Мел Гибсон

Мел Гибсон (полно име: Мел Колмкиле Џерард Гибсон, англиски: Mel Columcille Gerard Gibson; роден на 3 јануари 1956 година)^[1][2] ― американски глумец, кинорежисер и продуцент. Најпознат е по неговите улоги на акционен херој, а особено по неговите улоги во постапокалиптичната акциона серија „Лудиот Макс“ и во филмската серија „Смртоносно оружје“. Во 1996 година, за неговиот филм Храбро срце добил Оскар за најдобар режисер и најдобар филм и Златен глобус за најдобар режисер.

Мел Гибсон е роден во Пискил, Њујорк, како шесто од 11-те деца во ирско-католичко семејство.^[3][4] Неговата баба по татко (Ева Мајлот) била родена во Австралија, но со ирско потекло,^[5] а неговиот дедо бил милионер кој работел во тутунската индустрија во јужниот дел на Соединетите Американски Држави.^[6][7] Неговото име потекнува од катедралата Свети Мел, која се наоѓа во родниот град на неговата мајка, Лонгфорд.^[8] Поради неговата мајка, Гибсон имал двојно ирско и американско државјанство.^[9] Гибсон, исто така е постојан жител на Австралија.^[10][11]

Неговиот татко добил 145 000 американски долари по повреда на работното место во Њујоршката централна железница на 14 февруари 1968 година (еквивалентно на 1 220 220 долари во 2022), а набргу потоа со семејството се преселил во Вест Пимбл, Сиднеј, Австралија.^[12] Гибсон тогаш имал 12 години.^[13]

Гибсон добил многу позитивни оценки од филмските критичари кога за првпат се појавил на филмската сцена и бил споредуван со неколку класични филмски ѕвезди. Во 1982 година, Винсент Канби напишал дека „Господин Гибсон ме потсеќа на младиот Стив Меквин ... Не можам да дефинирам „кои квалитети треба да поседува една ѕвезда“, но што и да ѝ треба, г-дин Гибсон го има тоа“.^[14] За Гибсон, исто така, рекле дека е „комбинација на Кларк Гејбл и Хемфри Богарт “.^[15] Улогите на Гибсон во серијалот филмови „Лудиот Макс“, „Галиполи “ од Питер Вир (1981) и серијалот филмови „ Смртоносно оружје“ го окарактеризирале како „акционен херој“.^[16]

Подоцна, Гибсон почнал да глуми во најразлични филмски жанрови; драми како што е филмската верзија на Хамлет (1990) од Франко Зефирели и комедии како Маверик (1994) и Тоа што жените го сакаат (2000). Покрај глумата, почнал да се занимава и со филмска режија и продукција: Човекот без лице (1993), Храбро срце (1995), Пасија (2004) и Апокалипто (2006). Џес Кегл од Тајм го споредил Гибсон со Кери Грант, Шон Конери и Роберт Редфорд.^[16] Конери во една прилика му предложил на Гибсон да го игра следниот Џејмс Бонд во „М“ од Конери. Гибсон ја одбил улогата.^[17]

Една од сестрите на Гибсон го открила неговиот актерски талент и го убедила да се запише на Националниот институт за драмска уметност во Сиднеј.^[18] Како студенти, Гибсон и Џуди Дејвис ги играле главните ликови во претставата Ромео и Јулија, а Гибсон ја играл улогата на кралицата Титанија во експерименталната продукција на Сон на летната ноќ.^[19] По дипломирањето во 1977 година,^[20] Гибсон почнал да работи на снимањето на Лудиот Макс, но продолжил да работи и како театарски глумец и се приклучил на Државната театарска компанија на Јужна Австралија во Аделаида. Во театарот Гибсон ги глумел Естрагон (заедно со Џефри Раш) во Чекајќи го Годо, и Биф Ломан во претставата Смртта на трговскиот патник во Сиднеј од 1982 година. Последна театарска претстава во која глумел Гибсон била Љубовни писма (заедно со Сиси Спејсек) во 1993 година.^[21]

Гибсон за прв пат се појавил на филмското платно во филмот Летен град од 1977 година, за кој бил платен 400 долари.^[22] Тој потоа го играл насловниот лик во филмот Лудиот Макс (1979). За оваа улога бил платен 15.000 долари.^[22] Филмот, кој бил релативно нискобуџетен дури и за австралиските стандарди, станал многу успешен на кино-благајните ширум светот, а неговиот главен глумец станал меѓународно познат и довело до снимање на три (скапи) продолженија во 1981, 1985 и 2015 година.

