Slovenija

Slavenski preci današnjih Slovenaca doselili su se na područje današnje Slovenije vjerovatno u 6. vijeku. U 7. vijeku nastala je Karantanija, prva država alpskih Slavena. Godine 745. Karantanija je u zamjenu za odbranu protiv Avara priznala vlast Bavarske, a zadržala je neke oblike unutrašnje samostalnosti nakon preoblikovanja u jednu od franačkih grofovija 828. godine. Već u 7. vijeku se na prostoru središnje Slovenije uobličila jedna slovenska plemenska zajednica, Karniola, koja je u 8. vijeku također bila uključena u okvir franačke države. Počev od 8. vijeka iz Salzburga i Akvileje počelo se širiti kršćanstvo u Sloveniji.

Oko 1000. godine napisani su Brižinski spomenici, prvi pisani dokument na slovenskom i prvi slavenski dokument na latinici. U 14. vijeku veći dio današnje Slovenije pada pod vlast Habsburgovaca. Slovenija se tada dijeli na pokrajine: Kranjsku, Gorišku, Štajersku, Korušku, Trst i Istru. Godine 1848. brojne narode zahvata narodni preporod, pa i Slovenci imaju politički program koji traži ujedinjenu Sloveniju. Kad se 1918. godine raspala Austro-Ugarska, a Italija zauzela pokrajine Primorsku i Istru, te dio Dalmacije, osnovana je Država Slovenaca, Hrvata i Srba koja se ubrzo ujedinila sa Kraljevinom Srbijom u Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca koja se 1929. preimenovala u Kraljevinu Jugoslaviju.

Kraljevina Jugoslavija se raspala nakon Drugog svjetskog rata, a Slovenci su se pridružili Demokratskoj federativnoj Jugoslaviji što je zvanično objavljeno 10. augusta 1945. godine. Država je 29. novembra 1945. preimenovana u FNRJ (Federativnu narodnu republiku Jugoslaviju) te je kasnije 1963. postala SFRJ.

Današnja Republika Slovenija je na osnovu plebiscitnog odlučivanja objavila svoju nezavisnost od SFRJ 25. juna 1991. godine.

Zastava Slovenije sastoji se od tri jednako široke vodoravne pruge bijele, plave, i crvene boje. Grb Slovenije na zastavi se nalazi pri vrhu na lijevoj strani. Na grbu je bijeli Triglav, najviša planina u Sloveniji, na plavoj pozadini; pod njim su dvije valovite plave linije koje označavaju Jadransko more i lokalne rijeke. Iznad planine su tri šestokrake zvijezde.

Boje zastave su pan-slavenske, ali su se upotrebljavale i ranije na bivšim zastavama i podrazumjevaju se kao narodne boje Slovenije. Prvi put su korištene na zastavi iz 1848. godine za vrijeme rasta slavenskog nacionalizma.

Za vrijeme Jugoslavije, slovenska zastava je nastavila simbolizirati Sloveniju. 1945. godine, u sredinu zastave stavljena je crvena zvijezda, koja je onda bila simbol Socijalističke Republike Slovenije. Nakon osamostaljenja Slovenije od Jugoslavije, zvijezda je zamjenjena novim grbom. Nova zastava je prihvaćena 27. juna 1991.

Grb Slovenije sastoji se od plavog štita s crvenim obrubom na kojem se nalazi stilizirani prikaz bijele planine - Triglava. Ispod te planine su dvije vijugave linije koje simbolizuju rijeke i more, a iznad Triglava su tri zlatne, šestokrake zvijezde koje čine trokut. Zvijezde potiču s grba celjskih grofova.

Grb se nalazi i na slovenskoj zastavi.

Zdravljica je pjesma koju je napisao France Prešeren. Sedma strofa pjesme je također himna Republike Slovenije.

 

Geografski, Slovenija se nalazi u jugoistočnoj Evropi, na raskrižju Alpa, Dinarskih planina, Panonske nizije i Sredozemlja. Njeno područje je mješavina utjecaja alpske, sredozemne i kopnene klime. Više od polovine njene površine (54%) prekrivaju šume. Prema podacima FAO-a, šume u Sloveniji zauzimaju 1.076.474 hektara,^[2] po čemu je, poslije Finske i Švedske, treća u Evropi. U sjeverozapadnom dijelu države preovladavaju Alpe sa najvišim vrhom Triglavom (2864 m). U pravcu prema moru prostire se pokrajina Kras (bos. krš). Njen podzemni svijet sadrži neke od najveličanstvenijih podzemnih galerija u Evropi. Neke od poznatijih su Postojnska jama i Škocjanske jame, koje su isklesale podzemne vode, a u njima se nalaze prelijepi pećinski ukrasi. Stoga ih je UNESCO stavio na Spisak svjetske i kulturne baštine.

