La colmena (filmo)
| La colmena | |
|---|---|
| filmo | |
| Originala titolo | La colmena |
| Originala lingvo | hispana lingvo |
| Kina aperdato | 11 okt. 1982, 8 jul. 1983 |
| Ĝenro | drama filmo, filmo bazita de literatura verko |
| Kameraado | Hans Burmann |
| Reĝisoro(j) | Mario Camus |
| Produktisto(j) | José Luis Dibildos |
| Scenaro | José Luis Dibildos |
| Filmita en | Madrido |
| Loko de rakonto | Madrido |
| Muziko de | Antón García Abril |
| Rolantoj | Victoria Abril • Agustín González • Ana Belén • Antonio Resines • Mary Carrillo • Charo López • Concha Velasco • Elvira Quintillá • María Luisa Ponte • José Luis López Vázquez • José Sacristán • José Sazatornil • Francisco Algora • Rafael Alonso • José Bódalo • Emilio Gutiérrez Caba • Rafael Hernández • Encarna Paso • Francisco Rabal • Manuel Zarzo • Imanol Arias • Luis Barbero • Luis Ciges • Miguel Rellán • Mario Pardo • Queta Claver • Luis Escobar Kirkpatrick • Fiorella Faltoyano • José Vivó • Camilo José Cela • Elena María Tejeiro • Marta Fernández Muro |
| Honorigoj | Ora Urso |
| IMDb | |
La colmena (La abelujo) estas hispana drama filmo reĝisorita de Mario Camus en 1982.[1]
Intrigo
[redakti | redakti fonton]La loko-tempa kadro estas tre preciza: tri tagoj en Madrido en la vintro de 1942, dum malfacilaj jaroj tuj post la Hispana Enlanda Milito kaj venko de la frankisma tendaro. La historio estas bazata sur loko tre reduktita (kafejo ironie nomita La delicia) sed kun multaj roluloj kiuj malmulte intervenas en la intrigo havigante ĥoran socian alrigardon. Inter preskaŭ tri cent roluloj, malabundas kaj tiuj de altaj klasoj kaj tiuj de laborista klaso aŭ marĝenuloj (kongrue kun la postuloj de la tiama reĝimo), kaj hegemonias tiuj de la malalta mezklaso, nome la malalta burĝaro eĉ pli malaltigita pro la landa situacio.
Plej granda parto de la klientoj apenaŭ havas monon por pagi sian kafotason kaj foje eĉ ankaŭ ne por manĝi. Multaj historioj interplektiĝas per tiu akso de malriĉeco. Kerna grupo de la kafejklientoj estas grupo de ĉefe nesukcesaj verkistoj, kiuj tie babilrondas. Ankaŭ seksaferoj regas la vivon de kelkaj roluloj. La posedantino de la kafejo reprezentas la subpremadon de la epoko kaj kontraŭ siaj laboristoj kaj ĉefe kontraŭ la neenspeziga klientaro. Martín Marco (José Sacristán) ne scias, ke polico serĉas lin.
Historio
[redakti | redakti fonton]La filmo estas bazita sur la samnoma romano de Camilo José Cela. La verkisto mem ludas malgrandan rolon en la filmo kiel Matías. La filmobuĝeto estis de 90 milionoj de pesetoj, grava monkvanto por la epoko, ĉefe ĉar oni disponis por tiom granda nombro de roluloj de ankaŭ multnombra aro de gravaj geaktoroj same kiel pri zorgita etoso. Inter lokoj de fimado estis la fama Café Gijón de Madrido.[2]
La fimo ege sukcesis pri biletvendado, kun preskaŭ miliono kaj duono de spektantoj, kaj ricevis diversajn premiojn, kiel Ora Urso al la plej bona filmo en la Berlina Kinfestivalo.
Geaktoraro kaj roluloj
[redakti | redakti fonton]- José Sacristán (Martín Marco López)
- Victoria Abril (Julita)
- Francisco Algora (Ramón Maello)
- Rafael Alonso (Julián Suárez)
- Ana Belén (Victorita)
- José Bódalo (Don Roque)
- Mary Carrillo (Doña Asunción)
- Camilo José Cela (Matías)
- Queta Claver (Doña Matilde)
- Luis Escobar (Don Ibrahim)
- Fiorella Faltoyano (Filo, virino)
- Agustín González (Mario de la Vega)
- Emilio Gutiérrez Caba (Ventura Aguado)
- Rafael Hernández (Padilla)
- Charo López (Nati Robles)
- José Luis López Vázquez (Leonardo Meléndez)
- Antonio Mingote (funebrulo)
- Mario Pardo (Rubio Antofagasta)
- Encarna Paso (patrino de Victorita)
- María Luisa Ponte (doña Rosa)
- Elvira Quintillá (doña Visitación)
- Francisco Rabal (Ricardo Sorbedo)
- Antonio Resines (Pepe El Astilla)
- José Sazatornil (Tesifonte Ovejero)
- Elena María Tejeiro (Señorita Elvira)
- Ricardo Tundidor (Roberto)
- Concha Velasco (Purita)
- Manuel Zarzo (Consorcio)
- Imanol Arias (ftizulo)
- Luis Barbero (Pepe)
- Luis Ciges (Don Casimiro)
- Marta Fernández Muro (Amparito)
- Miguel Rellán
- Ana María Ventura
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ «Datos de Pelicula ICAA - Catalogo de Películas ICAA». sede.mcu.gob.es. Konsultita la 22an de marto 2021.
- ↑ Canales, Víctor (27a de septembro 2019). «Tres bares de Madrid con el cine español». Vino, Carretera y Manta. Konsultita la 22an de marto 2021.
- En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo La colmena (película) en la hispana Vikipedio.