Во 1982 година, Мел Гибсон се пробил и како глумец со романтични квалитети со неговата улога во наградуваниот, мелодраматичен политички трилер од Питер Вир Една година во пекол (анг: A Year in Hell) во кој Мел Гибсон заедно со Сигурни Вивер глуми странски новинар во настаните од државниот удар на 30 септември 1965 година во Индонезија.

Во 1984 година тој се појавил во неговите први холивудски улоги: како Флечер Кристијан во Баунти (1984, со Ентони Хопкинс како капетан Блај) и како партнер на Сиси Спејсек во драмата од Марк Рајдел, „Река“ (1984).

Во 1987 година, Гибсон ја добил улогата која од него направила суперѕвезда: во Смртоносно оружје од Ричард Донер тој ја глумел улогата на ментално нестабилниот полицаец Мартин Ригс склон на насилни испади и самоуништување, заедно со неговиот внимателен партнер Роџер Мурто (Дени Гловер).^[23] Потоа Гибсон глумел во Изгрејсонце со текила од Роберт Таун (1988), Смртоносно оружје 2 (1989) и филмовите од 1990 година: Птица на жица, Ер Америка и Хамлет.

Во првата половина од 1990-тите, Гибсон глумел во Засекогаш млад, Смртоносно оружје 3, Маверик и Храбро срце. Потоа глумел во Откуп, Теорија на заговор, Смртоносно оружје 4 и Наплата. Гибсон, исто така, го позајмил гласот на Џон Смит во Покахонтас од Дизни.

Гибсон добил рекордни 25 милиони долари за да се појави во „Патриот“ (2000). Филмот заработил над 100 долари милиони, а истото го направиле и другите два филма во кои глумел таа година, Chicken Run и Тоа што жените го сакаат.^[16] Во 2002 година, Гибсон се појавил во драмата за Виетнамската војна, Еднаш бевме војници и во филмот Знаци, кој станал филм со најголема заработка во актерската кариера на Гибсон.^[24]

Додека го промовирал Знаци, Гибсон рекол дека повеќе не сака да биде филмска ѕвезда и дека ќе глуми во филм само ако сценариото е навистина извонредно. Во 2010 година, Гибсон се појавил во Edge of Darkness, негова прва главна улога од 2002 година.^[25]

Гибсон играл и двајца негативци: Лутер Воз во Мачетата убива и Конрад Стоунбенкс во „Платеници 3“ заедно со Силвестер Сталоне во 2014 година.

Гибсон се појавил во главната улога во филмот „Влечен по асфалтот“ (Dragged Across Concrete), објавен во 2018 година.^[26] Потоа глумел во „Професорот и лудиот“ (The Professor and the Madman) - тој и режисерот ги загубиле авторските права за филмот.

По успехот со серијалот Смртоносно оружје, Гибсон почнал да навлегува во продуцентските и режисерските води. Во 1989 година, заедно со Брус Дејви ја основал Icon Productions за да го направи Хамлет. Icon Productions ги продуцираl неговите филмови Храбро срце, Апокалипто и Пасија. Icon Entertainment International ги има правата на околу 200 филмски продукции. Групацијата вклучува две други компании кои издаваат и дистрибуираат филмови во ОК и Австралија.^[27]