• S Hrvatskom – 670 km
• S Austrijom – 318 km
• S Italijom – 280 km
• S Mađarskom – 102 km

Dužina morske obale iznosi 46,69  km.

• Centralna geometrijska tačka: Slivna, 46°07′11.8″N 14°48′55.2″E / 46.119944°N 14.815333°E / 46.119944; 14.815333;
• krajnji sjever: Budinci, 46°52′37.52″N 16°14′18.14″E / 46.8770889°N 16.2383722°E / 46.8770889; 16.2383722;
• krajnji jug: Damelj, 45°25′18.34″N 15°10′56.06″E / 45.4217611°N 15.1822389°E / 45.4217611; 15.1822389;
• krajnji istok: Pince–Marof, 46°28′33.76″N 16°36′07.69″E / 46.4760444°N 16.6021361°E / 46.4760444; 16.6021361;
• krajnji zapad: Robidišče, 46°17′54.05″N 13°23′47.81″E / 46.2983472°N 13.3966139°E / 46.2983472; 13.3966139.

Vazdušna linija po geografskoj širini iznosi 1° 287' odn. 163 km. Vazdušna linija po geografskoj dužini iznosi 3° 13' odn. 248 km.

Slovenija se nalazi u prilično aktivnoj seizmičkoj zoni, zbog svog položaja na relativno malehnoj Jadranskoj ploči, stješnjenoj između evroazijske ploče na sjeveru i afričke ploče na jugu, te se rotira suprotno kazaljki sata.^[3] Stoga je zemlja na raskršću tri važne geotektonske jedinice: Alpe na sjeveru, Dinaridi na jugu i Panonski basen na istoku.^[3] Naučnici su uspjeli identificirati oko 60 razornih zemljotresa koji su ovo područje pogodili u prošlosti. Osim toga, mreža seizmičkih stanica je aktivna širom države.^[3] Mnoga područja Slovenije imaju karbonatnu površinu, te se ispod njih nalazi veoma razvijen kraški pozdemni sistem (pećina, jama i dr).

 

Slovenija se nalazi na geografskim širinama umjerene klime. Na njenu klimu također utiče i raznolikost reljefa, kao i uticaji Alpa i Jadranskog mora. Na sjeveroistoku države, pretežno je kontinentalna klima sa najvećim razlikama između zimskih i ljetnih temperatura. U priobalnim područjima preovladava sredozemna klima. Efekti mora na temperaturu vidljivi su sve do doline rijeke Soče, dok je oštra alpska klima zastupljena u višim planinskim područjima. Postoji snažna interakcija između ova tri klimatska sistema na gotovo cjelokupnom području države.^[4][5]

Padavine se znatno razlikuju od regije do regije, sa preko 3500 mm godišnje u pojedinim zapadnim područjima, te opada idući ka istoku na oko 800 mm u Prekmurju. Snijeg je dosta čest tokom zime, a rekord snježnih padavina u Ljubljani zabilježen je 1952. sa izmjerenih 146 cm. U poređenju sa Zapadnom Evropom, Slovenija nije vjetrovita država, jer je relativno dobro zaklonjena padinama alpskih planina. Prosječna brzina vjetra niža je nego u nizijama susjednih država. Zbog neravnog terena, česti su lokalni vertikalni vjetrovi na dnevnoj osnovi. Osim ovih, postoje tri vrste vjetra od naročitog regionalnog značaja: bura, jugo i fen. Jugo i bura karakterišu primorske dijelove Slovenije. Jugo je obično topao i vlažan vjetar, dok je bura najčešće snažan i hladan. Fenski vjetar je tipičan za alpske predjele na sjeveru države. Općenito, u Sloveniji su pretežni sjeveroistočni, jugoistočni i sjeverni vjetrovi.^[6]

Teritorija Slovenije najvećim dijelom (16.423 km² odnosno 81%) pripada slivu Crnog mora, dok samo manjim dijelom (3.850 km² odnosno 19%) pripada slivu Jadranskog mora. Ova dva sliva su podijeljena u manje jedinice u zavisnosti od njenih glavnih rijeka: rijeke Mura, Drava i Sava sa pritokom Kolpom, te rijeke jadranskog sliva.^[7]

 

Slovenija je parlamentarna demokratska republika sa višestranačkim sistemom. Na čelu države je predsjednik, koji se bira na općim izborima i ima vrlo važnu integrativnu ulogu.^[8] Bira se na mandat od pet godina uz ograničenje od najviše dva uzastopna mandata. On uglavnom ima ulogu predstavljanja države, a ujedno je i vrhovni zapovjednik vojske Slovenije.^[9]

