Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Прејди на содржината

Герајнт Томас

Ова е добра статија. Стиснете тука за повеќе информации.
Од Википедија — слободната енциклопедија
Герајнт Томас
РБИ
Томас на Трката околу Германија 2018
Лични податоци
Цело имеГерајнт Хауел Томас
ПрекарГ („Џи“)[1]
Роден25 мај 1986(1986-05-25) (38 г.)
Кардиф, Велс,  Обединето Кралство
Висина1,83 м[2]
Маса71 кг[3]
Податоци за клубот
Мом. клубИнеос Гренадиерс
Дисциплинадрумски и велодромски велосипедизам
Улогавозач
Вид на возачуниверзален возач
Аматерски клубови
0
0
2006 		Менди Флајерс/СС Кардиф
Кардиф ЈИФ
Соние Дувал-Продир (стажант)
Професионални клубови
2006
2007–2009
2010– 		Recycling.co.uk
Барловорлд
Тим Скај
Значајни победи
Големи трки
Тур де Франс
Генерален пласман (2018)
3 поединечни етапи (2017, 2018)

Етапни трки

Париз-Ница (2016)
Критериум ди Дофине (2018)
Тур де Романди (2021)
Тур де Свис (2022)
Трка околу Баварија (2011, 2014)
Волта ао Алгарве (2015, 2016)
Трка на Алпите (2017)

Еднодневни трки и класици

Национален друмски првак (2010)
Национален хронометарски првак (2018)
Е3 Харелбеке (2015)
Последна промена
6 декември 2022

Герајнт Хауел Томас РБИ (англиски: Geraint Howell Thomas; р. 25 мај 1986) — велшки професионален велодромски и друмски велосипедист, кој вози за UCI World Tour екипата Инеос Гренадиерс.[4][5] Тој е еден од неколкуте возачи во поново време кој постигнал значајни успеси во велодромскиот и друмскиот велосипедизам, со значајни победи на велодромот, на еднодневните трки и на етапните трки. Во велодромскиот, освоил три светски првенства (2007, 2008 и 2012), две олимписки златни медали (2008 и 2012), додека во друмскиот го освоил Тур де Франс 2018 станувајќи прв Велшанец и прв возач роден во Велика Британија кој го освоил.[6][7]

Раните успеси на Томас биле во велодромскиот велосипедизам, каде бил насочен кон екипната потера. Освоил три светски првенства и бил двократен олимписки златен медалист, во 2008 и во 2012 година. Меѓу првите победи во друмски велосипедизам била победата на Париз-Рубе за јуниори во 2004 година и подоцна сениорската победа на државното првенство во 2010 година. Оставајќи го велодромскиот велосипедизам за да се насочи само на друмскиот, подоцна имал успеси на еднодневните и класичните трки, како што биле друмската трка на Комонвелтските игри во 2014 година и Е3 Харелбеке 2015, како и на еднонеделните етапни трки, како што биле победите на Париз-Рубе 2016, Трка на Алпите 2017, Критериум ди Дофине 2018, Тур де Романди 2020 и Тур де Свис 2022.

На големите трки, Томас првично бил водечки помошник за Крис Фрум и за Бредли Вигинс во нивните победи. Ја освоил првата етапа на Тур де Франс 2017, поединечен хронометар, со што станал првиот Велшанец кој ја облекол жолтата маичка на Тур де Франс. Подоцна паднал на трката, како и на Џиро д’Италија 2017. Томас станал првиот Велшанец, кој некогаш го освоил Тур де Франс кога ја освоил трката во 2018 година. Ја освоил жолтата маичка со победа на единаесеттата етапа, зголемувајќи го водството со победата на дванаесеттата етапа и го задржал водството до крајот на трката. Истата година бил прогласен за спортист на годината од страна на ББС, станувајќи прв Велшанец кој ја освоил наградата по Рајан Гигс во 2009 година.[8] Во 2019 година го потврдил својот квалитет за големите трки кога завршил повторно на подиум, завршувајќи втор на Тур де Франс зад колегата Еган Бернал. Во 2022 година, Томас станал првиот Велшанец кој го освоил Тур де Свис и подоцна истата година повторно завршил на подиум на Тур де Франс 2022, каде завршил трет.[9][10]

Познат по своите универзални вештини и прилагодливост, Томас настапувал во поединечни хронометри, на калдрма, на пролетните класици и на планините на големите трки, каде бил првиот возач во историјата на Тур де Франс што победил на Алп д’Ез додека ја носел жолтата маичка.

Ран живот

[уреди | уреди извор]

Томас потекнува од градот Кардиф во Велс.[11] Започнал со велосипедизам со велосипедскиот клуб Менди Флајерс на стадиумот Менди на возраст од десет години,[12] каде возел со идниот колега од Тим Скај Лук Роу, пред да продолжи да вози за други локални клубови, велосипедскиот клуб Кардиф и Кардиф ЈИФ. Негов прв друмски велосипед бил син џајант.[13] По некои успеси во трките под 14 и 16 години, вклучувајќи ги и националните првенства, но не пред добивањето на сребрениот медал за бодовната трка на европските првенства, започнал да размислува за неговиот талент.[14]

Кариера

[уреди | уреди извор]

Рани години

[уреди | уреди извор]

Томас станал член на олимписката академија на Британската федерација. Ја освоил јуниорската награда Карвин Џејмс на церемонијата за спортска личност на годината од ББС. Томас се натпреварувал на трките од Светскиот куп низ целиот свет и бил на транинг во Сиднеј, Австралија во февруари 2005, кога доживеал пад откако возачот пред него погодил парче метал на патот, кое завршило во гумата на Томас. Доживеал внатрешно крварење откако парчето метал влегло во неговото тело во текот на падот, имал пукнатина на неговата слезина, која подоцна му била отстранета.[15][16]

Повеќето од неговите трки во 2006 ги возел за Recycling.co.uk, но кон крајот на 2006 се приклучил на Соние Дувал-Продир како стажант. Исто така, возел на неколку трки, како што е Трката околу Британија, за екипата на Велика Британија.[17]

Барловорлд (2007–2009)

[уреди | уреди извор]

2007

[уреди | уреди извор]
Томас во текот на првата етапа на Тур де Франс 2007.

Томас бил најмладиот возач на Тур де Франс 2007 откако Тим Барловорлд бил одбран како една од трите специјално поканети екипи на трката. Тој станал првиот велшки возач, кој се натпреварувал на трката од Колин Луис во 1967,[18] Томас добил голема поддршка од велшките обожаватели на отворањето на трката, додека неколку од нив го следел на целата трка.[19] Го завршил неговиот прв Тур де Франс, завршувајќи на претпоследното место од сите што завршиле.[20]

Тој бил предложен за спортска личност на годината од ББС Велс во 2007; победниците биле објавени на 2 декември, Томас бил трет во бројот од гласови од публиката.[21]

2008

[уреди | уреди извор]

Томас не настапил на Тур де Франс 2008 и наместо тоа возел на Џиро д’Италија, која е порано во сезоната, со цел да се врати во Британија и да се насочи кон подготовките за Летните олимписки игри 2008.[22] На објавувањето дека знамињата на земјите што не учествуваат нема да бидат дозволени на Игрите, Томас изјавил:

„Би било прекрасно да свртам почесен круг со велшкото знаме, доколку освојам златен медал и сум многу разочаран, доколку според ова правило тоа не би било можно“.[23][24]

На 17 август, Томас бил член на олимписката екипа за екипна потера, која го соборила светскиот рекорд уште во квалификациите со време од 3:55:202, победувајќи ги Русите и удовно се пласирале во финалето, каде се бореле за златниот или сребрениот медал.[25] Следниот ден, на нивниот пат кон освојувањето на златниот медал, британската екипа го соборила нивниот светски рекорд со време од 3:53:314, надминувајќи ги нивните дански колеги за 6,7 секунди.[26] Томас бил можен натпреварувач за поединечна потера, но одбрал да не настапи на двете дисциплини со цел искористување на своите напори кон неговата екипа. Исто така, бил сметан за настап во медисон со Бредли Вигинс, но Марк Кевендиш бил избран за настап со него; Крис Бордман изјавил дека „Герајнт ги надминува очекувањата на луѓето“.[27]

По дисквалификувањето на членот на екипата Барловорлд, Мојсес Динас, од Тур де Франс, Томас го изразил своето антидопинг мислење на неговиот блог: „..ако некој е измамник во бизнис, тогаш тој се соочува со затвор? Јас не гледам како возачите кои земаат лекови за освојување на трки и ги лажат нивните екипи е нешто поразлично. Треснете ги и фрлете го клучот!“[28]

Во декември бил назначен како член на Редот на Британската Империја (MBE) како дел од новогодишните одликувања.[29]

2009

[уреди | уреди извор]
Томас на Трката околу Британија 2009

Томас доживеал лош почеток во сезоната 2009, кога ја скршил карлицата и се здобил со фрактура на неговиот нос во пад; паднал во заштитните огради откако погрешно свртел во кривина за време на хронометарска етапа на Тирено-Адријатико во Мачерата, Италија. Несреќата се случила по мерната станица на осум километри, каде се покажало дека бил најбрз на патеката. Иако бил во можност да се врати во хотелот на екипата од болница истиот ден, биле потребни 20 дена одмор пред да се врати со тренирање.[30][31]

На 30 октомври 2009, Томас го поставил најбрзото време во поединечна потера според тогашните правила, кога извозил 4 километри за 4 минути и 15,105 секунди во првото коло од Светскиот велодромски куп во велодромот во Манчестер. Времето на Томас било единствено надминато од Крис Бордман, 4 минути и 11,114 секунди, поставено во 1996 на велосипедска поставеност, која сега е забранета.[32] На 1 ноември, на последниот ден од ова коло на Светскиот куп, Томас бил член на екипата за екипна потера, која го поставила второто најбрзо време некогаш на нивниот пат кон златниот медал, поставувајќи рекорд на патеката од 3 минути и 54,395 секунди.[33]

Томас бил второпласиран зад Рајан Гигс во изборот на спортска личност на годината од ББС Велс во 2009; победниците биле објавени на 8 декември.[34] Томас го напуштил Барловорлд на крајот на 2009 за да ѝ се приклучи на новата професионална екипа, Тим Скај.[32]

Тим Скај (2010-денес)

[уреди | уреди извор]

2010

[уреди | уреди извор]
Томас на Тур де Франс 2010, носејќи ја белата маичка како најдобро пласиран млад возач, која ја носел четири етапи.

Томас ја започнал 2010 како дел од победничката екипа на Скај на екипниот хронометар на Трката околу Катар. По завршувањето на класиците имал одличен настап на Критериум ду Дофине, каде завршувал во првите десет на секоја од првите четири етапи. Како последица на тоа, ја носел зелената маичка на етапата 2 и подоцна на етапите 4 и 6. Завршил како петти во бодовниот пласман и 21. во генералниот пласман.

