Brian Hart Ltd.

Brian Hart Ltd., tamén coñecido como Hart e Hart Racing Engines, foi un fabricante de motores para automobilismo que participou en 157 Grandes Premios de Fórmula Un, cun total de 368 saídas.

Historia

Fundada en 1969 polo enxeñeiro británico Brian Hart, Hart concentrouse inicialmente en axustar os motores doutros fabricantes para os equipos privados británicos en todos os niveis dos deportes de motor. Hart atopou un éxito particular coa evolución do motor Ford Cosworth FVA, provocando que a grande empresa multinacional se achegara á Hart para encargarlle o desenvolvemento do motor Cosworth da serie Ford BDA de 1.6 L para a clase de 2.0L. O título Europeo de Fórmula Dúas gañouse en 1971 e 1972 con motores Ford construídos por Hart, e os motores BDA 2,0 L forneceron a maioría dos dos éxitos de Ford nos rallyes nos anos 1970.

Coa retirada de Ford da F2 a mediados da década de 1970, Hart comezou a concentrarse na construción dos seus propios deseños. O primeiro motor que leva o nome Hart foi o unha unidade twin-cam, catro cilindros Hart 420R F2, que apareceu en 1976 e montaríase nos coches de carreiras gañadores ata o final da década. En 1978, o equipo Toleman asociouse con Hart, Toleman proporcionou financiamento para desenvolver novos deseños de motores Hart. Os froitos desta colaboración resultou no logro dun dóbrete de Toleman no Campionato de Europa de F2 de 1980.

1985 Beatrice Lola-Hart THL 1

Beatrice Lola-Hart THL 1 no Goodwood Festival of Speed 2009

Información sobre ficheiros multimedia.

En 1981 Hart seguiu a Toleman na Fórmula Un, cun motor de catro cilindros en liña 1.5 L turbo nomeado o 415T. Pero, o ano foi un desastre, a pequena empresa de Brian Hart non podía seguir o ritmo dos equipos mellor financiados. Os Toleman só cualificáronse para competir dúas veces. Hart persistiu, o mellor resultado da relación de cinco anos con Toleman foi cando Ayrton Senna obtivo o segundo lugar no Gran Premio de Mónaco de 1984 e Toleman foi sétimo no Campionato de Construtores de 1984. Teo Fabi tamén logrou a pole position nun Toleman-Hart no Gran Premio de Alemaña de 1985, a primeira das dúas únicas poles na F1 dun coche con motor Hart.

Durante este período, os motores turbos Hart foron utilizados por outros tres equipos RAM (1984-1985); Spirit (1984-1985); e o equipo Haas Lola (1985-1986). Aínda que ningún dos seus equipos logrou grandes resultados, Hart gañou unha gran reputación polo seu excelente traballo cun pequeno orzamento.

A partir de 1984 empresas como Renault, Honda, BMW, TAG - Porsche e Ferrari foron capaces de desenvolver os seus motores cun rendemento moito máis alto que o turbo 415T de Hart. Como consecuencia Brian Hart detivo o desenvolvemento do motor. A última vez que se utilizou foi no equipo Haas Lola no Gran Premio de San Marino de 1986, con Patrick Tambay clasificando 11º na grella, pero retirado con problemas de motor logo de apenas 5 voltas.

No seu punto álxido en 1986, o Hart 415T produciu 750 bhp (559 kW; 760 PS) @ 11.000 rpm.^[1]

A raíz disto e a prohibición dos motores turbo en logo da tempada de Fórmula 1 de 1988 Hart retirouse da F1, aínda que fixo algún traballo independente. A compañía tuneou principalmente variantes do motor Cosworth DFR V8 para unha serie de equipos de F1, incluíndo Footwork Arrows en 1990 e 1991 Tyrrell en 1990, Larrousse en 1991 e AGS en 1991.

