Books by Michail Psimitis
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Συνέδριο Σχολής Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Αιγαίου, 2019
Ο Μάης του ’68, ως προς τη συνάφειά του με τα κοινωνικά και οργανωτικά δεδομένα της εποχής του, π... more Ο Μάης του ’68, ως προς τη συνάφειά του με τα κοινωνικά και οργανωτικά δεδομένα της εποχής του, περιγράφεται ενίοτε ως ρήξη της βιομηχανικής κοινωνίας και ως πρόδρομος των νέων ταξικά οριζόντιων κοινωνικών κινημάτων που δέσποσαν στους κοινωνικούς αγώνες των δεκαετιών 1960 και 1970 στις δυτικές χώρες. Ενίοτε, περιγράφεται ως σειρά αγώνων και κινητοποιήσεων που αναζωογόνησαν την πολιτική ένταση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, παραμένοντας στο κλίμα της εντός της βιομηχανικής κοινωνίας δοκιμασμένης ταξικής σύγκρουσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Αναφορικά με την ιδεολογική του συγκρότηση, ορίζεται άλλοτε ως η πολιτική και πολιτισμική ριζοσπαστικοποίηση νέων πρωταγωνιστών της ιστορίας και άλλοτε ως εκδήλωση μιας «πανουργίας της ιστορίας» σύμφωνα με την οποία ο Μάης τελικά προετοίμαζε (εν αγνοία του, ασφαλώς) την έλευση του ατομικισμού, του ηδονισμού, του στιλιστικού καταναλωτισμού και μιας γραφικής κοινωνικής επιτήδευσης. Στην πραγματικότητα, βέβαια, η ερμηνεία του φαινομένου εξαρτάται απόλυτα από την οπτική γωνία του υποκειμένου που μιλάει κάθε φορά. Εν προκειμένω, εξαρτάται από το αν μιλούν οι διανοούμενοι που ταυτίζονται με τους πρωταγωνιστές του Μάη (π.χ. Μορέν, Καστοριάδης, Τουρέν, Λεφόρ, Λεφέβρ) ή εκείνοι που εκπροσωπούν τους νικητές του Ιούνη (π.χ. Αρόν, Λιποβετσκί, Φερί, Ρενό). Μέχρις εδώ όλα φυσιολογικά, η μεροληπτική αναπαράσταση των μεγάλων συγκρούσεων στην ιστορία ήταν και θα είναι πάντοτε μέρος του κανόνα του παιχνιδιού, ανάλογα με την επιλογή ταύτισης με ένα από τα ιστορικά υποκείμενα της σύγκρουσης. Ο «Μάης», ωστόσο, δεν είναι φαινόμενο αμιγώς γαλλικό, εμφανίζει μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ εθνικού και παγκόσμιου. Συνιστά το γαλλικό ορόσημο μιας επαναστατικής διεργασίας της νεολαίας που λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο συνταράσσοντας τις κοινωνίες της εποχής. Και, μάλιστα, μιας μακράς διεργασίας που αρχίζει να ξεδιπλώνεται ήδη από τις αρχές της ίδιας δεκαετίας για να κορυφωθεί τη χρονιά του ’68. Ο «γαλλικός Μάης», επομένως, είναι μόνο η γαλλική στιγμή (έστω, η βασική ευρωπαϊκή συνεισφορά) στην κορύφωση μιας διαρκούς και παγκόσμιας επανάστασης/εξέγερσης της νεολαίας και ειδικά της σπουδάζουσας νεολαίας που αμφισβητεί με πολλούς (και όχι απαραίτητα συνεκτικούς) τρόπους τους κανόνες της κυρίαρχης ενήλικης ζωής (ιεραρχία, πατριαρχία, πουριτανισμός, γραφειοκρατία, παραγωγισμός, αυταρχισμός, τεχνοκρατία, καταναλωτισμός). Ένα κίνημα, λοιπόν, παγκόσμιο, νεολαιίστικο, αντιαυταρχικό, αντικομφορμιστικό, ανατρεπτικό, διαρκές, κοινοτιστικό, ηδονιστικό και ελευθεριακό. Η εισήγηση εστιάζει σε τρεις εστίες αυτής της παγκόσμιας εξέγερσης (αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία στη νοηματοδότηση της «νεότητας» ως πολιτισμικού και όχι μόνο ως βιολογικού