Според Роберт Дауни Џуниор, извршните продуценти на студиото го охрабриле Гибсон во 1989 година да проба да режира, идеја која нему му се допаднала во тоа време.^[28] Мел Гибсон го имал неговото режисерско деби во 1993 година со филмот Човекот без лице. Две години потоа го снимил Храбро срце, за кој Гибсон добил Оскар за најдобар режисер. Мел Гибсон долго време планирал да направи римејк на Фаренхајт 451, но во 1999 година проектот бил одложен на неодредено време поради конфликти во распоредот.^[29] Во септември 2002 година, Гибсон објавил дека ќе режира филм насловен како Пасија на арамејски и латински јазик без преводи, бидејќи се надевал дека ќе ги „надмине јазичните бариери со филмско раскажување“.^[30]

Во 2004 година, тој го издал контроверзниот филм Пасијата на Христос, со титлови; Мел е косценарист, копродуцент и режисер на филмот. Филмот станал Р-филм со најголема заработка дотогаш со 370 782 930 долари во американскиот бокс офис.^[31] Во 2006 година, го режирал акцио-авантуристичкиот филм Апокалипто, негов втор филм со малку зборување на неанглиски јазик.

Гибсон сакал да режира филм со дејство за време на викиншката ера, со Леонардо ди Каприо во главна улога. Како и во Пасија и Апокалипто, тој сакал овој контроверзен филм да содржи дијалози на јазици кои се зборувале во тој период.^[32] Сепак, Ди Каприо на крајот се откажал од проектот.^[33]

Во 2016 година, Гибсон ја режирал воената драма Hacksaw Ridge - The Decision, која е приказна за американскиот војник Дезмонд Дос (портретиран од Ендру Гарфилд), кој ја одбил службата во Втората светска војна и бил награден со Медал на честа. Филмот добил шест номинации за Оскар во 2017 година, вклучително и во категоријата филм и режија.

Во јуни 2016 година, Гибсон објавил дека повторно ќе соработува со сценаристот на Храбро срце, Рандал Валас, за да направи продолжение на Пасија, насочен на воскресението на Исус.^[34] На почетокот на ноември 2016 година, Гибсон во „The Late Show with Stephen Colbert“ открил дека насловот на продолжението ќе биде Страдањата на Христос: Воскресение. Тој, исто така, изјавил дека проектот „најверојатно би можел да биде тригодишен одмор“ бидејќи „тоа е голема тематика“.^[35] Во јануари 2023 година, било објавено дека продолжението ќе започне да се снима подоцна истата година.^[36]

Во мај 2018 година, било објавено дека Гибсон ќе режира филм за Втората светска војна насловен како „Уништувач“ .^[37] Уништувач, слично на Hacksaw Ridge, ќе се занимава и со битката кај Окинава во Тихоокеанскиот театар. Ќе се базира на херојската приказна за екипажот на USS <i id="mwAgc">Laffey</i> (DD-724), кој го бранел својот брод од 22 напади на камикази.

Во септември 2018 година, било објавено дека Гибсон ќе го режира и ќе го напише сценариото за римејкот на филмот од 1969 година, The Wild Bunch.^[38] Во мај 2019 година, Deadline објавил дека Гибсон им се додворува на Мајкл Фасбендер, Џејми Фокс и Питер Динклиџ за да глумат во филмот; дека Џери Брукхајмер ќе го продуцира филмот, а Ворнер Брос ќе го финансира и издава филмот.^[39]

Во 2021 година, по смртта на режисерот на Смртоносно оружје, Ричард Донер, Гибсон изјавил дека ќе режира, а исто така ќе глуми и во Смртоносно оружје 5.^[40]

Во мај 2023 година, било најавено дека Гибсон ќе режира филм под наслов Flight Risk, со Марк Волберг во главната улога. Филмот ќе биде објавен од Lionsgate, а Волберг ќе глуми „пилот кој превезува опасен криминалец на судење“.^[41] Подоцна било објавено дека филмот почнал да се снима во Лас Вегас на 16 јуни.

