БТР-50
| БТР-50 | |
|---|---|
 | |
| Класіфікацыя | бронетранспарцёр |
| Краіна |
 СССР |
| Баявая маса, т | 14,2 |
| Гісторыя | |
| Гады вытворчасці | 1954 — 1970 |
| Гады эксплуатацыі | 1955 — цяперашні час |
| Колькасць выпушчаных, шт. | 6 500 |
| Асноўныя аператары |
     |
| Габарыты | |
| Даўжыня, мм | 7070 |
| Шырыня, мм | 3140 |
| Вышыня, мм | 2030 |
| Дарожны прасвет, мм | 270 |
| Браніраванне | |
| Тып брані | сталёвая катаная гамагенная высокай цвёрдасці |
| Узбраенне | |
| Тып гарматы | наразная |
| Кулямёты | 1 × 7,62-мм кулямёт СГМБ |
| Рухомасць | |
| Тып рухавіка | В-6ПВГ |
| Хуткасць па шашы, км/г | 44,6 |
| Запас ходу, км | 380—420 |
| Пераадольваемая сценка, м | 1,1 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
БТР-50 — савецкі бронетранспарцёр на базе шасі лёгкага танка ПТ-76.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]БТР-50 распрацаваны канструктарскім бюро Ж. Я. Коціна ў 1952 годзе (падчас ВКР — «Аб’ект 750», галоўны канструктар распрацоўкі — М. Ф. Шашмурын).
Мае высокую ёмістасць — 20 дэсантнікаў. Здольны перавозіць на даху, на плаву, да 2 тон грузу, напрыклад мінамёты або 85-мм гармату, прычым з яго на плаву можна весці агонь.
З 1958 года БТР-50 пад назвай TOPAS OT-62C вырабляўся ў Чэхаславакіі. Таксама гэты бранявік пад назвай Тып 66 (WZ-511) вырабляўся ў 60-я гады ў КНР.
Апісанне
[правіць | правіць зыходнік]БТР-50 мае адкрыты зверху корпус, звараны з 15-міліметровых катаных бронелістоў. У бронетранспарцёры размяшчаецца 2 члена экіпажа, 20 дэсантнікаў. Пасадка і высадка дэсанта вырабляецца праз карму і барты корпуса.
Хадавая частка, трансмісія і рухавік былі такімі ж, як і ў танка К-90. Пры руху па шашы максімальная хуткасць складала 34,3 кіламетра ў гадзіну (запас ходу — ад 180 да 200 км), на плаву — 9,7 кіламетраў у гадзіну (запас ходу — 80 км).
Варыянты і мадыфікацыі
[правіць | правіць зыходнік]
На машыне ўсталяваны новы рухавік магутнасцю 300 к.с. Змененая насавая частка і МТА. У выніку хуткасць па шашы павялічылася да 60 км/г, а запас ходу складае 480 км. Маса ўзрасла да 14 700 кг.
Усталяваны новы дызельны рухавік павышанай магутнасці і трансмісія, аб’яднаныя ў сілавы блок. Пры гэтым максімальная хуткасць павялічылася да 60 км/г, а запас ходу — да 450 км. Таксама палепшаныя эрганамічныя характарыстыкі.
На машыне была ўсталявана вежа M91E ад БМП M80, з 30-мм аўтаматычнай гарматай, 7,62-мм кулямётам, двума пускавымі ўстаноўкамі СТРК 9М14М «Малютка» і чатырма дымавымі гранатамёта.
Аператары
[правіць | правіць зыходнік]Сучасныя эксплуатанты: В’етнам, Гвінея, Дэмакратычная Рэспубліка Конга, Егіпет, Інданезія, Іран, КНДР, Куба, Прыднястроўе, Сербія, Сірыя, Судан, Харватыя.
Былыя эксплуатанты: Ангола, Афганістан, Балгарыя, Боснія і Герцагавіна, Венгрыя, ГДР, Ізраіль, Індыя, Ірак, Кіпр, Лівія, Нікарагуа, Перу, Польшча, Расія, Сербія, Славенія, Самалі, Югаславія, Фінляндыя.