Marilyn Manson

Marilyn Manson naceu en Canton. Segundo a súa autobiografía The Long Hard Road Out of Hell, Manson é de ascendencia alemá e polaca pola parte do seu pai^[3] e foi criado coas crenzas relixiosas da súa nai.^[2] En 1990 graduouse como periodista para a revista Lifestyle Magazine, 25th Parallel, o cal lle permitiu realizar os seus primeiros contactos coa música, sobre todo cos artistas que entrevistaba.

No ano 1989 (xa con 20 anos), Marilyn formou en Florida a banda Marilyn Manson & the Spooky Kids (en 1992 o nome recortouse a Marilyn Manson). Nos primeiros anos da banda viuse involucrado con varios músicos cos cales gravou o seu primeiro álbum, Jeordie White (máis coñecido polo seu nome artístico Twiggy Ramírez) e Stephen Gregory Bier Jr. (máis coñecido como Madonna Wayne Gacy), Manson non só formaba parte de The Spookie Kids, senón que tamén participou en proxectos paralelos como Satan on Fire, un falso grupo de metal cristián onde tocou o baixo e a batería en Mrs. Scabtree, banda formada en colaboración con Jeordie e a súa noiva Jessicka (vocalista da banda Jack Off Jill).

No verán de 1993 atraeu a atención dun dos expoñentes máis relevantes da industria do metal nesa época, Trent Reznor, vocalista de Nine Inch Nails. Reznor ocupouse da produción do primeiro álbum da banda no ano 1994, chamado Portrait of an American Family, o cal logrou a certificación de ouro nos Estados Unidos,^[4] cun número maior de vendas que superaron as 500.000 copias vendidas e foi distribuído pola discográfica Nothing Records (propiedade de Trent Reznor).^[5] Con este álbum foi co que a banda conseguiu o seu propio club de fans, o cal creceu co seu primeiro álbum remix denominado Smells Like Children en 1995, que recibiu a certificación de platino,^[4] por superar o millón de copias vendidas; conseguiu tamén aparecer na programación de vídeos en MTV co seu primeiro éxito que resultou ser Sweet Dreams (Are Made of This) (versión da canción do grupo Eurythmics).

O éxito seguiu co álbum máis recoñecido da banda ata o momento chamado Antichrist Superstar (coproducido por Trent Renzor e Dave Ogilvie).^[6][7] Nos Estados Unidos tres dos álbums da banda conseguiron a certificación de platino e outros tres conseguiron a certificación de ouro,^[4] tamén a banda logrou entrar nos dez primeiros do Billboard, incluíndo dous dos seus álbums que lograron debutar no posto n° 1. Manson tamén debutou como produtor na banda Jack Off Jill. Tamén axudou a poñer o nome á banda e é o produtor da maioría dos álbums de Marilyn Manson, tamén toca a guitarra, o cal se ve na canción My Cat e abriu a maioría dos shows no sur de Florida.^[8] Así mesmo axudou a escribir a maioría das letras do álbum Humid Teenage Mediocrity 1992–1996 de Jack Off Jill, que é unha compilación de varios dos álbums do grupo nos seus inicios. Marilyn apareceu como cantante invitado no álbum Flesh of My Flesh, Blood of My Blood do rapeiro DMX,^[9] e no álbum 2000 Years of Human Error da banda Godhead, o único álbum producido polo seu selo discográfico Posthuman.^[10]

Manson fixo o seu debut no cine como actor en 1997, na película Lost Highway, dirixida por David Lynch.^[11] Desde entón apareceu en pequenos papeis, como no filme Jawbreaker, xunto coa súa ex noiva Rose McGowan en 1998,^[12] En 2002 formou parte do elenco de Beat the Devil.^[13] Ese mesmo ano tivo unha intervención no documental Bowling for Columbine do cineasta, documentalista e escritor Michael Moore.^[14] En 2003 apareceu en Party Monster xunto con Macaulay Culkin e Seth Green.^[15] Un ano despois tivo un papel na cinta The Heart Is Deceitful Above All Things, dirixida por Asia Argento,^[16] En 2007 interpretou un barman en Rise: Blood Hunter.^[17] En canto á televisión, apareceu na serie animada Clon High, e tamén en varias ocasións en Celebrity Deathmatch, da cadea MTV. O actor Johnny Depp asegurou que se inspirou en Manson para a súa actuación como Willy Wonka na película Charlie e a fábrica de chocolate.^[18] Marilyn expresou o seu interese en interpretar el mesmo o papel de Willy Wonka e aparentemente era a primeira elección do director, pero diversos conflitos da programación fixérono imposible.^[18]