Гибсон од 1980 до 2009 година бил во брак со Робин Гибсон, (моминско Мур) со која има седум деца, една ќерка и шест сина. Во април 2009 година, Робин Гибсон поднела барање за развод поради „непомирливи разлики“. Се дознало дека парот живее одвоено од август 2006 година.^[42] Врската на Гибсон со руската поп- пејачка Оксана Григориева била наведена како причина за разликите. Со неа го добил осмото дете, девојче, во октомври 2009 година.^[43][44][45] На 14 април 2010 година, списанието People објавило дека двајцата се разделиле.^[46]

Гибсон е во врска со писателката Розалинд Рос од 2014 година. Во јануари 2017 година, Гибсон станал татко по деветти пат. Неговата партнерка родила син во Лос Анџелес.^[47]

Во 2005 година тој го купил островот Маго во Фиџи во Тихиот Океан од јапонската компанија Tokyu Corporation.^[48]

Во 1985 година, Гибсон беше прогласен за „ Најсекси маж на светот “ од <i id="mwBi0">People</i>, првата личност што беше прогласена така.^[52] Гибсон тивко го одби Chevalier des Arts et Lettres од француската влада во 1995 година во знак на протест против француското обновување на нуклеарните тестирања во Југозападниот Тихи Океан.^[53] На 25 јули 1997 година, Гибсон беше прогласен за почесен офицер на Орденот на Австралија (AO), како признание за неговата „услуга за австралиската филмска индустрија“. Наградата беше почесна затоа што суштинските награди се доделуваат само на австралиските граѓани.^[54][55]

• Награда на Австралискиот филмски институт : Најдобар актер во главна улога, за Тим (1979) ^[56] и Галиполи (1981) ^[57]
• Оскар : најдобар филм, за Храбро срце (1995) ^[58]
• Оскар: Најдобар режисер, за Храбро срце (1995) ^[58]
• Награди на People's Choice : Омилен филмски актер (1991,^[59] 1997,^[60] 2001,^[61] 2003,^[62] 2004) ^[63]
• People's Choice Awards: Омилена филмска ѕвезда во комедија (2001) ^[61]
• Награда ШоВест: Машка ѕвезда на годината (1993) ^[64]
• ШоВест награда: режисер на годината (1996) ^[65]
• Гала почит на Американската кинотека: Награда за американската кинотека (1995) ^[66]
• Театрали за избрзани пудинг : Човек на годината (1997) ^[67]
• Австралиски филмски институт : Награда за глобално достигнување (2002) ^[68]
• Добитник на почесен докторат и говорник за почеток на додипломски студии, Универзитетот Лојола Меримаунт (2003) ^[69]
• Најмоќната славна личност во светот според американскиот бизнис магазин Форбс (2004) ^[70]
• Холивуд Репортер иноватор на годината (2004) ^[71]
• Почесна стипендија за изведувачки уметности од Универзитетот Лимкоквинг (2007) ^[72]
• Награда за исклучителен придонес во светската кинематографија на Ирските филмски и телевизиски награди (2008) ^[73]
• AACTA награди, најдобар филм, за Hacksaw Ridge (2016) ^[74][75][76]
• AACTA награди, најдобра режија, за Hacksaw Ridge (2016) ^[74][75][76]
• Холивудски филмски награди, награда за режисер на Холивуд, за Hacksaw Ridge (2016) ^[77]
• Награда Златна Малина за најлоша споредна машка улога за Daddy's Home 2 ^[78]
• </img>