φαινομένου), αναδεικνύοντας τα κοινά τους στοιχεία και τις ιδιομορφίες τους: στα κινήματα νεολαίας στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία. Στα συμφραζόμενα της ανάλυσης, αναδεικνύεται η θεμελιώδης ιδιομορφία του «γαλλικού Μάη», δηλαδή το γεγονός ότι μόνο εκεί η φοιτητική εξέγερση «συναντήθηκε» με πρωτοφανείς για τα δεδομένα της εποχής απεργίες και καταλήψεις των εργατών στη βιομηχανία (αναπτερώνοντας αρχικά και καταβαραθρώνοντας στη συνέχεια μεσσιανικές ελπίδες της ριζοσπαστικής πολιτικής Αριστεράς), καθώς και με ευρείες κινητοποιήσεις άλλων κοινωνικών ομάδων συνδεδεμένων κυρίως με τη νέα «βιομηχανία της πολιτισμικής παραγωγής» του σύγχρονου καπιταλισμού (κυρίως δάσκαλοι, καθηγητές και μεγάλο μέρος των διανοουμένων).
Bookmarks Related papers MentionsView impact
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η αλληλέγγυα ή συνεργατική οικονομία έχει ήδη διανύσει μια μακρά περίοδο δοκιμών και εφα... more ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η αλληλέγγυα ή συνεργατική οικονομία έχει ήδη διανύσει μια μακρά περίοδο δοκιμών και εφαρμογών των μορφών με τις οποίες εμφανίζεται στις σύγχρονες κοινωνίες. Η αλληλέγγυα οικονομία (ΑΟ) έχει δημιουργήσει μια συμπαγή παράδοση εναλλακτικών οικονομικών και κοινωνικών πρακτικών, ειδικότερα: (α) στις λεγόμενες 'αναπτυσσόμενες χώρες', (β) σε κοινωνίες που έχουν τρωθεί περισσότερο από άλλες από την κρίση χρέους και έχουν τεθεί σε πολιτικο-οικονομική επιτροπεία και (γ) σε συγκεκριμένες περιοχές αναπτυγμένων οικονομιών με μεγάλους θύλακες ανεργίας και φτώχειας,. Ακριβώς, όμως, επειδή εφαρμόζει εναλλακτικές ως προς τα πρότυπα της επίσημης αγοράς πρακτικές, η ΑΟ δέχεται συχνά κριτικές 'από τα αριστερά', δηλαδή από δογματικά ιδεολογικοποιημένες εκδοχές αντικαπιταλισμού που την κατηγορούν για 'αποπολιτικοποίηση του αγώνα' κοκ. Το άρθρο αυτό στοχεύει να προσεγγίσει κριτικά μια συγκεκριμένη τέτοια δέσμη κριτικών στην ΑΟ που προέρχονται από την ορθόδοξη μαρξιστική θεωρία. Συγκεκριμένα, θα προσεγγιστούν με κριτικό τρόπο ορισμένα από τα σημεία της κριτικής που απευθύνει στην ΑΟ μια 'οικονομίστικη' εκδοχή της μαρξιστικής οπτικής και σχετίζονται κυρίως με την καπιταλιστική 'υπαγωγή' της ΑΟ, την αρνητική της λειτουργία έναντι της ανάπτυξης και τη δημιουργία ενός κοινοτισμού που καλλιεργεί τον ατομικισμό στις κοινωνικές σχέσεις. Το άρθρο διαρθρώνεται ως εξής. Κατ' αρχάς, αναλύεται η οπτική της 'παγκοσμιοποίησης από τα κάτω', σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί ότι τοπικές κοινότητες και γεωγραφικά εντοπισμένες συλλογικές προσπάθειες απελευθέρωσης από τα δεσμά της αγοράς διαμορφώνουν ένα πλαίσιο παρέμβασης που δεν αντιστέκεται μόνο στην 'παγκοσμιοποίηση από τα πάνω', αλλά διαμορφώνει επίσης ένα εν τοις πράγμασι συγκροτημένο σχέδιο διεθνοποίησης των εναλλακτικών οικονομικών και κοινωνικών πρακτικών. Έπειτα, γίνεται μια αδρή περιγραφή της ΑΟ, με στόχο να αναδειχθούν οι βασικές παράμετροι που προσδιορίζουν την εμβέλεια και τη μορφή της συλλογικής δράσης και τον τύπο της κοινωνικής σχέσης που χαρακτηρίζουν την ΑΟ. Στη συνέχεια, το άρθρο πραγματεύεται το βασικό του