Izvršni i upravni organi u Sloveniji su Vlada Republike Slovenije,^[10] na čijem je čelu premijer te vijeće ministara odnosno kabinet vlade, koju bira Narodna skupština Slovenije (slov. Državni zbor Republike Slovenije). Zakonodavni organ čini dvodomni Parlament Slovenije, čija je karakteristika asimetrična dualnost.^[11] Najveća zakonodavna moć je koncentrirana u Narodnoj skupštini od 90 članova. Od njih, 88 članova biraju svi građani države po sistemu proporcionalnog predstavljanja, dok preostala dva člana skupštine biraju registrovani članovi autohtonih mađarskih i italijanskih manjinskih zajednica. Izbori se održavaju svake četiri godine. Državno vijeće Slovenije (slov. Državni svet Republike Slovenije) sačinjava 40 članova, koji su imenovani tako da predstavljaju socijalne, ekonomske, profesionalne i lokalne interesne grupe, ima dosta ograničenu savjetodavnu i kontrolnu ulogu.^[11]

Period od 1992. do 2004. bio je obilježen vlašću stranke "Liberalna demokratija Slovenije", koja je bila odgovorna za postepeni prijelaz iz titoističke privrede u kapitalističku tržišnu. Međutim, ova stranka je kasnije dobila mnogo kritika od strane neoliberalnih ekonomista, koji su tražili dosta brže tranzicijske "rezove". Predsjednik Liberalne demokratije Slovenije bio je Janez Drnovšek, koji je bio i premijer Slovenije između 1992. i 2002. te predsjednik Slovenije od 2002. do 2007. Mnogi ga smatraju za najutjecajnijeg slovenskog političara 1990tih,^[12] zajedno sa predsjednikom Kučanom (koji je bio predsjednik od 1991. do 2002).^[13][14]

Period od 2005. do 2008. bio je obilježen ogromnim entuzijazmom zbog priključenja države Evropskoj uniji. Tokom prvog mandata vlade Janeza Janše, po prvi put nakon osamostaljenja, slovenske banke su zabilježile da njihov omjer kredita i depozita izmiče kontroli. Uzrok tome je bilo prezaduživanje kod inostranih banaka i prekomjerno kreditiranje svojih klijenata, naročito lokalnih tajkuna.

Nakon izbijanja finansijske krize 2007–2010. i evropske dužničke krize, koalicija lijevog centra koja je naslijedila Janšinu vladu nakon izbora 2008. suočila se sa posljedicama prekomjernog kreditiranja u periodu 2005–2008. Pokušane su određene reforme koja bi pomogle u ekonomskom oporavku, ali su one naišla na studentske i radničke proteste koje je predvodio jedan student, koji je kasnije postao član Janšinog SDS-a. Predložene reforme su odgođene nakon provedenog referenduma. Vlada lijevog centra je smijenjena nakon što joj je izglasano nepovjerenje. Janez Janša je povećanje potrošnje i prekomjerno zaduživanje prebacio na teret vlade koja je došla na vlast, a predlagao je stroge mjere štednje, iste one za koje se zalagao da se odlože.

 

Slovenija ima relativno razvijenu ekonomiju, a njen dohodak po glavi stanovnika je najviši među svim slavenskim zemljama. Slovenija je 2007. bila prva "nova" članica EU koja je uvela euro kao svoju valutu, zamjenjujući dotadašnji slovenski tolar. Od 2010. ona je postala i članica OECD-a.^[15][16] Unutar države postoji velika razlika u blagostanju između raznih subregija. Među ekonomski najprosperitetnije regije Slovenije ubrajaju se centralna Slovenija koja uključuje i prijestolnicu Ljubljanu te zapadne slovenske regije, kao što su Goriška i Obalno-kraška. Statistički najsiromašnije regije su Pomurska, Zasavska i Primorsko-notranjska regija.^[17]

U Sloveniji je u periodu 2004–2006. ekonomski rast iznosio je prosječno 5% godišnje, dok je 2007. njena ekonomija narasla za gotovo 7%. Rast je bio poduprt velikim zaduživanjem naročito između preduzeća među kojima se isticao sektor građevinarstva. Međutim, nakon finansijske krize 2007–2010. i evropske dužničke krize, Slovenija se našla u situaciji da ne može kontrolirati daljnje zaduživanje i otplaćivati stare dugove.^[18] Najteže je pogođen sektor građevinarstva u 2010. i 2011.^[19] Već 2009. slovenski bruto domaći proizvod po glavi stanovnika opao je 8%, što je najveći pad unutar Evropske unije poslije baltičkih zemalja i Finske.