Томас го победил колегата Питер Кенох на националното друмско првенство 2010. Неговата добра форма продолжила на Тур де Франс, каде завршил петти на прологот, втор зад највисоко пласираниот фаворит Ленс Армстронг. Потоа, завршил втор на третата етапа, етапа која била обележана со бројни падови и делби во главната група, кои Томас успеал да ги избегне.[35] Ова довело да го предводи пласманот за млад возач по третата етапа. Го завршил Тур на 67. место и бил деветти во пласманот за млад возач.

Томас требало да патува во Делхи, Индија во септември, каде требало да настапи на Комонвелтските игри 2010, но се повлекол, како и некои други велосипедисти, поради грижи за нивното здравје. Како посебна причина била наведена треската денга. Болеста била посебен ризик за Томас по отстранувањето на неговата слезина во 2005. По одлуката, Томас изјавил „Ова е огромно разочарување, јас добивам шанса да возам за Велс еднаш на четири години, но таа е одлуката и јас ќе ја почитувам“.[36]

2011

[уреди | уреди извор]
Томас во националниот друмски дрес во 2011 година

Томас ја започнал годината со некои ветувачки резултати, завршувајќи шести на Класика Сарди и втор во генералниот пласман на Дварс дор Вландерен.[37] Томас ја освоил својата прва професионална победа во мај 2011 со освојувањето на Трката околу Баварија,[38] по завршувањето втор на третата етапа и петти на четвртата етапа. На 26 јуни 2011, Томас завршил втор зад Бредли Вигинс на националните друмски првенства.[39]

На Тур де Франс 2011, Томас завршил 6. на воведната етапа и ја освоил белата маичка.[40] Ја задржал маичката и следниот ден, откако Скај завршил трет на екипниот хронометар.[41] Томас ја загубил белата маичка од Роберт Гесинк на етапата 7, откако водачот на екипата Бредли Вигинс паднал на трката и останатите возачи на Скај изгубиле време чекајќи го него.[42] Томас ја освоил наградата за борбеност на етапата 12 по агресивното бегство на првата етапа на Пиринеите, каде на двапати загубил контрола на спустот на Уркет д’Ансизан.[43] Завршил како 36. на етапата откако бил достигнат од кандидатите за генерален пласман на 7 километри пред последното искачување на етапата и се искачил до 25. место во генералниот пласман.[43][44] Томас потпишал нов тригодишен договор со Скај по етапата 16.[45] Завршил 31. во генералниот пласман на Тур.[46]

Томас бил успешен на Трката околу Британија, освојувајќи го бодовниот пласман и бил високо пласиран во генералниот пласман пред падот. Тој бил дел од екипата на Велика Британија на Светските друмски првенства 2011 и му помогнал на Марк Кевендиш да дојде до победа.[47]

2012

[уреди | уреди извор]
Томас на Тур де Романди 2012, носејќи ја водечката маичка по освојувањето на прологот.

Томас потврдил дека ќе се насочи на велодромскиот велосипедизам за сезоната 2012, со цел подобар настап на Олимпијадата во Лондон.[48] Со тоа, не се очекувало да настапи на големите друмски трки во текот на 2012. Томас возел на Џиро д’Италија пред да се насочи кон велодромскиот велосипедизам.[49] Во март, Томас возел на Париз-Ница, каде му помогнал на Бредли Вигинс да ја освои трката. [50] На 4 април, Томас бил член од британската екипа за екипна потера која го освоил златниот медал на Светските велодромски првенства 2012 со нов рекод од 3:53,295 секунди.[51] Исто така, заедно со Бен Свифт го освоиле сребрениот медал во медисон.[52] Потоа, Томас се вратил на патиштата, победувајќи на прологот на Тур де Романди во сложени услови.[53]

Томас завршил втор зад Тејлор Фини на воведниот хронометар на Џиро д’Италија.[54] Томас бил водечки човек за Марк Кевендиш на трката, помагајќи му за трите етапни победи.[55] Исто така, Томас завршил втор зад Марко Пиноти на последната хронометарска етапа во Милано.[56]

Томас бил избран за екипата за екипна потера на Олимпијадата во Лондон, заедно со Стивен Бурк, Ед Кленси и Питер Кенох. На 2 август, квартетот поставил Нов Светски рекорд од 3 минути и 52,499 секунди во квалификациите за трката.[57] Екипата го постави најбрзото време во првата фаза и дошла во финале со Австралија, каде одлучувале за златниот медал. Во финалето, британската екипа постави Нов Светски рекорд (3:51,659), завршувајќи скоро три секунди пред Австралијците, каде Томас го освоил својот златен медал.[58]

2013

[уреди | уреди извор]
Томас (десно) со колегата Едвалд Боасон Хаген на Тур Даун Класик 2013

Томас ја започнал сезоната 2013 на Тур Даун Андер 2013. Ја освоил етапата 2 откако нападнал на искачувањето Коркскру и ги поминал тројцата возачи кои му се приклучиле на спустот.[59] Томас го одржал водството на трката до претпоследната етапа, кога имал проблеми на искачувањето Олд Вилунга и завршил на петтото место во генералниот пласман.[60] Меѓутоа, се борел на последната етапа во Аделаида, освојувајќи доволно бонус секунди за да стигне до третото место во генералниот пласман, 25 секунди зад холандскио возач Том-Јелте Слагтер и го освоил спринтерскиот пласман.[61]

Томас добил водечка улога на класиците за Скај. Негови најдобри резултати биле четвртото место на Омлоп Хет Ниувсблад и Е3 Харелбеке,[62] додека отпаднал од борба на Милано-Санремо, Трка околу Фландрија и Париз-Рубе. По паузата, Томас се вратил на Трката околу Баварија, каде завршил на второто место. Покажал одлична искачувачка форма на Критериум ду Дофине, каде им помогнал на Крис Фрум и Ричи Порт за 1-2 победата, додека тој самиот завршил на 15. место.

Бил избран да вози на Тур де Франс 2013, но доживеал силен пад на воведната етапа. Започнал на следната етапа, но бил слаб и завршил последен, по што откако бил одведен во болница, му било пронајдена, дека ја има скршено карлицата.[63] И покрај неговата повреда, Томас продолжил и успеал да ја заврши трката на 140. место, помагајќи му на Фрум во победата.[64]

2014

[уреди | уреди извор]
Томас го следи нападот на Том Бонен на Париз-Рубе 2014

Томас уште еднаш ја започнал сезоната на Тур Даун Андер, овој пат возејќи како поддршка на Ричи Порт, завршувајќи на осмото место во генералниот пласман.[65] Томас повторно требало да биде поддршка на Порт на Париз-Ница, но поради повреда на Фрум, Порт бил префрлен на Тирено-Адријатико, поради што Томас станал предводник на екипата во Франција. Томас имал солиден настап, завршувајќи втор зад возачот на Гармин-Шарп Том-Јелте Слагтер на четвртата етапа, преземајќи ја водечката жолта маичка, пред да отпадне на второто место зад Карлос Бетанкур на шестата етапа. Меѓутоа, следниот ден, Томас паднал на спустот на 5 километри пред целта; иако ја завршил етапата со седум минути задоцнување, Томас не настапил на последната етапа. Томас се опоравил од повредите и имал добра форма за класиците, завршувајќи трет на Е3 Харелбеке.[66] Го предводел Тим Скај на Трката околу Фландрија и успеал да заврши на осмото место, 37 секунди зад победникот, Фабијан Канчелара,[67] откако останал зад него по искачувањето Тајенберг. Томас исто така го обезбедил седмото место на тешката трка Париз-Рубе, завршувајќи како дел од групата дваесет секунди зад соло-победникот Ники Терпстра.[68]

Во мај, Томас го освоил генералниот пласман на Трката околу Баварија по вторпат во неговата кариера, откако го освоил поединечниот хронометар на четвртата етапа.[69]

На Тур де Франс, Томас служел како помошник на колегата од Тим Скај, Ричи Порт, по повлекување на неговиот сонародник Крис Фрум на петтата етапа.[70] Подоцна, Порт паднал во генералниот пласман откако не се чувствувал добро на тринаесеттата етапа. Потоа, на Томас му била дадена слобода да оди на етапни победи и да се појавува во бегства. Томас бил единствениот Британец кој ја завршил трката, завршувајќи 22. во генералниот пласман, негов најдобар пласман на Тур де Франс.[71]

Томас на хронометар на Комонвелтските игри 2014, каде го освоил бронзениот медал

Томас го претставувал Велс на Комонвелтските игри 2014 во Глазгов. Го освоил бронзениот медал на поединечниот хронометар зад Алекс Даусет од Англија и Роан Денис од Австралија. Томас го освоил златото на друмската трка откако ги нападнал Скот Твејтс и Џек Бауер на последниот круг во Глазгов и обезбедил доволно голема разлика кога морал да се соочи со менување на тркалото во последните метри.[72] Томас ја завршил неговата сезона со шестото место на Енеко Тур во август.

Во декември, Томас бил прогласен за спортист на годината од страна на ББС Велс.[73]

2015

[уреди | уреди извор]
Томас на прологот на Париз-Ница

Во февруари 2015 година, Томас ја освоил втората етапа на Волта ао Алгарве откако го следел нападот на Реин Тарамае (Астана) на последното искачување на етапата и тогаш се одвоил и се одржал пред групата на спустот до целта, освојувајќи соло-победа 19 секунди пред Естонецот и 23 секунди пред групата, со што го преземал водството во трката.[74] Го одбранил водството со третото место на хронометарот на третата етапа,[75] и четвртото место на четвртата етапа, која завршувала на врвот на Алто до Малао, која била освоена од колегата Ричи Порт.[76] Сигурно завршил на последната етапа и ја освоил трката.[77]

Кратко видео снимено во 2015 година

Наредна трка на Томас била Париз-Ница 2015. Го освоил второто место на кралската етапа, веднаш зад Порт.[78] Изгубил време на претпоследната етапа на трката,[79] откако паднал на влажен спуст, но продолжил и завршил петти во генералниот пласман. Наредната недела, учествувал на Милано-Санремо. Нападнал на неколку наврати во текот на трката, најзначајниот напад бил на спустот од Чипреса. Иако предводел на трката преку Поџо, сепак наскоро бил достигнат и завршил зад главната група.[80] Пет дена подоцна, Томас станал првиот британски возач кој победил на Е3 Харелбеке, напаѓајќи од бегството на три возачи, со Здењек Штибар и Петер Саган во последниот дел на трката и доаѓајќи до триумф.[81] Два дена подоцна, Томас завршил трет на Гент-Вевелгем зад Лука Паолини (Катјуша) и Ники Терпстра (Етикс-Квик Степ), и покрај тоа што бил одвеан од неговиот велосипед и паднал поради налет на ветер во екстремните временски услови.[82]

Томас на завршната етапа на Тур де Франс 2015

Во јуни, Томас ги имал едни од најдобрите резултати во искачување во неговата кариера на Тур де Свис завршувајќи петти на петтата етапа,[83] која завршувала кај ледникот Ретенбах на височина од 2.669 метри, а последните 12,1 км имале просечен наклон од 10,7%. Томас завршил петти на завршниот хронометар на деветтата етапа, пропуштајќи ја победата со разлика од пет секунди зад Симон Шпилак (Катјуша).[84]

