kuitaat
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Verb
kuitaat /kɥiˈtɑːt/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kuitaet) (displegadur)
- (Kuitaat un den) : mont diouzh unan bennak, mont digant unan bennak, kimiadiñ :
- Glac'harus e oa planedenn ar baotred yaouank-se a veze ret dezho kuitaat o zud hag o farrezioù, da vont d'ur vro na anavezent tamm, e-lec'h ma ne c'hellent roiñ ger ebet da intent ha ma vezent kemeret evit divroidi diwezhat ha gros. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 9.)
- (Kuitaat un dra) : mont diouzh ul lec'h bennak
- [...], evel pa he dije keun o kuitât disheol ar gwe a zave a bep tu d'ei, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 127.)
- - [...]. Gwelout a rez ez on erru fall ha 'benn un nebeud amzer ez an da guitaat ar bed-mañ, [...]. — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 22.)
- Kuitaat diouzh ar gêr (ral)
- A-raok kuitaat diouzh ar gêr e lavaras d'e vamm ha d'e dad lakaat evezh na c'hoarvezje droug ebet gant e bried karet. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 14.)