U augustu 2012. pad na godišnjem nivou i dalje je iznosio 0,8%, mada je u prvom kvartalu te godine zabilježen rast od 0,2% (u odnosu na prethodni kvartal, nakon što su podaci podešeni u skladu sa sezonom i radnim danima).^[20] Pad na godišnjem nivou pripisan je padu nivoa domaće potrošnje i usporenju rasta izvoza. Smatralo se da su uzroci pada domaće potrošnje fiskalni rezovi i smanjenje budžetskih troškova krajem prethodne fiskalne godine,^[21] ali i neuspjeh u nastojanjima da se primijene ekonomske reforme, kao i neadekvatno finansiranje i smanjenje izvoza.^[22]

Gotovo dvije trećine stanovništva zaposleno je u tercijarnom (uslužnom) sektoru, a preko jedne trećine u industriji i građevinarstvu.^[23] Prednost Slovenije leži u njenoj dobro obrazovanoj radnoj snazi, razvijenoj infrastrukturi i njenom položaju na raskrsnici vrlo važnih trgovačkih i transportnih puteva.^[15] Nivo direktnih stranih investicija (FDI) po glavi stanovnika u Sloveniji jedan je od najnižih među članicama EU,^[15] a produktivnost radne snage i konkurentnost slovenske ekonomije još uvijek su daleko ispod prosjeka EU.^[24][25] Porezi su relativno visoki, a tržište rada je, po mišljenjima ekonomista, dosta nefleksibilno, dok kompanije gube svoja tržišta na uštrb kineskih, indijskih i drugih kompanija.^[23]

Velika otvorenost slovenskog tržišta čini njenu ekonomiju vrlo osjetljivom na ekonomske uvjete kod njenih glavnih trgovačkih partnera što može promijeniti na njenu konkurentnost u pogledu cijena na međunarodnom planu.^[26] Osnovne grane industrije u Sloveniji su proizvodnja motornih vozila, elektronske i elektroničke opreme, mašina, lijekova i goriva.^[15] Sve više dolazi do izražaja starenje radne snage što predstavlja izražen problem slovenske ekonomije.^[27]

U oblasti rudarstva, Slovenija je poznata po rudnicima žive, među kojima se naročito isticao bivši rudnik u Idriji. Taj rudnik, ranije drugi najveći rudnik žive na svijetu, danas je muzej, a 2012. je, zajedno sa španskim rudnikom žive Almadén, uvršten i na UNESCO-ov spisak svjetske baštine. Slovenija je također imala i brojne rudnike uglja, cinka i olova.

Sa oko 101 stanovnikom na kvadratni kilometar, Slovenija je među evropskim zemljama sa najnižom gustoćom naseljenosti (u odnosu, naprimjer, na Holandiju (402/km²) ili Italiju 195/km²). Regija Primorsko-notranjska ima najnižu gustoću naseljenosti, dok najvišu ima regija Srednja Slovenija.^[29] Broj stanovnika po zvaničnim podacima iznosi 2.108.977 (stanje: 1. januar 2021.)^[30] od kojih su 89% Slovenci, 3% Hrvati, 2% Srbi, i 1,10% Bošnjaci^[30] U Ustavu Slovenije posebno su naglašene manjine Mađara (u regiji Prekmurje) i Italijana u zapadnom dijelu države.

Zvanični jezik u Sloveniji je slovenski jezik, član je porodice južnoslavenskih jezika. Prema podacima iz popisa 2002. slovenski jezik je bio maternji za oko 88% stanovništva države, dok preko 92% stanovništva govori ovaj jezik kod kuće.^[31][32] Stoga se Slovenija svrstava među najhomogenije zemlje u EU u aspektu udjela govornika dominantnog jezika u državi.^[33]

 

Prije Drugog svjetskog rata, oko 97% stanovništva u Sloveniji se izjašnjavalo kao katolici (rimskog obreda), oko 2,5% kao luterani, dok se 0,5% stanovništva izjašnjavalo kao pripadnici drugih religija.^[32] Katoličanstvo je bilo važan faktor u socijalnom i političkom životu u predkomunističkoj Sloveniji. Nakon 1945. u državi je otpočeo proces postepene ali kontinuirane sekularizacije. Nakon desetljeća strogog "gušenja" svih religija, komunistički režim je kasnije usvojio politiku relativne tolerancije naspram crkve, ali je ograničio njenu socijalnu funkciju. Poslije 1990. Katolička crkva je vratila glavni dio svog ranijeg utjecaja na društvo, ali je Slovenija i dalje ostala pretežno sekularizirana zemlja. Prema podacima sa popisa 2002. oko 57,8% stanovništva su katolici. Kao i drugdje u Evropi, udio katolika je u stalnom padu. U 1991. oko 71,6% su se izjasnili kao katolici, što prosječno predstavlja pad veći od 1% godišnje. Najveći dio slovenskih katolika pripada rimskom obredu, dok vrlo mali broj grkokatolika živi u području Bele krajine na jugu Slovenije.^[34]