A mediados de 2007 sóubose que estaba traballando no seu debut como director da película Phantasmagoria: The Visions of Lewis Carroll, acerca do autor de Alicia no país das marabillas, Manson interpretaría tamén o papel do escritor, ademais de escribir o guión e crear a banda sonora da mesma.^[19] Así mesmo, publicáronse noticias onde se afirma que Emma Watson fará unha nova adaptación do clásico da Cincenta xunto a Manson. Aínda non hai demasiados detalles sobre este novo traballo pero non terá nada que ver coa versión actual, xa que o musical se converterá nunha versión gótica.^[20][21]

En 2004, durante unha entrevista coa revista i-D Marilyn afirmou comezar a súa carreira como pintor de acuarelas e artista de pintura en seco en 1999, cando realizou cinco pezas en arredor de cinco minutos. Entre o 13 e 14 de setembro de 2002 realizou no Centro de Exhibicións de Arte Contemporánea dos Ánxeles a súa primeira exhibición, que denominou A Idade Dourada do Grotesco.^[22] Max Henry, da revista Art in America, dixo que o seu traballo nunca sería tomado en serio, e sinalou:

«Teño a impresión de que estas imaxes son terapéuticas. Recórdanme os cadros elaborados por pacentes psiquiátricos, cando se lles dan materiais de arte para ser usados como terapia. Alí, ves un montón de diaños, e no traballo de Manson, veo tamén un pouco deses diaños».^[23]

Entre o 14 e o 15 de setembro de 2004, realizou unha segunda exposición, a primeira noite en París e a segunda en Berlín. O programa foi denominado Trismegistus,^[24] que foi tamén o título da peza central da exposición, un cadro grande de Cristo con tres cabezas pintado sobre un panel de madeira antigo dunha mesa portátil de embalsamadores. Manson nomeou o seu autoproclamado movemento artístico Celebritarian Corporation,^[22][25] así mesmo acuñou un slogan para o movemento: «Imos vender a nosa sombra aos que están dentro dela.».^[25] En 2005, dixo que a Celebritarian Corporation fora xestándose durante sete anos, que de ser certo indicaría que se iniciou en 1998.^[26] Celebritarian Corporation é tamén o nome dunha galería de arte propiedade de Manson, chamada Celebritarian Corporation Gallery of Fine Art nos Ánxeles, a cal se inaugurou coa presentación da súa terceira exposición.^[22][27] En abril de 2007, as súas últimas obras exhibíronse na galería de arte Space 39 Modern & Contemporary en Florida.^[22] Corenta pezas desta exposición foron levadas á galería Brigitte Schenk da cidade alemá de Colonia para ser exhibidas publicamente do 28 de xuño ao 28 de xullo de 2007.^[28] Entre os habituais compradores das súas pinturas encóntranse Flea, Nicolas Cage e Jack Osbourne.

En 2008 lanzou a súa propia bebida de asente, denominada Mansinthe, a cal contén un 66,6% de alcohol e é producida pola empresa Matter-Luginbuehl.^[29] A bebida recibiu duras críticas pola parte de diversos coñecedores da materia; algúns compararon o seu olor co das augas residuais ou co dun pantano de barro,^[30] pero en agosto de 2008 foi elixida como a segunda mellor bebida de absintio,^[31] e obtivo unha medalla de ouro na Competición Mundial de Bebidas Alcohólicas de San Francisco.^[32] Despois de que varios medios de comunicación mostrasen a Marilyn con pantalóns de coiro, a organización polos dereitos dos animais PETA incluíuno na lista das celebridades peor vestidas de 2008.^[33]

 

Manson mantivo unha relación sentimental de cinco anos coa actriz Rose McGowan, desde 1997 ata 2001.^[34] Durante esa época, Rose chamou a atención ao aparecer practicamente núa nos MTV Video Music Awards de 1998, cun vestido de rede e roupa interior de leopardo.^[35] Tamén apareceu no vídeo da canción Coma White da banda Marilyn Manson, imitando a Jacqueline Kennedy, e prestou a súa voz como fondo no tema Posthuman, tamén de Manson.^[36] A parella comprometeuse no ano 2000, pero Rose terminou coa relación a principios do 2001 alegando diferentes estilos de vida.^[37]

Meses máis tarde e trala ruptura con Rose McGowan, comezou unha longa relación de catro anos coa modelo erótica Dita Von Teese. A parella contraeu matrimonio o 3 de decembro de 2005, nun castelo en Irlanda propiedade do artista Gottfried Helnwein.^[38] A cerimonia foi oficiada polo escritor, dramaturgo e cineasta chileno Alejandro Jodorowsky, amigo de Manson.^[39]