Bookmarks Related papers MentionsView impact
by Athina Vitopoulou, Haris Tsavdaroglou, Aimilia Voulvouli, Ana Vilenica, Theodoros Karyotis, Michail Psimitis, Dražen Crnomat, Marvi Maggio, Maddalena Gretel Cammelli, Myrto Tsilimpounidi, Karla Helena Guzmán Velázquez, and Chara Kokkinou Research Group: Invisible Cities, 2016
Κοινωνικά Κινήµατα Πόλης και Περιφέρειας
Urban and Regional Social Movements
Aπρίλιος 2016, ... more Κοινωνικά Κινήµατα Πόλης και Περιφέρειας
Urban and Regional Social Movements
Aπρίλιος 2016, Θεσσαλονίκη, σ. 488, ISBN 978-618-82533-0-8
April 2016, Thessaloniki, 488 p., ISBN 978-618-82533-0-8
Επιµέλεια/ Editors
Κρίστη (Χρυσάνθη) Πετροπούλου / Christy (Chryssanthi) Petropoulou
Αθηνά Βιτοπούλου / Athina Vitopoulou
Χαράλαµπος Τσαβδάρογλου/ Charalampos Tsavdaroglou
Ερευνητική Οµάδα / Research Group
Αόρατες Πόλεις / Invisible Cities
Νο Copyright
Αναφορά ∆ηµιουργού
CC BY
poleisaorates@gmail.com
http://aoratespoleis.wordpress.com
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Papers by Michail Psimitis
by Christy (Chryssanthi) Petropoulou, Athina Vitopoulou, Haris Tsavdaroglou, Michail Psimitis, Paula Soto Villagrán, Karla Helena Guzmán Velázquez, Maddalena Gretel Cammelli, Marvi Maggio, Vassilis Dalkavoukis, Cristina Mattiucci, and Alexandros Kioupkiolis "Collective Identities Versus Social Exclusion: The December 2008 Greek Youth Movement"
This art... more "Collective Identities Versus Social Exclusion: The December 2008 Greek Youth Movement"
This article is trying to highlight some identity aspects of the Greek youth movement that seem to be appropriate in order to understand and interpret similar collective actions of excluded people against social exclusion. The core of the argument is that the notion of “collective identity” is more appropriate than others for our understanding of the complex interactions among different and heterogeneous
youth groups that participated actively in the December 2008 riots. In our case, it is precisely the emergence of creative symbolic and physical interactions during rioting, that should be considered as the main factor in the construction of a
collective identity that led to the rise of a youth movement in Greece.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Conference Presentations by Michail Psimitis
Εισήγηση στο 2ο Συνέδριο της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου "Οι Κοινωνικές Επιστήμες σήμερα: Διλήμματα και προοπτικές πέρα από την κρίση", 2019
Ο Μάης του ’68, ως προς τη συνάφειά του με τα κοινωνικά και οργανωτικά δεδομένα της εποχής του, π... more Ο Μάης του ’68, ως προς τη συνάφειά του με τα κοινωνικά και οργανωτικά δεδομένα της εποχής του, περιγράφεται ενίοτε ως ρήξη της βιομηχανικής κοινωνίας και ως πρόδρομος των νέων ταξικά οριζόντιων κοινωνικών κινημάτων που δέσποσαν στους κοινωνικούς αγώνες των δεκαετιών 1960 και 1970 στις δυτικές χώρες. Ενίοτε, περιγράφεται ως σειρά αγώνων και κινητοποιήσεων που αναζωογόνησαν την πολιτική ένταση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, παραμένοντας στο κλίμα της εντός της βιομηχανικής