1. ↑ McDannell, Colleen (2008). Catholics in the Movies. Oxford University Press, USA. ISBN 978-0-19-530656-9.
2. ↑ „UPI Almanac for Thursday, Jan. 3, 2019“. United Press International. January 3, 2019. Архивирано од изворникот на January 3, 2019. Посетено на September 3, 2019. actor/director Mel Gibson in 1956 (age 63)
3. ↑ „Mel Gibson to be honoured at IFTA ceremony – RTÉ Ten“. Raidió Teilifís Éireann. February 8, 2008. Архивирано од изворникот на July 27, 2009. Посетено на July 12, 2010.
4. ↑ Lawrence Donegan (February 29, 2004). „Observer profile“. The Guardian. UK. Посетено на July 12, 2010.
5. ↑ Hanrahan, John (1986). Mel Gibson – John Hanrahan – Google Books. Little Hills Press. ISBN 9780949773340. Посетено на March 19, 2014.
6. ↑ McCarty, John (January 1, 1997). The Films of Mel Gibson. Carol Publishing Group. ISBN 9780806519180. Посетено на November 27, 2016 – преку Google Books.
7. ↑ Clarkson, Wensley (September 1, 2005). Mel Gibson: Man on a Mission. John Blake. ISBN 9781857825770. Посетено на November 27, 2016 – преку Google Books.
8. ↑ „Tea With Mel Gibson“. RTÉ Archives. March 23, 1993. Посетено на March 28, 2020.
9. ↑ Stephen M. Silverman. „Jonathan Rhys Meyers Crowned Best Actor in Ireland“. People. Посетено на March 2, 2008.
10. ↑ McMahon, Neil (January 9, 2016). „Mel Gibson doesn't deserve to be hailed as a prodigal son after his misogyny, racism“. The Sydney Morning Herald. Посетено на June 4, 2018.
11. ↑ Fischer, Paul. „Mel returns to war“. Femail.com.au. Trellian. Посетено на June 4, 2018.
12. ↑ Clarkson, Wensley (1993). Mel Gibson: Living Dangerously. New York: Thunder's Mouth Press. стр. 30.
13. ↑ Grossman, Wendy (July 31, 2003). „Is the Pope Catholic?“. Dallas Observer. Архивирано од изворникот на 2013-11-08. Посетено на April 7, 2023.
14. ↑ Canby, Vincent (August 29, 1982). „New Faces Brighten a Mixed Batch of Movies“. The New York Times.
15. ↑ Vernon Scott (February 24, 1983). „Mel Gibson: Australia's new hunk“. United Press International.
16. ↑ ^{16,0 16,1 16,2} Празен навод (help)
17. ↑ Clarkson, Wensley (1993). Mel Gibson: Living Dangerously. New York: Thunder's Mouth Press. стр. 170–171.
18. ↑ Graeme Blundell (May 24, 2008). „Youth with stars in their eyes“. The Australian. Архивирано од изворникот на May 28, 2008. Посетено на June 1, 2008.
19. ↑ "A Night on Mount Edna," December 15, 1990
20. ↑ Huong, Nhu (August 18, 2006). „Mel Gibson Convicted on Drink-driving“. Sài Gòn Giải Phóng. Архивирано од изворникот на July 21, 2011. Посетено на July 23, 2010.
21. ↑ Robert Weller (July 17, 1993). „Welcome to Telluride – Now Go Away“. Associated Press.
22. ↑ ^{22,0 22,1} „Gibson blushes as first screen kiss surfaces“. The Sunday Times. July 10, 2005. Архивирано од изворникот на July 23, 2010. Посетено на July 20, 2010.
23. ↑ Adler, Shawn (December 7, 2006). „From 'Mad Max' To His Infamous Rant: Mel Gibson's Highs And Lows“. MTV. Архивирано од изворникот на 2010-09-16. Посетено на July 19, 2010.
24. ↑ „Mel Gibson“. Box Office Mojo. Посетено на May 24, 2009.
25. ↑ Празен навод (help)
26. ↑ Празен навод (help)
27. ↑ PBS (25 октомври 2007). "PBS, Icon Productions and Carrier Project Granted Unprecedented Access to U.S. Aircraft Carrier to Film Revealing 10-Part Series, Carrier". Соопштение за печат.
