هیپوکسی
| هایپاکسیا | |
|---|---|
 | |
| سیانوز در دست بیمار دارای هیپوکسی | |
| تخصص | پزشکی ریه، سم‌شناسی پزشکی  |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام | 799.02 |
| سمپ | D000860 |
هیپوکسی (به فرانسوی: Hypoxie) یا هایپوکسیا (به انگلیسی: Hypoxia) یا کم‌اکسیژنی از علائم بیماری است و به معنای کاهش اکسیژن‌رسانی به تمام ارگانیسم (هیپوکسی جنرال) یا بافت‌های بدن (هیپوکسی بافت) است و مهم‌ترین علامت کلینیکال آن کبودی در لب و انگشتان دست و پا بوده و می‌تواند ناشی از کاهش اکسیژن هوا مانند صعود به ارتفاعات، اختلالات ریوی و عدم تهویهٔ مناسب ریه‌ها، کم‌خونی و اختلالات یا توقف گردش خون باشد. مسمومیت با سیگار یا قلیان (استنشاق بیش از حد دود آنها) می‌تواند به هیپوکسی خفیف تا متوسط بینجامد که البته نادر است. مسمومیت با گازهای سمی پردود نیز در ۷۰ درصد موارد می‌تواند منجر به هیپوکسی شود.[۱] کاهش اکسیژن‌رسانی به بافت‌ها منجر به تورم و آسیب بافت‌ها می‌شود که نهایتاً در تبادل اکسیژن و دی‌اکسید کربن بین مویرگ‌ها و بافت‌ها اختلال ایجاد می‌کند.[۲]
همچنین، اگر خلبانان در ارتفاعات بسیار بالا از ماسک اکسیژن استفاده نکنند دچار هیپوکسی خواهند شد. هیپوکسی یکی از محرک‌های مهم ترشح اریتروپوئیتین توسط کلیه‌ها می‌باشد که نقش مهمی در تولید گلبول‌های قرمز خون برعهده دارد. هیپوکسی در صورت فقدان اریتروپویتین به صورت ناچیزی باعث افزایش تعداد گلبول‌های قرمز می‌شود.
منابع
[ویرایش]- ↑ آژانس امنیت سلامت انگلستان
- ↑ «hypoxia hi-pok´se-ah». دریافت‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۱.
