Imaxe de mapa de bits

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo.

Unha imaxe raster, bitmap ou mapa de bits é unha imaxe en formato dixital onde se fixa a cor de cada píxel. A desvantaxe dunha imaxe raster é que ao ampliar se ven os píxeles, dise que a imaxe pixela. Hai programas de mapa de bits para editar imaxes raster. A contraparte dunha imaxe raster é a imaxe vectorial.

Un exemplo de imaxe raster é a dunha cámara dixital que grava nun chip de imaxe que contén unha cuadrícula de píxeles, chamada matriz.

O formato de imaxe matricial úsase moito e é o que se emprega normalmente para facer fotos dixitais e capturar vídeo. Para obtelo utilízanse dispositivos de conversión analóxico-dixital, como escáneres e cámaras dixitais.

As imaxes de mapa de bits adoitan definirse pola súa altura e ancho (en píxeles) e pola súa profundidade de cor (en bits por píxel), que determina o número de núcleos diferentes que se poden almacenar en cada punto individual e polo tanto, en grande medida, a calidade da cor da imaxe.

Os gráficos en mapa de bits distinguense dos gráficos vectoriais en que estes últimos representan unha imaxe a través do uso de obxectos xeométricos como curvas de Bézier e polígonos, no do simple almacenamento da cor de cada punto na matriz.

A seguinte imaxe ilustra a diferenza entre unha imaxe vectorial (esquerda) e unha imaxe ráster ou mapa de bits (dereita). Nos dous casos represéntase un círculo. O que non se pode ver é que o círculo esquerdo é unha imaxe vectorial e a imaxe dereita consiste nunha gran colección de píxeles. Cando se amplía a imaxe vectorial, a diferenza faise evidente. Coa imaxe vectorial, ampliar a imaxe non altera a calidade da figura. Non obstante, cando se amplía a imaxe de mapa de bits, os píxeles individuais fanse visíbeis e o límite da figura, que debería ser unha liña, convértese nunha "escaleira".

Cada punto da imaxe mostrada na pantalla corresponde a un píxel da matriz, de xeito que a maioría das imaxes requiren que se represente un número moi grande de píxeles. Por exemplo, unha imaxe común de 800 píxeles de ancho por 600 píxeles de alto require 3 bytes para representar cada píxel (un por cada cor RGB primaria) e 54 bytes adicionais de cabeceira. Isto suma 1.440.054 bytes.

Aínda que a representación de imaxes na memoria RAM se fai normalmente en mapas de bits, cando se fala dunha gran cantidade de imaxes almacenadas en discos magnéticos e transmisión de datos a través de redes é necesaria a compresión dos ficheiros, para reducir a pegada e o tempo de transmisión. A compresión de datos pode ser con perdas ou sen perdas. Os principais formatos adoptados para a compresión de datos en Internet son ​​Compuserve GIF, JFIF (coñecido como JPEG) e o máis recente e libre PNG.

Ao cambiar as dimensións as imaxe en mapa de bits prodúcese unha perda de calidade. Nos gráficos vectoriais iso non ocorre, adaptan facilmente a súa resolución á de calquera dispositivo de visualización ou impresión.

En calquera caso, hai maior perda ao intentar aumentar o tamaño da imaxe (aumentar o número de píxeles) que ao reducila. As imaxes de mapa de bits son máis prácticas para sacar fotos ou filmar escenas, mentres que os gráficos vectoriais se usan principalmente para a representación de figuras xeométricas, o que os fai útiles para o deseño gráfico e a representación de texto. As pantallas de hoxe en día presentan normalmente entre 72 e 130 píxeles por polgada (dpi) e algunhas impresoras imprimen 2.400 puntos por polgada (dpi) ou máis; Determinar a mellor resolución de imaxe para unha determinada impresora pode ser bastante complexo, xa que a saída impresa pode ter máis detalles do que o usuario pode distinguir na pantalla do ordenador. Normalmente, unha resolución de 150 a 300 ppp funciona ben para a impresión en catro cores (CMYK).

Cada punto representado na imaxe debe conter información de cor, representada en canles separadas que representan os compoñentes primarios da cor que se pretende representar, en calquera modelo de cor, sexa RGB, CMYK, LAB ou calquera outro dispoñible para representación. A esta información pódese engadir outra canle que represente a transparencia con respecto ao fondo da imaxe. Nalgúns casos, (GIF) a canle de transparencia ten un só bit de información, é dicir, pode representarse como totalmente opaco ou totalmente transparente; nas máis avanzadas (PNG, TIFF), a canle de transparencia é unha canle coa mesma profundidade que o resto de canles de cor, co que se poden obter centos, miles ou mesmo millóns de niveis de transparencia diferentes.

A transformación dun mapa de bits a un formato vectorial chámase vectorización. Este proceso normalmente realízase manualmente (rastrexando o mapa de bits con curvas de Bézier ou polígonos vectoriais) ou coa axuda dun programa específico, como Corel PowerTrace ou Inkscape. O proceso inverso, convertendo unha imaxe vectorial nunha imaxe de mapa de bits, é moito máis sinxelo e chámase rasterización.

En sistemas operativos como DOS, Windows e macOS, a extensión de ficheiro é .BMP usado para o almacenamento de imaxes de mapa de bits. Hoxe engadíronse outros formatos máis frecuentes como JPEG, GIF ou PNG.

En infografía 3D (tridimensional) o concepto dunha cuadrícula de píxeles esténdese a un espazo tridimensional composto por ladrillos cúbicos chamados voxeles. Neste caso, hai unha cuadrícula tridimensional con elementos (cubos) que conteñen a información da cor. Aínda que os voxels son un concepto potente para tratar corpos con formas complexas, requiren moita memoria para ser almacenados. En consecuencia, as imaxes vectoriais 3D úsanse máis a miúdo cando se producen imaxes tridimensionais.

• Lista de extensións de ficheiros
• Gráfico vectorial
• Transformada de Fourier discreta