κοινωνίας δοκιμασμένης ταξικής σύγκρουσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Αναφορικά με την ιδεολογική του συγκρότηση, ορίζεται άλλοτε ως η πολιτική και πολιτισμική ριζοσπαστικοποίηση νέων πρωταγωνιστών της ιστορίας και άλλοτε ως εκδήλωση μιας «πανουργίας της ιστορίας» σύμφωνα με την οποία ο Μάης τελικά προετοίμαζε (εν αγνοία των πρωταγωνιστών του, ασφαλώς) την έλευση του ατομικισμού, του ηδονισμού, του στιλιστικού καταναλωτισμού και μιας γραφικής κοινωνικής επιτήδευσης. Στην πραγματικότητα, βέβαια, η ερμηνεία του φαινομένου εξαρτάται απόλυτα από την οπτική γωνία του υποκειμένου που μιλάει κάθε φορά. Εν προκειμένω, εξαρτάται από το αν μιλούν οι διανοούμενοι που ταυτίζονται με τους πρωταγωνιστές του Μάη (π.χ. Μορέν, Καστοριάδης, Τουρέν, Λεφόρ, Λεφέβρ) ή εκείνοι που εκπροσωπούν τους νικητές του Ιούνη (π.χ. Αρόν, Λιποβετσκί, Φερί, Ρενό). Μέχρις εδώ όλα φυσιολογικά, η μεροληπτική αναπαράσταση των μεγάλων συγκρούσεων στην ιστορία ήταν και θα είναι πάντοτε μέρος του κανόνα του παιχνιδιού, ανάλογα με την επιλογή ταύτισης με ένα από τα ιστορικά υποκείμενα της σύγκρουσης. Ο «Μάης», ωστόσο, δεν είναι φαινόμενο αμιγώς γαλλικό, εμφανίζει μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ εθνικού και παγκόσμιου. Συνιστά το γαλλικό ορόσημο μιας επαναστατικής διεργασίας της νεολαίας που λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο συνταράσσοντας τις κοινωνίες της εποχής. Και, μάλιστα, μιας μακράς διεργασίας που αρχίζει να ξεδιπλώνεται ήδη από τις αρχές της ίδιας δεκαετίας για να κορυφωθεί τη χρονιά του ’68. Ο «γαλλικός Μάης», επομένως, είναι μόνο η γαλλική στιγμή (έστω, η βασική ευρωπαϊκή συνεισφορά) στην κορύφωσης μιας διαρκούς και παγκόσμιας επανάστασης/εξέγερσης της νεολαίας και ειδικά της σπουδάζουσας νεολαίας που αμφισβητεί με πολλούς (και όχι απαραίτητα συνεκτικούς) τρόπους τους κανόνες της κυρίαρχης ενήλικης ζωής (ιεραρχία, πατριαρχία, πουριτανισμός, γραφειοκρατία, παραγωγισμός, αυταρχισμός, τεχνοκρατία, καταναλωτισμός). Ένα κίνημα, λοιπόν, παγκόσμιο, νεολαιίστικο, αντιαυταρχικό, αντικομφορμιστικό, ανατρεπτικό, διαρκές, κοινοτιστικό, ηδονιστικό και ελευθεριακό. Η εισήγηση εστιάζει σε τρεις εστίες αυτής της παγκόσμιας εξέγερσης (αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία στη νοηματοδότηση της «νεότητας» ως πολιτισμικού –και όχι μόνο ως βιολογικού- φαινομένου), αναδεικνύοντας τα κοινά τους στοιχεία και τις ιδιομορφίες τους: στα κινήματα νεολαίας στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία. Στα συμφραζόμενα της ανάλυσης, αναδεικνύεται η θεμελιώδης ιδιομορφία του «γαλλικού Μάη», δηλαδή το γεγονός ότι μόνο εκεί η φοιτητική εξέγερση «συναντήθηκε» με, πρωτοφανείς για τα δεδομένα της εποχής, απεργίες και καταλήψεις των εργατών στη βιομηχανία (αναπτερώνοντας αρχικά και καταβαραθρώνοντας στη συνέχεια μεσσιανικές ελπίδες της ριζοσπαστικής πολιτικής Αριστεράς), καθώς και με ευρείες κινητοποιήσεις άλλων κοινωνικών ομάδων συνδεδεμένων κυρίως με τη νέα «βιομηχανία της πολιτισμικής παραγωγής» του σύγχρονου καπιταλισμού (κυρίως δάσκαλοι, καθηγητές και μεγάλο μέρος των διανοουμένων).
