NGC 4361
 Infraroutfoto vum NGC 4361, opgeholl vum Spitzer Weltraumteleskop | |
| Stärebild |
Corvus (Crv) |
|---|---|
| Positioun fir d'Equinoxe J2000.0 | |
| Rektaszensioun | 12h 24m 31s |
| Deklinatioun | - 18° 47' 02"[1] |
| Ausgesinn | |
| Visuell Magnitude | +10,9[2] mag |
| Visuell Magnitude (B-Band) | +10,3 mag |
| Wénkelduerchmiesser | 2.1[2] |
| Physikalesch Donnéeën | |
| Distanz (Lj) | 2500 |
| Routverrécklung | 33 ∙ 10-6 |
| Radialvitess | +10 |
| Geschicht | |
| Entdecker | Wilhelm Herschel |
| Entdeckungsdatum | 7. Februar 1785 |
| Katalog- an Entdeckerbezeechnungen | |
| CS | 13.2 |
| GC | 2917 |
| h | 1231 |
| H | 1.65 |
| NGC | 4361 |
| ESO | 573-PN19 |
| PK | 294+43.1 |
Den NGC 4361 ass e planetareschen Niwwel am Stärebild Corvus. Den NGC 4361 huet en Duerchmiesser vun 2,1' an eng visuell Magnitude vu +10,90 mag. Am Stärebild Corvus ass hien den hellste planetareschen Niwwel.
Entdeckung
[änneren | Quelltext änneren]Den NGC 4361 gouf de 7. Februar 1785 vum däitsch-britteschen Astronom Wilhelm Herschel entdeckt.
Kuckt och
[änneren | Quelltext änneren]
Um Spaweck
[änneren | Quelltext änneren]| Commons: NGC 4361 – Biller, Videoen oder Audiodateien |