Hart volveu a F1 en 1993 cun motor totalmente propio un V10 de 3.5 L chamado o 1035, mediante un contrato de dous anos co equipo Jordan. Culminou cunha exitosa tempada de Fórmula Un de 1994, con Rubens Barrichello terminando terceiro no Gran Premio do Pacífico e logrando a última 'pole position' na F1 no Gran Premio de Bélxica.

Coa introdución da regras de 3.0 L en 1995, Hart cambiou a un motor V8 nomeado o 830, foron utilizados polo equipo Arrows en 1995 e 1996. Gianni Morbidelli foi terceiro no Gran Premio de Australia de 1995. En 1997, estes motores foron contratados polo equipo Minardi, mentres que o propio Brian Hart deseñaba o novo motor V10 de Yamaha.

Máis tarde nese ano, Tom Walkinshaw Racing (TWR) comprou Hart, e fusionouno co seu equipo Arrows de Fórmula Un. O Yamaha V10 foi modificado e correu en 1998-1999 como o Arrows V10, con Mika Salo, logrando un cuarto lugar no Gran Premio de Mónaco de 1998. Frustrado coa falta de desenvolvemento, Brian Hart deixou Arrows en 1999. Coa creba de TWR en 2002, a compañía do motor desapareceu co seu pai.