На Тур де Франс, Томас имал улога на поддршка за Крис Фрум, помагајќи му во првата недела на накрсни ветрови, ридски завршници, калдрмата и екипниот хронометар.[85] На првата планинска етапа на Пиринеите, Томас му помогнал на Фрум во победничкиот напад за намалување на групата на последното искачување и завршил шести на етапата зад Алехандро Валверде.[86] Овој резултат го довело Томас до петтото место во генералниот пласман. Паднал на шестото место завршувајќи пола минута зад Алберто Контадор на четиринаесеттата етапа.[87] На шеснаесеттата етапа, Варан Баргиј (Џајант-Алпецин) изгубил контрола во кривина при спуст и се судрил со Томас, предизвикувајќи првин да се удри во бандера, а потоа да падне во ендек.[88] Меѓутоа, Томас избегнал посериозни повреди и можел да ја заврши етапата, губејќи само 38 секунди зад водечката група.[89] Подоцна, се поместил на четвртото место во генералниот пласман по седумнаесеттата етапа, кога Тиџеј ван Гардерен се откажал од трката поради болест, а Контадор изгубил време поради пад.[90] Меѓутоа имал проблеми на искачувањето на деветнаесеттата етапа, завршувајќи 22 минути зад етапниот победник Винченцо Нибали, паѓајќи на 15. место во генералниот пласман, 27 минути и 24 секунди зад Фрум.[91]

Во август бил вклучен во составот на екипата за Вуелта а Еспања.[92]

2016

[уреди | уреди извор]

Во февруари 2016, Томас ја задржал титулата на Волта ао Алгарве, завршувајќи петти на одлучувачката петта етапа зад Алберто Контадор.[93]

Томас на Париз-Ница 2016, трка која ја освоил.

Во март 2016 година, Томас го предводел Тим Скај на Париз-Ница. На шестата етапа, Томас завршил втор зад Илнур Закарин (Катјуша) на планинската завршница и го преземал водството на трката за 15 секунди пред Контадор.[94] Томас успеал да го одбрани своето водство до завршната етапа, со помош на колегата Серхио Енао, откако Контадор постојано напаѓал и се одвоил од Томас на завршното искачување на Кол д’Ез. Томас ја поминал целта во Ница 11 секунди зад Контадор за победа на трката за 4 секунди.[95]

Во мај 2016 година било објавено дека Томас потпишал двегодишен договор за продолжување со Скај до крајот на сезоната 2018.[96] Меѓутоа, следниот месец појаснил дека договорот бил за една година со можност за уште една година.[97]

Во јуни 2016 година, Томас бил дел од составот на Скај на Тур де Франс, кој му помогнал на Крис Фрум за обезбедување на својата трета победа на трката.

Томас бил избран да вози на олимписката друмска трка. Паднал на завршниот спуст околу 10 километри од целта на трката, кога бил близу на челото на трката и кога имал шанса за финалето. Томас повторно се качил на велосипедот и успеал да заврши на 11. место две и пол минути зад златниот медалист Грег ван Авермет (Белгија).[98] Томас, исто така, доцна покана за олимпискиот хронометар и завршил на деветтото место.[99]

2017

[уреди | уреди извор]
На Тур де Франс 2017, Томас ја зел жолтата маичка по победата на воведната етапа.

Во јануари 2017 година, Тим Скај објавиле дека Томас ќе го дели водството со Микел Ланда на Џиро д’Италија 2017.[100]

Во март 2017 година, Томас го предводел Скај на Тирено-Адријатико. Меѓутоа, нивниот воведен екипен хронометар бил обележан со несреќата на Џани Москон, кога неговото предно тркало се одвоило при голема брзина. Москон паднал на асфалтот, заработувајќи гребаници, но можел да продолжи.[101] По етапата,[102] Томас изјавил на медиумите дека и на двајца други колеги им биле скршени тркалата на етапата; Тим Скај на крајот завршиле 1 минута, 41 секунда зад времето на Ванти-Груп Гобер. На втората етапа, на 5,5 километри пред целта, Томас и возачот од Квик-Степ Флорс, Боб Јунгелс, нападнале на стрмното искачување од 16%, повлекувајќи ги Тим Веленс (Лото-Судал), и двоецот на Ванти-Груп Гобер, Тиџеј ван Гардерен и Дамијано Карузо – во водечката сина маичка – со нив. Кога Томас се одвоил од Јунгелс, Наиро Кинтана (Мовистар Тим) нападнал во групата назад; Томас останал сам до крајот, освојувајќи ја етапата за девет секунди од Том Димулен од Тим Санвеб.[103] Томас завршил втор на четвртата етапа, 18 секунди зад Наиро Кинтана од (Мовистар Тим).[104] Завршил петти на крајот, 58 секунди зад Кинтана.

Во април 2017 година, Томас станал првиот британски возач кој ја освоил Трката на Алпите (порано позната како Џиро дел Трентино).[105] Томас ја освоил третата етапа на трката, освојувајќи ја водечката маичка и на крајот победи со седум секунди пред Тибо Пино (ФДЖ). Подиумот бил заокружен од возачот на Аг2р-Ла Мондијал, Доменико Поцовиво, уште тринаесет секунди зад Пино. Томас започнал на Џиро д’Италија 2017 силно, завршувајќи трет на четвртата етапа и бил втор во текот на првата недела во генералниот пласман. Меѓутоа, на деветтата етапа, кога групата се приближила до последното искачување, Вилко Келдерман од Тим Санвеб се судрил со полициски мотор кој бил паркиран на страна од патот. Ова предизвикало да отиде десно во возачите на Скај, кои биле наредени еден позади друг, што предизвикало и самите да паднат. Рамото на Томас било изместено, но успеал да ја заврши етапата, паѓајќи на 17. место во генералниот пласман, пет минути и 14 секунди зад Наиро Кинтана.[106] По денот за одмор, Томас се опоравил да заврши втор зад Том Димулен на десеттата етапа, поединечен хронометар од 39,8 километри, враќајќи се на 11. место.[107] Меѓутоа, откако изгубил уште време на следните две етапи, Томас се повлекол од трката.[108]

На Тур де Франс, Томас ја освоил воведната етапа, поединечен хронометар од 13,7 километри, со што станал прв Велшанец кој ја облекол жолтата маичка. Ја имал жолтата маичка до петтата етапа, кога завршил втор во генералниот пласман зад колегата Крис Фрум откако завршил десетти на Ла Планш де Бел Фил. Томас паднал на трката при спуст на деветтата етапа и ја скршил клучната коска.[109]

2018

[уреди | уреди извор]
Томас (лево) ја носи жолтата маичка на деветнаесеттата етапа на Тур де Франс 2018

Томас ја започнал сезоната 2018 во февруари на Волта ао Алгарве, каде го освоил поединечниот хронометар во должина од 20,3 километри на третата етапа и го зголемил водството на трката.[110] Меѓутоа, победата му побегнала кога на последната етапа се одвоило бегство од 31 возач во воведните километри, вклучувајќи го второпласираниот возач и негов колега Михал Квјатковски. Квјатковски ја освоил етапата и победил на трката со 1 минута и 31 секунда пред Томас.[111] Во март, Томас повторно имал пех додека предводел на Тирено-Адријатико, кога на четвртата етапа имал механички проблем 1,5 километри пред врвот на последното искачување и изгубил 34 секунди и сината водечка маичка.[112] На крајот, завршил трет зад колегата Квјатковски и Дамијано Карузо од Ванти-Груп Гобер.[113] Во април, Томас се вратил на Париз-Рубе, но ја напуштил трката по падот на воведните делници со калдрма на трката.[114]

Во јуни, Томас го предводел Тим Скај на Критериум ди Дофине 2018 во отсуство на Крис Фрум, кој победил на Џиро д’Италија една недела претходно.[115] Томас паднал на воведниот пролог и завршил 20 секунди зад Квјатковски, кој ја освоил етапата.[116] Тим Скај го освоиле екипниот хронометар на третата етапа и Томас се искачил на четвртото место.[117] Томас го презел водството на трката откако завршил втор на петтата етапа[118] и го зголемил водството пред Адам Јејтс на 1 минута и 29 секунди на следната етапа.[119] И покрај тоа што морал да ја брка главната група двапати по две дупнати гуми на последната етапа, Томас ја освоил трката пред Јејтс и Ромен Барде (АГ2Р-Ла Мондијал).[120]

Во јули, Томас настапил на Тур де Франс 2018 како помошник возејќи за предводникот на екипата Тим Скај, Фрум,[121] кој одел за рекордна петта победа на Тур де Франс, иако Томас бил еден од врвните фаворити кој можел да се бори за крајна победа. Падот на Фрум на првата етапа довела да изгуби време во однос на Томас и Тим Скај завршила втора зад Ванти-Груп Гобер на хронометарот на втората етапа.[122] Откако избегнал падови и механички проблеми како многумина други кандидати за генералниот пласман во првата седмица, Томас бил прв на трката за време на алпските етапи, само 43 секунди зад предводникот Грег ван Авермат, додека Фрум се наоѓал на осмото место.[123] Со тоа започнале шпекулациите за предводник на екипата, иако самиот Томас дипломатски ги одбегнувал прашањата за тоа: „Мислам дека е рано да се зборува за тоа.“ „Можеби ако сум уште добар по Алп д’Ез (на етапата 12), ќе биде различно. Но, немавме вистинско качување досега.“[124]

На единаесеттата етапа, со стрмно завршно искачување, Томас нападнал од групата на фаворити, вклучувајќи го Фрум, 6 километри од целта и го достигнал Том Димулен (Тим Санвеб), кој нападнал на претпоследното искачување на етапата. Томас нападнал повторно во завршниот километар за да се оддалечи од Димулен и го поминал осамениот возач од бегството, Микел Ниеве (Мичелтон-Скот) пред целната линија, освојувајќи ја етапата и водечката жолта маичка.[125] Следниот ден, Томас ја освоил етапата 12 во спринтерска завршница на Алп д’Иез пред Димулен и Фрум, кои биле можни победници на трката во Париз.[126] Со оваа победа станал прв возач во жолта маичка кој ја освоил етапата на Алп д’Ез и прв британски победник на Алп д’Ез на Тур де Франс.