I pored relativno malog broja protestanata (manje od 1% po popisu 2002), protestantsko naslijeđe je historijski vrlo značajno jer se slovenski standardni jezik i slovenska literatura počela razvijati nakon protestantske reformacije u 16. vijeku. Danas značajnija luteranska manjina živi u krajnjem istočnom području Prekmurja, gdje predstavljaju oko petine stanovništva, a na čijem je čelu biskup sa sjedištem u Murskoj Soboti.^[35]

Prema popisu iz 2002. islam je druga najbrojnija vjerska grupa sa oko 2,4% stanovništva Slovenije. Najveći broj slovenskih muslimana su porijeklom iz Bosne.^[36] Treća najbrojnija vjerska grupa sa oko 2,2% stanovništva države su pravoslavci, među kojima je najveći broj pripadnika Srpske pravoslavne crkve, dok vrlo mali broj ostalih pravoslavaca pripada makedonskoj i drugim pravoslavnim crkvama.

 

Zvanično, Slovenija je podijeljena na 212 općina (od kojih 11 ima status gradskih općina). Općine su jedini organ lokalne autonomije u Sloveniji. Na čelu svake općine je načelnik (slov. župan), izabran na mandat od četiri godine na općim izborima, te općinski savjet (občinski svet). U većini slovenskih općina, članovi općinskog savjeta se biraju sistemom proporcionalne zastupljenosti, dok samo nekoliko manjih općina koriste sistem većinskog glasanja. U gradskim općinama, općinska vijeća se nazivaju gradska vijeća.^[37] Svaka općina također ima i načelnika općinske uprave (načelnik občinske uprave), kojeg imenuje načelnik, a u čijoj nadležnosti je funkcioniranje lokalne administracije.^[37]

U administrativnom smislu Republika Slovenija je podijeljena na dvije kohezijske regije, a podjela ima isključivo statističku namjenu:

 

Slovenija je podijeljena na 212 općina.

Slovenija ima 6.035 naselja, raspoređenih u 212 općina (stanje na dan 1. januar 2023.).

 

Njen položaj na spoju velikih geografskih cjelina i područje kroz koje protiču važne evropske rijeke su neki od razloga križanja glavnih saobraćajnih puteva u Sloveniji. Opći smjer puteva određen je već u antičko doba. Posebna geografska prednost u novije doba je položaj Slovenije na križanju panevropskih transportnih koridora V (najbrža veza između sjevernog Jadrana i centralne i istočne Evrope) i koridora X (kojim se centralna Evropa povezuje s Balkanom). To daje Sloveniji posebnu poziciju u evropskim socijalnim ekonomskim i kulturnim integracijama i obnovama.^[38]

Cestovni teretni i putnički transport čine najveći dio saobraćaja u Sloveniji sa udjelom od oko 80%.^[39] U domenu putničkog transporta daleko više su popularni putnički automobili od javnog prijevoza, koji konstantno i značajno opada.^[39][40] Slovenija ima veoma veliku gustoću autoputeva i magistralnih puteva u odnosu na prosjek članica Evropske unije.^[41] Sistem autoputeva, čija je izgradnja dosta ubrzana nakon 1994,^[42] polahko je pretvorio državu u jednu veliku konurbaciju.^[43] Drugi sporedni i lokalni putevi su relativno zapušteni zbog nepažnje vlade ali i zbog sveukupnog povećanja saobraćaja.^[41]

Postojeća slovenska željeznička mreža daleko zaostaje za željeznicama u ostalim članicama EU, i ne može se ni izbliza mjeriti sa cestovnom mrežom.^[44] Održavanje i modernizacija željezničke mreže u Sloveniji je prilično zapušteno zbog nedostatka finansijskih sredstava.^[45] Zbog zaostale infrastrukture, udio željeznica u transportu robe je vrlo mali.^[46] Putnički željeznički saobraćaj je u fazi oporavka, nakon velikog pada tokom 1990tih.^[47] Panevropski željeznički koridori V i X te nekoliko drugih važnih evropskih željezničkih linija se ukršta na području Slovenije.^[45] Gotovo svi međunarodni tranzitni vozovi u Sloveniji prolaze kroz ljubljanski željeznički čvor.^[48]

