Ave do paraíso (planta)

A especie foi descrita en 1789 polo naturalista, botánico e mecenas das ciencias naturais inglés Sir Joseph Banks, que reclasificou a Heliconia bihai J. S. Mill.^[1][2][3]

Porén, no ITIS adxudícanlle a autoría ao tamén botánico inglés William Townsend Aiton.^[4]

O epíteto específico científico desta planta, reginae (en latín = "da raíña"), está dedicado á princesa alemá Carlota de Mecklemburgo-Strelitz, raíña consorte de Inglaterra polo seu casamento co rei Xurxo III do Reino Unido, falecida en 1818 e que era moi afeccionada á botánica.^[5]

Os principais sinónimos desta especie (hai até 25) son:^[6]

Planta herbácea, de porte arbustivo cunha altura media de 1,5 m e un diámetro de 1,8 m.

As follas, con longos pecíolos, son alternas, pinnatinervadas e dísticas.

As flores son hermafroditas, asimétricas, polinizadas por aves, e preséntanse reunidas en grupos cinciniformes protexidos primariamente por grandes brácteas, varias delas laterais e con frecuencia longamente pedunculadas. O perigonio está formado por 6 tépalos distribuídos en dous grupos, os tres externos iguais e libres, os tres internos desiguais e xeralmente soldados, un de maiores dimensións e pregado en forma de frecha rodeando a estilo. O xineceo presenta 3 carpelos soldados, o ovario é ínfero, trilocular, con numerosos primordios seminais.

O froito é unha cápsula valvicida que se abre por 3 valvas.

Necesita luz intensa tres ou catro horas diarias de luz solar directa e non florece con luz inadecuada. Durante o período de crecemento activo, pode cultivarse en condicións normais. Necesita de regos moderados e humidade normal. Entre marzo e outubro require grandes cantidades de auga. As aves do paraíso son moi sensibles ao ataque das cochinillas.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Ave do paraíso

• L. Watson y M. J. Dallwitz, The families of flowering plants - Strelitziaceae

• Estrelitziáceas

• ITIS 42382