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Drawing upon an older periodization concerning worldwide social movements, we can say that the cu... more Drawing upon an older periodization concerning worldwide social movements, we can say that the current decade is the first one of a period characterized by the strong presence of ‘relocalization and prefigurative social movements’. While earlier forms of organized collective actions either remained almost exclusively confined to the limits of the nation state (labor movements and new social movements) or explicitly rejected the nation state as the objective of their presence and chose a global action (global movements), modern relocalization movements reject both types of action and prefer an action focused directly against globalization. They act outside and away from the state and focus on territorial regeneration of the local autonomy as the cornerstone of self-governed and direct-democratic communities, with strong egalitarian social ties and a propensity for coequal participation.
These contemporary movements appear as forms of local resistance to globalization, but they are not showing trends of spatial or social isolation or marginalization, as happened, for instance, to most old communes and intentional communities of the past century. Instead, these are cosmopolitan communities that combine creatively community resilience and defense of the locality with the open spirit of cooperation, experimentation and constant learning. As far as their general structural influence is concerned, relocalization movements are opting more for ‘solidarity economy’ rather than 'social economy’, since in the former case the solidarity practices affect the whole economic activity (production, circulation , consumption and accumulation), while in the latter case solidarity simply appears in the final phase (products, resources, goods, services). Therefore, local and autonomous communities fulfill social and economic functions in a most embedded and effective way.
In this sense, ‘relocalization and prefigurative movements’ can be seen, under certain conditions, as organizational frameworks of an anti-capitalist life project aiming to construct symbiotic and autonomous communities based on: (a) de-commodification of goods and services, (b) relocalization of production and culture; (c) ecological approach to life; (d) the critique of dependency and consumption, and (e) direct democracy. In this way, they reject capitalist modernization, unlimited growth and free trade. Their development trends depend on their potential to achieve their objectives and convince about the feasibility of implementation of the paradigm they propose.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Books by Michail Psimitis
Urban and Regional Social Movements
Aπρίλιος 2016, Θεσσαλονίκη, σ. 488, ISBN 978-618-82533-0-8
April 2016, Thessaloniki, 488 p., ISBN 978-618-82533-0-8
Επιµέλεια/ Editors
Κρίστη (Χρυσάνθη) Πετροπούλου / Christy (Chryssanthi) Petropoulou
Αθηνά Βιτοπούλου / Athina Vitopoulou
Χαράλαµπος Τσαβδάρογλου/ Charalampos Tsavdaroglou
Ερευνητική Οµάδα / Research Group
Αόρατες Πόλεις / Invisible Cities
Νο Copyright
Αναφορά ∆ηµιουργού
CC BY
poleisaorates@gmail.com
http://aoratespoleis.wordpress.com
Papers by Michail Psimitis
This article is trying to highlight some identity aspects of the Greek youth movement that seem to be appropriate in order to understand and interpret similar collective actions of excluded people against social exclusion. The core of the argument is that the notion of “collective identity” is more appropriate than others for our understanding of the complex interactions among different and heterogeneous
youth groups that participated actively in the December 2008 riots. In our case, it is precisely the emergence of creative symbolic and physical interactions during rioting, that should be considered as the main factor in the construction of a
collective identity that led to the rise of a youth movement in Greece.