На етапата 17, прва од трите етапи на Пиринеите, етапа во должина од 65 километри, Томас го зголемил своето водство каде завршил трет зад етапниот победник Наиро Кинтана од Мовистар Тим. Фрум имал проблеми уште на почетокот на врвот и паднал на третото место во генералниот пласман, 2:31 зад Томас. Димулен се преместил на второто место, 1:59 зад предводникот.[127] На планинската етапа 19, Примож Роглич од Лото НЛ-Џамбо нападнал на завршното искачување и сам стигнал до целта 19 секунди пред групата на фаворити. Томас успеал да го консолидира своето место во жолтата маичка собирајќи уште шест бонус секунди во спринтот, зголемувајќи го водството пред Димулен на 2 минути и 5 секунди.[128] Претпоследната етапа била хронометар во должина од 31 километар, Димулен ја освоил етапата, една секунда пред Фрум. Томас имал незгоден момент кога му се заглавило задното тркало, но успешно го завршил хронометарот, завршувајќи четиринаесет секунди зад Димулен, носејќи водство од 1 минута и 51 секунда во завршната етапа.[129] Го одржал водството до Париз и станал само трет британски, прв британски возач роден во Британија и прв велшки велосипедист кој го освоил Тур де Франс.[130][131][132]

Томас на Трката околу Британија 2018

На 9 август, Томас учествувал на настанот за добре дојде во Кардиф, организиран во негова чест, појавувајќи се пред 3.000 луѓе, каде бил пречекан од премиерот на Велс, Карвин Џонс.[133] Во септември 2018 година, Националниот велодром Велс во Њупорт бил официјално преименуван во Национален велодром „Герајнт Томас“: Томас присуствувал на церемонијата на преименување по првата етапа на Трката околу Британија, која завршила во градот.[134]

Во декември, Томас бил именуван за спортист на годината од ББС Велс по вторпат,[135] пред да ја освои главната награда спортист на годината од ББС.[136] Бил назначен за офицер на Редот на Британската Империја (OBE) во новогодишните прогласувања 2019 за заслуги во велосипедизмот.[137]

2019

[уреди | уреди извор]

Откако ја прославил неговата победа на Тур 2018, Томас бил самоуверен на почетокот на сезоната 2019.[138] Негов единствен забележителен резултат пред Тур било третото место во генералниот пласман на Тур де Романди на почетокот на мај.[139]

Во јуни, Томас ја напуштил Тур де Свис по пад, за кој му требало време на опоравување, што ја ставило неговата можност да настапи на Тур.[140] Неговиот колега од Инеос, Еган Бернал бил спремен да ја освои трката. Томас и Бернал биле именувани како заеднички предводници за Тур де Франс 2019, откако Крис Фрум не можел да настапи на трката откако имал сериозен пад на Критериум ди Дофине[141] иако некои од медиумите очекувале борба помеѓу двајцата.[142][143] Бернал бил планиран да го предводи составот на екипата на Џиро, но ја пропуштил трката поради скршена клучна коска.[144] Негови поважни победи во сезоната пред Тур биле етапната трка Париз-Ница пред неговата повреда и Тур де Свис по неговото враќање.

На втората етапа, Тим Инеос завршил втор зад Џамбо-Висма во екипниот хронометар.[145] На третата етапа, возачот на Декојнинк-Квик Степ Жилијан Алафилип отпочнал соло-напад на 16 километри до целта на завршното искачување, Кот де Митињи од трета категорија, достигнувајќи го и поминувајќи го остатокот од бегството за победа на етапа и за освојување на жолтата маичка.[146] Десеттата етапа била на релативно рамен терен.[147] На 30 километри до целта се поделила главната група откако Тим Инеос и други го презеле челото и ја поделиле групата при силни накрсни ветришта. Ова се покажало одлучувачки, откако неколку фаворити останале позади, вклучувајќи ги Тибо Пино, Ричи Порт, Ригоберто Уран, Јакоб Фуглсанг и Микел Ланда, изгубиле време во однос на групата напред. Томас, Бернал, Алафилип ја одржале нивната позиција на чело на трката меѓу намалената група.[148] До првиот ден за одмор, генералниот пласман бил предводен од Алафилип, кој имал водство од 1' 12" во однос на Томас, зад кој бил Бернал на третото место, само 4" од Томас.[149]

Томас го преводи колегата од Тим Инеос, Еган Бернал, кој на крај го освоил Тур 2019

На тринаесеттата етапа, поединечен хронометар до По, Алафилип ја освоил победата за да го зголеми водството, со време од 35' 00" на растојание од 27,2 километри, постигнувајќи победа на денот кога се очекувало да изгуби време во однос на возачи како Томас,[150] кој завршил на второто место, четиринаесет секунди зад него.[151] На етапата 14, последниот од членовите на бегството биле достигнати од водечката група со фаворити за генералниот пласман на 10 километри пред целта на врвот на Кол ди Турмале, кое било од екстра категорија. На 1 километар до целта, Томас се одвоил од водечката група составена од Алафилип, Емануел Бухман, Пино, Бернал, Ланда и Стевен Краусвејк. Пино нападнал во последните 250 метри и се одржал до целта на врвот.[152] На завршната етапа во Пиринеите, Сајмон Јејтс ја освоил својата втора етапа на трката од намаленото бегство од шестмина на врвот на искачувањето од прва категорија Прат д’Албис на растојание од 11,8 километри. Пино ја нападнал групата на фаворити од генералниот пласман на 6 километри до целта, а Ланд бил зад него со 33 секунди, напредувајќи на четвртото место во генералниот пласман. Двоецот Бернал и Бухман дошле за 33 секунди, следени од последните возачи во бегството и потоа групата на фаворити, предводена од Томас, која завршила 1' 22" зад Јејтс.[153] Следниот ден бил вториот ден за одмор на Тур.[154] Дотогаш, предводникот на трката Алафилип ги надминувал очекувањата, со предност од 1' 35" пред Томас.[155][156] Краусвејк бил трет со доцнење од 1' 47", а потоа следеле Пино, Бернал и Бухман, соодветно.

Етапата 18, прва на Алпите, била предводена од возачи во бегството на искачувањата на етапата, како што биле Кол де Вар од прва категорија и Кол д’Изоар и Кол ди Галибје од екстра категорија. На 2 километри до Галибје, Бернал нападнал од групата на фаворити за генералниот пласман во која биле Алафилип и Томас, со што Бернал успеал да врати половина минута во однос на неговата соперници на целта и да дојде до второто место во генералниот пласман.[157] Околу 40 километри од етапата 19, Пино, кој бил петти во генералниот пласман, ја напуштил трката поради повреда на мускул на ногата.[158] На чело на трката во завршните километри на планираното претпоследно искачување, Кол д’Изеран од екстра категорија, Бернал нападнал од групата на фаворити, достигнувајќи ги и претекнувајќи ги последните возачи од бегството на врвот. Алафилип отпаднал по нападот на Бернал и бил две минути зад него на врвот. На спустот, трката била неутрализирана поради врнежи од град кои предизвикале мраз и лизгање на земјиштето со што се блокирала патеката до последното искачување во Тињ,[159][160] особено калта на подножјето на спустот пред Вал д’Изер. Времињата за генералниот пласман биле земени на врвот на Изеран, додека етапна победа и најборбен возач на денот не биле доделени.[161] Поради тоа, Бернал, кој бил втор во генералниот пласман,[157] се искачил пред Алафилип и ја презел жолтата маичка.[159] Етапата била скратена од 126,5 километри на 89 километри.[154][162] Суровото време исто така предизвикало претпоследната етапа да биде скратена пред да започне,[163] од 130 километри на 59,5 километри,[154][164] прескокнувајќи го Корме де Росленд од прва категорија и Кот де Лонжфоа од втора категорија, со што единствено искачување останало Вал Торен од екстра категорија на самиот крај.[163] Група од 29 возачи направиле водство од две и пол минути пред главната група, пред да се намалат на само шест на подножјето на искачувањето Вал Торен. На 12 километри до целта, Нибали нападнал од оваа група и сам отишол до победа, десет секунди пред оние кои се впуштиле во потера, Ланда и Алехандро Валверде. Близу зад нив, Бернал и Томас ги предводеле другите фаворити за генералниот пласман Уран, Бухман и Краусвејк. Алафилип отпаднал повторно, губејќи три минути зад Бернал со што паднал од второто на петтото место.[165] Томас ја завршил трката на второто место, 1' 11" зад Бернал.

2020

[уреди | уреди извор]

Откако годината била нарушена од пандемијата на КОВИД-19, Томас не возел на Тур де Франс, што било заедничко одлучено со неговата екипа, и наместо тоа се насочил на Џиро д’Италија.[166] Настапил на Тирено-Адријатико во септември, пред Џирото следниот месец.[167] Завршил втор зад сонародникот Сајмон Јејтс на петтата етапа, која завршила на скијачкиот центар Засотето; на крајот трката ја завршил на второто место, зад Јејтс.[168][169] Помеѓу Тирено-Адријатико и Џиро, Томас го имал својот прв настап на хронометарот на Светското друмско првенство, каде завршил на четвртото место.[170] При пад на третата етапа на Џиро ја скршил својата карлица,[171] со што ја завршил својата сезона. Трката на крај била освоена од неговиот помошник, сонародникот и колегата Тео Гејган Харт.[172]

2021

[уреди | уреди извор]

На Волта а Каталуња, Томас завршил трет, зад колегите од Инеос Гренадиерс, Адам Јејтс и Ричи Порт.[173] Потоа ја освоил Тур де Романди на завршниот ден, поминувајќи го Мајкл Вудс,[174] пред да заврши трет на Критериум ди Дофине 2021,[175] освојувајќи ја петтата етапа.[176] Во текот на Тур де Франс тој, заедно со многу други возачи, бил вклучен во падови и го следела лоша среќа во првата седмица од трката.[177] Го завршил Тур, завршувајќи на 41. место на крајот додека возел како поддршка за Ричард Карапас,[178] кој го зазел последното место на подиумот.[179]

2022

[уреди | уреди извор]

На Тур де Свис бил дел од составот на Инеос Гренадиерс во кој биле Адам Јејтс, Даниел Мартинес и Том Пидкок.[180] Откако добил бонус секунди на третата етапа,[181] го бркал предводникот на трката Александар Власов за седум секунди по петтата етапа.[182] По позитивниот тест на КОВИД-19 на Власов пред шестата етапа, Томас се поместил на второто место во генералниот пласман, една секунда зад Јакоб Фуглсанг.[183] Обајцата биле поминати од Серхио Игита на седмата етапа, со што Игита бил пред Томас за две секунди пред завршниот поединечен хронометар во Лихтенштајн.[184] Томас завршил втор на етапата зад Ремко Евенепул, додека Игита завршил со доцнење од над една минута, поради што Томас ја освоил крајната победа.[185] Ова било четврта победа на различна поважна етапна трка и негов десетти подиум на такви трки, осум од нив откако наполнил 30 години. Негови претходно победи се Париз-Ница, Тур де Романди и Критериум ди Дофине. Томас завршил втор во генералниот пласман на Тур де Свис 2015.