28. ↑ McWhirter, Erin (May 1, 2008). „Robert Downey Jr. has irons in the fire“. The Courier-Mail. Архивирано од изворникот на July 27, 2009. Посетено на July 2, 2023.
29. ↑ Fleming, Michael; Cox, Dan (February 1, 1999). „Gibson in talks for 'Patriot'“. Variety. Архивирано од изворникот на February 17, 2013.
30. ↑ „Jesus Christ!! What – Ain't It Cool News: The best in movie, TV, DVD, and comic book news“. Aintitcool.com. Посетено на October 22, 2008.
31. ↑ „All Time Box Office“. Box Office Mojo. Посетено на December 22, 2010.
32. ↑ „Mel Gibson to direct DiCaprio in Viking movie: report“. France 24. December 14, 2009. Архивирано од изворникот на February 2, 2010. Посетено на January 18, 2010.
33. ↑ „EXCLUSIVE: Leo DiCaprio Pulling Out Of Mel Gibson Movie“. Radaronline.com. July 29, 2010. Посетено на July 24, 2011.
34. ↑ Bond, Paul (June 9, 2016). „Mel Gibson Planning 'Passion of the Christ' Sequel (Exclusive)“. The Hollywood Reporter. Посетено на July 18, 2016.
35. ↑ Lee, Ashley (November 2, 2016). „Mel Gibson's Passion of the Christ Sequel Titled Resurrection“. The Hollywood Reporter. Посетено на February 23, 2017.
36. ↑ Wise, Talia (6 January 2023). „Mel Gibson's Passion of the Christ Sequel 'Resurrection' to Begin Production This Spring“. CBN News.
37. ↑ Borys, Kit (April 30, 2018). „Mel Gibson Eyes Kamikaze War Thriller 'Destroyer' as Next Directing Gig (Exclusive)“. The Hollywood Reporter. Los Angeles, California: Eldridge Industries. Посетено на June 20, 2018.
38. ↑ Fleming, Mike Jr. (September 24, 2018). „Mel Gibson To Co-Write & Direct 'Wild Bunch' Remake At Warner Bros“. Deadline Hollywood.
39. ↑ Fleming, Mike Jr. (17 May 2019). „Mel Gibson Courting Michael Fassbender, Jamie Foxx & 'GOT's Peter Dinklage For 'The Wild Bunch' Remake At Warner Bros“. Deadline Hollywood.
40. ↑ „Mel Gibson to Direct 'Lethal Weapon 5'“. November 21, 2021. Посетено на January 26, 2022.
41. ↑ Earl, William (12 May 2023). „Mel Gibson to Direct Suspense Film 'Flight Risk,' Starring Mark Wahlberg“. Variety.
42. ↑ Предлошка:Webarchiv auf sueddeutsche.de
43. ↑ "Mel Gibson names new daughter Lucia", ABC News Online, November 3, 2009.
44. ↑ Gina DiNunno. „Mel Gibson's Girlfriend Gives Birth to Baby Girl“. TV Guide.
45. ↑ Leonard, Elizabeth (May 25, 2009). „Rep: Mel Gibson and Girlfriend Are Expecting!“. People. Посетено на May 25, 2009.
46. ↑ Elizabeth Leonard. „Mel Gibson and Oksana Grigorieva Split“. People.
47. ↑ Neun Leben. Mel Gibson erneut Vater. In: Der Spiegel, 24. Januar 2017, abgerufen am 24. Januar 2017.
48. ↑ Ureinwohner klagen gegen Mel Gibson. In: Der Spiegel.
49. ↑ „James Caviezel - Movies and Filmography“. AllMovie Filmography. Посетено на April 28, 2018.
50. ↑ „THE 68TH ACADEMY AWARDS“. www.oscars.org. Посетено на September 18, 2021.
51. ↑ „THE 89TH ACADEMY AWARDS“. www.oscars.org. Посетено на September 18, 2021.
52. ↑ „Think You Know Sexy?“. People. November 3, 2005. Архивирано од изворникот на July 28, 2009. Посетено на July 12, 2010.
53. ↑ Galloway, Stephen.
54. ↑ „It's an Honour – Honours – Search Australian Honours“. Itsanhonour.gov.au. July 25, 1997. Архивирано од изворникот на February 22, 2019. Посетено на July 13, 2010.
