reizhañ

Savet diwar an anv-kadarn reizh hag al lostger -añ.

Verb

reizhañ /ˈrɛjzã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : reizhet) (displegadur)

1. Lakaat (un dra bennak) da vezañ reizh
   • Goude bezañ lakaet va chupenn, e krogis da reizhañ kaieroù. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 58.)
2. Lakaat (unan bennak) da voazañ ouzh ul labour, da varrekaat war ul labour
   • Evit reizhañ bugale ar c'hêrioù a zo en-dro d'ar menez, n'eus nemet gourdrouz o c'has war Roc'h Trevezel da dremen an noz gant an teuzed. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 65.)
   • Hennezh a oa deuet amañ da reizhañ ac'hanout war da labour. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 439.)

• adreizhañ
• direizhañ
• peurreizhañ

• Evit reizhañ ar bleizi
  Eo ret o dimeziñ