 

Porén, despois dun ano e medio de matrimonio e seis de relación, en xaneiro de 2007, Dita mandoulle a demanda de divorcio a Manson xusto o día do seu 38 aniversario, o 5 de xaneiro de 2007, alegando diferenzas irreconciliables; o feito foi desmentido máis tarde pola prensa, xa que a verdadeira razón da ruptura da parella fora a infidelidade de Manson coa actriz Evan Rachel Wood, coa que comezou a saír meses antes do divorcio da parella.^[40][41]

Días despois do seu divorcio, en xaneiro de 2007 fíxose oficialmente pública a súa relación con Evan Rachel Wood,^[42] quen protagonizou xunto con Manson o vídeo da canción Heart-Shaped Glasses (When the Heart Guides the Hand), o cal suscitou unha leve polémica debido ás súas escenas de sexo explícito e as escenas nas que ambos aparecen cubertos de sangue na cama.^[43] En maio de 2009 anunciaron a súa separación tras unha grave crise de parella. Non obstante, a principios de 2010 anunciaron a súa reconciliación e compromiso.^[44]

 

Finalmente en agosto dese mesmo ano, anunciaron o fin da súa relación.^[45]

Durante o tempo de separación con Wood, a prensa falou sobre unha posible relación do cantante coa actriz pornográfica Stoya,^[46] relación á cal Manson puxo o seu fin en novembro, para volver coa que fora a súa parella, a actriz Evan Rachel Wood en xaneiro de 2010.^[47] Finalmente Stoya alegou que a relación que ambos mantiñan non era considerada por ningún dos dous como unha relación seria, xa que apenas se vían e non había comunicación, Stoya denominou esa relación como "unha relación de carácter sexual" e sen compromisos de por medio, Stoya dixo que máis que unha relación era "un pasatempo divertido" ademais de dicir en máis dunha ocasión que por Manson non sentía máis alá que unha grande amizade, dicindo "Por que non ter un amigo con dereito a rozamento se ningún ten parella?". Porén, Manson e Stoya manteñen unha relación de amizade desde a finalización desa estraña e curta relación. Manson nunca falou ou desmentiu nada sobre dita relación.

 

Desde novembro de 2010 mantén unha relación estable coa modelo Lindsay Usich.^{[Cómpre referencia]}

• 1994: Portrait of an American Family
• 1995: Smells Like Children
• 1996: Antichrist Superstar
• 1997: Remix & Repent
• 1998: Mechanical Animals
• 1999: The Last Tour on Earth
• 2000: Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death)
• 2003: The Golden Age of Grotesque
• 2004: Lest We Forget: The Best Of
• 2007: Eat Me, Drink Me
• 2009: The High End of Low
• 2012: Born Villain

Grammy Awards

MTV Video Music Awards

Metal Edge Readers' Choice Awards

• 1989: The Raw Boned Psalms (sen publicarse)
• 1998: Dead to the World
• 1999: God Is in the TV
• 2002: Guns, God and Government World Tour
• 2003: Doppelherz
• 2004: Lest We Forget: The Best Of

• Lost Highway (1997)
• Spawn (1997)
• Celebrity Deathmatch (1998)
• Jawbreaker (1999)
• Clone High (2002)
• Bowling for Columbine (2002)
• The Hire: Beat the Devil (2003)
• Party Monster (2003)
• The Heart Is Deceitful Above All Things (2004)
• Area 51 (2005)
• Rise: Blood Hunter (2006)
• Phantasmagoria: The Visions of Lewis Carroll (non rodada)
• Tim and Eric Awesome Show, Great Job! (2010)
• Splatter Sisters (2011)
• Born Villain (2011)
• Wrong Cops (2012)
• Californication (2013)
• Celebrity Ghost Stories
• Once Upon a Time (2013)
• Sons of Anarchy (2014)
• Let Me Make You a Martyr (2016)
• Salem (2016–2017) (Thomas Dinley)
• The New Pope (2020)

• 1998: The Long Hard Road out of Hell
• 2000: Holy Wood
• Genealogies of Pain. Nuremberg: Verlag für moderne Kunst Nürnberg, 2011 ISBN 3-86984-129-8
• Campaign. Calabasas: Grassy Slope Incorporated, 2011 ISBN B-00-5J24ZH-S.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Marilyn Manson

• Páxina oficial
• Marilyn Manson na IMDb (en inglés).