Тур де Франс 2022 било 12. издание на кое Томас возел. Настапил на трката заедно со колегите Адам Јејтс, Даниел Мартинес и Том Пидкок, при што ниеден од нив не бил фаворит. Томас се покажал како најсилен возач на трката, изземајќи ги Јонас Вингегор и Тадеј Погачар, и до Пиринеите бил единствен возач кој останал во забележливо растојание на двајцата. Помеѓу Алпите и Пиринеите имало озборување дека Погачар барал сојуз со Томас, на кое Томас одговорил дека тие никогаш не зборувале ноќта пред етапите за да договараат тактика, туку што се случи на трката, се случи.[186] Во третата седмица на крајот се оддалечил од двајцата главни фаворити, додека бил напред пред остатокот од главната група на Пиринеите. Возел доволно добро да заврши на подиум на Тур по третпат во неговата кариера. Неговиот силен резултат при завршниот хронометар го направило единствен возач кој завршил во рамки на десет минути зад Вингегор и Погачар и го обезбедил своето место на подиумот.[187]

На Игрите на Комонвелтот 2022 освоил бронзен медал за Велс на хронометарот, и покрај тоа што имал пад што го чинело скоро половина минута.[188]

Личен живот

[уреди | уреди извор]

Томас ја запознал својата жена, Сара Елен Томас, преку заеднички познаник.[189] Двојката престојува во Монако и се венчале во Велс,[190] во италијанска вила што ја купиле во октомври 2015 година. Герајнт и Сара уште го поседуваат имотот и издаваат како место за свадби.[191] Двојката има син, чие раѓање било објавено на 4 октомври 2019 година.[192] Томас навива за ФК Арсенал[193]

Достигнувања

[уреди | уреди извор]

Друмски велосипедизам

[уреди | уреди извор]
2003
1. Курне-Брисел-Курне за јуниори
3. Национално јуниорско друмско првенство
2004
1. Велшко национално друмско првенство
1. Париз-Рубе за јуниори
1. Етапа 1 Ахт ван Бладел
2. Краен пласман Трка околу Велс за јуниори
5. Класик Фландрија-Европа
2005
1. Велшко национално друмско првенство
2006
1. Краен пласман Флеш ди Сид
1. Бодовен пласман
1. Пласман за млад возач
1. Етапа 2
1. Смитфилд Ноктурн
3. Национално друмско првенство
2009
5. Копа Берноки
6. Краен пласман Трка околу Британија
2010
Национални првенства
1. Друмска трка
3. Хронометар
1. Етапа 1 (ТТТ) Трка околу Катар
2011
1. Краен пласман Трка околу Баварија
1. Бодовен пласман Трка околу Британија
2. Национално друмско првенство
2. Дварс дор Вландерен
6. Класика Сарда
10. Трка околу Фландрија
Тур де Франс
Награда за борбеност на етапата 12
2012
1. Пролог Тур де Романди
2013
2. Краен пласман Трка околу Баварија
3. Краен пласман Тур Даун Андер
1. Спринтерски пласман
Награда за најборбен возач на етапата 6
1. Етапа 2
3. Светско друмско првенство - екипен хронометар
4. Омлоп Хет Ниувсблад
4. Е3 Харелбеке
10. Краен пласман Трка околу Катар
2014
Комонвелтски игри
1. Друмска трка
3. Хронометар
1. Краен пласман Трка околу Баварија
1. Етапа 4 (ITT)
2. Национално хронометарско првенство
3. Е3 Харелбеке
6. Краен пласман Енеко Тур
7. Париз-Рубе
8. Краен пласман Тур Даун Андер
8. Трка околу Фландрија
2015
1. Краен пласман Волта ао Алгарве
1. Бодовен пласман
1. Етапа 2
1. Е3 Харелбеке
1. Етапа 1 (ТТТ) Тур де Романди
2. Краен пласман Тур де Свис
3. Гент-Вевелгем
5. Краен пласман Париз-Ница
2016
1. Краен пласман Париз-Ница
1. Краен пласман Волта ао Алгарве
9. Олимписки хронометар
2017
1. Краен пласман Трка на Алпите
1. Етапа 3
1. Етапа 1 (ITT) Тур де Франс
3. Светско првенство во екипен хронометар
5. Краен пласман Тирено-Адријатико
1. Етапа 2
7. Краен пласман Трка околу Британија
2018
1. Национално хронометарско првенство
1. Краен пласман Тур де Франс
1. Етапа 11
1. Етапа 12
1. Краен пласман Критериум ди Дофине
1. Етапа 3 (ТТТ)
2. Краен пласман Волта ао Алгарве
1. Етапа 3 (ITT)
3. Краен пласман Тирено-Адријатико
4. Светска турнеја
2019
2. Краен пласман Тур де Франс
3. Краен пласман Тур де Романди
2020
2. Краен пласман Тирено-Адријатико
4. Светско хронометарско првенство
2021
1. Краен пласман Тур де Романди
3. Краен пласман Критериум ди Дофине
1. Етапа 5
3. Краен пласман Волта а Каталуња
2022
1. Краен пласман Тур де Свис
3. Краен пласман Тур де Франс
Комонвелтски игри
3. Хронометар
8. Друмска трка

Распоред на резултатите

[уреди | уреди извор]
Распоред на резултатите на големите трки
Голема трка 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Џиро — 118 — — — 80 — — — — СО — — СО — —
Тур 140 — — 67 31 — 140 22 15 15 СО 1 2 — 41 3
Вуелта — — — — — — — — 69 — — — — — — —
Распоред на резултатите на поважните етапни трки
Етапна трка 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Париз-Ница — — — 86 83 СО — СО 5 1 — — — — — —
Тирено-Адријатико — — 121 — — — — — — — 5 3 СО 2 24 —
Волта а Каталуња — — — — — — — — — СО 34 — — НСО 3 —
Трка околу Баскија — — — — — — — — — — — — 40 — 39
Тур де Романди — — — — 88 СО — — 87 51 — 33 3 1 19
Критериум ди Дофине — — — 21 СО — 15 46 — — — 1 — 37 3 —
Тур де Свис — — — — — — — — 2 17 — — СО НСО — 1

СО = се откажал; — = не учествувал; НСО = не се одржала

Распоред на резултатите на класиците

[уреди | уреди извор]
Монумент 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Милано-Санремо — — 60 — СО СО 31 169 — — — — — —
Трка околу Фландрија — 33 10 — 41 8 14 12 — — — — — —
Париз-Рубе — 64 СО — 79 7 СО — — СО — НСО — —
Лиеж-Бастоњ-Лиеж — — — — — — — — — 56 — — — 43
Џиро ди Ломбардија не настапил во текот на неговата кариера
Класик 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Омлоп Хет Ниусблад — — — — 4 — — — — — — — — —
Страде Бјанке СО — — — — — — — — — 12 — — —
Дварс дор Вландерен — 32 2 — 19 — — — — — — НСО — —
Е3 Харелбеке — 50 — — 4 3 1 — — — — — —
Гент-Вевелгем — СО 124 — — 112 3 — — — — — — —

СО = се откажал; — = не учествувал; НСО = не се одржала

Распоред на резултатите на првенствата

[уреди | уреди извор]
Настан 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Олимписки игри Хронометар не се одржал — не се одржал — не се одржал 9 не се одржал 12 не се одржал
Друмска трка — — 11 СО
Светски првенства Хронометар — — — — — — — — — — — — — — — 4 — —
Друмска трка — — — СО СО — 81 — СО СО — СО — — СО — — —
Национални првенства Хронометар — — — — — 3 — — — 2 — — — 1 — — — —
Друмска трка 12 3 — — — 1 2 — — 8 — — — — — — — —

— = не учествувал; СО = се откажал

Велодромски велосипедизам

[уреди | уреди извор]
2004
1. Светско јуниорско првенство - скреч
2. Европско јуниорско првенство - бодовна трка
2005
Национални првенства
1. Скреч
1. Екипна потера
UIV Талент Куп
1. Медисон (со Марк Кевендиш) – Бремен
1. Медисон (со Бен Свифт) – Дортмунд
2006
Европски првенства
1. Екипна потера
2. Скреч
Светски куп класици
1. Екипна потера, Москва
3. Екипна потера, Сиднеј
3. Медисон (со Марк Кевендиш), Сиднеј
2. Светско првенство - екипна потера
2. Национално првенства - екипна потера
3. Комонвелтски игри - бодовна трка
2007
1. Светско првенство - екипна потера
Светски куп класици
1. Екипна потера, Пекинг
2. Медисон (со Роб Хејлс), Манчестер
2008
1. Олимписки игри - екипна потера
1. Светско првенство - екипна потера
Светски куп класици
1. Екипна потера, Копенхаген
1. Екипна потера, Манчестер
2009
Светски куп класици
1. Поединечна потера, Манчестер
1. Екипна потера, Манчестер
Национални првенства
1. Поединечна потера
2. Медисон (со Лук Роу)
2010
3. Национални првенства - скреч
2011
1. Европски првенства - екипна потера
Светски куп класици
1. Екипна потера, Манчестер
2. Поединечна потера, Манчестер
2012
1. Олимписки игри - екипна потера
Светски првенства
1. Екипна потера
2. Медисон (со Бен Свифт)
2. Светски куп - екипна потера, Лондон

Светски рекорди

[уреди | уреди извор]
Дисциплина Рекорд Датум Настан Велодром Заб.
Екипна потера 3:56,322 27 март 2008 Светско првенство Манчестер [194]
3:55,202 17 август 2008 Олимписки игри Лаошан (Пекинг) [195]
3:53,314 18 август 2008 [195]
3:53,295 4 април 2012 Светско првенство Мелбурн [51]
3:52,499 2 август 2012 Олимписки игри Лондон [196]
3:51,659 3 август 2012 [197]

Награди и почести

[уреди | уреди извор]
ББС спортист на годината 2018[198]
ББС Велс спортист на годината 2014, 2018

Литература

[уреди | уреди извор]
  • Томас, Герајнт (2015). Светот на велосипедизмот според Г („The World of Cycling According to G“). Лондон: Хачет. ISBN 978-1-7842-9639-1.

