Рэлігія ў Фінляндыі

Рэлігія ў Фінляндыі (фінск.: Uskonto Suomessa) — сукупнасць рэлігійных перакананняў, свабода на спавяданне якіх замацавана для грамадзян Фінляндыі ў Канстытуцыі краіны.

Да канца XIX стагоддзя грамадзяне Фінляндыі мелі права ў рамках хрысціянства належаць або да лютэранства, або да праваслаўя. Закон 1889 года дазволіў фінам вызнаваць іншую форму хрысціянства (у рамках пратэстанцтва).

У 1923 г. было афіцыйна дазволена свабодна засноўваць розныя рэлігійныя суполкі або жыць па-за імі.

У наш час апроч лютэранскай і праваслаўнай суполак аднымі з найбуйнейшых структур у краіне з'яўляюцца Пяцядзясятніцкая Царква Фінляндыі (больш за 50 тыс. чалавек, уваходзіць у Асамблеі Бога) і Сведкі Іеговы (каля 30 тыс.). Існуюць суполкі баптыстаў, метадыстаў і адвентыстаў.

Прыняцце рашэння аб скарачэнні з 2012 г. колькасці гадзін выкладання рэлігійных дысцыплін, магчыма, негатыўна адаб'ецца на рэлігійным навучанні праваслаўнай меншасці.^[1][2]

Евангелічна-лютэранская царква Фінляндыі з'яўляецца дзяржаўнай царквой і фінансуецца за кошт дзяржаўнага бюджэту. Лютэранства вызнае 78,3 % (2010) насельніцтва краіны.

Лютэранская царква вядзе місіянерскую дзейнасць у некаторых краінах Азіі і Афрыкі.

Праваслаўе з'яўляецца ў краіне другой дзяржаўнай рэлігіяй, а структура Фінляндскай архіепіскапіі Канстанцінопальскага патрыярхата існуе за кошт сродкаў дзяржаўнага бюджэту. Іншыя праваслаўныя суполкі, зарэгістраваныя ў краіне, не атрымліваюць дзяржаўных датацый і вядуць сваю дзейнасць на аснове самафінансавання.

Каталіцкае насельніцтва Фінляндыі — адно з самых маленькіх у Еўропе, усяго каля 9 000 чалавек паводле дадзеных 2006 г. ^[3], гэта значыць каля 0,2 % насельніцтва краіны. Большасць фінскіх каталікоў — эмігранты і іх нашчадкі, большая частка мае польскія карані. Палова святароў краіны — палякі. У сувязі з нешматлікасцю каталіцкіх прыходаў, яны аб'яднаны ў адну дыяцэзію Хельсінкі, якая не ўваходзіць у склад якой-небудзь мітраполіі і падпарадкоўваецца непасрэдна Святому Прастолу.

Паслядоўнікі ісламу з'явіліся ў краіне ў XIX стагоддзі ў ліку ваеннаслужачых рускай арміі. Афіцыйна ісламская суполка ў Фінляндыі існуе з 1925 года. З прытокам бежанцаў з мусульманскіх краін колькасць прыхільнікаў значна вырасла і працягвае расці.

Паслядоўнікі іўдаізму з'явіліся ў Фінляндыі толькі ў сярэдзіне XIX стагоддзя і былі прадстаўлены купцамі і ваеннымі рускай арміі. Колькасць прыхільнікаў не перавышала 1 тыс. чалавек. Пабудаваны сінагогі ў Хельсінкі і Турку (да 1939 года была сінагога ў Выбаргу).

Паводле апытання, праведзенага ў 1999 г., больш за 50 % рэспандэнтаў заявілі, што вераць у хрысціянскага Бога (напачатку 1990-х толькі такіх было 30 %), а каля 25 % насельніцтва верыла ў Бога, але не таму, што таму вучыла афіцыйная царква; 17 % не выказала ніякіх пераваг да той ці іншай царкоўнай дэнамінацыі, але былі ўпэўнены ў існаванні Бога. І толькі 6 % (у тры разу менш, чым у 2010 г.) прызналі сябе атэістамі.

Да пяцідзесятнікам належаць каля 0,7 % насельніцтвы (больш 50 тыс. чалавек), паслядоўнікаў сведкі Іеговы — 0,25 %.

Паводле некаторых ацэнак, калі захаваецца сучасная тэндэнцыя, да 2050 года Фінляндыя стане краінай, дзе вернікі будуць у абсалютнай меншасці.^[6] Так за першую палову 2012 года ад членства ў лютэранскай і праваслаўнай цэрквах праз сайт Eroakirkosta.fi адракліся больш за 20 тысяч чалавек, а аператары сайта прагназуюць, што колькасць тых, хто пакідае царкву падвоіцца да канца года.^[7]

• Рэлігія ў Фінляндыі