), и за останатите дервиши (рибит), за подучување (медреса), понекогаш со (мусафирхан); просторија за патници-намерници во поголемите теќиња, и јавна добротворна кујна (имарет).
Покрај теќето се наоѓало турбе, како и помали гробишта за поугледните дервиши. Дервишите престојувале во теќето во точно одредени денови во неделата и годината и во таа смисла не може да се поистоветува со манастирите во христијанството, имајќи предвид дека исламот не познава испоснички и калуѓерски живот.[3]
Најпознати теќиња во Македонија се Арабати баба-теќе во Тетово и Руфаиското теќе во Скопје.
Наводи
[уреди | уреди извор]Литература
[уреди | уреди извор]- Bejtić, Alija (1953). „Spomenici osmanlijske arhitekture u Bosni i Hercegovini“. Prilozi za orijentalnu filologiju. III—IV/1952-53: 229–297. Предлошка:COBISS
- Henig, David (2015). „Contested choreographies of sacred sites in muslim Bosnia“. poglavlje u knjizi Choreographies of shared sacred spaces : Religion, Politics, and Conflict Resolution (ur. Elazar Barkan & Karen Barkey) (англиски). New York: Columbia University Press: 130–160. Не се допушта закосување или задебелување во:
|journal=(help) - Савић, Данијел (2014). „Бекташизам - шидско алевитска димензија ислама на западном Балкану“ (PDF). Религија и толеранција. Нови Сад: Центар за емпиријска истраживања религије. XII (21): 141–158. ISSN 1821-3545.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор] |
„Теќе“ на Ризницата ? |