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „Профил на Герајнт Томас“. Тим Скај. BSkyB. Посетено на 3 април 2013.
  2. ↑ „Geraint Thomas - Team INEOS“. Архивирано од изворникот на 2019-07-10. Посетено на 10 July 2019.
  3. ↑ „Geraint Thomas“. ProCyclingStats. Посетено на 10 July 2019.
  4. ↑ „Ineos Grenadiers“. UCI.org. Меѓународен велосипедистички сојуз. Архивирано од изворникот на 2 January 2021. Посетено на 2 January 2021.
  5. ↑ „Geraint Thomas“. Тим Скај website. 2015. Архивирано од изворникот на 1 August 2015. Посетено на 25 July 2015.
  6. ↑ „Tour de France: Geraint Thomas becomes first Welshman to win - CBBC Newsround“ (англиски). Посетено на 2022-06-20.
  7. ↑ Sands, Katie (2022-06-19). „Wales' Geraint Thomas becomes first Brit to win Tour de Suisse“. WalesOnline (англиски). Посетено на 2022-06-20.
  8. ↑ „Thomas voted Sports Personality 2018“. BBC Sport (англиски). Посетено на 2022-07-24.
  9. ↑ Sands, Katie (2022-06-19). „Wales' Geraint Thomas becomes first Brit to win Tour de Suisse“. WalesOnline (англиски). Посетено на 2022-07-24.
  10. ↑ Chris Marshall-Bell (2022-07-24). „Geraint Thomas proves doubters wrong with another Tour de France podium: 'Deep down I knew I could still be good'“. cyclingweekly.com (англиски). Посетено на 2022-07-24.
  11. ↑ „About Geraint“. Geraint Thomas's website. 2015. Посетено на 25 July 2015.
  12. ↑ „Интервју со Герајнт Томас“. cyclingnews.com. 5 јули 2007.
  13. ↑ „Geraint Thomas interview“. Посетено на 8 July 2016.
  14. ↑ „In the zone: Geraint Thomas“. BBC Sport.
  15. ↑ Лери Хикмот (27 март 2005). „Герајнт Томас се опоравува од несреќата во Австралија“. British Cycling. Архивирано од изворникот на 2008-12-03. Посетено на 2013-01-24.
  16. ↑ „Томас во болница по несреќата“. BBC Sport. 18 февруари 2005.
  17. ↑ „A look back at Geraint Thomas's OVO Energy Tour of Britain career“. Tour of Britain (англиски). Посетено на 2022-01-19.[мртва врска]
  18. ↑ „Thomas backed for Beijing glory“. BBC Sport. 5 декември 2007.
  19. ↑ Ијан Џенкинс (17 јули 2007). „Maindy Flyers 'On Tour'!“. Welsh Cycling. Архивирано од изворникот на 2008-11-23. Посетено на 2013-01-24.
  20. ↑ „Тур де Франс 2007, Краен пласман“. Le Tour de France. 29 јули 2007.
  21. ↑ „Calzaghe claims BBC Wales award“. BBC Sport. 2 декември 2007.
  22. ↑ „Големо интервју: Герајнт Томас“. Cycling Weekly. 11 јуни 2008. Архивирано од изворникот на 2011-08-09. Посетено на 2013-01-24.
  23. ↑ Гордон Рајнер (6 август 2008). „Flags showing Cross of St George, Saltire or Welsh dragon banned“. Лондон: Telegraph.co.uk.
  24. ↑ Мартин Шиптон (5 август 2008). „Олимпијадата забрани велшките спортисти да настапат со националното знаме“. South Wales Echo.
  25. ↑ „Екипата на Велика Британија постави светски рекорд“. BBC Sport. 17 август 2008.
  26. ↑ „Велика Британија силно до злато во екипна потера“. BBC Sport. 18 август 2008.
  27. ↑ „Борба на Томас и Кевендиш за место“. BBC Sport. 25 јули 2008.
  28. ↑ „Мотивацијата е силна и покрај допинг случаите на Тур“. BBC Sport. 22 јули 2008.
  29. ↑ „No. 58929“. The London Gazette (Supplement). 31 December 2008. стр. 23.
  30. ↑ „Latest Cycling News: Broken bones for Thomas“. Cycling News. 16 March 2009.
  31. ↑ „44th Tirreno-Adriatico – Stage 4 & 5 Comnments & Photos“. Daily Peloton. 15 March 2009. Архивирано од изворникот на 23 February 2012.
  32. ↑ 32,0 32,1 Вилијам Фотерингем (31 октомври 2009). „Герајнт Томас постави второ најбрзо време во историјата во поединечна потера“. Лондон: The Guardian.
  33. ↑ BBC Live Cycling coverage, 1 ноември 2009
  34. ↑ „Рајан Гигс победи во спортска личност на годината од ББС Велс 2009“. BBC Sport. 8 декември 2009.
  35. ↑ Macur, Juliet (6 July 2010). „A Rocky Ride for Armstrong on Another Day of Crashes“. The New York Times. Посетено на 25 June 2022.
  36. ↑ „Герајнт Томас повлечен од Комонвелтските игри во Делхи“. BBC. 24 септември 2010. Посетено на 15 јули 2011.
  37. ↑ „Про Сајлинг; Герајнт Томас“. Team Sky. 25 мај 1986. Архивирано од изворникот на 2012-01-02. Посетено на 9 август 2012.
  38. ↑ „Томас ја запечати победата во Баварија“. Sky Sports.
  39. ↑ „Вигинс победи на националните друмски првенства“. Britishcycling.org.uk. 26 јуни 2011. Посетено на 9 август 2012.
  40. ↑ Џејн Обри (3 јули 2011). „Томас во бела маичка“. Cyclingnews.com. Посетено на 9 август 2012.
  41. ↑ „Тур де Франс започна со контраст за Скај, вели Вигинс“. Cyclingnews.com. Посетено на 9 август 2012.
  42. ↑ „15-07-2011 10:05 UTC“. BBC News. 8 јули 2011. Посетено на 9 август 2012.
  43. ↑ 43,0 43,1 „Geraint Thomas in the thick of the Tour de France action“. South Wales Echo. 15 јули 2011. Посетено на 15 јули 2011.
  44. ↑ „Резултати на Тур де Франс 2011, Етапа 12“. Velo News. 14 јули 2011. Архивирано од изворникот на 2016-03-03. Посетено на 15 јули 2011.
  45. ↑ Фанинг, Еван (19 јули 2011). „Герајнт Томас потпиша нов тригодишен договор со Тим Скај“. The Guardian. Лондон.
  46. ↑ Вил Ирвин. „Бордман: Ова е одлучувачко време за Герајнт Томас“. Cycling Weekly. Посетено на 9 август 2012.
  47. ↑ „Mark Cavendish wins World Road Race Championship“. Cycling Weekly. 25 September 2011.
  48. ↑ Thomas, Graham (7 October 2011). „Geraint Thomas considers quitting track after London Olympics“. BBC Wales Sport. Посетено на 7 October 2011.
  49. ↑ Калоу, Џејмс (24 октомври 2011). „Герајнт Томас ќе го прескокне Тур де Франс со цел настап на Олимпијадата“. The Guardian. Лондон.
  50. ↑ Howell, Andy (5 March 2012). „Geraint Thomas helps Bradley Wiggins claim Paris-Nice yellow jersey“. WalesOnline. Media Wales. Посетено на 29 January 2013.
  51. ↑ 51,0 51,1 Richardson, Simon (4 April 2012). „Great Britain break team pursuit world record to win gold“. Cycling Weekly. IPC Media Limited. Посетено на 29 January 2013.
  52. ↑ „Belgians win world Madison crown“. SBS Cycling Central. SBS. 8 April 2012. Архивирано од изворникот на 19 February 2013. Посетено на 29 January 2013.
  53. ↑ „Tour de Romandie: Geraint Thomas wins on opening day“. BBC Sport. BBC. 24 April 2012. Посетено на 29 January 2013.
  54. ↑ Gallagher, Brendan (5 May 2012). „Taylor Phinney romps to victory in opening time-trial ahead of Team Sky's Geraint Thomas“. The Guardian. Telegraph Media Group Limited. Посетено на 29 January 2013.
  55. ↑ Brown, Gregor. „Cavendish's Sky lead-out still on learning curve“. Cycling Weekly. Cervere, Italy: IPC Media Limited. Посетено на 29 January 2013.
  56. ↑ „Giro d'Italia 2012: Ryder Hesjedal is first Canadian to win the race“. BBC Sport. BBC. 27 May 2012. Посетено на 29 January 2013.
  57. ↑ „Велодромски велосипедизам: Велика Британија постави светски рекорд во екипна потера“. BBC Sport. 2 август 2012. Посетено на 7 август 2012.
  58. ↑ Беван, Крис (3 август 2012). „Олимписки велосипедизам: Екипата на Велика Британија го одбрани медали во екипна потера“. BBC Sport. Архивирано од изворникот на 9 August 2015. Посетено на 7 август 2012.
  59. ↑ „Thomas grabs stage win and race lead on day two of Santos Tour Down Under“. VeloNation. VeloNation LLC. 23 January 2013. Посетено на 5 July 2017.
  60. ↑ „Geraint Thomas drops to fifth place“. BBC Sport. BBC. 26 January 2013. Посетено на 5 July 2017.
  61. ↑ „Тур Даун Андер: Герајнт Томас заврши трет“. BBC Sport. BBC. 27 јануари 2013. Посетено на 31 јануари 2013.
  62. ↑ „Cancellara wins E3 Harelbeke 2013“. Cyclingnews.com. Future plc. 22 March 2013. Посетено на 5 July 2017.
  63. ↑ „Geraint Thomas to battle on despite suffering from fractured pelvis“. Sky Sports. Sky UK. 2 July 2013. Посетено на 5 July 2017.
  64. ↑ „Тур де Франс 2013: Резултати на етапа 21“. guardian.co.uk. 21 јули 2013. Посетено на 22 јули 2013.
  65. ↑ Zeb Woodpower (26 January 2014). „Santos Tour Down Under 2014: Stage 6 Results“. cyclingnews.com. Посетено на 27 June 2022.
  66. ↑ „Peter Sagan sees off sprint rivals to win E3 Harelbeke in Belgium“. The Guardian. Associated Press. 28 March 2014. Посетено на 5 July 2017.
  67. ↑ Westby, Matt (6 April 2014). „Fabian Cancellara wins after pipping Greg van Avermaet and Sep Vanmarcke“. Sky Sports. Sky UK. Посетено на 5 July 2017.
  68. ↑ „Bradley Wiggins and Geraint Thomas reflect on Paris-Roubaix“. Cycling Weekly. 13 April 2014.
  69. ↑ „Geraint Thomas wins Bayern-Rundfahrt overall“. Cycling Weekly. 1 June 2014.
  70. ↑ „Froome pulls out of Tour after fall“. BBC Sport. 9 July 2014. Посетено на 27 June 2022.
  71. ↑ „History - All rankings, starters, stages, jersey wearers, stage winner on the Tour de France“. letour.fr. Посетено на 27 June 2022.
  72. ↑ „Geraint Thomas wins Commonwealth Games cycling gold for Wales“. the Guardian.
  73. ↑ „BBC Sport - Geraint Thomas wins BBC Cymru Wales Sports Personality 2014“. BBC Sport.
  74. ↑ „Герајнт Томас го презема водството на Волта ао Алгарве со победа на втората етапа“. Skysports.com. 19 февруари 2015. Посетено на 19 февруари 2015.
  75. ↑ „Герајнт Томас го зголеми водството на Волта ао Алгарве“. Cycling Weekly. 20 февруари 2015.
  76. ↑ „Волта ао Алгарве 2015: Етапа 4 резултати“. Cyclingnews.com.
  77. ↑ „Герајнт Томас победи на Волта ао Алгарве 2015; Андре Грајпел до завршната етапна победа“. Cycling Weekly. 22 февруари 2015.
  78. ↑ „Paris-Nice: Porte wins atop Croix de Chaubouret“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 13 March 2015. Посетено на 5 July 2017.
  79. ↑ „Paris-Nice: Gallopin wins stage 6 and takes race lead“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 14 March 2015. Посетено на 5 July 2017.