Obrazovni sistem u Sloveniji se smatra 12. najbolji u svijetu i četvrti najbolji među članicama Evropske unije, što je znatno više od prosjeka OECD-a, prema podacima Programa za procjenu međunarodnih studenata (PISA).^[49] Među osobama starosti od 25 do 64 godine, 12% ih je završilo više ili visoko obrazovanje, a prosječni Slovenac proveo je 9,6 godina u formalnom obrazovanju. Prema izvještaju OECD-a, 83% odraslih između 25 i 64 godine imaju završenu srednju školu, što je daleko iznad OECD-ovog prosjeka od 74%, dok taj procenat u starosnoj grupi od 25 do 34 godine iznosi 93%.^[50] Prema popisu stanovništva iz 1991, stopa pismenosti u Sloveniji iznosila je 99,6%. Također, aktivnosti cjeloživotnog učenja su u stalnom porastu.^[51]

Osnovno

Odgovornost za osnovno i srednje obrazovanje u Sloveniji leži na ministarstvu obrazovanja i sporta. Nakon neobaveznog predškolskog obrazovanja, slovenska djeca pohađaju devetogodišnje osnovno obrazovanje, počev od šeste godine života.^[52] Osnovna škola je podijeljena na tri perioda, svaki u trajanju od po tri godine. U akademskoj 2006-2007. bilo je 166.000 učenika upisanih u osnovne škole, te više od 13.225 učitelja i nastavnika, što daje odnos od jednog nastavnika na 12 učenika i 20 učenika po jednom razredu.^[51]

Srednje

Nakon završetka osnovne škole, gotovo sva djeca (više od 98%) nastavljaju srednje obrazovanje, bilo u sklopu općih, tehničkih ili drugih srednjih škola (poput gimnazije). Srednjoškolsko obrazovanje završava polaganjem mature, završnog ispita kojim učenici stiču pravo upisa na fakultete. Oko 84% srednjoškolaca nakon mature upisuje neki od fakulteta ili viših škola.^[51]

Više i visoko

Među nekoliko univerziteta u Sloveniji, najbolje rangirani je Univerzitet u Ljubljani, koji je prema podacima ARWU (Akademskog rangiranja svjetskih univerziteta) rangiran među 500 najboljih u svijetu odnosno među prvih 3% najboljih svjetskih univerziteta.^[53][54] Druga dva javna univerziteta su Univerzitet u Mariboru^[55] u slovenskoj regiji Štajerska, te Univerzitet Primorske u istoimenoj regiji.^[56] Osim ovih, postoji i privatni Univerzitet u Novoj Gorici^[57] i međunarodni EMUNI univerzitet.^[58]

Primož Trubar	France Prešeren

Najstariji sačuvani zapis na slovenskom jeziku odnosno na nekom od slavenskih jezika uopće jesu Brižinski spomenici (Frajsinški spomenici), nastali oko 1000. godine. Oko 1550. Primož Trubar je na njemačkom jeziku napisao i objavio prve slovenske knjige Katekizam i Abecedarij. U tim knjigama, po prvi put se zapisuje narodni slovenski jezik. Godine 1584. Jurij Dalmatin preveo je Bibliju na slovenski jezik, dok je Adam Bohorič napisao prvu gramatiku slovenskog jezika. Prvu gramatiku na slovenskom jeziku napisao je pjesnik Valentin Vodnik početkom 19. vijeka. On je također i izdao prvi slovenski časopis, "Lublanske novice" (Ljubljanske vijesti). Jezik ovog vremena opisao je 1809. Jernej Kopitar. Sredinom 19. vijeka Slovenci su počeli pisati na gajici. Tako su naprimjer Prešernove pjesme 1847. objavljene na ovom pismu, ali su promjene pisma utjecale samo na neke oblike riječi. Sredinom sedamdesetih 19. vijeka Stanislav Škrabec je sastavio pravopis slovenskog jezika koji je i danas na snazi. Krajem 19. vijeka objavljen je njemačko-slovenski rječnik Maksa Pleteršnika, te 1899. Slovenski pravopis.

Slovenska filharmonija osnovana je 1701. kao dio Academia operosorum Labacensium (Akademija radnih ljudi Ljubljane), jedne je od najstarijih institucija takve vrste u Evropi. Muzici u Sloveniji historijski pripadaju brojni muzičari i kompozitori, poput renesansnog kompozitora Jakoba Kranjskog (1550–1591), koji je imao znatan utjecaj na srednjoevropsku klasičnu muziku, baroknog kompozitora Janeza Dolara (oko 1620–1673), te violinskog virtuoza Giuseppea Tartinija.