Conference Presentations by Michail Psimitis
These contemporary movements appear as forms of local resistance to globalization, but they are not showing trends of spatial or social isolation or marginalization, as happened, for instance, to most old communes and intentional communities of the past century. Instead, these are cosmopolitan communities that combine creatively community resilience and defense of the locality with the open spirit of cooperation, experimentation and constant learning. As far as their general structural influence is concerned, relocalization movements are opting more for ‘solidarity economy’ rather than 'social economy’, since in the former case the solidarity practices affect the whole economic activity (production, circulation , consumption and accumulation), while in the latter case solidarity simply appears in the final phase (products, resources, goods, services). Therefore, local and autonomous communities fulfill social and economic functions in a most embedded and effective way.
In this sense, ‘relocalization and prefigurative movements’ can be seen, under certain conditions, as organizational frameworks of an anti-capitalist life project aiming to construct symbiotic and autonomous communities based on: (a) de-commodification of goods and services, (b) relocalization of production and culture; (c) ecological approach to life; (d) the critique of dependency and consumption, and (e) direct democracy. In this way, they reject capitalist modernization, unlimited growth and free trade. Their development trends depend on their potential to achieve their objectives and convince about the feasibility of implementation of the paradigm they propose.
Urban and Regional Social Movements
Aπρίλιος 2016, Θεσσαλονίκη, σ. 488, ISBN 978-618-82533-0-8
April 2016, Thessaloniki, 488 p., ISBN 978-618-82533-0-8
Επιµέλεια/ Editors
Κρίστη (Χρυσάνθη) Πετροπούλου / Christy (Chryssanthi) Petropoulou
Αθηνά Βιτοπούλου / Athina Vitopoulou
Χαράλαµπος Τσαβδάρογλου/ Charalampos Tsavdaroglou
Ερευνητική Οµάδα / Research Group
Αόρατες Πόλεις / Invisible Cities
Νο Copyright
Αναφορά ∆ηµιουργού
CC BY
poleisaorates@gmail.com
http://aoratespoleis.wordpress.com
This article is trying to highlight some identity aspects of the Greek youth movement that seem to be appropriate in order to understand and interpret similar collective actions of excluded people against social exclusion. The core of the argument is that the notion of “collective identity” is more appropriate than others for our understanding of the complex interactions among different and heterogeneous
youth groups that participated actively in the December 2008 riots. In our case, it is precisely the emergence of creative symbolic and physical interactions during rioting, that should be considered as the main factor in the construction of a
collective identity that led to the rise of a youth movement in Greece.
These contemporary movements appear as forms of local resistance to globalization, but they are not showing trends of spatial or social isolation or marginalization, as happened, for instance, to most old communes and intentional communities of the past century. Instead, these are cosmopolitan communities that combine creatively community resilience and defense of the locality with the open spirit of cooperation, experimentation and constant learning. As far as their general structural influence is concerned, relocalization movements are opting more for ‘solidarity economy’ rather than 'social economy’, since in the former case the solidarity practices affect the whole economic activity (production, circulation , consumption and accumulation), while in the latter case solidarity simply appears in the final phase (products, resources, goods, services). Therefore, local and autonomous communities fulfill social and economic functions in a most embedded and effective way.
In this sense, ‘relocalization and prefigurative movements’ can be seen, under certain conditions, as organizational frameworks of an anti-capitalist life project aiming to construct symbiotic and autonomous communities based on: (a) de-commodification of goods and services, (b) relocalization of production and culture; (c) ecological approach to life; (d) the critique of dependency and consumption, and (e) direct democracy. In this way, they reject capitalist modernization, unlimited growth and free trade. Their development trends depend on their potential to achieve their objectives and convince about the feasibility of implementation of the paradigm they propose.