  80. ↑ Браун, Грегор (22 март 2015). „Герајнт Томас се надева да продолжи со формата по херојското возење на Милано-Санремо“. Cycling Weekly. Посетено на 24 март 2015.
  81. ↑ „BBC Sport - Geraint Thomas: Team Sky rider wins E3 Harelbeke in Belgium“. BBC Sport.
  82. ↑ „Geraint Thomas thrown off bike by huge gust of wind at Gent-Wevelgem“. Yahoo Eurosport UK. 29 March 2015. Архивирано од изворникот на 2 April 2015.
  83. ↑ Farrand, Stephen (17 June 2015). „Tour de Suisse: Pinot wins on Rettenbachgletscher“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 5 July 2017.
  84. ↑ „Герајнт Томас заврши втор на Тур де Свис“. BBC Sport.
  85. ↑ „Geraint Thomas hails Team Sky's 'perfect week' at the Tour de France“. Cycling Weekly. 13 јули 2015.
  86. ↑ „Тур де Франс 2015: Етапа 10 резултати“. Cyclingnews.com.
  87. ↑ Вестбај, Мат (19 јули 2015). „Тур де Франс: Стив Камингс победи додека Крис Фрум го зголеми водството“. skysports.com. Посетено на 26 јули 2015.
  88. ↑ http://www.telegraph.co.uk/sport/othersports/cycling/chris-froome/11752281/Geraint-Thomass-horror-fall-in-stage-16-fails-to-dampen-spirits-as-Chris-Froome-retains-Tour-de-France-lead.html
  89. ↑ http://www.cyclingweekly.co.uk/racing/tour-de-france/geraint-thomas-keeps-sense-of-humour-after-scary-tour-de-france-crash-183555
  90. ↑ „Tour de France 2015: Geraint Thomas rises to fourth overall as Team Sky mate Chris Froome retains yellow jersey“. WalesOnline. 22 јули 2015. Посетено на 26 јули 2015.
  91. ↑ Бул, Ник (24 јули 2015). „Geraint Thomas describes his Tour de France bad day as being like an Ikea nail“. Cycling Weekly. Архивирано од изворникот на 2016-04-19. Посетено на 26 јули 2015.
  92. ↑ „Вуелта а Еспања 2015“. Cycling Fever. Посетено на 21 август 2015.
  93. ↑ „Geraint Thomas wins the Volta ao Algarve“. Cycling Weekly. 21 февруари 2016.
  94. ↑ „Geraint Thomas takes yellow jersey before final stage of Paris-Nice“. The Guardian. 12 март 2016.
  95. ↑ „Geraint Thomas stages remarkable comeback to hold off Alberto Contador and win Paris-Nice“. Cycling Weekly. 13 март 2016.
  96. ↑ „Geraint G extends contract with Team Sky“. Cyclingnews.com.
  97. ↑ Флечер, Патрик (7 јуни 2016). „Thomas keeping his options open with one-year Team Sky deal“. cyclingnews.com. Посетено на 7 јуни 2016.
  98. ↑ „Geraint Thomas on Olympics disappointment: 'It's too raw, I haven't even looked at the results'“. 7 August 2016.
  99. ↑ „Geraint Thomas on Rio time trial ride: 'I was eating McDonalds with the road boys on Sunday' - Cycling Weekly“. 10 August 2016.
  100. ↑ January 2017, Sadhbh O'Shea 11. „Thomas and Landa to have joint leadership of Team Sky at Giro d'Italia“. cyclingnews.com.
  101. ↑ Виндзор, Ричард (8 март 2017). „Gianni Moscon's front wheel collapses in bizarre crash during Tirreno TTT (video)“. Cycling Weekly. Time Inc. UK. Посетено на 14 март 2017.
  102. ↑ Фаранд, Стивен (8 март 2017). „Wheel failures decimate Team Sky's Tirreno-Adriatico ambitions“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 14 март 2017.
  103. ↑ Чарлс, Енди (9 март 2017). „Team Sky's Geraint Thomas wins second stage of Tirreno-Adriatico“. Sky Sports. Sky UK. Посетено на 15 март 2017.
  104. ↑ „Montalto di Castro - Terminillo (Campoforogna) km 187: Ordine d'arrivo / Ordre d'arrivée / Order of arrival“ (Portable Document Format). Тирено-Адријатико. RCS MediaGroup. 11 март 2017. Посетено на 11 март 2017.
  105. ↑ „Geraint Thomas wins Tour of Alps: Welshman the first Briton to win event“. BBC Sport. BBC. 21 април 2017. Посетено на 21 април 2017.
  106. ↑ „Giro d'Italia 2017: Geraint Thomas crashes as Quintana takes charge“. 14 May 2017 – преку www.bbc.co.uk.
  107. ↑ „Giro d'Italia 2017: Geraint Thomas second to Thomas Dumoulin in time trial“. 16 May 2017 – преку www.bbc.co.uk.
  108. ↑ „Giro d'Italia: Geraint Thomas pulls out of race after crash on Sunday“. 19 May 2017 – преку www.bbc.co.uk.
  109. ↑ „Tour de France: Uran wins stage 9 in photo finish“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 9 јули 2017. Посетено на 9 јули 2017.
  110. ↑ „Geraint Thomas wins Volta ao Algarve time trial to increase overall lead“. 16 февруари 2018. Посетено на 29 јули 2018.
  111. ↑ „Geraint Thomas downed by friendly fire at Volta ao Algarve“. Посетено на 29 јули 2018.
  112. ↑ „'It's frustrating': Geraint Thomas on losing Tirreno-Adriatico lead due to jammed chain“. 10 март 2018. Посетено на 29 јули 2018.
  113. ↑ „Geraint Thomas reflects on 'bittersweet' Tirreno-Adriatico podium spot“. 13 март 2018. Посетено на 29 јули 2018.
  114. ↑ „Geraint Thomas abandons Paris-Roubaix after crash on opening cobble sector“. 8 април 2018. Посетено на 29 јули 2018.
  115. ↑ „Team Sky reveal Critérium du Dauphiné line-up with one big name missing“. 31 мај 2018. Посетено на 29 јули 2018.
  116. ↑ „Geraint Thomas crashes during Criterium du Dauphine prologue“. Посетено на 29 јули 2018.
  117. ↑ „Criterium du Dauphine: Team Sky win team time trial, Michal Kwiatkowski leads“. 6 јуни 2018. Посетено на 29 јули 2018 – преку www.bbc.co.uk.
  118. ↑ „Criterium du Dauphine: Geraint Thomas leads as Dan Martin wins stage“. 8 јуни 2018. Посетено на 29 јули 2018 – преку www.bbc.co.uk.
  119. ↑ „Criterium du Dauphine: Geraint Thomas extends overall lead“. 9 јуни 2018. Посетено на 29 јули 2018 – преку www.bbc.co.uk.
  120. ↑ „Criterium du Dauphine: Geraint Thomas wins from fellow Briton Adam Yates“. 10 јуни 2018. Посетено на 29 јули 2018 – преку www.bbc.co.uk.
  121. ↑ Marshall-Bell, Chris (5 April 2022). „Geraint Thomas defiant about Tour de France chances: 'I wasn't the team's leader when I won'“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 25 June 2022.
  122. ↑ „At Tour de France, BMC Presents Chris Froome With an Uphill Climb“. The New York Times. Associated Press. 10 July 2018. Посетено на 30 July 2018.
  123. ↑ Артурс-Бренан, Мишел (15 јули 2018). „Tour De France Stage Nine“. Cycling Weekly.
  124. ↑ Браун, Грегор (16 јули 2018). „Chris Froome or Geraint Thomas? Team Sky to decide Tour de France leader on Alpe d'Huez“. Cycling Weekly.
  125. ↑ Флечер, Патрик (18 јули 2018). „Tour de France: Geraint Thomas wins stage 11 at La Rosiere, takes yellow“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 31 јули 2018.
  126. ↑ Кери, Том (20 јули 2018). „Tour de France 2018, stage 12: Geraint Thomas makes history on Alpe d'Huez as Welshman extends overall lead“. Daily Telegraph. Посетено на 29 јули 2018.
  127. ↑ „Tour de France 2018, stage 17: Geraint Thomas tightens grip on yellow as Chris Froome cracks as Nairo Quintana ends five-year wait for victory“. Telegraph. Посетено на 29 јули 2018.
  128. ↑ „Tour de France: Geraint Thomas edges closer to victory after second place on stage 19“. BBC. Посетено на 29 јули 2018.
  129. ↑ „Tour de France: Geraint Thomas set to win after maintaining lead on stage 20“. BBC Online. Посетено на 29 јули 2018.
  130. ↑ „Tour de France 2018: Stage 21 Results“.
  131. ↑ Хауел, Енди (28 јули 2018). „Geraint Thomas takes Tour de France glory as history is made“. WalesOnline. Посетено на 30 јули 2018.
  132. ↑ „Geraint Thomas seals maiden Tour de France title with Paris procession“. Guardian. 29 јули 2018. Посетено на 31 јули 2018.
  133. ↑ „Geraint Thomas: Hero's homecoming for Tour de France winner“. bbc.co.uk. 9 август 2018. Посетено на 23 август 2018.
  134. ↑ „Geraint Thomas 'shocked' after velodrome renamed in his honour“. bbc.co.uk. 2 септември 2018. Посетено на 30 декември 2018.
  135. ↑ „BBC Cymru Wales Sports Personality of the Year 2018: Geraint Thomas wins award“. bbc.co.uk. 4 декември 2018. Посетено на 30 декември 2018.
  136. ↑ „Sports Personality of the Year winner: Geraint Thomas triumphs after Tour de France success“. 16 декември 2018. Посетено на 16 декември 2018 – преку www.bbc.co.uk.
  137. ↑ „No. 62507“. The London Gazette (Supplement). 28 December 2018. стр. 14.
  138. ↑ Cary, Tom (4 June 2019). „Party time over as 'more confident than ever' Geraint Thomas sets sights on more Tour de France success“. The Daily Telegraph. Посетено на 25 June 2019.
  139. ↑ Ballinger, Alex (5 July 2018). „Who are the British riders to look out for at the Tour de France 2019?“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 1 May 2020.
  140. ↑ Fletcher, Patrick (25 June 2019). „Form ranking: Tour de France 2019 favourites – Pre-race“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 25 June 2019.
  141. ↑ „Tour de France: Ineos name Thomas and Bernal as joint team leaders“. The Guardian. Press Association. 28 June 2019. Посетено на 2 July 2019.
  142. ↑ Cary, Tom (29 June 2019). „Geraint Thomas faces prospect of internal battle with new Ineos co-leader Egan Bernal as rivals eye up 'wide open' Tour de France“. The Daily Telegraph. Посетено на 28 March 2020.
  143. ↑ Rogers, Neal (2 July 2019). „Friendly fire: The Tour de France will be a battle between teammates“. ESPN.com. ESPN Inc. Посетено на 28 March 2020.
  144. ↑ Benson, Daniel (4 May 2019). „Egan Bernal out of Giro d'Italia after collarbone break“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 28 March 2020.
  145. ↑ „Tour de France 2019: Geraint Thomas puts time into rivals as Teunissen retains yellow“. BBC Sport. BBC. 7 July 2019. Посетено на 7 July 2019.
  146. ↑ Long, Jonny (8 July 2019). „Julian Alaphilippe takes magnificent solo victory and yellow jersey on stage three of the Tour de France 2019“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 16 July 2019.