55. ↑ Daniel Vidoni. „Order of Australia Association“. Theorderofaustralia.asn.au. Архивирано од изворникот на November 6, 2009. Посетено на July 12, 2010.
56. ↑ „AACTA – Past Winners – 1979“. Australian Academy of Cinema and Television Arts. Посетено на November 9, 2011.
57. ↑ „AACTA – Past Winners – 1981“. Australian Academy of Cinema and Television Arts. Посетено на November 9, 2011.^{[мртва врска]}
58. ↑ ^{58,0 58,1} „1995 Academy Awards“. Filmsite.org. Посетено на July 12, 2010.
59. ↑ „People's Choice Awards Nominees & Winners: 1991“. People's Choice. Посетено на July 18, 2010.
60. ↑ „People's Choice Awards Nominees & Winners: 1997“. People's Choice. Посетено на July 18, 2010.
61. ↑ ^{61,0 61,1} „People's Choice Awards Nominees & Winners: 2001“. People's Choice. Архивирано од изворникот на October 16, 2015. Посетено на July 18, 2010.
62. ↑ „People's Choice Awards Nominees & Winners: 2003“. People's Choice. Посетено на July 18, 2010.
63. ↑ „People's Choice Awards Nominees & Winners: 2004“. People's Choice. Посетено на July 18, 2010.
64. ↑ „Star-gazing“. The Milwaukee Journal. March 13, 1993. Посетено на July 18, 2010.^{[мртва врска]}
65. ↑ DeArmond, Michelle (March 8, 1996). „Travolta, Bullock honored“. Las Vegas Sun. Посетено на July 18, 2010.
66. ↑ BWW News Desk (March 25, 2010). „Jennifer Garner and Sarah Silverman Added to All-Star Lineup Honoring Matt Damon“. Broadway World. Посетено на July 18, 2010.
67. ↑ Rush, George; Molloy, Joanna; Jones, Baird (February 25, 1997). „Contract Talks Put Sly on the Cutting Edge“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на July 22, 2010. Посетено на July 18, 2010.
68. ↑ Sams, Christine (December 9, 2002). „Gulpilil leads lesser lights to glory“. The Sun-Herald. Посетено на July 18, 2010.
69. ↑ „May 1003 Gibson Speaks at Lmu's Undergraduate Commencement PR“. Loyola Marymount University. Архивирано од изворникот на July 22, 2010. Посетено на July 18, 2010.
70. ↑ „Jesus helps Mel hit No. 1“. CNN. June 18, 2004. Посетено на July 18, 2010.
71. ↑ Galloway, Stephen (November 15, 2004). „Innovator of the Year: Mel Gibson“. The Hollywood Reporter. Посетено на July 18, 2010.
72. ↑ „Awestruck by 'Lethal Weapon'“. Malaysia Star. September 23, 2007. Архивирано од изворникот на June 22, 2011. Посетено на July 18, 2010.
73. ↑ „Mel Gibson to be honored at IFTA ceremony“. Raidió Teilifís Éireann. February 8, 2008. Архивирано од изворникот на July 27, 2009. Посетено на October 22, 2008.
74. ↑ ^{74,0 74,1} „6th AACTA Awards Winners and Nominees presented by Foxtel“. AACTA Awards. Посетено на October 27, 2016.
75. ↑ ^{75,0 75,1} Maddox, Garry (October 27, 2016). „Teresa Palmer celebrates as Hacksaw Ridge lead AACTA 2016 nominations“. The Sydney Morning Herald. Посетено на October 27, 2016.
76. ↑ ^{76,0 76,1} THR Staff (December 13, 2016). „Australian Academy Unveils Nominees for AACTA International Awards“. The Hollywood Reporter. Prometheus Global Media. Посетено на December 14, 2016.
77. ↑ „Mel Gibson to be Honored with Hollywood Director Award“. Hollywood Film Awards. October 24, 2016. Архивирано од изворникот на October 31, 2016. Посетено на November 2, 2016.
78. ↑ „Tom Cruise 'wins' worst actor at Razzies; Mel Gibson takes worst supporting actor“. The Washington Times. March 4, 2018. Посетено на June 22, 2021.