U moderno doba, Slovenija je u doba SFR Jugoslavije bila centar progresivnog roka, popa i punka. Među najpopularnijim slovenskim grupama bili su grupa Buldožer, Laibach, Lačni Franz, Pankrti, Pepel in kri i druge. Jedan od najpoznatijih slovenskih kompozitora filmske muzike Bojan Adamič napisao je muziku za preko 70 filmova. U periodu od 1962. do 1983. u bivšoj Jugoslaviji bio je poznat festival zabavne muzike Slovenska popevka (ranije Dani slovenske zabavne muzike), a koji je od 1998. ponovno pokrenut.

Među najpopularnije ekipne sportove u Sloveniji ubrajaju se nogomet, košarka i hokej na ledu.

Slovenska nogometna reprezentacija dvaput je izborila nastup na završnici Svjetskih prvenstava u nogometu (2002 i 2010), a jednom na završni turnir Evropskog prvenstva (2000).

Slovenska košarkaška reprezentacija više puta je nastupila na Evropskom prvenstvu, a najveći uspjeh je osvojeno četvrto mjesto (2009). Među poznatijim slovenskim košarkašima ističe se Jure Zdovc, koji je s reprezentacijom bivše Jugoslavije osvojio brojne medalje, a poznati moderni slovenski košarkaši nastupaju u NBA-ligi: Goran Dragić, Sasha Vujačić, Radoslav Nesterović i Beno Udrih.

Najuspješniji hokejaš Slovenije je NHL-zvijezda Anže Kopitar.

Brigita Bukovec je slovenska atletičarka koja je na 100 m sa preponama osvojila srebro na OI 1996. u Atlanti, a na otvaranju tih igara olimpijsku baklju nosio je slovenski gimnastičar Leon Štukelj, kao jedan od tada najstarijih živih olimpijaca.

Od pojedinačnih sportova u Sloveniji ističu se alpsko i nordijsko skijanje (naročito skijaški skokovi/letovi, koji se održavaju na Letalnici u Planici). Najpoznatija imena su Bojan Križaj, Jure Franko (osvajač srebra u veleslalomu na ZOI 1984. u Sarajevu), Mateja Svet, nekadašnja svjetska prvakinja u slalomu, Tina Maze, koja je pet puta proglašena slovenskom sportisticom godine, zatim skakači Primož Ulaga, Primož Peterka, Robert Kranjec, Peter Prevc te nordijska skijašica Petra Majdič.

 

 

Filatelija u Sloveniji počinje proglašavanjem samostalnosti 26. juna 1991. godine.Prva slovenska marka izlazi 26. juna 1991. godine, povodom nezavisnosti Slovenije. Vrijednost joj je 5 dinara i na njoj se nalazi nacrt zgrade parlamenta slovenskog arhitekta profesora Jožeta Plečnika. Tiraž joj je 2.000.000 komada i marka vrijedi sve do 25. aprila 1992. godine. Znamenitost ove marke je da postoje još dva tipa sa različitim nazubljenjem i marka sa pogrešnim bojama. Nije poznata količina maraka sa greškom, ali se očekuje relativno visoka kataloška vrijednost. Privatna izdanja nekih agentura ne mogu se uzeti kao poštanske marke i služile su više kao propagandni materijal i marketinšku probu, pred osamostaljenje Republike Slovenije, a ne kao poštanska marka

Marke Jugoslavije vrijede sve do 25. aprila 1991. godine te postoje mnogobrojne mješovito frankirane pošiljke koje su interesante i zaslužuju posebnu pažnju u filateliji.

26. decembra izlazi serija sa vjerovatno najpoznatijim slovenskim motivom, slovenskim grbom. Uvođenjem tolara kao platežnog sredstva u odnosu 1:1 za dinar, marke bivše države prestaju se koristiti i u opticaju su samo marke Slovenije. Grb Slovenije na markama je u dvijema varijantama i razlikuju se po datumu 26.12.1991 u donjem uglu. Postoje u vrijednostima od 1, 4, 5 i 11 tolara. Druga serija (bez datuma) izlazi u vrijednostima od 1, 2, 4, 5, 6, 11, 20, 50 i 100 tolara. Sve su marke sa istim motivom, ali u različitim bojama pozadine. Iz prve serije postoje razni podtipovi sa raznim nazubljenjem, kao i sa različitim detaljima.Od 1992. godine slovenska pošta izdaje marke povodom Olimpijskih igara, Nogometnih prvenstava, Svjetskog skijaškog kupa u Mariboru, 500-te godišnjice otkrića Amerike, kao i rođendana i drugih obljetnica poznatih ličnosti iz historije slovenskog naroda: Anton Martin Slomšek, Martin Kogoj, Matija Čop, Jože Pogačnik, Leon Štukelj, France Prešern... ali i osobe iz evropske historije pojavljuju se na markama Slovenije: Ludwig van Beethoven, Giuseppe Tartini...