  147. ↑ Fotheringham, William; Sheehy, Finbarr; Symons, Harvey (1 July 2019). „Tour de France 2019: stage-by-stage guide“. The Guardian. Посетено на 29 July 2019.
  148. ↑ Whittle, Jeremy (15 July 2019). „Van Aert sprints to stage but Thomas the big winner on Tour day of chaos“. The Guardian. Посетено на 29 July 2019.
  149. ↑ „Official classifications of Tour de France 2019 – Stage 10“. Тур де Франс. Amaury Sport Organisation. Архивирано од изворникот на 25 March 2020. Посетено на 25 March 2020.
  150. ↑ Whittle, Jeremy (19 July 2019). „Alaphilippe extends Tour lead over Thomas with stunning time-trial win“. The Guardian. Посетено на 30 July 2019.
  151. ↑ Farrand, Stephen (19 July 2019). „Tour de France: Alaphilippe wins stage 13 time trial“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 20 July 2019.
  152. ↑ Long, Jonny (20 July 2019). „Thibaut Pinot takes stage 14 Tour de France victory as Alaphilippe gains time on Thomas“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 20 July 2019.
  153. ↑ Ostanek, Daniel (21 July 2019). „Tour de France: Simon Yates takes a second stage win on Prat d'Albis“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 26 July 2019.
  154. ↑ 154,0 154,1 154,2 „Official route of Tour de France 2019“. Тур де Франс. Amaury Sport Organisation. Архивирано од изворникот на 6 July 2019. Посетено на 6 July 2019.
  155. ↑ Whittle, Jeremy (22 July 2019). „Geraint Thomas insists he is ready for the challenge of the Alps“. The Guardian. Посетено на 30 July 2019.
  156. ↑ „Official classifications of Tour de France 2019 – Stage 16“. Тур де Франс. Amaury Sport Organisation. Архивирано од изворникот на 24 July 2019. Посетено на 30 July 2019.
  157. ↑ 157,0 157,1 Ballinger, Alex (25 July 2019). „Nairo Quintana returns to take victory as Julian Alaphilippe holds yellow on stage 18 of Tour de France 2019“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 29 July 2019.
  158. ↑ „Thibaut Pinot abandons Tour de France“. Cyclingnews.com. Future plc. 26 July 2019. Посетено на 26 July 2019.
  159. ↑ 159,0 159,1 Ostanek, Daniel (26 July 2019). „Tour de France: Bernal takes yellow on shortened stage 19“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 26 July 2019.
  160. ↑ Martin, Jill (26 July 2019). „Tour de France Stage 19 stopped because of adverse weather“. CNN. Turner Broadcasting System. Посетено на 6 May 2020.
  161. ↑ „Tour de France stage 19 truncated by ice and mudslides“. Cyclingnews.com. Future plc. 26 July 2019. Посетено на 5 May 2020.
  162. ↑ „Official classifications of Tour de France 2019 – Stage 19“. Тур де Франс. Amaury Sport Organisation. Архивирано од изворникот на 29 July 2019. Посетено на 29 July 2018.
  163. ↑ 163,0 163,1 Long, Jonny (26 July 2019). „'Difficult weather' forces Tour de France to shorten stage 20 to just 59km“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 30 July 2019.
  164. ↑ „Official classifications of Tour de France 2019 – Stage 20“. Тур де Франс. Amaury Sport Organisation. Архивирано од изворникот на 29 July 2019. Посетено на 29 July 2018.
  165. ↑ Ostanek, Daniel; Frattini, Kirsten (27 July 2019). „Tour de France: Bernal one stage from overall victory, Nibali wins atop Val Thorens“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 27 July 2019.
  166. ↑ „Skipping Tour de France a 'two-way decision' says Ineos Grenadiers rider“. BBC Sport. Посетено на 25 September 2020.
  167. ↑ Ballinger, Alex (2 September 2020). „Geraint Thomas and Chris Froome to ride Tirreno-Adriatico“. Cycling Weekly. Future plc. Посетено на 25 June 2022.
  168. ↑ Bonville-Ginn, Tim (11 September 2020). „Simon Yates puts in a commanding display to win stage five of Tirreno-Adriatico 2020“. Cycling Weekly. Future plc. Посетено на 25 June 2022.
  169. ↑ Puddicombe, Stephen (14 September 2020). „Simon Yates wins Tirreno-Adriatico“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 25 June 2022.
  170. ↑ „Filippo Ganna stuns Wout van Aert and Geraint Thomas with stunning world Time Trial victory“. Eurosport. Посетено на 25 September 2020.
  171. ↑ Ballinger, Alex (6 October 2020). „Geraint Thomas abandons Giro d'Italia 2020 after scans reveal fractured pelvis“. Cycling Weekly. Future plc. Посетено на 25 June 2022.
  172. ↑ Fotheringham, William (25 October 2020). „GB's Tao Geoghegan Hart sensationally claims Giro d'Italia glory after time trial“. The Guardian. Посетено на 25 June 2022.
  173. ↑ Fotheringham, Alasdair (28 March 2021). „Adam Yates wins the Volta a Catalunya“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 25 June 2022.
  174. ↑ „Geraint Thomas overhauls Michael Woods to win Tour de Romandie“. The Guardian. PA Media. 2 May 2021. Посетено на 22 June 2022.
  175. ↑ „Richie Porte wins Criterium du Dauphine with Geraint Thomas third“. The Guardian. PA Media. 6 June 2021. Посетено на 22 June 2022.
  176. ↑ Ballinger, Alex (3 June 2021). „Geraint Thomas's sneak attack delivers win on stage five of Critérium du Dauphiné 2021“. Cycling Weekly. Future plc. Посетено на 25 June 2022.
  177. ↑ „Geraint Thomas' Tour de France challenge ends in the Alps“. Cyclingnews.com. Future plc. 3 July 2021. Посетено на 25 June 2022.
  178. ↑ Marshall-Bell, Chris (4 July 2021). „Geraint Thomas was 'keen to rectify poor performance' at Tour de France as he supports Richard Carapaz“. Cycling Weekly. Future plc. Посетено на 25 June 2022.
  179. ↑ Marshall-Bell, Chris (18 July 2021). „Richard Carapaz happy with Tour de France podium but admits Tadej Pogačar is 'very difficult' to beat“. Cycling Weekly. Future plc. Посетено на 25 June 2022.
  180. ↑ Benson, Daniel (10 June 2022). „Ineos Grenadiers dispatch Tour de France leaders to Tour de Suisse“. VeloNews. Outside. Посетено на 25 June 2022.
  181. ↑ „Tour de Suisse stage 3: Peter Sagan blasts back with bunch sprint stunner“. VeloNews. Outside. 14 June 2022. Посетено на 25 June 2022.
  182. ↑ Fletcher, Patrick (16 June 2022). „Vlasov holds off Powless to win Tour de Suisse stage 5“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 25 June 2022.
  183. ↑ „Tour de Suisse leader Vlasov and Olympic champion Pidcock quit after new positive Covid cases“. BBC Sport. BBC. 17 June 2022. Посетено на 25 June 2022.
  184. ↑ Trifunovic, Pete (18 June 2022). „Thibaut Pinot wins Tour de Suisse stage seven as Sergio Higuita takes the overall lead“. Cycling Weekly. Future plc. Посетено на 25 June 2022.
  185. ↑ Walker-Roberts, James (20 June 2022). „Geraint Thomas 'easy' over Tour de France leadership for Ineos Grenadiers after Tour de Suisse win“. Јуроспорт. Discovery, Inc. Посетено на 22 June 2022.
  186. ↑ Benson, Daniel (17 July 2022). „Geraint Thomas: Possible Tour de France alliances but Pogačar isn't calling me the night before: 'I'm more looking ahead but you have to be aware of what's behind you,' Welshman tells VeloNews“. Velo News by Outside Magazine. Посетено на 23 July 2022.
  187. ↑ Ostanek, Daniel (23 July 2022). „Thomas 'over the moon' to seal Tour de France podium place“. cyclingnews.com. Посетено на 23 July 2022.
  188. ↑ Ostanek, Daniel. „Geraint Thomas settles for time-trial bronze after crash as Rohan Dennis wins gold“. The Independent.
  189. ↑ „Geraint Thomas' girlfriend: "Why I've travelled thousands of miles to support Ger"“. walesonline. 9 July 2011.
  190. ↑ „St Tewdrics | Award Winning Wedding Venue“. St Tewdrics (англиски). Посетено на 2022-06-14.
  191. ↑ Morgan, Sion (5 October 2015). „Everyone was huddled around a TV – the place went crazy' How Geraint Thomas' wedding guests celebrated when Australia beat England“. Wales Online. Посетено на 2 August 2018.
  192. ↑ „Geraint Thomas and wife welcome baby boy“. 4 October 2019 – преку www.bbc.co.uk.
  193. ↑ „Premier League predictions: Lawro v former Tour de France winner Geraint Thomas“. BBC Sport. 29 September 2019.
  194. ↑ „2008 World Championships Final Results“ (PDF). TissotTiming.com. Меѓународен велосипедистички сојуз. Посетено на 12 август 2016.
  195. ↑ 195,0 195,1 „GB storm to gold in team pursuit“. BBC Sport. BBC. 18 August 2008. Посетено на 29 January 2013.
  196. ↑ „Track cycling: GB men set team pursuit world record“. BBC Sport. 2 August 2012. Посетено на 7 August 2012.
  197. ↑ Bevan, Chris (3 August 2012). „Olympics cycling: Team GB defend men's pursuit title“. BBC Sport. Архивирано од изворникот на 9 August 2015. Посетено на 7 August 2012.
  198. ↑ „Sports Personality of the Year winner: Geraint Thomas triumphs after Tour de France success“. BBC Sport. 16 December 2018. Посетено на 18 December 2018.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Андреј Амадор  · Леонардо Басо  · Еган Бернал  · Дилан ван Барле  · Камерон Вурф  · Филипо Гана  · Михал Голаш  · Едвард Данбар  · Лауренс де Плус  · Роан Денис  · Овен Дул  · Себастијан Енао  · Адам Јејтс  · Ричард Карапас  · Џонатан Кастровјехо  · Михал Квјатковски  · Даниел Мартинес  · Џани Москон  · Хонатан Нарваес  · Том Пидкок  · Ричи Порт  · Салваторе Пучо  · Брандон Ривера  · Карлос Родригес  · Лук Роу  · Бен Свифт  · Павел Сиваков  · Иван Соса  · Герајнт Томас  · Тео Гејган Харт  · Итан Хејтер
Раководител: Дејв Брејлсфорд
1903–1919
1920–1939
1940–1959
1960–1979
1980–1998
2006–денес
Нормативна контрола


Статијата Герајнт Томас е добра статија. Таа исполнува одредени критериуми за квалитет и е дел од инкубаторот на Википедија.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Герајнт_Томас&oldid=5206328“