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	Pneu.	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Pos	Puntos
1981	Candy Toleman Motorsport	Toleman TG181	415T 1.5 S4 (t/c)	P		USW	BRA	ARX	SMR	BEL	MON	ESP	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	CAN	LVS			NC	0
					Brian Henton				NSC	NSC	NSCP	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	10	NSC	NSC
					Derek Warwick				NSC	NSC	NSCP	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	Ret
1982	Candy Toleman Motorsport Toleman Group Motorsport	Toleman TG181B Toleman TG181C Toleman TG183	415T 1.5 S4 (t/c)	P		RSA	BRA	USW	SMR	BEL	MON	DET	CAN	NED	GBR	FRA	ALE	AUT	SUI	ITA	LVS		NC	0
					Derek Warwick	Ret	NSC	NSCP	Ret	Ret	NSC	WD		Ret	Ret	15	10	Ret	Ret	Ret	Ret
					Teo Fabi	NSC	NSC	NSC	NC	Ret	NSC	WD		NSC	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	NSC
1983	Candy Toleman Motorsport	Toleman TG183B	415T 1.5 S4 (t/c)	P		BRA	USW	FRA	SMR	MON	BEL	DET	CAN	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	EUR	RSA			9º	10
					Derek Warwick	8	Ret	Ret	Ret	Ret	7	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	4	6	5	4
					Bruno Giacomelli	Ret	Ret	13	Ret	NSC	8	9	Ret	Ret	Ret	Ret	13	7	6	Ret
1984	Skoal Bandit Formula 1 Team	RAM 01 RAM 02	415T 1.5 S4 (t/c)	P		BRA	RSA	BEL	SMR	FRA	MON	CAN	DET	DAL	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	EUR	POR		NC	0
					Philippe Alliot	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	NSC	10	Ret	NTS	Ret	Ret	11	10	Ret	Ret	Ret
					Jonathan Palmer	8	Ret	10	9	13	NSC		Ret	Ret	Ret	Ret	9	9	Ret	Ret	Ret
					Mike Thackwell							Ret
	Toleman Group Motorsport	Toleman TG183B Toleman TG184		P M	Ayrton Senna	Ret	6	6	NSC	Ret	2	7	Ret	Ret	3	Ret	Ret	Ret		Ret	3		7º	16
					Johnny Cecotto	Ret	Ret	Ret	NC	Ret	Ret	9	Ret	Ret	NSC
					Stefan Johansson														4	Ret	11
					Pierluigi Martini														NSC
	Spirit Racing	Spirit 101		P	Mauro Baldi	Ret	8	Ret	8	Ret	NSC									8	15		NC	0
	Spirit Racing	Spirit 101		P	Huub Rothengatter							NC		Ret	NC	9	NC	Ret	8				NC	0
1985	Skoal Bandit Formula 1 Team	RAM 03	415T 1.5 S4 (t/c)	P		BRA	POR	SMR	MON	CAN	DET	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	BEL	EUR	RSA	AUS		NC	0
					Manfred Winkelhock	13	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	12	Ret	Ret
					Philippe Alliot	9	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret
					Kenny Acheson										Ret	NSC	Ret
	Toleman Group Motorsport	Toleman TG185		P	Stefan Johansson	WD	WD	WD															NC	0
					Teo Fabi				Ret	Ret	Ret	14	Ret	Ret	Ret	Ret	12	Ret	Ret	Ret	Ret
					John Watson	WD	WD	WD
					Piercarlo Ghinzani										NTS	Ret	NTS	Ret	Ret	Ret	Ret
	Spirit Enterprises Ltd	Spirit 101D		P	Mauro Baldi	Ret	Ret	Ret	WD														NC	0
	Team Haas (USA) Ltd	Lola THL1		G	Alan Jones												Ret		Ret	NTS	Ret		NC	0
1986	Team Haas (USA) Ltd	Lola THL1	415T 1.5 S4 (t/c)	G		BRA	ESP	SMR	MON	BEL	CAN	DET	FRA	GBR	ALE	HUN	AUT	ITA	POR	MEX	AUS		NC	0
					Alan Jones	Ret	Ret
					Patrick Tambay	Ret	8	Ret
1993	Sasol Jordan	Jordan 193	1035 3.5 V10	G		RSA	BRA	EUR	SMR	ESP	MON	CAN	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	XPN	AUS		11º	3
					Rubens Barrichello	Ret	Ret	10	Ret	12	9	Ret	7	10	Ret	Ret	Ret	Ret	13	5	11
					Ivan Capelli	Ret	NSC
					Thierry Boutsen			Ret	Ret	11	Ret	12	11	Ret	13	9	Ret
					Marco Apicella													Ret
					Emanuele Naspetti														Ret
					Eddie Irvine															6	Ret
1994	Sasol Jordan	Jordan 194	1035 3.5 V10	G		BRA	PAC	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	EUR	XPN	AUS		5º	28
					Rubens Barrichello	4	3	NSC	Ret	Ret	7	Ret	4	Ret	Ret	Ret	4	4	12	Ret	4
					Eddie Irvine	Ret	EX	EX	EX	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	13	Ret	7	4	5	Ret
					Aguri Suzuki		Ret
					Andrea de Cesaris			Ret	4
1995	Footwork Hart	Footwork FA16	830 3.0 V8	G		BRA	ARX	SMR	ESP	MON	CAN	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	EUR	PAC	XPN	AUS	8º	5
					Gianni Morbidelli	Ret	Ret	13	11	9	6	14								Ret	Ret	3
					Massimiliano Papis								Ret	Ret	Ret	Ret	7	Ret	12
					Taki Inoue	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	9	Ret	Ret	Ret	Ret	12	8	15	Ret	Ret	12	Ret
1996	Footwork Hart	Footwork FA17	830 3.0 V8	G		AUS	BRA	ARX	EUR	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	XPN		9º	1
					Ricardo Rosset	9	Ret	Ret	11	Ret	Ret	Ret	Ret	11	Ret	11	8	9	Ret	14	13
					Jos Verstappen	Ret	Ret	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	10	Ret	Ret	Ret	8	Ret	11
1997	Minardi Team	Minardi M197	830 3.0 V8	B		AUS	BRA	ARX	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	AUT	LUX	XPN	EUR	NC	0
					Ukyo Katayama	Ret	18	Ret	11	10	Ret	Ret	11	Ret	Ret	10	14	Ret	11	Ret	Ret	17
					Jarno Trulli	9	12	9	NTS	Ret	15	Ret
					Tarso Marques								Ret	10	Ret	12	Ret	14	EX	Ret	Ret	15

Véxase tamén

Notas

↑ Hart Formula One engines

Ligazóns externas

Brian Hart and his engines at grandprix.com (pg. 5)

[1] Hart Formula One engines

[1]