Wikipedia, Entziklopedia askea
| Nobelioa |
|---|
| 102
Mendelebioa ← Nobelioa → Lawrentzioa |
|
|
|
| Izena, ikurra, zenbakia | Nobelioa, No, 102 |
|---|
| Serie kimikoa | aktinidoak |
|---|
| Taldea, periodoa, orbitala | -, 7, f |
|---|
| Masa atomikoa | (259) g/mol |
|---|
| Konfigurazio elektronikoa | [Rn] 5f14 7s2 |
|---|
| Elektroiak orbitaleko | 2, 8, 18, 32, 32, 8, 2 |
|---|
|
| Egoera | solidoa |
|---|
| Urtze-puntua | 1.100 K
(827 °C, 1.521 °F) |
|---|
Lurrun-presioa
| P/Pa |
1 |
10 |
100 |
1 k |
10 k |
100 k
|
| T/K |
|
|
|
|
|
| |
|
| Oxidazio-zenbakia(k) | 2, 3 |
|---|
| Elektronegatibotasuna | 1,3 (Paulingen eskala) |
|---|
| Ionizazio-potentziala | 1.a: 642 kJ/mol |
|---|
|
| Nobelioaren isotopoak
|
Nobelioa edo unilbioa elementu kimiko sintetiko bat da, No ikurra eta 102 zenbaki atomikoa dituena. Aktinidoen serieko elementu transuranido metaliko erradioaktiboa da. Kurioa karbono-ioiekin bonbardatuz sintetizatzen da.
Nobelioa gutxi ezagutzen da, oso kantitate txikietan ekoiztu baita. Bere isotoporik egonkorrenak (259No), 58 minutuko erdibizitza dauka eta 255Fm eratzen du alfa desintegrazio bidez edo 259Md elektroi-harrapaketa bidez.
Ziklotroi bidez egindako esperientzietan lortu den aktinidoeen saileko gai bakun sintetikoa hau Suedia, Sobietar Batasuna eta Kaliforniako zenbait ikertzaile taldek aurkitu zuten. 1957an aurkitu zen. Nobelio deitura behin-behinerako onartu du IUPAC erakundeak. Ez du erabilerarik ez gai elkartu ezagunik.[1]
