Bleda

Bleda

Bleda nunha litografía de Josef Kriehuber.
Biografía
Nacemento	valor descoñecido
Morte	444
Rei dos hunos Imperio Huno
435 – 444 ← Ruga (pt) – Atila → Xunto con: Atila
Actividade
Ocupación	Xefe tribal
Outro
Título	Rei
Pai	Mundíuco
Irmáns	Atila
Descrito pola fonte	Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Bleda (390-445), ou Buda (segundo as crónicas húngaras) foi un dos dous xefes que tiveron os hunos asentados en Europa Oriental entre 434 e 445. O outro xefe era Atila, o seu irmán,^[1] que herdou o trono xunto con el trala morte do seu tío Rugas.

Segundo a tradición, Bleda e Atila naceron de Bendeguz, o líder dos hunos. Nun primeiro momento, Atila e Bleda optaron por proseguir coa paz cos romanos. Polo tratado de Margus (hoxe Požarevac), o Imperio romano de Oriente duplicaba os tributos anuais ós hunos e entregáballes varias tribos xermánicas que desertaran do exército huno e se refuxiaran á outra beira do Danubio. Durante os 5 anos seguintes mantívose a paz, e Atila e Bleda aproveitaron para realizar incursións contra o Imperio sasánida, aínda que foron finalmente derrotados cando trataban de conquistar Armenia.

No 439, hunos e romanos acusáronse mutuamente de romper o tratado de Margus. En consecuencia, volveu a guerra entre ambos, e os exércitos de Atila e Bleda destruíron ou tomaron as cidades romanas de Viminacium, Margus, Sigindunum (Belgrado) e Sirmium. Tras unha breve tregua en 442, os hunos continuaron os seus ataques e saquearon Ratiara, Naissus (Niš), Serdica (Sofía), Filipópolis (Plovdiv) e Arcadiópolis. Antes de que a situación se volvese aínda máis crítica, o emperador Teodosio II admitiu a súa derrota e comprometeuse a entregar unha indemnización de 1963 quilos de ouro ós hunos, ademais de triplicar os tributos acordados en Margus e pagar 12 sólidos por cada prisioneiro romano liberado.

Bleda morreu no ano 445, ó parecer durante unha cacería xunto co seu irmán Atila. Sempre se especulou que a súa morte non fora accidental.