Motivi se vremenom sve više orijentiraju na slovenska tradicionalna područja kao što su alpinizam, priroda, gljive, ptice, ekologija, te kulturno nasljeđe.Od 18. februara 1993. pa sve do 2000. godine izlazi serija sa markama kulturnog nasljeđa Slovenije. Na njima se nalaze npr. tradicionalna jela (slovenska potica), kuće sa sela u Prekmurju, uskršnja jaja iz Bele krajine, klapotec, vjetrenjače sa Stare gore... Marke su grafički jednostavne, ali sa nevjerovatno lijepo razrađenim grafičkim detaljima i uprkos niskoj vrijednosti, zbog visokog tiraža, obavezan su dio svake zbirke slovenskih markica. Serija se kasnije nastavlja i u prelaznom periodu pri preuzimanju eura od strane Slovenije. Od 2000. godine slovenska pošta izdaje marke bez nominalne vrijednosti u tolarima. Vrijednost je izražena slovima i postoje četiri grupe: A, B, C i D. U zavisnosti od težine, namjene poštanske pošiljke, primjenjuje se određena grupa. Tako npr. A označava standardno pismo za unutrašnji promet prve težinske klase (do 50 grama). Uporedo izlaze i marke sa tolarskom vrijednošću, ali se sve više, pogotovo u trajnim markama nominalna vrijednost označava u slovima. Nominalna vrijednost se mijenja sa povremenim poskupljenjima i vrijednost je poznata na poštanskim šalterima.

Poznatije serije su serije čipka iz Idrije iz 1996-1997 godine. Marke sa istom vrijednošću su zajedno tiskane tako da od svake vrijednosti postoje dvije marke. Razlikuju se po motivu i boji i postoje vrijednosti od 1, 2, 5, 10, 12, 13, 15, 20, 44, 50 i 100 tolara. Marke nemaju visoku vrijednost, ali se 1996. i 1997. godine dijagonalno od lijevo dolje prema desno gore na njih utiskuje fluoroscentni žig sa tekstom Idrijska čipka i Idrija Lace, pa te marke dostižu mnogostruku filatelističku vrijednost. Osim serija Domaće voće, Stari gradovi i zamkovi u Sloveniji interesatna su povremena izdanja sa tradicionalnim kostimima pod nazivom mačkare, koje skoro svake godine pokazuju stari narodni običaj iz druge regije u Sloveniji.

Svake godine slovenska pošta izdaje prigodne marke iz serije Evropa, koje su tematski iste u čitavoj Evropi, a kao serija vrlo interesantne za sakupljanje. Od 2000. godine Slovenija izdaje i samoljepljive marke. Prepoznatljive su po valovitom nazubljenju i drugačijem kvalitetu papira

 

Prvu doplatnu marku Slovenija izdaje 8. maja 1992. Vrijednost joj je 3 tolara i izdata je u tiražu od 1.225.000 primjeraka. Vrijedi od 8. do 15. maja, a tematski je povezana sa Crvenim križem. Od tada Slovenija izdaje svake godine dopatne marke, koje se razlikuju po tematici, kao npr. Sedmica protiv pušenja, sedmica solidarnosti itd. Grafička rješenja su im vrlo jednostavna i imaju za svrhu dodatno finansiranje organizacije Crvenog križa u Sloveniji.

Praznici

• 1. januar – Nova godina (slov. novo leto)
• 8. februar – Prešernov dan, slovenski kulturni praznik
• 27. april – Dan otpora okupatoru
• 1. i 2. maj – Praznik rada
• 25. juni – Dan državnosti
• 17. august – Udruživanje prekmurskih Slovenaca s maticom nakon Prvog svjetskog rata
• 15. septembar – Dan povratka Primorske matičnoj domovini
• 1. novembar – Dan mrtvih
• 23. novembar – Dan Rudolfa Maistra
• 26. decembar – Dan suverenosti i nezavisnosti

Blagdani

• Uskršnja nedjelja i uskršnji ponedjeljak (blagdan bez fiksnog datuma)
• Duhovi (binkošti) (nedjelja, 50 dana nakon uskrsa)
• 15. august – Marijino uznesenje
• 31. oktobar – Dan reformacije
• 25. decembar – Božić

• Fakultet za upotrebljive društvene studije

 

Slovenija na Wikimedia Commonsu.

 

Commons ima datoteke na temu: Slovenija

 

WikiAtlas ima mape na temu: Slovenija

• Službeni sajt Vlade Slovenije
• Slovenia.si
• Turizam u Sloveniji
• Slovenija na CIA World Factbook (en)
• Slovenija na "International Futures" (en)
• Slovenija na BBC News (en)